Zumba in Palestina

Vandaag ga ik voor het eerst na de bevalling van onze dochter Louisa weer zumbales geven, op uitnodiging van een sportschool in Bethlehem. Ik heb al mijn zumba muziek weer eens geluisterd en met baby Louisa op mijn arm staan swingen in de woonkamer. Zij vond het in ieder geval geweldig.

De eerste keer dat ik bij de YMCA in Beit Sahour opperde om zumbales te geven was in 2011. Toen had nog bijna niemand in Bethlehem van zumba gehoord. In Nederland was deze vorm van dans-conditietraining inmiddels heel populair. Om les te geven moet je eigenlijk een cursus volgen voor zumba instructeur.

In Palestina vraagt geen sportschool naar zo’n papiertje. En zeker als je de enige bent die ervaring heeft met iets nieuws zoals zumba, dan ben je meer dan van harte welkom. Ik liet wat youtube filmpjes zien en iedereen was gelijk enthousiast. De receptionist van de YMCA ging gelijk alle leden bellen, zo gaat dat hier nog (ik zeg altijd het is hier net Nederland in de jaren vijftig). De vrouwen werden op de hoogte gebracht van de nieuwe zumbales en de eerste les had ik gelijk een groep van 20 zeer gemotiveerde Palestijnse vrouwen, zowel christenen als moslim. De volgende les brachten ze allemaal een zus, vriendin of buurvrouw mee dus de zaal was stampvol en al snel gaf ik 6 uur per week les.

De vrouwen vertelden me dat de uurtjes zumba het hoogtepunt van hun week waren. Even een uurtje voor zichzelf, een uurtje zonder nadenken, zonder zorgen.

Beit Sahour is een dorp, vastgegroeid aan Bethlehem, wat eigenlijk ook een groot dorp is. Beiden waren altijd gericht op de stad Jeruzalem voor culturele en sportactiviteiten en voor het uitgaansleven. Nu Israël de muur heeft gebouwd tussen de Palestijnen van Bethlehem en de Palestijnen van Oost-Jeruzalem, is een groot deel van het culturele aanbod voor de Palestijnen die achter de muur leven weggevallen. Er is wel een groeiend aantal restaurants en cafés waar mensen kunnen uitgaan en het valt me op dat er ook steeds meer sportscholen komen. Maar de ruimte waarbinnen de Palestijnen zich vrij kunnen bewegen is beperkt.

Bethlehem is compleet omsingeld door muren, hekken, patrouillewegen van het Israëlische leger, checkpoints, nederzettingen en militaire bases. Er zijn 7 toegangswegen naar Bethlehem en de twee grote dorpen die eraan vastgegroeid zijn, Beit Sahour en Beit Jalla. De 7 toegangswegen kunnen heel gemakkelijk met een militaire jeep worden afgesloten. Bij sommige van die wegen zijn gele klaphekken aangebracht, die dicht kunnen worden gedaan om de weg af te sluiten. Op die manier bepaalt de Israëlische legercommandant wie er in en uit mag. Dit is overigens niet alleen het geval in Bethlehem, maar alle grote plaatsen in de Westbank zijn op die manier omsloten en onder volledige controle van het Israëlische leger.

Voor vermaak en ontspanning kun je dus niet gaan hiken, wandelen, in de natuur fietsen, kamperen of een dagje naar een andere stad, want alle natuur in de Westbank valt onder Israëlische militaire controle of is door de muur bij Israël getrokken en dus niet meer toegankelijk voor Palestijnen en naar een andere stad betekent langs veel militaire checkpoints en nederzettingen. En dat is niet makkelijk, duurt lang en is ook niet ongevaarlijk.

Daarom zoeken de vrouwen naar manieren om te bewegen en te ontspannen binnen de beperkte ruimte. En zumba is een hele populaire manier geworden.

Op een gegeven moment kon ik de vraag niet meer alleen aan. Toen heb ik een paar jonge Palestijnse meiden getraind om zumba instructeur te worden. Allemaal zonder de officiële zumba formaliteiten, want de officiële zumba academy geeft geen trainingen in de Westbank. Maar daar taalt hier niemand naar.

Inmiddels zijn er naar mijn weten een stuk of tien zumba instructeurs in Bethlehem. De uurtjes dansen zijn niet alleen gezond sporten maar ook een vlucht uit de werkelijkheid. De dagelijkse realiteit van leven onder militaire bezetting en van zeer beperkte bewegingsvrijheid.

Ik ga mijn sportkleren maar eens aan doen en dan stap ik zo in de auto. Hopelijk staat er geen lange rij voor de checkpoint en zijn er geen clashes met het leger.

Kristel Letschert komt oorspronkelijk uit Utrecht, maar woont en werkt al een aantal jaar in de Palestijnse gebieden. Vanuit Beit Safafa, een Palestijns dorp aan de Israëlische kant van de muur, houdt ze voor Joop wekelijks een blog bij over wat het betekent om, getrouwd met een Palestijn, op de Westbank te wonen.