Zoetstoffen zijn niet zaligmakend
• 23-09-2013
• leestijd 2 minuten
Iedere dag een gezond weetje. Vandaag: hoe gaan we goed om met ons verlangen naar zoetigheid?
Wij voeden onze baby’s op tot zoete kinderen. Maar liefst meer dan 70 procent van de voeding die we ze geven bevat suiker en de consumptie van zoete drankjes is sinds 1950 vervijfvoudigd.
Omdat we zelf nog maar een klein deel van de voeding bereiden hebben we de zorg voor kwaliteit en de hoeveelheid energie in het eten van onze kinderen grotendeels uit handen gegeven. Het gevolg is dat we eindeloos met onze kinderen onderhandelen over wat ze wel of niet mogen eten of drinken. Kunstmatige zoetstoffen leken een oplossing te bieden, want ze smaken zoet, maar bevatten minder energie. Die stoffen behoren nu tot onze dagelijkse realiteit. Maar zal het helpen onze kinderen minder ‘zoet’ te maken?
Onderzoek met muizen laat zien dat onze hersenen zich niet voor de gek laten houden door kunstmatige zoetstoffen. Het is ook wat simpel gedacht, want waar gaat het uiteindelijk om bij ons verlangen naar zoet? Het gaat niet zo zeer om die zoete smaak, maar om de behoefte naar energie.
Wij mensen zijn ontstaan in een tijd dat er regelmatig lange periodes van schaarste waren. Die moest de mens overleven en daarom werd er veel energie gegeten als dat er was. Wat bevat veel energie? Vet en suiker. Maar dat ga je maar niet zo maar veel eten. Het feit dat we het lekker zijn gaan vinden zit in ons zenuwstelsel, dat ons voor het eten ervan beloont. Als we iets eten dat we herkennen als energierijk (zoet of vet) dan komt er dopamine in onze hersenen vrij. Dat geeft een gevoel van tevredenheid en dat zoeken we weer op. Zo komt het dat de mens de meest barre omstandigheden heeft overleefd. Maar hoe overleef je de 21ste eeuw?
Het onderzoek met de muizen toont dat die muizen niet met dopamine op kunstmatige zoetstoffen reageren. Ze reageren op energie. Onze hersenen zijn niet achterlijk en laten zich niet bedriegen. Het verlangen naar energiestoffen als je een beetje hongerig bent
blijft.
Dat mechanisme is vrij universeel in de natuur en hoogstwaarschijnlijk geldt het voor mensen ook. Ook voor onze kinderen, die in een zoete omgeving opgroeien. Bovendien worden ze niet alleen omringd door een veelheid aan energierijke voeding, maar er zijn ook nog effectieve marketingmethoden om kinderen te verleiden het te eten. Wij zullen echt wat meer moeten gaan doen om onze kinderen te beschermen tegen beschadiging van hun metaboolsysteem en te voorkomen dat ze een veel grotere kans lopen op diabetes2, hart- en bloedvatziekten, Alzheimer en zelfs kanker.
Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek