Zo werkt een banenmachine

Jongeren die werk of stages zoeken, komen nu net als ouderen moeilijk aan de bak. Een carrière in de bijstand is geen optie. Maar banen creëren met sloten subsidie moeten we ook niet willen. Dat is werkgelegenheid die zodra de subsidiekraan dicht gaat, met veel protest en leed, verdwijnt. Het is tijd voor echte banen in de echte economie. Dat dit kan laten we in Rotterdam zien!

De omstandigheden voor gemeenten om mensen aan het werk te helpen zijn de afgelopen jaren drastisch veranderd. Gemeenten hebben fors moeten bezuinigen om het eigen huishoudboekje op orde te houden en werksubsidies zijn gehalveerd. Door de crisis doen ook steeds meer mensen een beroep op de bijstand. Daarbij wordt vanaf 2015 de toegang tot de sociale werkvoorziening afgesloten en moet een forse groep jonggehandicapten extra geholpen worden. Aan werkgevers en gemeenten de schone opdracht om dat werkgelegenheidsprobleem op te lossen. Het toepassen van de sociale eis bij inkoop kan hierbij goed van pas komen. Het betekent dat een ondernemer die een opdracht van de gemeente krijgt een gedeelte van de opdrachtwaarde bijvoorbeeld moet investeren in werkzoekenden, opleidingen of stageplekken.

Win-win In Rotterdam doen we hier al sinds 1996 ervaring mee op. Het begon op de bouwplaats met de koffiejuf, maar inmiddels zijn we slimmer en geraffineerder geworden. Partnerschap is het toverwoord. Advocaten geven nu juridisch advies in achterstandswijken en techneuten geven computerles. De werkgever wil opdrachten en heeft handjes nodig, de gemeente doet een beroep op de werkgever om mee te bouwen aan de sociale opgave van de stad. Een win-win situatie. Juist ook voor werkzoekenden en jongeren die geen stageplek kunnen vinden.

Alleen al dit jaar hebben we met elkaar ruim 1.500 mensen aan de slag geholpen.

Dat de sociale eis meer is dan het creëren van extra werkgelegenheid laat Barcelona zien. Zij kopieerden de Rotterdamse aanpak en toonden aan dat niet alleen de mensen om wie het gaat, maar ook de Spaanse schatkist profiteert van de sociale eis. Meer inkomstenbelasting, lagere zorgkosten en het terugploegen van uitkeringsgeld zorgen ervoor dat elke euro besteed via de sociale eis, drie euro oplevert.

Sneeuwbaleffect Waar het bedrijfsleven in eerste instantie nog terughoudend was, wil men inmiddels zelf meebouwen. Na een groot ziekenhuis, heeft ook Ahoy besloten om met een sociale eis te gaan werken bij hun eigen inkoop. Zo ontstaat een sneeuwbaleffect waarbij gemeenten en bedrijfsleven hun inkoopkracht bundelen en op deze manier steeds meer echte banen en stageplekken creëren.

Ik geloof erin dat een groot deel van het vereiste quotum uit de participatiewet op deze manier al ingevuld kan worden. We blijven scherp op een correcte uitvoering. Voorkomen moet worden dat mensen continue heen en weer worden geslingerd tussen kleine baantjes en we accepteren geen verdringing. 

Met het toepassen van de sociale eis kan het bedrijfsleven meebouwen aan de sociale zekerheid van de toekomst. Een sociale zekerheid die kansen biedt voor jongeren om aan de bak te komen en ouderen weer een kans geeft. Een sociale zekerheid waarbij we mensen met een arbeidsbeperking niet langer wegstoppen in een eigen werkvoorziening,  maar gewoon aan de slag laten gaan bij een echte werkgever.

Ik heb in Rotterdam gezien wat het hebben van een echte baan doet met de eigenwaarde van mensen. Ik daag ons bedrijfsleven dan ook uit om deze handschoen op te pakken en dit ook van dichtbij te mogen ervaren. Gebruik onze kennis en bouw mee!