Onlangs las ik van Filipijnse arbeiders die onder erbarmelijke omstandigheden 12 uur per dag werkten voor $15,-/dag. Dan kun je dus wel ongeveer uitrekenen wat het gemaakte product dan wel kost. Een paar schoenen wordt dus geproduceert voor laten we zeggen hoogstens 50ct per paar en ligt hier in Nederland op de schappen voor €100,- per paar. Onderweg van lopende band naar het winkelschap is de prijs dus 200x over de kop gegaan. De enige oplossing is het elimineren van de eindeloze distributieketen: Importheffingen en -verboden afschaffen en lokale ondernemers zelf hun product direct aan het Westen laten verkopen. Maar ja, diegenen die nu 99,9% van de productprijs als winst incasseren laten dat natuurlijk niet vanzelf gebeuren. Het verhogen van prijzen in de vorm van een keurmerk oid. is zeker niet de bedoeling. Een ander alternatief is gewoon weer in Europa gaan produceren, want het is een sprookje dat produceren in lage lonen landen goedkoop is (voor de consument).
Ze staan niet in de lijst van Rand A Brand, maar bij ons thuis lopen we allemaal op BlackSpots. Sociaal- en milieubewust gemaakte schoenen die ook nog eens jaren mee blijken te gaan. Wij schatten ze in op A+ op de schaal van Rand A Brand... http://www.adbusters.org/campaigns/blackspot
Dit is zo ernstig dat het onmogelijk is er rekening mee te houden en op schoenen te blijven lopen.
Wel.......... Je moet er niet met je moderne en verwende ogen naar kijken Ze zijn blij dat ze werk en inkomen hebben aldaar. Niet zo moeilijk doen.
Goed, idee...we dringen de EU normen op aan landen als India, minimum loon als in Nederland en dan eens kijken wat er met onze schoenen gebeurt: ik denk dat we dan zelf onze schoenen van autobanden gaan maken. Verder wil ik ook nog melden dat de kromming van bananen in India niet aan de EU norm voldoet....weg met die bananen.
Kennelijk is er weinig inzicht in de arbeidsomstandigheden in de meeste Europese landen, nog in de 19e eeuw. Die waren niet veel beter. Vergeten is ook dat nog maar enkele tientallen jaren geleden in ons land er in fabrieken waar asbestproducten werden gemaakt op een manier werd gewerkt die een zeer grote kans op ernstige longaandoeningen met zich bracht. Nu excuseert dat slechte werkomstandigheden in opkomende economieën niet, maar kennelijk is het zo dat er tijd over heen gaat voor de productiviteit zo hoog is dat goede arbeidsomstandigheden betaalbaar worden. Discussies als het bovenstaande voerde mijn grootvader al voor de tweede wereldoorlog met z'n buurman. Het draaide er standaard op uit dat de buurman zei 'als ze van ons (in toen Ned Indië) geen werk kregen hadden ze helemaal geen werk'. Dat was dan weer het einde, tot het volgende soortgelijke gesprek, aldus mijn vader.
Waar trek je de grens. Een Nederlandse schoonmaker die 1100 euro netto per maand verdient is ook een slaaf. 2x modaal vertikt het ook nog voor hem in te leveren. Dus hou op met praatjes over Bangladesh.