© cc-foto: Yabba You
De wetenschap, die op reproduceerbare ontdekkingen gebaseerd is, en religie dat ons uit eigenbelang de leer van karma en reïncarnatie onthoudt, zullen ons niet helpen om uit onze destructieve manier van leven te komen. Zoals het heelal uitdijt, zo evolueert ook het menselijk leven. De gedachte dat we 1 keer leven komt omdat we niet verder kunnen kijken dan de reikwijdte van onze zintuigen. We zien het lot vaak als iets dat ons zomaar overkomt, en niet als een gevolg van ons eerdere handelen. Het lichaam wordt geboren en sterft. Het heeft een beperkte levensduur. Maar de kern van ons wezen is onsterfelijk. En evolutie dwingt ons, na een bepaalde rustperiode, tot het leven in een nieuw lichaam. Wonderkinderen, geluksvogels, en pechvogels bestaan niet echt. Onze talenten blijven behouden omdat dit ons de mogelijkheid biedt steeds verder te evolueren. De wet van evenwicht is namelijk rechtvaardig. Ze brengt als de tijd daar rijp voor is het onevenwichtige in evenwicht. Misdadigers bijvoorbeeld, komen niet weg door zelfdoding. Lees ook eens wat de Theosofie over dit onderwerp schrijft. Veel puzzelstukjes vallen dan op hun plaats, veel van hun boeken hierover kun je gratis downloaden.
@Effie Je reactie is een schoolvoorbeeld waar ik het over heb. 'de kern van ons wezen is onsterfelijk' is een zin die heel belangrijk klinkt, maar complete onzin is. Wat is de kern van ons wezen? Waar heb je het over? De ziel? Das een onbewezen claim dag we die hebben. Niet de ziel maar iets anders? Wat dan? Je hart en je brein zijn niet onsterfelijk. Je hebt geen bewijs dat dat zo is. Wat wel heel duidelijk is, is dat Blavatski een enorme oplichter was.
Ch0k3r, iets niet kunnen of willen geloven dat buiten bereik van je zintuigen plaatsvindt, of iets aanvaarden dat buiten het beperkte raamwerk van je persoonlijke belevingswereld plaatsvindt, is een volstrekt normale reactie. Ons is ooit wijsgemaakt dat de aarde plat is. Je kunt ervoor kiezen niet open te staan voor wat anderen te melden hebben, en wat ze beweren afwijzen. Misschien heb je weleens van bijna-dood ervaringen gehoord. Er waren wereldwijd talloze ervaringen van patiënten en hun artsen. Levende mensen beschreven daarbij ervaringen die ze buiten hun lichaam hadden. Dat ze, onder narcose gebracht, boven hun lichaam zweefden, en later tot in detail konden vertellen wat er gedurende de narcose gezegd en gedaan werd. Waren dat allemaal hallucinerende leugenaars? Mevrouw Blavatsky had vijanden, zoals andersdenkenden vaak overkomt. En soms spelen persoonlijke belangen of jaloezie daarin een rol. Die wetenschapper die ontdekte dat de aarde rond is ervoer dat ook. Op last van de kerk werd hij gedood, omdat zijn ontdekking in strijd was met hun leer.
@effie Je moet pas iets gaan geloven als er voldoende aanwijzingen en feiten voor beschikbaar zijn. Als je ononderbouwde on zin gelooft omdat het nogal schattig en ivertuigend wordt gebracht, dan ben je vatbaar voor ononderbouwde/onbewezen onzin zoals theosofie. Je voorbeeld over aarde is rond dus door de kerk vermoord is raar. Ten eerste vraag Ik me af over wie je het hebt. Want Aristarchus was Al een eeuw of 2 dood voordat er een psychotische timmerman onzin begonr te vertellen. Copernicus is ook niet gedood, en galileo ook niet. En al die ontdekkers hadden bewijs voor hun Stelling. Onderbouwd. Aantoonbaar. Blavatski niet. 0 bewijs. En die BDE's. Daar zijn proeven mee gedaan, letterlijk cijfers etc bovenop kasten om te checken of 'de geest die boven het lichaam zweefde' dat ook zag. Née. Allemaal be wezen onzin. Dat iemand iets ervaart wil niet zeggen dat het ook zo is. Je hersenen kunnen je bedotten, helemaal als ze stervende zijn. Als iemand je een mooi en ingelooflijk Verhaal vertelt, ma's is het Dan wijs om te twijfelen en te onderzoeken waarom het niet waar is, ipv meteen voor waar aan te nemen.
"Omdat de wetenschap voortschrijdt lijken metafysische vraagstukken aan betekenis in te boeten." Nou, omdat de wetenschap vooetwchrokdt komen we er ook achter dat stomme vragen en stomme antwoorden wel zeker bestaan. En metafysische vraagstukken eigenlijk dat dan ook gewoon zijn. Stomme vragen en stomme antwoorden gebaseerd op onbewezen fantasie en aantoonbaar verkeerde aannames. De vraag over zingeving is pas relevant als je kunt aantonen dat het leven gemaakt is met zinsgeving als achtergrond. Maar daar is 0 bewijs voor. Sterker nog, de oude aangenomen verhalen blijken onwaar, mede dankzij een bioloog op een zeilboot, dik 150 jaar geleden. "Ligt bij de imperfectie niet een stukje van de oplossing in het bekennen van schuld, het doen van boete en het accepteren van redelijke straf om toe te komen aan verschoning, vergeving en hoop?" Als men denkt dat boetedoen betekent dat je met je ogen dicht vergeving loopt te vragen een een stuk lucht en je eigen gedachtes, dan is dat geen oplossing. Dat is jezelf voorliegen en er nog happy mee zijn ook. Dat is oneerlijk, stupide, en mogelijk zelfs schadelijk op de lange termijn. Eerlijk zijn tegenover jezelf en anderen, dat is de weg naar boetedoening als je iets verkeerd hebt gedaan.
In de Wereld van de Maakbaarheids religie, is "The Master of the Universe" God, en zijn McKinsey en KPMG de Profeten. Fijne dag.
Voor alle duidelijkheid, ik geloof niet in een almacht, een God, zoals Leibniz deed, maar wel in onontkoombare natuurwetten ten opzichte van "Al wat Is". Zoals monadologie, de tweede wet van de thermodynamica en entropie.
De wens tot directe behoeftebevrediging en de afgenomen tolerantie zijn zeker belangrijke kenmerken van deze tijd. Hoe dat nou komt wordt me uit deze wat warrige bijdrage niet duidelijk. Het individualisme? Maar waar komt dat dan vandaan? Misschien omdat er nog nooit een tijd is geweest waarin we zo anoniem door het leven kunnen gaan, de consumptie nauwelijks grenzen kent (tenzij we de milieugevolgen meetellen) en we anderen zo zelden nog nodig hebben? Trouwens, docent maatschappij?
De wetenschap geeft ondergetekende al jaren zingeving. Dus dat die 2 op gespannen voet met elkaar staan gaat niet altijd op.
De wetenschap is niet geschikt voor het oplossen van "levensvragen" maar daar zit ik niet echt mee.
Wat een metafysisch geouwehoer weer om vragen te beantwoorden die alleen in de hoofden van mensen kunnen opkomen. Heeft een bloem dan een andere bestemming dan zo mooi mogelijk te zijn? Wees als een bloem en ervaar de voldoening die dat geeft.
Misschien is inderdaad onze frontaalkwab wel de grootste evolutionaire fout. Met kennis en inzicht verdwenen ook onschuld en onbevangenheid - en werd het leven hard. Genesis, en andere grote verhalen, vertellen er over. Het is in ieder geval een bekend Zenboeddhistisch streven, gewoon te zijn, en het denken te laten voor wat het is. Ben je een boeddhist, Appeltje? En lukt het je, uit je hoofd komen? Ik vind het verdomd lastig...
Ik een boeddhist? Ik ben opgehouden mezelf die vraag te stellen: ik ben wie ik ben, Siddharta op mijn eigen manier. Het gaat er ook niet om om "uit je hoofd te komen", ik streef daar niet naar. Ik laat gewoon mijn gedachten stromen en beleef daar plezier aan. Als kind stond ik er al om bekend dat ik in een boek kon verdwijnen. Dan kun je roepen wat je wilt, ik hoor niets meer en ik zie niets meer. Hetzelfde heb ik vaak met muziek en films. Het is voor mij de opperste vorm van concentratie, maar ik doe daar geen enkele moeite voor. Het gebeurt me gewoon. Dus zeg me maar "wat" ik ben, als je daar een naam voor hebt.
De nacht is voor mij de mooiste tijd. Vroeger ging ik dan vaak de Posbank op, vaak in regen en wind. Tegenwoordig geniet ik van het geluid van de golven, het ruisen van de wind en de het geluid van een regenbui die je hoort aankomen over zee. 's Nachts rijden hier geen auto's, hoor je geen vliegtuigen, af en toe hoor je een hond blaffen....
Dat geluid van de zee, de wind en de regen, soms zelfs storm. Nu is het hier helemaal stil. Het is hier nacht en het is muisstil.
Op zich een mooi artikel, maar de auteurs draaien wel een beetje om de hete brij heen. Pinkpop heeft niets met zingeving te maken, maar kon ontstaan vanwege het lange pinksterweekend in het mooie voorjaar. Net zoals de gezelligheid met kerst en pasen niets met zingeving of met het feest zelf hebben te maken. Veel mensen hebben zelfs geen idee meer van de oorsprong van de feestdagen en geven er hun eigen invulling, c.q. draai aan; minachting van de eigen cultuur die juist de angst en het onbegrip bevordert voor mensen die nog wel een eigen cultuur hebben. Alleen in de voor randstedelingen afgelegen gebieden vind je nog het mystieke terug, de vermenging van heidendom en christendom. Bijvoorbeeld als je kijkt naar de geveltekens op oude saksische boerderijen. Of wanneer je in Twente op een koude winteravond tussen kerst en oudjaar het klagende geluid van de midwinterhoorn hoort. In die cultuur was en is er ook plek voor de dood. Maar de postmoderne mens vult zijn leegte met verwoede pogingen tot zingeving en pogingen om de dood mooier te maken dan hij is, maar of hij rust vindt? Als ik kijk naar de hardheid en polarisatie ben ik bang van niet. Misschien zijn we wel leger en onrustiger dan ooit.
Corona heeft ons duidelijk gemaakt dat de wereld niet maakbaar is. Daarom is het zo verbazingwekkend dat er altijd weer mensen zijn, die streven naar een perfecte maatschappij hier op aarde. Vaak gedreven door de leer van Marx. Dat streven kan alleen maar verkeerd aflopen, wat bevestigd wordt door de geschiedenis. Dan het mysterie van de dood. De dood is afschrikwekkend, het valt velen heel zwaar om afscheid te moeten nemen van geliefden en het onbekende tegemoet te gaan. Voor gelovigen ligt dat anders, voor hen is de dood een poort naar een ander, beter leven; zoals de dichter zegt: Hij kan en wil en zal in nood, Zelfs bij het nad'ren van de dood, Volkomen redding geven.
Corona heeft ons duidelijk gemaakt dat de wereld niet maakbaar is. In de handen van klunzen is NIETS maakbaar maar gaat alles stuk.
« Ook allerlei festiviteiten zijn gericht op betekenisverlening, denk aan Pinkpop, Halloween, of zelfs Black Friday (opruiming in het licht van de aankomende winter).« …..toen ben ik afgehaakt.
Net in de absurditeit van onze moderne rituelen kunnen we doorgronden wat ons bezig houdt
O, ik ben gelukkig niet de enige. Hier een Pinkpop veteraan, maar betekenisverlening is nog nooit een onderdeel geweest. Woordenboek erbij: Betekenisverlening, ook wel sensemaking genoemd, is beschreven door Weick et al (2005) als ''het vertalen van omstandigheden naar een situatie die expliciet wordt begrepen in woorden en kan dienen als een springplank tot actie' Springplank tot actie doet me dan wel weer denken aan de bult overlopen omdat ik mijn schoondochter(tje) afgeschermd had omdat ze vooraan wilde staan bij Pink, en mijn zoon ging zoeken bij de Terschellingvlag terwijl the Prodigy al begonnen wat met het veld laten ontploffen. Misschien is het toch een spoor. Tijd vliegt.
Ik heb U raad opgevolgd Satya, het werd inderdaad wat inhoudelijker, maar het bleef toch zweverig bij het religieuse af. Niets mis met het genieten van Pinkpop pahan, maar daar een drang naar zweverige betekenisverlening i.p.v. een belevenis in proberen te zien, is ook mijn denken niet.