Zijn 'we' allemaal schuldig aan de crisis?
Praat mee
Reacties (14)
De steenrijke mensen zijn honderd procent verantwoordelijk voor de stagnerende economie. Ze hebben enorme hoeveelheden geld dat ze in belastingparadijzen hebben gestald, zodat de landen waar deze rovers vandaan komen in totaal tientallen biljoenen euro aan belastinggeld mislopen, en ze hebben het overige deel van de wereldbewoners dusdanig leeggezogen dat deze niets extra's meer kunnen consumeren. Wat arme mensen zichzelf mogen aanrekenen is dat ze het zich allemaal hebben aanleunen.
Politici - Fyra, JSF en als een gehandicapte de crisis aanpakken Banken - Zitten vol gewetensloze cokesnuivende criminelen, lichten mensen en maatschappij op enkel voor het eigen gewin Toezichthouders - voorheen cokesnuivende criminelen en wisselen af en toe van positie met bankiers en andere commissarissen. Ik ben dat hele zooitje zo spuugzat. Vroeger had ik nog enigszins vertrouwen in bovenstaande mensen. Nu wordt duidelijk dat onze elite één groot (excuse le mot) kankergezwel is in het lichaam dat Nederland heet.
Als individu kan je je hele leven spaarzaam zijn door bijv. aankopen uit te stellen te sparen of je geld in de studie van je kind te stoppen, maar als vitale zogenaamde systeemorganisaties over kritische grenzen heen opereren en zo de staatshuishouding negatief beïnvloeden dan zijn de individuele burgers in eerste instantie niet de veroorzakers, stel je voor je werkt hard en je krijgt dan nog eens de schuld!. Op zijn meest zijn individuen zich als onbeduidend radertje te onbewust geweest van de effecten van te weinig toezicht op datgene waar je je zoal mee hebt verbonden. Maar wie gaat in het dagelijks leven nou na of er goed toezicht is als er een cent bij de hema over de toonbank uit je portemonnee naar een ander partij gaat? Contractueel zie je daar niks van terug ook niet in de kleine lettertjes. Onder de bon staat bedankt voor uw aankoop en tot ziens. Bovendien werd de crisis ook gebracht als een overrompelende natuurverschijnsel. Niemand wist dat het zou komen. En als een bankdirecteur het niet weet dan weet een individueel radertje het natuurlijk helemaal niet.
Er zijn mensen die huldigen: je kunt niet meer uitgeven dan je verdient. Dat leerde zelfs de negentiende eeuwse anarchist Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865), de man van ‘eigendom is diefstal’. Wie zich aan zijn leerstelling omtrent het inkomsten/uitgaven patroon heeft gehouden, lijkt me buiten de ‘we’ te vallen met betrekking tot de vraagstelling of ‘we’ allemaal schuldig zijn aan de crisis.
Die vraag wordt beantwoordt in de uitzendng van VPRO Tegenlicht van gisteravond. Over het bij voorbaat mislukte utopische project dat muntunie euro heet en ons nu allen naar de afgrond sleept. Sneller en sneller...onoplosbaar behalve als we accepteren dat ermee stoppen de enige goede weg is ookal gaat dat niet soepel en makkelijk. De buffer van een eigen valuta waar je mee kunt afwaarderen en opwaarderen is weg en dat nekt de hele muntunie.
'Die vraag wordt beantwoordt in de uitzendng van VPRO Tegenlicht van gisteravond.' Als de crisis alleen een Eurocrisis zou zijn, dan was hij niet in de VS begonnen.
we weten toch allemaal wat voor volk er bij banken werkt. ze krijgen meerdere uitgekiende trainingen in communicatie om andere mensen zover te krijgen dat ze producten afnemen die klanten veel geld kost. je kunt dus ook doorgaans eigenlijk niet spreken van de eigenverantwoordelijkheid van klanten als je murw gemaakt wordt door overredingskracht en psychologische trucs van bankiers die op wetenschappelijke basis zijn samen gesteld.
"eigenverantwoordelijkheid van klanten" Daartegen zijn die klanten niet gewapend. Dat is de reden waarom ze zich lieten (laten?) adviseren door een vertrouwd persoon van een vertrouwde bank. "Ik wil een spaarrekening zodat mijn kinderen over zestien jaar kunnen gaan studeren, zoiets als wij vroeger de zilvervloot." Vroeg ik mijn adviseur. Achteraf bleek dat de kl**z*k me een woekerpolis aangesmeerd had waar bijna de helft van het ingelegde afgeroomd werd onder de noemer 'kosten'. In adviseurs van de bank heb ik inmiddels veel minder vertrouwen dan in de gemiddelde tweedehandsautoverkoper.
Het belangrijkste is om naar het enorme faal beleid van een combinatie van overheid, de financiele wereld en wetenschappers er voor te zorgen om zulke maatregelen te nemen dat een herhaling nooit meer kan gebeuren. En wat zie je, er zijn nauwelijks grote structurele maatregelen genomen. Zo is er nog steeds geen stricte scheiding tussen zakelijke en particuliere banken. Er is nog steeds geen particuliere staatsbank, met een staatshypotheek voor particulieren met vaste voorwaarden voor iedereen. De som overheid = banken = overheid is nog steeds gemeen goed.
Het is belangrijk dat je mensen hierop blijft wijzen Michel Reiziger, want het wil maar niet echt tot ze doordringen. Een staatsbank als alternatief voor de graaibanken. Een spaarbank die conservatief met het geld van haar klanten omgaat, maar bijvoorbeeld wel participeert in de bouw van goedkope woningen door eventueel genationaliseerde woningcooperaties, Verstrekking van betaalbare hypotheken voor die goedkope woningen. En als extra taak - als het moet - budgetbeheer voor mensen met schulden en schuldpreventie door het betalen van vaste lasten door de bank te laten verrichten voordat de uitkeringen worden gestort bij de staatsbank, want daar wordt je automatisch rekeninghouder als je een sociale uitkering hebt. Verzekeringen die concurrerend en transparant zijn, etc.
Waar hebben we het hier eigelijk over? Het valt mij op dat in de media, zoals hier, het bedrijfseconomische aspect van 'De Economie' als uitgangspunt genomen. Ook in dit gesprek focust iedereen zich op de financiën, het bedrijfseconomisch plaatje, de nationale en internationale handel terwijl het sociale maatschappelijke aspect de andere zijde van dezelfde munt is. 'De Economie' betreft namelijk de wensen van mensen en de wijze die wensen te vervullen. 'De Economie' valt dus zowel onder sociale wetenschappen als bedrijfskunde. Dit geeft een eenzijdig beeld én geeft aan dat bijna iedereen zo is gaan nadenken. Deze Boekhouders-mentaliteit zie als een van de hoofdoorzaken waarom er zonder al teveel kritiek de zwakste in de samenleving worden gepakt en verwaarloosd. Gezien deze mentaliteit vrees ik daarom ook dat zij niet zullen worden gecompenseerd als De Economie zou 'verbeteren'. (Een verbetering waar ik niet in geloof zolang 'geld' de macht bepaalt en inkomensongelijkheid blijft toenemen.) Je kunt dus stellen dat 'we' hier een half verhaal horen en het daarom nergens over gaat.