Zes reddingsplannen voor Griekenland

Vandaag is het weer een kritieke dag voor Griekenland en de Eurocrisis. Net zoals gisteren overigens, en de dag daarvoor. Eigenlijk ligt Griekenland inmiddels alweer twee jaar op de financiële intensive care, maar de situatie lijkt nauwelijks verbeterd. Intussen staan de artsen en familieleden dagelijks te ruziën om de patiënt. De voornaamste tactiek van Europese regeringsleiders lijkt te zijn om eens in de zoveel tijd een plan naar buiten te brengen, dat dan half uit te voeren en vooral te zorgen dat als één land het schip in gaat, we dan maar met z’n allen gaan.

Omdat het zomaar roepen van oplossingen de heersende methode lijkt te zijn, wil ik vandaag als Europees staatsburger mijn steentje bijdragen. Ik geef toe, ik weet niet bijzonder veel van economie. Maar als Sarkozy om de twee maanden met een nieuw plan mag komen, wat vervolgens niet werkt, dan mag ik het toch ook? Bovendien, de andere optie is meewarig toekijken en met een langzaam groeiend gevoel van ongezonde onverschilligheid de naderende apocalyps afwachten. Dan kan een beetje constructieve inbreng vast geen kwaad. Hieronder dus zes ideeën om Griekenland te helpen. Misschien niet allemaal even conventioneel, maar van een open dag bij een consultancy heb ik onthouden dat ‘out of the box’ denken nuttig is. En wie weet, misschien stuiten we per ongeluk wel op een briljante oplossing. Momenteel beperken de ‘echte’ oplossingen zich vooral tot het geven van geld aan Griekenland, zodat het dat geld weer aan onze banken kan doorspelen, zonder dat de Griekse economie daardoor beter gaat draaien. Vandaar dat ik heb gepoogd wat meer constructieve oplossingen te bedenken.

1. Beschavingsvergoeding

Griekenland heeft, in de goede oude tijd, behoorlijk bijgedragen aan de Europese beschaving. Zo heeft het land nogal wat cultuur voortgebracht, wat we in heel Europa dagelijks terug zien. Homerus wordt nog steeds verkocht en gelezen, en musea liggen vol met allerlei Grieks marmer, aardewerk en andere leuke spulletjes. Deze zijn nogal eens zonder toestemming of betaling uit Griekenland meegebracht, zoals door de verder vast goedhartige Lord Elgin. Ook Euclides, Socrates en Herodotos hebben enorme bijdragen geleverd aan de ontwikkeling van de door sommige politici zo bejubelde Europese beschaving. Als we nou voor antiquiteiten in musea huur afdragen, en een extra ‘royalty’ neerleggen voor de Griekse Klassieken uit de Oudheid, kunnen we met dat geld vast wat schulden afbetalen. Geen slechte ruil, voor alle cultuur die de Grieken gedurende millennia aan Europa hebben ‘gedoneerd.’

2. Zwitersese accountants

Het Griekse belastingsysteem is schijnbaar lekker dan een slecht gevlochten mand. Daarom sturen we een aantal experts het gebied van financiën én belasting ontduiken. De Zwitsers hebben hier een nationale sport van gemaakt, dus die hebben afdoende kennis in huis om de Griekse belastingdienst eens goed door te lichten. Als zij het laten afweten, kunnen we altijd nog Zweden of Luxemburgers sturen. Duitsers of Finnen is misschien geen goed plan.

3. Saladesteun

Eerder schreef ik al eens dat het als Europees burger veel leuker is om Griekenland te helpen door Griekse salade te eten, dan door simpelweg wat geld over te maken. Salades zijn immers lekker, en nog gezond ook. Niet voor niets leefden Kretenzers het langst van alle Europeanen, voordat op Kreta een McDonalds opende. Als alle Europeanen nou minstens tweemaal per week een Griekse salade eten, met de ‘echte’ olijven en feta erin, moet dat toch zoden aan de dijk zetten. Volksvertegenwoordigers moeten verplicht elke dag Griekse salade eten totdat ze met een betere oplossing zijn gekomen.

4. Zonnestroom

Volgens Erwin Kroll schijnt de zon in Griekenland vaker dan hier. Dat betekent dat het dus veel handiger is om daar zonne-energie op te wekken dan hier in Nederland of Duitsland. Bovendien zijn er genoeg eilanden waar toch niemand woont. We leggen die vol met zonnepanelen, en als afbetaling mogen de Grieken vervolgens ook zonnestroom naar Europa exporteren.

5. Land lease

In Afrika al een bekend concept, waarbij één land een stuk land van het andere huurt, meestal voor een paar decennia. In Afrika gaat het meestal om voedsel, maar in Griekenland is het voor het toerisme bijzonder handig. Wie heeft zich op vakantie immers niet geërgerd aan toeristen uit andere landen, die immers altijd vervelender zijn dan de eigen landgenoten? Nu kunnen we dit simpel oplossen door elk Europees land het monopolie op een aantal eilanden te laten huren voor een aantal jaar. Geen last meer van rare buitenlanders in je Nederlandse vakantiekolonie. Als bonus kunnen we het betalen van toeristenbelasting even opschorten. Bovendien verdwijnt voor sommige mensen dan ook de noodzaak ooit nog naar het thuisland terug te keren.

6. Het ‘Griekse-leven-gevoel’

Het Zwitserlevengevoel, maar dan in Griekenland. Wie kent immers niet de beelden van al die Griekse bejaarden die gezellig voor het dorpscafé zitten te dammen met een glaasje ouzo erbij? Laten we dus onze bejaardentehuizen naar Griekenland verplaatsen. Als we alle bejaarden dan ook nog op een dieet van Griekse salade zetten, blijven ze nog langer kwiek ook. Voor de bejaarden leuker omdat ze dan niet meer in Kerkrade hoeven te wonen, voor ons leuker omdat het nu een echt uitje is om bij opa en oma op bezoek te gaan.

Natuurlijk zouden we ook naar een fiscale unie toe kunnen gaan, iets wat volgens de meeste economen toch noodzakelijk is om een monetaire unie te laten werken. Maar daar heeft niemand zin in, dus mogen we de komende tijd nog even naar het huidige toneelstukje blijven kijken. Misschien kan iemand van de hele situatie een mooi Grieks drama schrijven. Kunnen we de opbrengsten daarvan weer doneren.