Ze willen vechten
Praat mee
Reacties (118)
Een soldaat wil vechten. Bizar. Straks zegt een bakker nog dat ie graag brood wil bakken. Het moet niet gekker worden.
Rare jongens. Je zou haast denken dat soldaten trots waren op hun opbouwklussen: zo weinig mogelijk vechten met vooral zo weinig mogelijk doden. Met misschien nog wat positieve sociaal/maatschappelijke effecten. Maar nee. De leidinggevende ijzervreters en hun gewillig voetvolk willen knokken en het afkicken valt hen niet mee. Er kan niet genoeg afgeslacht worden. De peperdure opleidingen moeten tenslotte toch verzilverd worden. Je zou haast denken dat alle Nederlandse Tristans zich in de krijgsmacht verzameld hebben (tot in de top), om zo legitiem met enige regelmaat hun van wellust trillende magazijnen leeg te schieten op ... ...ja op wat? Wat dan ook ....?
Het hele beleidsplan van burger Hillen kan in 1 zin worden herschreven : 5 Militaire Willemsordes per 2015 erbij.
Logisch, want draai het nou eens om: wie wil er soldaten als ontwikkelingswerkers? Dat is een ander vak. Vraag maar aan de heer Jan Pronk.
Dus: nooit meer geld dat als ontwikkelingsgeld is bestempelt naar een militaire missie!
Vechten als "Amerikanen"....? Amerika is meer dan de VS hoor...jammer dat dit toch iedere keer weer moet worden uitgelegd. Ministerie van Defensie kan dus beter weer worden veranderd in het Ministerie van Oorlog, of het Ministerie van Vechten of het Ministerie voor het bewaken van westerse belangen buiten de landsgrenzen
Wat zegt Von Clausewitz erover: Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen Dit betekent dat de soldaten onderhorig zijn aan politieke doelstellingen, als dat betekent: brood uitdelen aan hongerigen, dan betekent het dat. Verder moeten ze een andere baan zoeken als ze liever iets anders doen.
Het is me duidelijk, om de Nederlandse krijgsmacht haar rol naar behoren te laten vervullen moeten we de infantrie inkrimpen en de beveiligings- en genie-eenheden uitbouwen. Stap 1 lijkt me invullen van de bezuinigingen door de infanterie in te krimpen, als de economie weer aantrekt kunnen we nieuwe lichtingen voor de nuttige eenheden aannemen.
Sjezus.. we zijn echt een landje geworden dat schreeuwt als een Beer maar eigenlijk een muisje is in grote en macht. Man... we willen de VS nadoen met het leger? Hoe denken we dat te doen?
In de Volkskrant ging een militair op de thee bij een belangrijk man in het dorp. Deze vroeg hem wat de soldaten daar nog deden. Antwoord. U beschermen. Maar hier is het veilig en daarginds wordt gevochten. Tsja. Daar had de militair geen antwoord op.
Nog niet zo lang geleden dacht de nederlandse soldaat een betrekkelijk veilig baantje te hebben want uitzendingen kwamen vrijwel niet voor. Nu denkt hij binnen een conflict altijd een superieure uitgangspositie te bezitten. Hoe anders zou het gevoel van relatieve onschendbaarheid verklaard kunnen worden, want ik neem toch niet aan dat ze zo staan te trappelen om onder de voet te worden gelopen. Willen we dat wel? Een leger dat staat te springen om ingezet te worden? En draagt hoogwaardig materieel bij aan de onstane hoogmoed? Reden temeer om die JSF echt niet aan te schaffen. En als het verouderen van materieel de soldaten minder trigger happy maakt zou ik zeggen: 'doen'...
ga toch weg met je krijgers. nederland heeft beschermers nodig, geen krijgers. de taak van soldaten is bescherming, niet geweld. soldaten mogen nooit krijgers worden, want de taak van een krijger is geweld en moord.
Terecht toch? Daar zijn het militairen voor. Gelukkig is de politiek eindverantwoordelijk. En als de politiek zegt 'vredesmissie' kan er dus geen sprake zijn van offensief gedrag van militairen. Beter is het nog om geen vredesmissies door militairen te laten uitvoeren.
Tsja, aan hulpverleners hebben we niet zoveel als Nederland aangevallen wordt. Tenzij je ze wil stukhulpverlenen.
Laat me niet lachen ze willen vechten. Een paar jaar geleden schoten de sukkels nog op elkaar want hun OORTJE deed het niet wat een giller, laten ze maar lekker naar huis, haard, en geliefde gaan (we)(ze) hebben daar niets te zoeken. Gelul opbouwen dan moeten ze de BAM. er heen sturen en geen Nederlandse Soldaten.
V.O.C. der Nederlanden BV, denkt geld en goederen te moeten’ verdedigen’ door eigen getrainde en gehersenspoelde moordenaars offensief in te zetten. Geweldloze opties worden niet gegeven. ... Het ‘bestrijden’ van terreurnetwerken handel, drugs en opsporen klinkt nobel. Maar de oorzaken en voedingsbodem, de beroerde lokale economie, wordt in de steek gelaten. Dit is heilloze symptoombestrijding. … Het Departement van Defensie heet nu voortaan Departement van Offensie. Militairen heten van nu af aan Millitantairen. … Er komt een nieuwe kazerne voor deze getrainde en gehersenspoelde moordenaars ’Piet Pieterszoon Heyn’ genaamd. … Griezels.
Hoe blind kunnen mensen toch zijn?? Iedereen ziet hoe de Amerikaanse model op elke manier aan't vallen is.. Economie:slecht. binnenlandse-veiligheid:slecht Gezondheid-zorg:super slecht Democratie:geen Financieel:Bankroet Militairen:oorlog-misdadigers En toch wil Nederland de Amerikaanse voetsporen achterna. Met een uitkomst:diepe val in een helse ravijn .
Het past in de aangekondigde filosofieverandering van Uri Rosenthal. Minder doen aan mensenrechten en opbouwwerk, meer doen om de Nederlandse industriebelangen te verdedigen (voor zover daar een tegenstelling in bestaat). Daar hoort een ander diplomatiek korps bij, waar Rosenthal al mee aan de slag is, en een ander soort leger. Weerzinwekkend.
Ook een defensieapparaat evolueert. In vroegere tijden was kwantiteit dikwijls van doorslaggevend belang. Om voor iedereen een beeld te schetsen, een groot veld, twee vlaggen aan weerszijden en een duidelijk zichtbaar front waarop men elkaar te lijf ging. De steeds nauwkeurigere toepassing van artillerie maakte aan die manier van oorlogvoering een eind. Later deed pantser z'n intrede maar door het gebrek aan technologie was kwantiteit nog altijd van doorslaggevend belang. Uiteraard is kwantiteit nog altijd van groot belang, maar wel steeds minder. Commandotroepen (traditionele groene baretten) hebben in vele landen al een lange historie. Naast deze elitetroepen zijn er echter meer en meer specialistische takken ontstaan. Amerikaanse strijdkrachten voorop natuurlijk, met Delta Force, Army Rangers, Navy SEALs e.d. Dit is vooral gericht op het gegeven dat men (het Westen), na het wegvallen van het communistische gevaar uit de Sovjet Unie, het einde voorspelde van grote oorlogen waarbij meerdere landen het op een 'veldje' met elkaar zullen uitvechten. Conflicten zullen meer bestaan uit korte intense brandhaarden waarbij de strijdende partijen zichzelf niet als zodanig identificeren. Het gebruik van slimme tactische wapens vanuit de lucht, geavanceerde (communicatie-)technologie, en special forces zal van meer doorslaggevend belang worden. Met een kleine groep meer en sneller een doel worden bereikt. De contra-terroristische Delta Force is daar een goed voorbeeld van. Oorlogen zullen niet meer beslecht worden met zware pantserinfanterie en honderdduizenden infanteristen. Vuurkracht vanuit de lucht en ongeziene slagkracht op de grond is de toekomst. Daarom is het goed dat Nederland de Leopards verkoopt het is namelijk een achterhaalde tactiek. Onbemande vliegtuigen, meer inzet van special forces en vervanging van de F16 (= vuurkracht vanuit de lucht) wel. Het is dus goed dat dit wordt ingezien. De Nederlandse krijgsmacht moet mee evolueren en dat betekent dat er in structuur en vorm dingen ingrijpend zullen moeten veranderen. Volgens mij is dat ook wel gaande nu.
Curieuze foto trouwens: Niet NL camo pakken, met NL vlag en FAMAS aanvalsgeweer? Fotosoepje?
Twee punten die hierbij van belang zijn. De door zwaar-christelijke leiding gedomineerde Amerikaanse leger, vertegenwoordigd 'Army values' die niet per se de values zijn van Amerika. En dat is een relevant probleem. Serve the American people betekent accepteren dat de politiek bepaald waar je heen gaat en wat je doet. Dat betekent dat je je onderdanig maakt aan. De 'vijand van Amerika' vernietigen en verslaan is veel te vrijblijvend en dat weet de legertop ook. Wie kiest wie vijand is? Voor meneer Wiggen, geldt eens een weekje stage lopen in bestuurlijke kringen. De core-business van het leger is niet vechten, maar het land verdedigen, en dat kan in uiterste nood vechten zijn, maar het is een last resort. Het leger moet veel meer veiligheidsmaatregelen kunnen invullen dan alleen vechten of de dreiging van vechten. Het idee dat wij een vijand hebben op tienduizend kilometer bij ons vandaan, is een gotspe... dat is hoogstens een vijand van het systeem en de cultuur waarin wij leven. Die verdedigen met het leger is een hopeloze missie. Of wij vinden dat we ver weg economische belangen met een leger moeten verdediginen hoor ik graag van de politiek.
het eeuwige ouwe liedje (hier het originele 't was heus van een vrouw buffy ) nog steeds het ouwe liedje http://www.youtube.com/watch?v=zYEsFQ_gt7c&feature=related
Zijn er al cellen ingericht voor de eerste nederlandse oorlogsmisdadigers?
citaat: "I am disciplined, physically and mentally tough" jowww eigen gediciplineerde gedachtes, huh? van wiéee? over massale hersenspoeling gesproken. en datummetoffejogeszijndatwillewewetuuuh
http://www.youtube.com/watch?v=01-2pNCZiNk Ga maar lekker slapen. Het komt uiteindelijk, heel misschien, in de verre toekomst, wel goed.... ...En hebben de planten en dieren eindelijk rust. Welterusten.
Imperialisme; oorlogzucht, macht en goud/diamanten (tegenwoordig daarbij drugs en lithium) ziet de wereld al duizenden jaren komen en gaan, er is weer een imperium in aanbouw, en al bijna volledig aan het worden. Het grote monsterlijke gedaante moet dit keer dus wereldwijd gaan werken. Werelddominantie daar heeft men (false flag) terreur voor nodig gehad en daardoor kan men nu vele invasies uitvoeren en zich bezighouden met oorlogsvoering. Verandering via oorlogsvoering teweeg brengen, zogeheten 'regime change', change=verandering dus, geen bevrijding. Van een dictatuur naar een militair regime, zoals in Irak en Egypte gebeurde, Irak was een dictatuur werd een politie-controle staat, Egypte was en dictatuur nu een militair regime aan de macht)
Maar win je met zulke lui een oorlog? Dat is de laatste halve eeuw niet echt gebleken.
Ik kan natuurlijk lullige reacties schrijven, maar beter is het om ook eens een keertje opbouowend en positief te zijn. Hier is wat achtergrondmateriaal waar de dappere officieren en krijgers van het Nederlandse leger misschien wat aan hebben bij het opstellen van hun gedragscode te velde. Het is de pashtunwali, de erecode van de Pashtun, een van Afghanistans belangrijke volkeren. De Taliban zijn krachtig onder hen. 't is wel in het Engels maar dat zullen ze op de Koninklijke Militaire Academie best doceren. Nang - honor / bravery - is foremost in this code. This is articulated in a starkly black-and-white, all-or-nothing manner. Without honor, life for a Pakhtun is not worth living. According to Pashtunwali, it is the absolute duty of men to protect the respectability of women and to protect the integrity of the homeland. According to the most approved Pashtunwali, every man defended himself and defied his neighbours. Honor demands the maintenance of sexual propriety. Complete chastity among female relatives is of the essence; only with the purity and good repute of his mother, daughters, sisters, and wife (or wives) does a man ensure his honor. Thus women are restricted to private, family compounds in much of the province. Census takers, invariably male, are constrained not to ask about the women in another man's home, and the number of men in a household is often overstated because sons and brothers are a source of strength. Accurate enumeration of the population hence is not possible. Badal - revenge - is closely related to the notion of honor. Badal revolves around zan (women), zar (wealth), and zameen / zamin (land). Offenses to one's honor must be avenged, or there is no honor. Badal is the most important, dominanat and greatest of all Pathan traits. The urge to take revenge on his enemy, is infused in the very blood of a Pathan. Although minor problems may be settled by negotiation, murder demands blood revenge, and partners in illicit sexual liaisons are killed if discovered. Even making lewd innuendos or, in the case of women, having one's reputation maligned may mean death. The men involved sometimes escape to other regions, where they may well be tracked down by the woman's kin. When a woman is killed, the assailant is, almost without exception, a close male relative. Killings associated with sexual misconduct are the only ones that do not demand revenge. Even the courts are accustomed to dealing leniently in such cases. The revenging wrongs encourages feuds more than it punishes aggressions. Two men quarrel in a field, and one strikes or wounds the other; the relations take it up. They meet on some occasion, fight and kill a man; from that moment the quarrel is deadly; if of different tribes and the quarrel important, the whole tribes go to feud. Semi-barbarians constantly quarrelling, have always feuds on their hands. Feuds are a system of petty warfare carried on by long shots, stealing cattle, and burning crops. Samson burning his neighbours' corn acted just like a Pashtun. When the harvest was nearly ripe, neither party dared sleep. Vendettas and feuds are an endemic feature of social relations and an index of individual and group identity. Revenge may take time: as one Pashtun proverb goes, "I took my revenge after a hundred years, and I only regret that I acted in haste." Indeed, it may take generations to avenge the wrong, but retribution will be the focus of the family's life until honor is recouped. Merana / Mairrana - bravery and Ghairat / zeal is needed to keep on one's own and his tribe's prestige. One has to be zealous, couraeous and somewhat headless. Ghairat and Mairrana are synonyms. Merana means an act of zealousness. Tura - sword require Pashtuns to answer a plea for help even if it involves risking their own life. Turzan is courageous. Possessing Tura means being courageous and warrior. Tura is sacred and disrespect for it makes one liable to pay nagha. One swears by Tura. If someone is engaged to a girl and is away from home his family can get the girl married to a Tura as with Topak. After the ceremony of such marriage the family of her husband takes the girl along. She lives there until her husband returns. When a coourageous act for guarding the grace of the tribe is done, it is said that Tura-i- wakrra i. e. he did Tura. The cover of Tura is called Teki. The meaning of a common Pashto proverb is "Dont take tura of its teki'but once you do, it must be reddened". Nanawati / nanawatey / nanawaty / Nanawate - refuge / reconciliation / repentance / sanctuary is the remedy of feuds, which the Afghans extol as the acme of their civil code. The word literally means "going in" or entering into someone's house or Hujra. When the enemies are distant, the feud often lasts for generations ; but when they are neighbors it becomes an intolerable nuisance. This is to let both parties fight till the same number are killed on each side, then their neighbours step in and effect a reconciliation called " Nanawati or Nannawatt. The party who first draws blood is looked on as the aggressor, whatever may have been his provocation ; he pays the expense of a feast and gives some sheep and cloth as an atonement to the others. But in case this beau ideal of equal justice cannot be procured by one party having more killed than the others, the price of the reconciliation is much higher, but it never exceeds a feast and a few virgins. These girls are not given as concubines (which the country Afghans seldom or never have), but are married and well treated. The expense of marriage being so heavy, to get so many of their young men well married without expense is a great object, and a real money compensation. The other party do not like it however, as to give Afghan virgins without getting presents is thought to show want of spirit. Jirga / circle is the Pukhtoon assembly in which all public and private affairs are settled. The Jirga, of which the Khan is the head, now contends with the state judiciary in the settled districts. Rules of the federal and provincial governments are enforced through state intervention. The decisions of the village Jirga in the districts have to be reinforced by the court of law if the law enforcement authorities have also registered the case. Unlike in the tribal areas, a legal permit is required for the manufacture and possession of arms and ammunition. Jirga and Malki systems are strong and powerful local institutions for the reconciliation and resolution of local disputes and even to punish those who violate the local rules and customs. If the dispute is of bigger nature between the tribes then the PA, MNA and Senators, Maliks and elders, sometimes from neighbouring FRs/agencies also participate in the jirga to resolve the disputes. Maliks and elders are nominated both by the accused and the grieved. The people have to accept the decision made by the jirga. The jirga results are presented to the PA for information and record. If any one of the party is not happy or satisfied with the decision made by the jirga then the grieved party can go to the appellate court and then the Home Department, GoNWFP who decides the case under the FCR. Sometimes the jirga uses local power, which they have by tradition such as, Muchalga (fine), to eject a person or even a family from their area as a punishment or impose heavy fine and destroy/put their houses and property to fire. Due to these strong local traditional rules the reported crime rate in FATA is low. However, with the passage of time the element of corruption has also entered this traditional dispute resolution system. It is reported that the poor and vulnerable cannot afford to have a jirga. There are a lot of requirements of jirga like hospitality and many other things, which the poor cannot afford. Thus Jirga is now becoming very expensive to convene. There is a grievance among the people that most of the time the ultimate decision is in favour of the rich and the influential. Hujra is traditionally a male club and social center, which exists in every village of the tribal as well as settled areas. It is the focus of community opinions and actions. While Hujras exist in the villages of the settled districts as well, they have lost much of their functional importance. Teega / truce declared by Jirga to avoid bloodshed among two or more tribal factions. This is a sort of truce which is enforced upon the combating parties for a specified period in order to dissociate them from fighting between them, holding in abeyance their mutual jealousies and to avoid a bigger combat between them. 'Teega' literally means a stone which is fixed at a certain place across which both the combating parties make pledges to have no concern with life or property of the opposite party until the time a permanent settlement is carved out. Teega, in other words, is a temporary truce in a feud arranged by a tribal jirga or the jirga arranged by the goverment which is symbolized by the setting out of a Teega. Lashkar - army / group together / camp / military quarter of the town / posse / raiding party / volunteers' militia is formed for the implementation of the decision taken by the jirga. The word is originally from the Perssain lashkar, 'an army,' 'a camp.' This is usually derived from the Arabic al-askar, but it would rather seem that the Arabic 'askar, 'an army' is taken from this Perssian word : whence lashkari, 'one belonging to an army, a soldier.' The word lascar or laucar (both these pronunciations are in vogue) appears to have been corrupted, through the Portuguese use of lashkari in the forms lasquarin, lascari, &c., either by the Portuguese themselves, or by the Dutch and English who took up the word from them, and from these laskur has passed back again into native use in this corrupt shape. The Persian word lashkar, meaning army, or camp, is still used most notably in Pakistan and India, e.g. Lashkar, originally the camp, now the permanent capital, of Sindhia at Gwalior. When Daolat Rao Sindhia obtained possession of Gwalior he pitched his camp on ihe open plain to the south of the fort. As the camp remained, the tents soon disappeared, and a new city rapidly sprang up, which still retains the name of Lashkar, or "the camp," to distinguish it from the old city of Gwalior. Since the occupation of the Lashkar, the old city gradually decayed, and by 1860 was now only one-third of the size of the new city. But at that time the two together still formed one of the most populous cities in India. The security structure of Pashtun tribes involves using the Lashkar, a large number of people gathered by a Chegha (call), to defend against a common enemy. This enemy is an enemy of the community. In general, forays are on a small scale, sometimes they are mere thefts. They seldom plunder near their own houses, and have an understanding with other predatory tribes, by which the cattle taken are passed along by secret paths. The ordinary rule is that small Parties of a tribe went out on a marauding expedition. Their object is to murder and plunder only those enemies whom they can surprise. It is only when they have been exasperated beyond bearing that they assemble a "lashkar" or army to punish a tribe which has been retaliating on them by sending small Parties. When a lashkar is assembled, those for whom it is intended generally contrive to be out of the way. When they are robbed and cannot help themselves by force, they negotiate. The lashkar is a group of armed men, typically numbering in the dozens to hundreds range - called up by the community to defend community interests - this is very similar to the American Revolution notion of the Minuteman. The lashkar is an essential element of the qawm social structure, and if the central government intends to engage society it should not receive international pressure to fight the essential elements of its society. The rural rebellion in 1978 began with resistance mounted by lashkars, which were drawn from and protect the qawm in a manner highly similar to the Minuteman model of the early American Revolution. These disparate militias were united in purpose through Islam in jihad, initially against the Afghan communists, and then against the Soviet occupation. The Soviets devastated the rural agriculture and economic structures which supported the lashkars. A key element of the US and Government of Pakistan strategy against the Taliban from 2006 was to negotiate with tribal elders for them to provide security in their own areas, using their traditional Lashkar or militia, in return for keeping the Taliban at bay. This strategy had significant validity in that the tribes have traditionally ensured their own security, in the absence of a central government able to ensure law and order. However, the power of the tribal elders had been progressively undermined over the past 20 or so years by the emergence of commanders linked to the various Mujahidin parties. It was thus common, at the height of the Mujahidin resistance to the Soviet intervention, for men within the same family to be members of different Mujahidin groups. Although the traditional Lashkar system was kept intact along with the State forces, in some places due to the exigency of the time it was gradually done away completely with and numbers of the forces were increased. Arbakai is a tribal based community policing system grounded in volunteer grassroots initiatives. They differ from lashkar that form in response to cheghar, or a need to defend against a common threat, and certainly from hired militias. Making use of akarbai would be a specific, traditional approach to using clans to enforce peace. The Arbakai survived in specific areas of Loya Paktia for a number of reasons. Tribal institutions survived there. And no real 'warlordism' emerged in the 'Pashtun belt', especially in the south-east where the balance of power remained much more fluid and tribal leaders maintained a strong influence. There are clear differences between militias and the Arbakai. The Arbakai are unpaid, and not hired by government, a person, or a company. They carry responsibilities which are approved and recognized as the common or public good. Lashkar and Arbakai have different functions and roles in Pashtun tribes. The Arbakai institution plays the role of the police in tribe, sub-tribe or community areas. Mashar / elderly, leader, actually this word comes from moshe-Moses the spiritual leader. The respect for elders is easily accounted for. Among civilised people, young men have the advantages the experience of ages has given in books; and better still, they are early obliged to act for themselves and form their own character. Before the body fails with age, they acquire perhaps all they will ever learn. The young Afghans, on the contrary, are as ignorant as beasts, they know nothing but their genealogies and the confession of faith. Without any means of education but their individual experience, they for many years plough the earth, and then commit the crimes and excesses I have described. By degrees their wild independent life makes them rely on their own judgment, and gives them an acquaintance with human nature, at least in its Afghan form. As they get old they are constantly employed about reconciling feuds or arranging marriages, in which they have to reason with some, flatter others, and browbeat a third ; their fine climate and temperate habits preserve their faculties for a long time. They are much superior to the young or middle-aged men, and are respected accordingly. In all half-barbarous countries the same respect for the old men is observed. Sparta, which was about the Afghan standard, preserved the feeling much longer than Athens, where education, assemblies, and debates made the mind bo quicker formed. A Malik has his own status in his tribe. The PA gives him some amount as Mojib (allowance) periodically to run his local hospitality expenses. The local people respect Maliks possessing good quality, quantity of weapons and the number of male members to use these weapons when needed. A khan / headman depends for his power on an elusive network, which needs constant maintenance and reconstruction. Power resides neither in a specific locality nor in a person. The khan's network depends upon patronage, where one's degree of prestige is proportionate to the largesse distributed. The fight to be khan is a competition for who can best operate a patronage network to meet people's needs. Power is granted by consensus and is not necessarily given to a man for life. The khan must always show, by his generosity and his availability to those who need him, that he is the only person worthy fulfilling this function: "there is no khan without dastakhan" (without "a tablecloth," that is, without keeping open table.) Melmastia / melmasthia / melmastiya - hospitality is another major dimension of pakhtunwali. The commensalism of Melmasthia is a means of showing respect, friendship, and alliance. A complex etiquette surrounds the serving of guests, in which the host or his sons, when serving, refuse to sit with those they entertain as a mark of courtesy. Closely related to melmastia is the requirement of giving refuge to anyone, even one's enemy, for as long as the person is within the precincts of one's home. These codes, too, are related to the concept of honor, for the host gains honor by serving his guest, and the person who places himself under another's protection is weak, a supplicant. Refuge must extend to the point of being willing to sacrifice one's own life to defend one's guest, but a person who demeans himself so much as to plead for mercy should be spared. Among the Waziris a little child was said to be sufficient escort through the lands of the tribe, and they were said to protect men who have killed their brothers, if they come as guests. The method of insuring safety was to sit by a man's fireside and neither eat nor drink till he promises to convey you safely to any place you wish to reach; by the Afghan custom he must comply, and either go himself or send a near relation to prevent danger. If this ceremony be neglected, food and a pipe will be freely given, but it will depend on the character of the host whether he does not rob and murder his guest the moment he leaves the threshold. When they wish to rob a stranger, they either try to civilly hinder his entering the house, or make him eat before he asks for protection. The Achikzais were said to consider themselves as relieved from all obligation to hospitality when a guest had eaten his full, and to have a right to rob him or murder him when they please. Panah is to take someone in personal protection. Even if a notorious criminal or an outlaw asked for panah he will definitely be granted asylum and duly protected. It has happened many a times that a murderer after committing murder asked for panahfrom the family of the victim and they have him panah. During panah he enjoys equal rights and status but when he leaves thier house, he can be killed in revenge and his family cannot claim for any penalty of reward under the custom of badal (revenge). Qawm / localized community refers to any form of solidarity group, and as a construct of personal identity can be somewhat fluid based on what form or level of identity is relevant to a particular setting. Every Pashtun is linked to the past by a line of ancestors traced through his father. He is also conscious of belonging to a larger entity which takes the form of a more or less endogenous community (the qawm), whether its sociological basis is tribe, clan, professional group (qawm of the mullahs.), caste, religious group, ethnic group, village community or simply an extended family.
Vorige gelezen? Al boos geworden? Mooi! Die Engelse tekst was een stukje oorlogspropaganda, eigenlijk meer psychologische oorlogsvoering om de afkeer van de vijand te vergroten zodat de krijger in je op staat. We doen de Pashtunwali nog een keer maar nu uit een andere bron: ANEWATEI: Under Nanewatei a penitent enemy is forgiven and the feuding factions resume peaceful and friendly relations. Thus it creates a congenial atmosphere for peaceful co-existence and mutual understanding through eventual reconciliation. TEEGA OR KANRAY: Teega or Kanray is cessation of bloodshed between contending parties. Teega (putting down of a stone) in other words means a temporary truce declared by a Jirga. The word stone is used figuratively as actually no stone is put at the time of the cessation of hostilities. Once the truce is enforced, no party dares violate it for fear of punitive measures. BADAL: (Eye for an Eye) Self-respect and sensitivity to insult is another essential trait of Pashtun character. The poorest among them has his own sense of dignity and honor and he vehemently refuses to submit to any insult. In fact every Pashtun considers himself equal if not better than his fellow tribesmen and an insult is, therefore, taken as scurrilous reflection on his character. An insult is sure to evoke insult and murder is likely to lead to a murder. MELMASTIA: Pashtun have been described as one of the most hospitable peoples of the world. They consider Melmastia or generous hospitality as one of the finest virtues and greet their guest warmly with a broad smile on their faces. A Pashtun feels delighted to receive a guest regardless of his past relations or acquaintance and prepares a delicious meal for him and offers up to their ability the finest meals available to them. TOR: Pashtuns are sensitive about the honor of their women folk and slight touching of the women is at times considered a serious and an intolerable offence. The cases of adultery and illicit relations are put down with iron hand in and no quarter is given to culprits either male or female. Casting of an evil eye on woman is tantamount to imperil one's life. Both sexes, therefore, scrupulously avoid indulgence in immoral practices. GHUNDI: Ghundi is a classic case of balance of power in tribal areas. It is derived from Pashto word Ghund, meaning a political party but it is used for an alliance. As modern states enter into bilateral agreements for promotion of trade, cultivation of friendly relations and mutual defense, similarly various sections of a tribe align themselves in blocs or Ghunds to safeguard their common interests. Ghundi is entered into defeat the aggressive and nefarious designs of a hostile neighbor. In tribal fighting the Ghundi members espouse their mutual interests against their common enemy and act as a corporate body with all the resources at their command. LOKHAY WARKAWAL: Lokhay Warkawal literally means `giving of a pot' but it implies the protection of an individual or a tribe. A weaker tribe to a stronger one with the object of ensuring its safety and security generally gives Lokhay. It is accepted in the form of a sacrificial animal such as a goat or a sheep. When a tribe accepts a Lokhay from another tribe, it undertakes the responsibility of safeguarding the latter's interests against its enemies and protects it at all costs. LASHKAR: Lashkar is an armed party, which goes out from a village or tribe for warlike purposes. The Lashkar may consist of a hundred to several thousand men. The Lashkar assembled for Jihad (Holy Struggle) is usually very large. The decisions of a Jirga, if violated by a party, are enforced through a tribal Lashkar. The Lashkar thus performs the functions of police in the event of a breach of tribal law. CHIGHA: Chigha means a pursuit party. The Chigha party is formed or taken out in case armed bandits with the object of lifting cattle, looting property or abducting an inmate of the village, raid a village. Composed of armed persons, the Chigha party goes in pursuit of the raiders to affect the release of the cattle etc or recover the stolen property. TARR: A mutual accord between two tribes or villagers themselves with regard to a certain matter is called Tarr. For instance, after sowing wheat or any other crop, the people of the village agree not to let loose their cattle to graze in the fields and thus damage the crop. The man whose cattle are found grazing in the fields in violation of this agreement has no right to claim compensation for an injury caused to his cattle by the owner of the field. MLA TARR: Mla Tarr, which literally means `girding up of loins' denotes two things. Firstly it is used for all such members of a family who are capable of carrying and using firearms. Secondly, it means espousing the cause of a man against his enemies and providing him with an armed party. The tribesmen resort to Mla Tarr when a person belonging to their village or tribe is attacked, mal-treated or disgraced by their enemies. BADRAGHA: An armed party escorting a fugitive or a visitor to his destination is called Badragha. Badragha is a guarantee for the safety of a man who is either hotly pursued by his enemies or there is an apprehension of his being killed on his way home. An armed party accompanies such a man as Badragha or `escort' to ensure his safe return to the place of his abode. Badragha is never attacked by the second party because of fear of reprisals and the blood feud that is sure to follow if an attack is made on it. The Badragha convoy can be depended upon only within its own geographical limits; beyond it, the people of other tribes take the charge to convoy the traveler. BILGA: The word Bilga is used for stolen property. A man is held responsible for theft or burglary if any of the stolen articles are recovered from his house. In such a case he is obliged to make good the loss sustained by the afflicted person. He, however, stands absolved of Bilga if he discloses the source or the persons from whom he had purchased the stolen articles. BOTA: Bota means carrying away. It is a sort of retaliatory action against an aggressor. For instance, if a creditor fails to recover his debt from the debtor, he resorts to Bota by seizing his cattle or one of his kith and kin. The creditor keeps them as hostages till his dues are fully realized or the debtor has furnished a security to make payment within a specified period to the creditor. BARAMTA: Baramta like Bota is resorted to when the grievances of a party are not redressed or a debtor adopts delaying tactics in respect of payment of a debt to the creditor. The word Baramta is derived from Persian word Baramad, which means recovery or restitution of property etc. Under Baramta hostages are held to ransom till the accused returns the claimed property. The Pashtuns consider it an act against their sense of honor and contrary to the principles of Pashtunwali to lay their hands on dependent classes such as blacksmiths, tailors, barbers and butchers etc belonging to the debtor's village. BALANDRA OR ASHAR: Balandra or Ashar can be best described as a village aid program under which a particular task is accomplished on the basis of mutual cooperation and assistance. At the time of sowing or harvesting, the villagers lend a helping hand to the man who seeks their help. They take out their pair of bullocks to plough his fields at sowing time and assist him in reaping his crops at the time of harvest. The man, thus obliged, by the fellow villagers holds a feast in their honor in the evening. MEERATA: Meerata means complete annihilation of the male members of a family by brutal assassination. This is not a custom but a criminal act. Under Meerata, the stronger member of family used to assassinate their weak but near relatives with the sole object of removing them from the line of inheritance and gaining forcible possession of their lands, houses and other property. The tribal law seriously views this kind of cold-blooded murder and persons responsible for such an inhumane and ghastly act cannot escape the wrath of Pashtuns. The Jirga immediately assembles to take suitable action against the culprits. The penalty is usually in the form of setting on fire their houses and other property and expulsion of the culprits from their area. SAZ: The word Saz is used for blood money or compensation in lieu of killing. Under the custom of Saz a person who feels penitent after committing a deliberate murder, approaches the deceased's family through a Jirga and offers to make payment of blood money to end enmity between them. All hostilities come to an end between the parties after acceptance of Saz. Sometimes the payment of compensation takes the form of giving a girl in marriage to the aggrieved party. It is also called Swarah, which binds together the two parties in blood relations and thus helps in eradicating ill will and feelings of enmity. ITBAR: Itbar, which means trust, or guaranteed assurance or is the arch of society, which is governed by un-written laws or conventions. All business including contracts relating to sale and mortgage or disposal of property, is transacted on the basis of trust or Itbar. Such transactions are verbal and are entered into in the presence of the village elders or a few witnesses. The violation of Itbar is considered to be dishonorable act, un-becoming of gentleman and contrary to the norms of Pashtunwali. HAMSAYA: The word Hamsaya stands for a neighbor but in Pashto it applies to a man who abandons his home either due to poverty or blood feud and seeks protection of an elder of another village. In this way the latter becomes his client or vassal. It is, therefore, incumbent upon the protector to save his Hamsaya from insult or injury from any source
Deze uitlatingen zijn al zo oud als de weg naar Rome. Ze (officieren) leren leuk spelen in hun grote zandbak of op de zeekaart en als het er op aan komt dan blijven ze heerlijk in hun hoofdkwartier zitten. De lagere militairen mogen de kastanjes uit het vuur halen en zijn geïndoctrineerd, zodat er weinig overblijft van zelfontplooiing en eigen inzicht. De ware leiders zijn de mensen die in zware omstandigheden, zonder dat je dat van hen verwacht, de leiding op zich nemen. Ik spreek uit ervaring omdat ik bijna 33 jaar in zo'n omgeving heb vertoeft. Ik heb me vaak opgewonden over de uitlatingen die men deed en gepoogd wat verstand in hun hersens te pompen. Ik heb in de jaren 80 de krijgsmacht zien verrechtsen tot een niveau waarvan de honden geen brood lusten. Dat kwam hoofdzakelijk door het wegvallen van de dienstplichtigen die altijd zorgden voor een evenwicht. Toen ik in 1984 met leeftijdsontslag ging was, zeker bij de marine, een redelijke afspiegeling van de maatschappij. Als ik nu echter zo wel eens het een en ander hoor en zie dan slaat de angst mij om mijn hart. Ik ging de marine in omdat, komende uit WW2, wij als jonge mensen de idee hadden dat iets moest worden gedaan aan de veiligheid van huis en haard. Bovendien was de arbeidsmarkt niet van dien aard en er nog op vele plaatsen armoede werd geleden dus... voor f. 47.== met kost en inwoning en 2 maal vrijvervoer per maand was dit niet zo gek. Dat ik ruim 1 jaar later midden in de watersnood zou zitten wist ik natuurlijk niet en dat ik 3 maanden na de watersnood voor 20 maanden naar voormalig Nederlands Nieuw Guinea moest, wist ik al helemaal niets van. Maar goed je neemt dat, zonder bij thuiskomst een psycholoog of iets anders ter beschikking te hebben om je weer op de rails te krijgen. De arbeidsmarkt was slecht en ondanks dat ik de 5 jarige handels avondschool in 1956 afrondde, geen werk te vinden en dus bleef je maar weer. Na ieder nieuw contract bleek dat de burgermaatschappij niet op mij zat te wachten ook al had ik mijzelf redelijk verder geschoold. Gevolg was dat ik ben gebleven en na bijna 33 jaren met leeftijdsontslag ging. Ik heb dit soort ontwikkelingen in mijn laatste jaren zien aankomen omdat de mentaliteit drastisch omlaag ging. Was het vroeger nog zo, dat er een grote kameraadschap was en in tijden van moeilijkheden je elkaar er doorheen hielp, was het in begin 80 ieder voor zich en god voor ons allen. Ik heb nooit behoefte gehad om mijn maatschappelijke status te verbinden met mij tijd in de marine. Na mijn ontslag was het voor mij dan ook "over en uit". Over de land- en luchtmacht heb ik geen enkel oordeel maar het zou mij sterk lijken als het daar niet, net zoals bij de marine, ook verrechts is. Was de dienstplicht maar nooit afgeschaft, hoe verfoeilijk het voor vele ook was, het was wel een behoud van evenwicht en niet zoals nu dat de vele aanhanger van ultra rechts zijn. Ik vraag mij af hoe ik als sociaal democraat hier tussen zou passen ;-(((
Alle reacties samenvattend - meneer Hillen heeft gelijk dat defensie geen geliefd thema is en dat bezuinigingen op defensie nauwelijks rumour veroorzaken. Er is relatief weinig draagvlak.
"De speciale eenheden kunnen veel vaker in het buitenland worden ingezet om de veiligheid van Nederland te vergroten." Yesss! In NOVA (28 juni 2007) waarschuwde Hans van Baalen ons al dat we alles moeten doen om te voorkomen dat de Taliban in uitgeholde boomstammen bij Lobith ons land binnenkomen.
Als je dan als soldaat beschikbaar wilt stellen voor oorlog en het gaat niet zo goed. Zorg dan dat als je wordt neergeschoten of gewond raakt het ook gelijk goed gebeurd. Ik wordt een beetje misselijk van al die simpele zielen die vol spijt en opeens snappen dat oorlog niks oplost en met geamputeerde ledematen terugkomen, met allerlei stress syndromen, waar miljoenen en nog eens miljoenen aan kosten voor de gemeenschap in gaan zitten nadat ze jaren uit het expeditieleger vertrokken zijn..en dan heb ik nog niet eens over de uren telvisie, boeken, artikelen en kostbare onderzoeken...oorlog is niet duur, maar de nasleep, dat is pas kostbaar. Dus voortaan: serieus (geestelijk) gewond, de kogel, uit liefde voor volk en vaderland
Ja maar... Ze HEBBEN niks te willen. Zo hebben we de zaakjes geregeld in ons hoekje van de aardbol. Een regering zegt, na evt. supranationale samenspraak en na ampel parlementair beraad, hoe en wat er dient te gebeuren en dat gaan ze dan trachten te doen. toch?
Waarom mogen de militairen tijdens de oorlog zware drugs gebruken? Want er bestaat geen één nuchtere militaire die op anderen kan schieten laat staan kinderen laten wegblazen, met drgus ziet men in mens een wilde gevaarlijk dier, ook in de gevonw zware of zachte criminaliteit altijd de dader onder drugs of te veel drank. Dus, mensen schieten nooit op mensen!!
[De Nederlandse krijgsmacht heeft uitstekend getrainde special forces, maar zet deze weinig in voor gespecialiseerde opdrachten. De speciale eenheden kunnen veel vaker in het buitenland worden ingezet om de veiligheid van Nederland te vergroten.] Nou dat hebben we gezien in Libie, wat een geweldige covert operation, met een oude lawaaihelicopter libisch grondgebied schenden, je laten pakken, en dan huilie huilie doen dat je in een Hostel inplaats van gevangenis werd gezet, waardoor het ook nog eens geen stoer verhaal over ontberingen werd. Sorry hoor maar dat leger van ons, dat kan beter ind e gaarkeukens bij dat andere lager gaan werken, en onze eigen armen gaan voeden, inplaats van afghaanse burgers dood te schieten...
ze weten bij god niet waarom,maar willen wel vechten. ze proberen in ieder geval niet meer de schijn van opbouwmissie te handhaven. nu nog even gewoon toegeven dat het om olie gaat.
Als de regering zegt dat 'verdediging met geweld niet meer valt uit te sluiten', laat staan een aanval (...), zullen ze verdomd goede redenen en argumenten op tafel moeten leggen die overeenkomen met 'de geest van de bevolking' van dat moment. 'De geest van een bevolking' is te bespelen als het liegen van een regering niet wordt doorzien. Mensen die verkiezen in krijgsdienst te treden moeten overtuigd worden en exact weten wat de redenen of argumenten van een regering zijn voordat zij zich in doodsgevaar begeven. Deze redenen en argumenten liegt een regering bij, elkaar ondersteund door 'eigen' reclame. (De belastingbetaler.) Aangezien deze reclame van onze Ministerie van Offensie misleidend is (...) kan worden geconstateerd dat ze een geheel legale manier hebben gevonden om sufferds te ronselen. Rekruten die niet precies weten wát oorlog is en niet precies weten wáárom er oorlog is of wat de eventuele voordelen (...) zouden kunnen zijn zijn óf dom of huurling.
Dus als we mensen in andere landen vermoorden, dan wordt Nederland veiliger. Juist, ja. Het moet juist zijn; wanneer wij andere landen helpen opbouwen en de vrede bewaren dan wordt de wereld veiliger.
oftewel als je ze inzet moet je ze inzetten waarvoor ze getraind zijn daar valt wat voor te zeggen
zo op de foto te zien is de soldaat rechts getraind om boze kabouters te spotten. leuke hoedjes trouwens, die hadden wij niet in dienst.
Hadden ze dat maar bedacht voordat ze achtduizend mannen lieten afslachten!
Dat was onder een andere regering. Komt nog bij dat het alleen verstandig is om te vechten als je na het gevecht nog wat soldaten over hebt. Anders verlies je.
Ik heb het idee dat er 8000 man gesneuveld zijn. Het aantal dat is afgeslacht loopt in de 100 duizenden, maar ja, dat zijn afghaenen, is dus geen issue.
Jammer dat ze niet voor Srebrenica op dit idee zijn gekomen. Dat had een hoop ellende gescheeld.
He's the one who gives his body As a weapon of the war, And without him all this killing can't go on. He's the Universal Soldier and he really is to blame, His orders come from far away no more, They come from here and there and you and me, And brothers can't you see, This is not the way we put the end to war. http://www.youtube.com/watch?v=G9-49abv3l8&feature=related
He'a a Catholic, a Hindu, an Atheist, a Jain, A Buddhist and a Baptist and a Jew. Mooi nummer van Donovan.
Laat de politiek gewoon bepalen wat er gedaan moet worden. En laten we dan kijken wat voor een organisatie daarvoor nodig is. Als je een schroef is de muur wil draaien met een hamer, dan is het logisch dat die hamer gaat klagen. Maar die schroef moet wel de muur in.
"logisch" Logica, mijn vriend, is niet aan jou besteed. Bij het willen bewaren van de vrede is er maar 1 logische redenatie, en dat is het niet doden. Het is logisch dat grote groepen mensen die hetzelfde geloven dat geloof ook gaan uitdragen. Het is logisch dat het kabinet zich bezig moet houden met propaganda die deze logica uitdraagt. En deze beredenering is logisch.
Ik haat geweld.
Ook wanneer dat nodig is om jou als onschuldige van geweld te redden, dan wel tegen te verdedigen? Dat is waar het om gaat namelijk.
Ik haat geweld. ============ De meeste mensen haten geweld. Maar soms moet je rationeel zijn en zien dat je in sommige gevallen geweld alleen maar bestrijdt met geweld. Heel simpel omdat die geweldgebruiker geen andere taal verstaat en begrijpt.
Dat werd ook wel eens tijd. Dat linkse geneuzel dat de militairen niet mogen schieten moet inderdaad maar eens over zijn.
Het credo van de vechtende primaat. Dat past inderdaad bij de apenrots-mentaliteit die tegenwoordig emaneert uit de Haagse politiek. Men kan er niet veel mee, humane intelligentie, humane identiteit, en dan neemt men heel voorspelbaar en afgezaagd maar weer massaconsumerend (= afgestompt), militaristisch en imperialistisch Amerika als voorbeeld. En Amerika is dus een enorm slecht voorbeeld. Dit is Nedereland, Europa, dus waarom niet iets verzinnen wat bij ons past. Ach ja, te moeilijk. Ik suggereer dat een Credo van de Mens gezonder zou zijn, en verstandiger. Men vergeet kennelijk dat eer hoger staat dan vechten. Van een legitiem vechten voor de eer is geen sprake als men vooral wil vechten, want dan is het niets meer dan een primaten-spelletje, oftewel, opzettelijke regressie tot dierlijke agressie, voor de fun, de kick, en daar is geen eer in. Ga gamen, en dan is in de score je eer, niet in het bloed van de ander.
Jij gaat er voor het gemak van uit dat er geen Hitlers, Pol Pots, Husseins, Idi Amins, Jung-ils e.d. meer op de wereld rondlopen? Je kunt dergelijke credo's en de bijpassende cultuur niet leuk vinden. Nodig is het wel.
Over slachtkracht gesproken: 'De core business van ons wapen is het voeren van het gevecht.'
"Over slachtkracht gesproken: 'De core business van ons wapen is het voeren van het gevecht.'" Dat is niet het voeren van het gevecht, maar het leveren van de middelen. Daar betalen wij belasting voor hé ;). Wij zijn niet bij het gevecht, maar betalen er wel voor. In principe zou een leger dus een grote ring moeten zijn die zichzelf onderhoud en betaald. Prima. Vecht maar.
Ook hier mis ik weer in alle commentaren het grotere verband, de plaats van dit alles in onze mensengeschiedenis. Het leger heeft nog nooit gestreden voor de belangen van een volk en een volk heeft nog nooit gestreden uit eigen beweging. Ik herhaal nogmaals: nog nooit in de geschiedenis hebben 18 tot 25 jarige jongemannen uit zichzelf besloten een geweer op te pakken om daarmee in een ver land andere jongemannen van dezelfde leeftijd dood te schieten. Het is altijd zo geweest dat degenen die op dat moment toevallig de macht hadden over het volk belang hadden en hebben bij oorlog en het zijn altijd deze leiders geweest die enkel privé belangen nastreven en privé-vetes uitvechten die het volk zover krijgen dat ze wel een geweer oppakken om anderen te gaan doden. Sommigen zijn zo erg in de war dat ze het argument aanhalen dat er in oorlog alleen maar verliezers zijn; die hebben buiten de bankiers gerekend die zonder schroom of gewetensbezwaar beide partijen in de strijd financiert. Die hebben gerekend buiten de oorlogsindustrie die er belang bij heeft ALTIJD ergens een oorlog gaande te houden tenijnde afdoende afzetmarkt te genereren. Sterker nog: na olie en drugs is oorlog het meest winstgevende "goed" op aarde. En een groeiend BBP is gebaat bij een groeiende oorlogsindustrie, dus ook hier gaan kapitalisme en de vernietiging der mensheid hand in hand. Ach, laten we elkaar niet voor de gek houden: er is geen oorlog tegen terrorisme en er bestaat geen oorlog voor vrijheid en democratie. We zijn in Afghanistan vanwege de opium en de pijpleidingen voor de gas en olie uit de landen wiens naam op "stan" eindigt. De oorlog in Irak was niet om een dictator af te zetten, maar om de olie te verdelen; na het onterechte "mission accomplished" van Bush werden de oliebronnen onmiddelijk beveiligd, maar werden kunstschatten en historische pronkstukken overgelaten aan de plunderende massa. De "flat-tax", de droom van elke neoliberaal, die in Amerika zelf en bijna nergens anders ter wereld een kans krijgt vanwege de verregaande onrechtvaardigheid van dat systeem, is door de aangewezen regering in Irak doorgevoerd: het is een paradijs voor Haliburton en alle andere plunderende westerse bedrijven die er een plek hebben bemachtigd. Oorlog is er voor de economie, niet voor de mens, niet voor rechtvaardigheid, niet voor democratie of ontwikkelingshulp. Wees daar eerlijk in echter, en de regering zal nooit meer steun van het volk krijgen voor deze rooftochten. Daarom is het in een democratie ook zo belangrijk je volk vakkundig voor te liegen. Afghanistan kan zo zomaar een "opbouwmissie" heten en Irak had zomaar ineens het meest afschrikwekkende wapenarsenaal, met WMD die onze kusten in luttele minuten konden bereiken. Saddam had ineens een relatie met Al Qaeda en Bin Laden, terwijl de familie Bush hechtere banden heeft met Bin Laden dan Saddam met zijn legertje look-alikes. Oorlog om democratie ligt achter de rug; democratieën ontstaan zonder mankeren altijd in periodes wanneer, vanwege economische en technologische ontwikkelingen, de beschikbaarheid van wapens bij het volk bijna net zo hoog is als bij de machthebbers. Na de uitvinding van buskruit waren vuurwapens enige tijd het exclusieve domein van de machthebbers. Als de technolgie zich verder ontwikkelt en het spul in massa kan worden geproduceerd en de prijzen dalen, waardoor ook het volk zich kan bewapenen en de machthebbers kan afzetten, pas dan is er een wisseling van de wacht (macht). In dit bewapeningsevenwicht tussen machthebber en volk ontstaan altijd de meer democratische staatsvormen. Wat dat betreft zitten we nu dus in een ongunstig tijdsgewricht... Wees eerlijk. Noem het, net als vroeger, het Ministerie van Oorlog, want dat is het. Zeg eerlijk dat we oorlog voeren om slechts één ding: geld, macht, spul. En niet voor hogere doelen als vrijheid, gelijkheid en democratie. Die leugens werken niet meer.
Top Winston. '... nog nooit in de geschiedenis hebben 18 tot 25 jarige jongemannen uit zichzelf besloten een geweer op te pakken om daarmee in een ver land andere jongemannen van dezelfde leeftijd dood te schieten.' Een Jan soldaat krijgt een speldje, 'eer' (wat dat ook moge inhouden) en een café....
Winston, je praat om de hete brei heen. Alles wat je zegt is terecht maar je laat de helft weg. Mensen hebben zich in de geschiedenis wel degelijk verenigd (onder de wapenen) om directe agressie af te wenden. Dat valt bij jou onder het kopje "de wapens oppakken omdat een Leider het wil". In veel gevallen was het echter de leider van de ándere groep die het wilde. Formeel gelijk dus, maar bezijden de waarheid in de praktijk. Dacht je dat de Germaanse stammen zich tegen de Romeinen verzetten omdat hun clan-leiders dat wilden? Nee simpel omdat hun land, vee en vrouwen werden afgepakt. Hun clanleiders werden geacht voorop te gaan. Als je het over "missies" hebt, is je betoog natuurlijk weer wel afdoende:-)
"een volk heeft nog nooit gestreden uit eigen beweging." Ik meen me iets te herinneren van Spanje in 1936, Cuba in 1959, Nicaragua in 1979 en (nog meer in jouw straatje) China in 1934. Om maar een paar voorbeelden te noemen.
Goed de kids willen knokken, als Amerikanen. Nu dat wordt lachen na het debacle in Libië. We weten nog hoe het is gegaan, de MID reageerde niet op een e-mail die op zondag bij hun binnenkwam. Oeps probleempje de heren van MID moet op zondag een een extra mannetje gaan inzetten die de binnenkomende e-mails van die controleert. Nou Hillen maak je borst maar nat want de desbetreffende medewerker wil die dag wel uitbetaalt worden. Is daar nog geld voor? Misschien wel handig mits men niet nog meer helicopters wil verliezen aan wat voor slecht bewapende vijand dan ook. Oké de kids realiseren zich misschien dan ook wel dat de aanpak van de Amerikanen keihard is, eerst schieten, dan martellen en op het laatste moment pas gaan praten met de mogelijke vijand, veel onschuldig bloed zal aan de handen van de militair dan gaan kleven. Ach ja heb je Sebrenicia net gehad waarbij talloze Bosnische Moslim mannen werden afgeslacht door de Serviërs onder het oog van de Nederlanders die ze nog even een handje hielp en de schuld probeert af te schuiven op de Fransen omdat die niet met luchtsteun dan gaan we nu in den vere dorp en gehucht in om er oplos te knallen. Jongens en meisjes, mensenrechten, we moeten al dokken voor het debacle Sebrenicia. Misschien een goede tip, leer eerst eventjes jullie eigen land verdedigen met de middelen die jullie rest in plaats van te blunderen in het buitenland.
Goede wooden, Azazel... alhoewel wellicht wat meer middelen voor de verdediging niet verkeerd zouden zijn, maar wel op voorwaarde van vernieuwde aansturing in de defensie-tent. De Rekenkamer is vernietigend in haar oordeel. En control and accountancy is slecht ontwikkeld binnen defensie. De lijn-vechterbazen denken nog steeds dat zij belangrijker zijn en geen verantwoording hoeven af te leggen - dat is namelijk zo lastig als je wilt 'doorpakken'.
Oh? Willen ze vechten? Maar wie klappen uitdeelt, moet ook klappen kunnen ontvangen. De wereld kent het Nederlandse leger als het meest laffe dat de geschiedenis gezien heeft. De verraders van Dutchbat zijn verantwoordelijk voor de genocide in Srebrenica, alleen omdat ze te laf waren om strijdend ten onder te gaan. Daarmee hebben ze het moreel failliet van de hele UN als vredesmacht op hun geweten. Na de Koude Oorlog moest er een nieuwe wereldorde komen, liefst met de UN als hoogste autoriteit, maar onze kortzichtige soldaatjes vonden hun eigen waardeloze leventjes toch belangrijker en hebben er voor gezorgd dat de UN zo faalde, dat de USA de oppermacht kreeg. Toevallig sprak ik eergisteren een buurjongen die het leger in wil, maar hij is bang voor de dood en lijkt zich er geheel niet van bewust dat ook hijzelf de kogel kan krijgen. Soldaat lijkt me dus niet het juiste beroep voor hem. Daarvoor hebben we helden nodig die bereid zijn hun leven te geven voor een hoger doel. Dat credo: "Ik ben bereid om te vechten en heb de absolute wil om het gevecht te winnen," moet dus iets worden in de trant van: "Ik ben bereid om in opdracht te vechten en dus ook om te sterven bij de uitvoering van mijn taak. Mijn leven behoort toe aan de gemeenschap en mag daarvoor opgeofferd worden." Stel dat we ons laffe leger vervangen door capabele krachten, dan nog is een internationale politiek van militaire terreur niet aan te bevelen. "De speciale eenheden kunnen veel vaker in het buitenland worden ingezet om de veiligheid van Nederland te vergroten" lees ik. Nou nee dus, zulke agressie in het buitenland brengt Nederland alleen maar in gevaar. Het is juist bij uitstek de manier om terrorisme tegen ons land aan te wakkeren. In de jaren '70 gingen veel Nederlanders (vooral hippies) op vacantie naar Afghanistan, zonder geweren, gewoon op slippers. Afghaanse hasj is nog steeds zeer geliefd hier, maar een Nederlandse hippie kan in Afghanistan niet meer veilig over straat, sinds ons leger de Amerikanen is gaan helpen bij hun zinloze terreur en hun War on Drugs. Terrorisme is een reactie op terreur. Ook veel Nederlanders gingen bij het verzet en werden dus 'terrorist' in de ogen van de Duitser in 1940-'45. Als we ophouden terreur uit te oefenen hoeven we ook geen terrorisme te vrezen. Beperkingen op de vrijhandel door een aantal gewilde consumptieartikelen op een verboden lijst te zetten (zoals alcohol en andere drugs) maken terreur nodig, want de markt zal automatisch proberen aan behoeftes te voorzien, zo niet legaal, dan wel illegaal. Maar het is nergens voor nodig om onschuldige burgers te criminaliseren. Dat weet Nederland maar al te goed. Legaliseer die handel. Wie redelijk en tolerant blijft hoeft geen terreur uit te oefenen. Dat laat alleen het bestrijden van wapenhandel nog over van de doelen van Michiel de Weger. Maakt de vraag naar wapens wereldwijde terreur nodig? Lijkt me niet. De behoefte aan wapens kun je goed vergelijken met de behoefte aan terrorisme. Iedereen die wapens wil kopen zegt ze nodig te hebben als defensie. Straatjongens niet anders dan onze ministers. Ons ministerie van Oorlog heet officieel zelfs 'Ministerie van Defensie'. Absurd natuurlijk, want het enige land dat recentelijk gedreigd heeft ons land te invaderen was de USA; de The Hague Invasion Act. Alleen om ons te beschermen tegen een Amerikaanse invasie zouden we dus een Ministerie van Defensie nodig hebben? Met zijn onderdanigheid naar Bush, heeft Balkenende echter heel duidelijk gemaakt dat hij Nederland ziet als een vasalstaat van de USA. Nog steeds wordt de Amerikaanse ambassade gebeld om te vragen welke vliegtuigen er op onze luchthavens mogen landen. Een oorlog tegen de imperialistische USA zit er voorlopig niet in en is waarschijnlijk ook niet nodig. Amerikanen zijn gevoelig voor woorden (daar kun je ook mee vechten) en voor geld (en dat hebben we toevallig). Overigens is geld de wortel die we heel vaak kunnen inzetten in plaats van de stok van geweld. Verleiding werkt beter dan bedreiging. Zie hoe de EU zich uitbreidt; op basis van vrijwilligheid. Geen land hebben we met dwang hoeven inlijven. Niet iedereen kan vechten met woorden en hiermee komen we terug op mijn buurjongen. Regelmatig belandt hij, na een paar slokken alcohol, in straatgevechten. Puberaal en primitief gedrag dat hormonaal wordt aangestuurd. Zolang er met vuisten gestreden wordt, kan het niet zoveel gevaar. Messen zijn iets gevaarlijker, maar een beetje straatjongen weet hoe hij iemand moet neersteken zonder deze dodelijk te verwonden. Schietwapens geven geen bescherming. Die dienen alleen om te dreigen (net als atoomwapens). Schiet je iemand neer, dan schiet je meestal aan je doel voorbij en kom je zelf in de problemen (zo geen rechtelijke vervolging dan toch een vendetta). Wat doen we aan die testosteronmannetjes, zoals de straatjongens en de soldaten die zeggen dat ze willen 'vechten'? Ik dacht altijd dat competitieve sporten, zoals voetbal, bedoeld waren als uitlaatklep voor mannelijke agressie, maar blijkbaar volstaat dat niet. Ooit was oorlog aan vele spelregels gebonden en nogal ritueel, waardoor het aantal slachtoffers beperkt bleef en ouderen, kinderen en vrouwen geheel buiten schot bleven. Misschien wordt het tijd dat we dit terugbrengen. Laat alle agressievelingen die willen vechten zich aanmelden voor zulke vriendschappelijke oorlogen. En dan laten we ze (zonder atoom- of schietwapens) op elkaar los in de arena. Het publiek kan dan met eigen ogen zien wie de helden zijn en wie de lafaards. Maar hoe we de macht verdelen, of de wereld besturen, moeten we niet overlaten aan deze destructieve types. Dat bespreken we in alle redelijkheid met woorden.
Het enige dat ik op die onzin van jou wil zeggen:"Je weet niet wat je zegt. Je denkt dat je het bij het goede eind hebt echter je praat nonsens."
maar een Nederlandse hippie kan in Afghanistan niet meer veilig over straat, sinds ons leger de Amerikanen is gaan helpen bij hun zinloze terreur en hun War on Drugs. --- Ik denk niet dat dat iets te maken heeft met een paar van onze soldaten in Afghanistan... Ik denk dat geen enkele hippie, ongeacht nationaliteit veilig is in Afghanistan.. Zou wel weer een mooi TV format zijn. Brengt de Nederlandse burger dichter bij de Afghaanse cultuur door middel van een reality show.. Nu nog een verzekeraar vinden die de cameraploeg en deelnemers wil verzekeren.
Vechten doet met niet met wapens, of mogen de boksers ook met zware wapens en handgranaten de Ring op?!
Grappig om deze discussies en opmerkingen te lezen in vergelijking met die van 20 juli 2010: De wervingscampagnes van Defensie zijn misleidend: http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/de_wervingscampagnes_van_defensie_zijn_misleidend/ .... Onderstaande één van de vele reacties die ik toen gaf over ons Minister van Offensie. Joop Schouten, wo 21 juli 2010 08:57 in reactie op Joe Speedboot Ik gooi in dit specifieke geval graag de knuppel in het hoenderhok. Ik snap ook wel dat de meeste met de beste intenties solliciteren bij de de strijdkrachten en er nadien goed wordt opgelet of er geen 'gekkigheid' gebeurd. Waar het mij om gaat is dat jonge mensen slecht worden geïnformeerd en onder valse voorwendselen 'intreden'. Overigens zijn jonge mensen bijna altijd 'schietgraag'. Dat vinden ze vanzelfsprekend 'leuk'. Computerspelletjes zijn een aanwijzing. (Dat er een 'sinister plan' achter schuilgaat wordt onvoldoende belicht en dus beseft.) Ik beschouw recruten maar als een stel in toom gehouden enthousiaste jonge honden aan riemen die af en toe worden gevierd of losgelaten. In gevechtssituaties ben je verplicht (op straffe op beschuldiging van desertie) orders uit te voeren met verschrikkelijke gevolgen voor alle betrokkenen. Het woord 'schietgraag' gaat dus wel degelijk op. Daar wordt je als soldaat voor klaargestoomd. En dat vind ik idioot. Iemand die met het volle besef hier voor kiest blijf ik labiel noemen en mensen die 'kanonnenvlees verzameld' ziek.
het woord en begrip "strijdkrachten" laat niets aan twijfel over. nooit! bemiddelingskrachten ,..zie jij dat ergens? ik nog steeds niet,bemiddelen doe je zonder wapens en bloedvergiet en dient hetzelfde doel,.. maar dat schuift niks. het vervloekte geld,de vervloekte macht en controle waanzin,spreekt en provoceert vervloekte hormonen nog steeds op dierlijke wijze in menigeen,.. die niet gehanteert lijken te kunnen. het kán,..het kan wel. ik weiger op te geven daarvan overtuigd te zijn. lieve groet
ps. de commercie (pc spellen) voedt het van jongsafaan anno 2011 ,tot overmaat van ramp ... spelenderwijs. over educatie gesproken in mentaliteit ,verantwoording dragen voor onze technologie die macht uitoefent op ons. die gebruikt en misbruikt kan. Welk doel wil men ermee dienen? het zit in het duivels sumier detail.''der educatie. en alles wil zich vooral verenigen communiceren intervenieren oplossen ach gossie ach gossie . het kan, het kan anders.
Je hebt voor 100% gelijk, over 10 jaar zitten we weer met meerdere militairen of ehh politie-leraar die lijden aan een posttraumatische stress-stoornis (PTSS), die geronseld zijn onder het mom van....
efin die achterbakse neet van een verhagen die bos effe zijn kunstje flikte in brussel, en nog wel meer ook ,.. waardoor we nu met dat zootje in den haag zijn komen zitten in het in het vuil verlogen -gedogen,.. die wierookspotzwaaier zal er nu wel elke dag spontaan een paar keer bij de berichten der strijdkrachten aldaar, een orgasme van krijgen. bende!
ik schat in dat de moderator even niet wist wat 'ie aan moest met deze reactie... #snaptuhetnog
Het is vooral bizar. "And it’s 1, 2, 3, what’re we fighting for? Don’t ask me, I don’t give a damn Next stop is Afghanistan And it’s 5, 6, 7, open up the pearly gates Well there ain’t no time to wonder why Whoopee! we’re all gonna die" --- "Well c’mon mothers throughout this land Pack your boys off to Afghanistan C’mon pops, don’t hesitate Send ‘em off before it’s too late Be the first one on your block to have your boy come home in a box"
Volgende stap is het privatiseren van buitenlandse missies. In Afghanistan zitten momenteel al 100.000 Amerikaanse huurlingen (private contractors). Zelfs wanneer Obama uiteindelijk kan melden dat het Amerikaanse leger zich volledig uit Afghanistan heeft teruggetrokken, wordt het toch nog steeds door de VS bezet. The war must go on, desnoods flessen we de boel.
--- In Afghanistan zitten momenteel al 100.000 Amerikaanse huurlingen (private contractors). --- STOP! REALITY CHECK! Er zitten circa 100.000 contractors is Afghanistan, dat klopt. http://thinkprogress.org/wp-content/uploads/2011/06/afghanistan_contractors_fixed.png Maar minder dan een kwart betreft "huurlingen'. http://thinkprogress.org/wp-content/uploads/2011/06/afghanistan_security.png De rest komt niet om te vechten, maar voor andere zaken. Hamburgers & milkshakes verkopen bijvoorbeeld. Dus u bent wel heel erg zwaar naar boven aan het afronden in uw eigen voordeel. Of u weet niet waar u het over heeft.
Als iemand mensen doodschiet in bijvoorbeeld een winkelcentrum is de conclusie snel getrokken. “Geestelijk is er iets mis met de dader.” Natuurlijk valt hier niets tegen in te brengen. Toch blijft het een dader. Bij een leger ligt het plotsklaps heel anders. “Militairen willen vechten,” zo geven zij aan. Ook in dit soort geweldsituaties worden veelal onschuldige mensen gedood. Daders worden plotsklaps helden. Toch heeft geweld nog nooit een oplossing gebracht! Dus de hoogste tijd, voordat het volledig uit de hand loopt, om actie tegen deze waanzin te ondernemen. Als eerste moeten deze mensen, met dit soort levensgevaarlijke gedachtes, geestelijk worden onderzocht. Wie weet is er wel een behandeling mogelijk bij dit soort rare gedachtes. Maar nog beter, en ieder weldenkend mens zal het hier mee eens zijn, is om dit waanzinnige instrument af te schaffen.
Daarom heten soldaten in uniform nooit terroristen, en soldaten zonder uniform wel. Zoals Nelson Mandela destijds. Uitgezonderd de uniformlozen die we gebruiken om onze belangen te verdedigen natuurlijk. Die dan weer "vrijheidsstrijders" heten, zoals eens de Taliban, en de Iraanse Volksmujahedin.
Oorlogen onstaan (onder andere) wanneer er in samenleving teveel onbalans in welvaartsverdeling is, en onder andere wanneer er naar verhouding teveel mensen van het mannelijk geslacht zijn. Beide problemen worden door oorlogen effectief opgelost.
Zij die strijden in dienst van banken en bedrijven zijn onwaarachtig.
Zij die strijden onder de noemers van solidariteit en menselijke waardigheid en om de haverklap onwelgevalligen ausgerot willen hebben....... hoe bestempel je die dan Joop?
Zo af en toe verlang ik heimelijk naar de tijd waar de strijdbijl nog het meest geavanceerde werktuig van de krijgsapen was. Dan hadden we nu tenminste nog gelijke kansen die ons zijn ontnomen door verplicht gestelde wetten (door 'derden' die allang de eeuwige jachtvelden hebben opgezocht) die de 'strijdbijltjes' hebben afgezworen behalve waar die wel zo van pas komen......om de erfenis en de buiten binnen de buitenplaatsjes te houden. Betonnen ego-pilaren d'r voor waar ontwapende strijders vervolgens weer swift tegen aanknallen en voila. Hoe zat het ook alweer?...wie heeft waar "recht" op en waarom dan wel/niet? Han misschien?
Ja ja..... hadden we allemaal maar zo'n back to the neanderthal age mindset he? http://www.fkinonline.com/wp-content/uploads/2011/05/caveman-diet.gif
Wij, de Nederlandse staat leiden mensen op voor zware taken, en als het er op aan komt, om voor Rambo te spelen, en als het er op aan komt dan geven we ze een mandaat waar deze mensen niet mee uit de voeten kunnen. We geven ze onvoldoende bewapening mee, we steunen en geven geven geen support, We zien wat er gebeurt in de Balkan, waardoor 3000 tot 6500 mannelijke moslims werden gedood door de de "vijand". Dit onder het oog van Nederlandse militairen. Dezelfde mensen die nu hun afgrijzen uiten, hadden in een item over deze militairen een woordje ook klaar. Lafbekken, bang om te vechten, die hadden zich dood moeten knokken voor deze "oude moslim" strijders. De oude molsimstrijders die zich in een ander oorlogsgebied hadden misdragen, zodanig dat de Serven "het probleem" voor altijd en eeuwig wilden oplossen. Onze mensen werden met een .50 een een gebroken geweer de oorlog in gestuurd, en er werd van hen geeist dat ze zich te pletter zouden vechten tegen zeer zware wapens en tanks en een overmacht aan Servische troepen. Hypocriet of hoe hypocriet kunnen we zijn ? Nu, nu er niets aan de hand is, willen we geen Rambo's, we willen een gebroken geweer, maar hypocriet als we zijn leiden we mensen die het "ambacht" Rambo goed ten uitvoer kunnen brengen. De roep van links lijnende mensen om eventueel in te grijpen, in het wereldgebeuren is ook niet van de lucht. Lybië, Soedan, Somalië enz. enz. Zelfs de linkse partijen stemmen toe in oorliogsmissies, verstopt in politietaken. Vechten, iets betekenen op wereldschaal, politiek links narcisme. Of...raliteitszin? Maar als we dan mensen , die opgeleid zijn om te vechten , weer met een mondingstop op het geweer wegsturen, geeft dat te denken. Het geeft de frustratie weer, van de militairen die een opleiding wel eens in praktijk willen brengen. Die het geleerde wel eens willen testen, daarmee de veiligheid en onze welstand verdedingen, Het z.g. Landsbelang. Nu is de wereld weer te klein, nu komen de geitenwollensokken figuren, die eerst om de laatste druppel bloed schreeuwden in de Balkan, met het verhaal van het gebroken geweertje. Beste mensen oorlog en zich in oorlogsterrein begeven, noodt niet uit om slecht getraind en slecht bewapend de vrede te komen afdwingen. Onze mensen willen net als de Amerikanen dit ook aan de lijve ondervinden, we hebben ze er voor opgeleid. Het is net als de hond, je moet het een keer proberen, met dan de wetenschap dat je het kunt. Om te leren dat Oorlog, alleen maar Verliezers kent. Oorlog alleen maar Vedriet brengt
Onze mensen werden met een .50 een een gebroken geweer de oorlog in gestuurd, ============== Ja en het meest vervelende is dat die NL'se politiek die dit veroorzaakte, want minister ter Beek van de PvdA had de hoge militairen bevolen, ondanks militaire adviezen er robuust in te gaan, de bewapening te minimaliseren en het kanon te vervangen voor zo'n .50 We kwamen om te helpen niet om oorlog te voeren. De politiek heeft er nog steeds niets van geleerd omdat men altijd voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten. In Afghanistan hadden ze in het begin vrijwel niets, maar de militairen moesten toch vechten. Munitie was er tekort en vrijwel op alle middelen was er schaarste. De politiek vindt het niet erg als er NL'se doden vallen ook al is dat de schuld van de politiek zelf zolang ze maar aanzien hebben op het internationale politieke veld. Als we maar meedoen met Amerika dan vindt men het al gauw goed en er werd van hen geeist dat ze zich te pletter zouden vechten tegen zeer zware wapens en tanks en een overmacht aan Servische troepen. Hypocriet of hoe hypocriet kunnen we zijn ? ============== Dat geldt nog steeds. Het boeit de politiek voor geen meter of er body bags terug komen. Links maar schreeuwen dat het bataljon tegen de Serven meer had moeten doen, desnoods eigen leven opofferen. Kunduz wordt ook zo'n verhaal. Om er maar bij te horen gaan we een "politie" missie uitbrengen. Hoe dom kun je zijn als van deze groep personen er ca. 97% militair is. Je hoopt het niet maar als er onder de weinige politiemensen doden vallen, wat heel goed mogelijk is, moet je zien wat er in NL gebeurt. De rapen zijn dan gaar. Ik het helemaal met je reactie eens.
@Balorig Daar hadden ze maar aan moeten denken voor dat ze het leger in gingen. Ik bedoel, als je het leger in gaat weet , je dat je in een situatie terecht kunt komen waar je, je dood moet vechten. Dit was een situatie die daar om vroeg. Ze hebben er voor gekozen om niet te vechten voor de ongewapende burgers die ze moesten beschermen om hun eigen leven te behouden. Met een dergelijke keuze kom je op een andere manier in de geschiedenisboeken dan de soldaten van Sparta (Battle of Thermopylae 480BC), Taffy 3 (The Battle Off Samar October 25, 1944) en de samurai (Battle of Shiroyama September 24, 1877) om er maar een paar te noemen. Het leger kost ons een fortuin. Het levert niets op. Het brengt geen vrede. Het red geen levens. Het draagt alleen maar bij aan het dodental en het instandhoudend van conflicten waar we nooit greep op zullen krijgen. De NATO landen worden niet bedreigd. Kortom we sturen onze soldaten alleen naar streken waar ze niets te zoeken hebben om conflicten uit te vechten die ze niet begrijpen. Hoe eerder we het Nederlandse leger afschaffen hoe beter.
Even nog voor Tsjeard en andere (ex-)soldaten die graag willen vechten: JULLIE WILLEN NIET VECHTEN!! Wie een beetje oplet ziet dat ook terug in de geschiedenis en aan de slachtoffers. In de media worden we in de waan gelaten dat oorlog, omdat het steeds moderner wordt, steeds preciezer wordt gevoerd en dat we met de modernste technieken zoals de precisiebombardementen waarbij we de vlucht van elke bom op een schermpje kunnen volgen, of de onbemande vliegtuigen die kunnen laten zien waar de vijandelijke soldaten zich exact bevinden, alweer veilig van achter een schermpje zonder gevaar voor eigen leven, steeds meer in staat zijn verlies van onschuldige levens te voorkomen. Het tegendeel is waar. Wie kijkt naar de aantallen burgerslachtoffers tegenover het aantal gesneuvelde soldaten, ziet dat door de geschiedenis heen die verhouding steeds schever komt te liggen en dat er juist steeds meer *onschuldige burgers* sterven: "According to a 2001 study by the International Committee of the Red Cross, the civilian to soldier death ratio in wars fought since the mid-20th century has been 10:1, meaning ten civilian deaths for every soldier death.[8] Throughout the 20th century and into the 21st, the number of civilian casualties as a proportion of total casualties has been rising." http://en.wikipedia.org/wiki/Civilian_casualties De kroon in moderne tijden spant Israël met haar aanvallen op Gaza: "In 2007, Israel achieved a ratio of 1:30, or one civilian casualty for every thirty combatant casualties, in its airstrikes on militants in the Gaza Strip.[3] According to Professor Alan Dershowitz of Harvard Law School, 'No army in history has ever had a better ratio of combatants to civilians killed in a comparable setting.'" http://en.wikipedia.org/wiki/Civilian_casualty_ratio Ja, in Israel doen ze het nog beter dan WO2, inclusief Holocaust en al: "According to most sources, World War II was the most lethal war in world history, with some 70 million killed in six years. The civilian to combatant fatality rate in World War II lies somewhere between 3:2 and 2:1, or from 60% to 67%.[8] The high rate of civilian casualties in this war was due in part to the increasing lethality of strategic weapons, used to target enemy industrial or population centres, and famines caused by economic disruption. A substantial number of civilians in this war were also deliberately killed by the Axis Powers as a result of racial policies (for example, the Holocaust) or ethnic cleansing campaigns." Er gaan steeds meer burgers dood dus. En niet omdat die burgers elkaar afmaken hoor... Wel omdat ze worden afgemaakt door "dappere" soldaten die graag "willen vechten." Waar de soldaat zonder uniform een terrorist wordt genoemd, plegen de nationale legers terrorisme op een ongekende schaal. Die burgerdoden zijn meestal namelijk *geen* ongelukje. Industriële - en burgerdoelen worden bewust uitgezocht. Al die Amerikaanse Tsjeardjes die zo graag wilden vechten in Irak en Afghanistan werden grondig voorbereid met een tomeloze haat jegens alles met een tulband of te grote baard. De "kameraadschap" die de jochies onderling kweken kan echt heel enge vormen aannemen. Tsjeard zal dan beweren: "zie je wel, ze vinden het gewoon leuk, spannend, avontuurlijk" en meer van die sprookjestermen... Of G.I. Joe termen; alleen de naam van de missie in Irak en andere plaatsen moet je aan het denken zetten. Hoe kan "Shock and Awe" iets anders tot doel hebben dan het vervullen van de Iraakse harten met doodsangst? Terrorisme pur sang. Soldaten willen niet vechten. Die willen een avontuur en als de omstandigheden geschikt zijn willen ze alleen beestachtig moorden, liefst met een sniper-rifle of veilig vanachter een schermpje, net als in de videogame waarmee ze zijn grootgebracht. Jochies, pubers, dom kanonnenvoer, simpele ijzervreters, ik heb een boel kwalificaties voor de gemiddelde Jan Soldaat, maar "heldhaftig" of "dapper" horen daar niet bij.
--- De kroon in moderne tijden spant Israël met haar aanvallen op Gaza: "In 2007, Israel achieved a ratio of 1:30, or one civilian casualty for every thirty combatant casualties, in its airstrikes on militants in the Gaza Strip.[3] According to Professor Alan Dershowitz of Harvard Law School, 'No army in history has ever had a better ratio of combatants to civilians killed in a comparable setting.' Ja, in Israel doen ze het nog beter dan WO2, inclusief Holocaust en al:-------- Je kennis van de Engelse taal is omgekeerd evenredig met de stelligheid waarmee je jouw onzin aan het uitkramen bent. Er staat in bovenstaand citaat in Joop en Janneke-taal dat er per 30 dode soldaten slechts 1 burgerslachtoffer is gevallen bij luchtaanvallen van Israel op Gaza. The civilian to combatant fatality rate in World War II lies somewhere between 3:2 and 2:1, or from 60% to 67%. In WO II vielen er per 30 dode soldaten dus maar liefst tussen de 45 en de 60 burgerslachtoffers. Kortom, volgens je eigen bronnen is de Israelische luchtmacht absolute wereldkampioen 'burgerslachtoffers proberen te voorkomen'. Dus je praat echt onzin.
"Even nog voor Tsjeard en andere (ex-)soldaten die graag willen vechten: JULLIE WILLEN NIET VECHTEN!!" Zo zijn de SP-manieren: als je niet denkt zoals wij willen dat je denkt, dan blaffen wij op vol volume dat je niet denkt wat je denkt. De goelag is groot geworden door die mentaliteit.
Het frustratie-agressie-displacement syndroom Elke samenleving legt op een of andere manier het spontane, impulsieve gedrag van het individu, in het bijzonder seksualiteit en agressie-huishouding, aan banden via opvoeding, scholing, moraal, religie en wetgeving. Deze onderdrukking leidt onvermijdelijk tot frustratie en, derhalve, tot (gewelddadige) agressie of haat- en rancunegevoelens. Een deel van deze agressie kan ‘ondergronds gaan’ en zich nauwelijks meer als zodanig herkenbaar manifesteren. Verscheidene auteurs veronderstellen een complementaire relatie tussen latente en manifeste agressie binnen een samenleving. Een ander verondersteld gevolg van de socialisatie en repressie is dat een gedeelte van de agressie ‘verplaatst’ kan worden, gericht op zondebokken binnen de samenleving (‘scapegoating’-mechanisme) of op externe groepen die tot vijanden worden gebombardeerd (‘ingroup-outgroup’-mechanisme). Deze verklaring van groepsantagonisme wordt aangeduid als het frustratie-agressie-displacement syndroom. Op grond van antropologisch materiaal kwamen verschillende auteurs tot de hypothese dat oorlog de functie zou hebben de ‘ingroup’-agressie naar buiten te richten, zo de interne animositeit te verminderen en de sociale integriteit van de ‘ingroup’ te consolideren. Zij suggereerden dat de voornaamste voorwaarde voor interne vrede de vijandigheid ten opzichte van een ‘outgroup’ zou zijn. Verder kan de ‘outgroup’ het doelwit zijn van de projecties van de ‘ingroup’ (niet wij zijn vijandig, maar zij). Omdat dit meestal een wederkerig proces is leidt het tot vijandsbeelden die als spiegelbeelden op elkaar lijken (het zgn. ‘mirror-image’ fenomeen). Elke groep beschouwt, volgens een basisveronderstelling van de etnocentrisme-theorie, de andere groepen als (potentieel) agressief, onbetrouwbaar, boosaardig en wreed; als onmenselijker dan zijzelf, en daarom geen enkel mededogen verdienend. De ontmenselijking (dehumanisatie) van de vijand kan zelfs zo ver gaan dat deze de status van ongedierte verkrijgt. Bovenstaande mechanismen manifesteren zich op ideologisch niveau als een ‘manicheïsch dualisme’, dat wil zeggen de neiging tot een absolute zwart- wit beoordeling: als de tegenstander door en door slecht en verdorven is, de incorporatie van het Kwaad, dan moeten wij die hem bestrijden wel de Goede Zaak dienen, ‘with God on our side’. Het impliceert ook een dubbele moraal: geweld binnen de groep is desintegratief en ongewenst; geweld tegen de ‘outgroup’ is deugdzaam en eervol. Dit ‘ingroup-outgroup’-mechanisme kan ook door leidersfiguren min of meer bewust worden gemanipuleerd om interne conflicten als het ware te exporteren. “De leider substitueert”, schrijft Groen (1974), “alle onderlinge agressies in de subgroepen van zijn bevolking tot één, tegen deels vreemd gebrandmerkte groep gerichte agressie.” http://rechten.eldoc.ub.rug.nl/FILES/root/Algemeen/overigepublicaties/2005enouder/AO/AO.pdf
Goeie bijdrage Anja. Het is de preciese weergave van wat er in Nederland allemaal afspeelt de laatste jaren. Het is alleen jammer dat de gepolariseerde uitgeklede onderkant van de maatschappij (de 2e- rangsburgers) voorop in de strijd moeten tegen de 'fictief gecreeerde gezamelijke vijand'. Ze zulllen ook niet delen in de winst, en de waardering voor deze mensen zal maar van korte duur zijn. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe ze de polarisatie weer ongedaan maken na afloop.