Kandidatenlijst Omtzigt lekt nog voor officiële presentatie uit door ict-fout, partij wordt rechtser dan het CDA
Zal ik op 22 november wel of niet gaan stemmen?
Het kan geen kwaad om met de verkiezingen in aantocht wat kanttekeningen bij het fenomeen politiek te plaatsen.
Vergeleken met de rest van de wereld is de Nederlandse politiek zo gek nog niet. We hebben een parlementaire democratie, onze grondwet gaat uit van de Trias Politica en ook kennen we een scheiding tussen kerk en staat. Dat zijn allemaal waardevolle uitgangspunten.
Toch ben ik in de loop van mijn leven steeds meer op de politiek afgeknapt. Ik werk twee voorbeelden wat nader uit om dit toe te lichten.
Vanaf 2004 heb ik als ideëel lobbyist via het burgerinitiatief Andere Publieke Omroep (APO) meer dan vijftien jaar gestreden voor een beter mediabeleid en een betere publieke omroep. (Vanuit het kantoor aan het Lange Voorhout van de liberale initiatiefnemer Antonie Dake.)
En als je de kwaliteit van de politiek afmeet aan één zo’n thema waar je flink wat van af weet, dan is dat niet iets waar je vrolijk van wordt. Op allerlei manieren hebben APO als denktank en ik als journalist over onze plannen en ervaringen gepubliceerd. (Rapporten, debatten, boeken, artikelen.)
Wat zou je qua mediabeleid van de politiek mogen verwachten?
Op zijn minst een goede Mediawet en een visie die uitgaat van en rekening houdt met de enorme veranderingen die zich continu in de mediawereld voltrekken. Denk aan de omstreden capriolen van de grote mediabedrijven als Apple, Google, Meta etc. Of aan de ontwikkelingen rond de kunstmatige intelligentie.
Maar wat bakt de politiek daarvan? Weinig tot niets. De mediawet van 2008 is niet meer dan een verkapte omroepwet en een juridisch gedrocht. En lees het laatste coalitieakkoord van Rutte 4. Daar staat iets over persvrijheid en digitalisering. Maar in de praktijk is de politiek vooral bezig met de publieke omroep en ook op dat gebied ontbreekt het aan een boeiende visie.
Dat het mediabeleid zo weinig voorstelt komt waarschijnlijk omdat de pers en de politiek tot elkaar veroordeeld en soms van elkaar afhankelijk zijn. Plus dat uitgerangeerde politici baantjes in de omroepbesturen van de publieke omroep krijgen om de status quo te bewaken.
Toen de omroep moest bezuinigen stelde APO in een duidelijk plan voor om terug te keren tot de kerntaken informatie, cultuur en educatie en om de verzuiling af te schaffen. Maar de Haagse politici kwamen niet veel verder dan het hanteren van de kaasschaaf, het opheffen van de Wereldomroep en het laten fuseren van enkele omroepen.
In mijn lobby-periode ontdekte ik de gekste dingen. Hoe de omroepreserve door middel van politieke deals werd gebruikt voor andere doeleinden zoals de renovatie van de Kuip en de bouw van het Ajax stadion in Amsterdam. En hoe de omroepbonzen in Hilversum de programmamakers wijs maakten dat de politiek eisen zou stellen aan de kijkcijfers. Wat in die tijd nergens uit bleek.
Waar ik vooral heel treurig van werd waren de gesprekken met mediawoordvoerders en het bijwonen van de commissievergaderingen. De meeste van die parlementariërs wisten niks van het thema media en omroep en die vergaderingen duurden altijd heel lang en gingen nergens over. Lees de notulen en huiver. Dat is het beeld dat je van de politiek krijgt als je je er een beetje verder in verdiept. Vooral behoudend, traag en halfslachtig.
Het tweede voorbeeld betreft de lokale politiek in mijn woonplaats Rotterdam. Daar was ik als burger en stadmaker actief. Via de partij Wij Delfshaven en heel kort via de gebiedscommissie. Over mijn belevenissen in Middelland, de buurt waar ik met plezier woon, schreef ik een paar jaar geleden het boek ‘De Middellandman’. Dat gaat voor een deel over een experiment waarbij de bewoners bijna tien miljoen euro kregen om zelf plannen voor de buurt te maken en uit te voeren. Dat werd een behoorlijk succes. Maar ondanks dat kreeg het na de collegeperiode van vier jaar geen vervolg.
Ik bepleitte ook om de bewoners via loting een rol in de buurtdemocratie te laten spelen. Dat werd wel in enkele buurten toegestaan. Zoiets heeft alleen zin, zo betoogde ik, als je serieus selecteert, de uitverkoren bewoners traint en ze een goed honorarium geeft. Aan al die drie voorwaarden werd niet voldaan en dus mislukte dit initiatief.
Op dit moment probeert de gemeente de burgers te paaien met het project ‘Wijk aan zet’. In het AD (2/9/23) lees ik dat de wijken het weer voor het zeggen moeten krijgen door mee te praten over hun toekomst. ‘Bijna alle wethouders zijn present, er hangen groen-witte ballonnen en Joris Lutz speelt een liedje’, lees ik verder. En nog wat verderop: ‘Het college zegt 98 procent van alle wensen vanuit de wijkraden te zullen uitvoeren. Maar in het wijkakkoord staan veel dingen die het college toch al van plan was.’
Zolang B&W en de gemeenteraad bepalen wat er echt gebeurt, kunnen de bewoners fluiten naar meer invloed. Dat kun je ook in het AD lezen. Hoe bijvoorbeeld de duizenden terechte protesten tegen de rampzalige sanering van het openbaar vervoer in Rotterdam grotendeels werden genegeerd en hoe de bewoners van de Claes de Vrieselaan in Rotterdam ontdekken hoe weinig er met wensen om de straat op te knappen is en wordt gedaan.
Wanneer, zo vraag ik mij al mijn halve leven af, gaat de lokale overheid de burger wel structureel serieus nemen?
Zal ik in november mijn burgerplicht vervullen door te gaan stemmen of zal ik bij wijze van protest een keer bewust niet gaan stemmen?
Reacties (21)
Ik ga zeker stemmen als ik de kans heb, maar ik stem niet op partijprogramma's doch op het vertrouwen dat ik in politici stel. Bij waterschapsverkiezingen heb ik niet gesteld. Dat is vooral de schuld van de media want die verzuimden mij te vertellen wat er eigenlijk speelt bij de waterschappen, laat staan dat ze vertelden welk beleid bijv. een CDA-vertegenwoordiger in een waterschap voorheeft. Ik heb wel eens gehoord dat een waterpeil dat goed is voor de boeren slechts is voor het milieu, en omgekeerd, maar ik ben een man van de stad.
De ergernissen die politici, journalisten, columnisten en reageerders opwekken als ze hun mond open doen over een onderwerp waar je beter in thuis bent, is goed voorstelbaar. Het gebeurt me elke dag weer. Stug door gaan met verbeteren waar dat kan is voor mij de beste remedie.
Luchtvaartpionier Fokker zei al: ik mag graag kranten lezen maar de artikelen over luchtvaart sla ik over want die kloppen doorgaans niet.
Nr1 Beste Nico, Goed stuk met rake analyse. Heb jaren geleden mee geholpen bij een actiegroep, die zich verzette tegen de manier waarop een herindeling van de gemeente tot stand werd gebracht. Over die herindeling was namelijk geen mogelijkheid gegeven te stemmen maar kwam kort na de Gemeenteraadsverkiezingen “inééns in de picture. De actiegroep met een gemêleerd gezelschap van integere burgers”, organiseerde o.a druk bezochte bijeenkomsten met Hoogleraren en Oud Politici, en een referenda. Ze waren op alle fronten vertegenwoordigd met een goed onderbouwd weerwoord, maar de beslissing was al wel genomen, de energie om resultaat te boeken waar de bevolking in meerderheid om vroeg, bleek verloren energie. In het van oorsprong christelijk stemmend dorpje waar ik woon, werd de SP toen "zomaar" de tweede partij. (De nationale partijbonzen van de SP lieten het overigens ondanks de uitnodigingen afweten op de bijeenkomsten) Toen gebeurde hierna het volgende, de sociale huurwoningen die vrijkwamen werden "inééns" ingenomen door de in de regio als notoir misdadig en overlast gevende bekend staande families, met bakken ellende als gevolg, Marcouch is zelfs nog langs geweest om te bemiddelen. En de stemmen op de SP bij de volgende verkiezingen, waren verdwenen als sneeuw voor de zon. Ook een voorbeeld hoe we in werkelijkheid be/over~heerst~ worden. lijkt me.
Misschien moet je toch even expliciet maken waar je de malversaties met betrekking tot die huurwoningen zien c.q. je ze verwijt. Jou kennende heb ik zo'n vermoede waar je die wilt neerleggen maar zien waarom... dat gaat gewoon even langs me heen. Misschien is het voor jou logisch en impliciet... maar... toch.. Help me maar op weg met het beantwoorden van de vraag: wie hebben volgens jou die notoir misdadige families bewust in die woningen geplaatst met als doel het uitvoeren van de eigen politieke agenda? De PvdA? Die partij van Marcouch? En zo ja wat betreft die partij wist marcouch dat? Je impliceert een hoop maar in mijn ogen is het op deze manier vormgeven van malversaties tot mislukken gedoemd. Gewoon omdat er teveel mensen betrokken moeten zijn. Die niet altijd in één lijn blijven en dit soort complotten dus in een staat als nederland altijd uit zullen komen. En dat is niet. En je voorbeeld is al van een tijdje terug. En het is hier geen rusland waar je neergeschoten wordt als je teveel weet. Tenminste op politiek gebied. Wat betreft criminaliteit ondertussen wel. Maar daar hadden we het niet over. Of impliceerde je van wel ;) Damn. Complotdenkers. Zoveel kennis van logica. En die dan bewust onlogisch inzetten.... kan er met mijn hoofd niet bij. Jij.. @radiohead jij weet wel beter. Conclusie: één grote huichelaar.
Ze wilden bij mij in Zoetermeer nog flatgebouwen bijbouwen tussen de al dicht op elkaar staande flats, het zogenaamde "inbreiden". Reden: de wijk vergrijsde zodat de gemeente inkomsten verloor. Toen kwam er een burgercomité dat een mooi plan maakte waar de gemeente uiteindelijk "ja" tegen zei. Het kan dus ook goed gaan.
@Frits "Het kan dus ook goed gaan" Gelukkig heb je daar gelijk in, geef voorbeelden daarvan hier ook bij regelmaat, in reacties weer.
nr 2 Ik las kort geleden deze tekst van Francois Perroux voormalig Econoom, Hoogleraar aan diverse Universiteiten van Frankrijk, en een uitgesprokken voorstander van Corporatisme. "Ze geloven dat ze sterven voor de Klasse, maar ze sterven voor de partijbonzen. Ze geloven dat ze sterven voor het vaderland, maar ze sterven voor de industriëlen. Ze geloven dat ze sterven voor de vrijheid van de persoon, maar ze sterven voor de vrijheid van de dividenden, Ze geloven dat ze sterven voor het proletariaat, maar ze sterven voor de bureaucratie. Ze geloven dat ze sterven voor een staat, maar ze sterven voor het geld dat de staat in zijn greep houdt. Ze geloven dat ze sterven voor een natie, maar ze sterven voor de bandieten knevelen. Ze geloven, maar waarom zou men in zo,n duisternis geloven? Geloven-sterven? - als het een kwestie is van leren leven?" https://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Perroux Als het Volk niet wordt gehoord en gekneveld, bieden Nataliteit, Verheffing, Amor Mundi en Amor Fati, openingen uit een opgelegde "donkere" tunnelvisie, denk ik zomaar.
Ik stuur je een filmpje hieronder. Dit is waar jij in privé altijd aan die kant staat die de teleurstelling veroorzaakt. Gewoon. Simpel. Omdat wat je zegt niet dat is wat je voelt. https://www.youtube.com/watch?v=4vD0kq2BwTE
De overweging om niet te gaan stemmen begrijp ik. Maar niet per se om de redenen die de auteur hier beschrijft. Ik ben gisteren begonnen met het lezen van de verkiezingsprogramma's van partijen die op mijn shortlist staan. En bij elke partij lees ik punten die me kwaad maken. Bij de ene partij zijn vrijhandelsakkoorden bij voorbaat fout, de andere moet ook weer zo nodig zeggen dat het immigratiebeleid zoveel strenger moet, over Israël/Palestina lees je de grootst mogelijke bullshit (want oh wat zijn we bang om Israël dader/onderdrukker te noemen en Palestijnen slachtoffer/onderdrukten), en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb nog niet alle programma's gelezen (ze zijn er volgens mij ook nog niet allemaal), maar ik zie nu al aankomen dat, op welke partij ik ook zal stemmen, ik op een aantal punten altijd zal moeten stemmen tegen mijn eigen principes. En dan blijft de vraag: doe je dat wel of doe je dat niet. Ik vrees dat het antwoord zal moeten zijn dat ik wel ga stemmen in de hoop dat ik daarmee de invloed van racisten op het regeringsbeleid zal verkleinen. Maar ik stem nadrukkelijk met heel veel tegenzin.
Wat houdt u tegen om samen met gelijkgestemden een partij op te richten met uw eigen programma op basis van uw eigen principes?
@Frans Akkermans3 Die reactie had ik natuurlijk wel verwacht. Natuurlijk kan ik proberen om als 22e fractie de Tweede Kamer in te komen. Of het gevecht van binnen partijen aangaan. Maar of dat op mijn leeftijd en als witte man nog zo handig is, vraag ik me af. Ik zou wel nieuwe generaties willen stimuleren en motiveren een nieuwe partij op te richten.
U bent eigenlijk een tegenstander van partijprogramma's en misschien heeft u wel gelijk. Ik stem op mensen die ik vertrouw. Daarom heb ik één keer op de SP gestemd, maar die blijkt wel activistisch maar ook ongericht. Ooit wilden ze betere handhaving van het auteursrecht om popmusici te steunen, maar die worden uitgeperst door platenmaatschappijen die meteen de auteursrechten opeisen.
Niet stemmen is een zinloos "protest". Het verlaagt alleen maar het opkomstpercentage, maar heeft geen invloed op de uitslag. Massaal blanco of ongeldig stemmen geeft wel een "signaal" af. Maar de beste keuze blijft: stem op een lijst met een programma waar je (grotendeels of het meest) achter kunt staan, of subsidiair op de minst slechte lijst, en nog meer subsidiair op een lijst waarmee je de lijst met het meest verfoeide programma (b.v. neoliberaal) het meest dwars kunt zitten. Dan heb je (een klein beetje) invloed op toekomstige ontwikkelingen, wat altijd nog beter is dan helemaal niet.
Veel mensen hebben uiteindelijk een hekel aan politiek want die eist compromissen. Daarom zijn dictators in het begin vaak heel populair. gelukkig is de Nederlander te nuchter om een dictator te kiezen, al weet ik niet waar Fortuyn geëindigd was als hij was blijven leven.
Ik las een paar dagen een opmerking dat de politiek de burger niet meer snapt. Ik reageerde een beetje flauw dat het eerder andersom is. Ik denk dat de politiek dondersgoed weet wat de burger wil maar dat andere dingen aan zijn hoofd heeft. Politici zijn niet per se belangenbehartigers van burgers. Zij zijn vooral de belangenbehartiger van hun eigen belangen in een wereld waar de burger nauwelijks weet van heeft. Die denkt in al zijn eenvoud dat verkiezingen over hem gaan. Maar dat is maar een kant van het verhaal. Politici zijn voortdurend op zoek naar de balans tussen wat de burger wil en wat de grote krachten met hun machinaties hem toe staan. En dan heb ik het niet over een almachtige elite maar over het samenspel van sociale en economische belangen die uiteindelijk de bandbreedte bepalen die een politicus heeft om aan de wensen van de burger gehoor te geven. Het is die smalle marge die de maatschappij weerhoudt om echte verandering door te voeren. Daarom is de belofte van bestuurlijke vernieuwing zo'n misleidend iets. En daarom zal het steeds moeilijker worden de burger tevreden te stellen. Die heeft geen boodschap aan die smalle marges, die wil iets terug voor zijn stem. Dit verhaal van Haasbroek bevestigt dat beeld.
De oorzaak van het probleem waar u over spreekt is dat onze politici vooral met elkaar praten, en dan in hun eigen "geheimtaal", en de communicatie met de kiezer er bij inschiet. Daarom mijn stelling: alle politici moeten op cursus bij de Kleinkunstacademie om met het volk te leren communiceren. Reagan en Zelenski waren beide acteurs - en werden goede politici.
Hmm, toen ik begon te lezen, verwachte ik een klaagverhaal. Maar ik kreeg voornamelijk rake punten en mag de schrijver meer dan voor ik begon te lezen. “Zal ik in november mijn burgerplicht vervullen door te gaan stemmen of zal ik bij wijze van protest een keer bewust niet gaan stemmen?” Niet dat ik de schrijver iets nieuws ga vertellen maar niet stemmen werkt niet. Er wordt een avond net gedaan alsof de lage opkomst de politici deert: snik, snotter. Maar daarna wordt de taart, met voorbedrukte jubelteksten, gewoon aangesneden en feest men verder. Niet stemmers tellen niet. Zelfde verhaal voor blanco stemmen. Het zou leuk zijn, en bij stemplicht nodig als blanco stemmen echt mee zouden doen. Tel alle blanco stemmen op, reken ze als een kieslijst en die zetels blijven leeg. Dan was blanco geen tandeloze tijger.
Stem dan tenminste op het welzijn van de dieren.
Je moet dieren niet romantiseren. Dieren hebben geen emotie, alleen een overlevingsinstinct. Dieren die dat niet hadden zijn uitgestorven. En als je dan toch begaan bent met dieren moet je niet alleen denken aan honden met hun "lieve" ogen, maar moet je ook geen vlieg doodslaan. Vliegen (en insecten in het algemeen) zijn prachtige "machines". Verbazend hoeveel vernuft de schepper in een paar milligram vlees(?) wist te stoppen. Volgens biologen zijn virussen echter geen dieren, dus die kun je naar hartenlust mishandelen.