Worden ongelukkige kinderen later materialistische volwassenen?

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Wat staat er nu in de wetenschappelijke tijdschriften van medisch specialisten? Van kinderartsen bijvoorbeeld? Bijvoorbeeld dit artikel , waaruit zou blijken dat ongelukkige kinderen later vaak materialistischer worden.

Het artikel is nu online beschikbaar en verschijnt in september in de gedrukte versie. Het is een Nederlands onderzoek. Het werd uitgevoerd door Suzanna Opree van het Centrum voor Communicatie Onderzoek van de Universiteit van Amsterdam. Kinderen die ongelukkig met hun leven zijn worden in de loop van de tijd ongelukkiger, maar alleen als ze blootgesteld worden aan veel advertenties. Die advertenties onderwijzen kinderen dat er toch een manier is om gelukkig te worden en volgens de onderzoekers is het geen kwestie van ontevreden kinderen die vaker televisie kijken.

Het onderzoek werd gedaan door 466 kinderen van 8 tot 10 een online vragenlijst in te laten vullen. Ze moesten vragen beantwoorden die een indruk geven over hun materialisme, over hoe gelukkig ze waren thuis, op school, met vrienden.

Ook werd gekeken hoe vaak ze naar met advertenties overladen TV programma’s keken. In Nederland zou dat in de tijd dat het onderzoek gedaan werd Spongue Bob Squarepants zijn en ‘Schaatsen met de sterren’.

Terwijl ik schrijf hoor ik sommige lezers al grommen: “Vragenlijst? Geluk? Ik heb nooit TV gekeken en kijk eens hoe ongelukkig ik ben geworden! Wat is er mis met advertenties? Typisch Stapelonderzoek dat de linkse kerk graag leest!” Ze hebben natuurlijk allemaal gelijk, maar vergeten dat wetenschap een werkplaats is waar dingen getoetst worden, met elkaar vergeleken en waar er over wordt gediscussieerd. En sommige dingen zijn moeilijker boven tafel te krijgen dan hoeveel centimeter er in een meter gaan. Meten is weten, maar geluk is moeilijk te tellen. Daarom doen onderzoekers pogingen, die gebaseerd zijn op de regels voor hoe je zo´n onderzoek doet. En wie twijfelt doet het nog een keer en kijkt wat er dan uitkomt. Zo ga je ook ingewikkelde zaken steeds beter begrijpen.

Het weetje van dinsdag teruglezen: Tussen besnijdenis en hazelipcorrectie