Wij worden een burgeroorlog ingelokt

Kapelaan Jacques Hamel was een brave man, die ondanks zijn hoge leeftijd nog graag een handje toestak. Vandaar dat hij die fatale dinsdagochtend op het altaar stond om het H. Misoffer te vieren. De katholieke kerk van Frankrijk is in veel opzichten een lege huls. Ze hadden de pastoor van zijn kerk uit Congo moeten importeren en Hamel was voor hem ingevallen, toen deze een tijdje in zijn thuisland vakantie was gaan houden bij zijn familie. In de banken voor het altaar knielden vier gelovigen onder wie twee nonnen. Verder was er niemand. Het schijnt dat de ijdele dwazen die arrogant genoeg waren om te denken dat zij het werktuig van Allah waren na hun inval eerst een gebed deden. Daarna sneed de een kapelaan Hamel de keel af terwijl de ander er een opname van maakten. Ze slaagden er ook nog in een kerkganger ernstig te verwonden voor de politie binnenstormde en hen met welgemikte schoten neerlegde.

Voorwaardelijk vrij Bij het onderzoek bleek dat een van de daders, de negentienjarige Adel Kermiche, een enkelband droeg. Hij was voorwaardelijk vrij na twee misluke pogingen om het grondgebied van het kalifaat te bereiken. In 2015 was hij opgepakt op grond van voorbereidingshandelingen tot het verrichten van terroristische daden. Hij kon niet goed tegen de detentie, was vastgesteld. De reden lag voor de hand: Kermiche had een verleden in de geestelijke gezondheidszorg waardoor hij zoals menig patiënt de ambitie had opgevat om psychiatrisch verpleegkundige te worden. Hij kon ook een baantje krijgen in een buurtcentrum. Van verdere hechtenis zou hij alleen maar gekker worden. ‘Ik heb spijt van mijn dwalingen, ik wil trouwen’, zei hij.

Zijn ouders zeiden dat ze hem liever levend in de gevangenis zagen dan dood in Syrië, maar ze wilden hun zoon wel in huis halen als hij niet meer zou proberen om te vertrekken. De rechter liet hem gaan met enkelband zodat hij aan zijn toekomst kon werken. Het Openbaar Ministerie ging nog in beroep, maar tevergeefs. Ook kwam uit dat hij in de gevanenis veel contact had gehad met een Saoedi en een Franse bekeerling.

Dit is exact de gang van zaken zoals de bezorgde burger die zich voorstelt. De overheid pampert niets ontziende moordenaars. De vijand is onder ons. Niemand grijpt in, tot tenslotte de maat vol is en het volk zelf op zal treden. Dat laatste is het doel van terreurorganisatie IS. Kalief Abu Bakr El-Baghdadi weet dat de eindtijd is aangebroken. Voor het laatste oordeel moet nog eenmaal op deze aarde de grote strijd gevochten worden tussen de moslims en de ongelovigen. Het is dan ook essentieel om daarvoor het klimaat te scheppen.

Handboeken Het Parijse dagblad Libération, dat niet gauw van zijn stuk te krijgen is, legt in de krant van woensdag aan de hand van twee onder jihadi’s zeer gewaardeerde handboeken deze strategie uit. Ze is allereerst gebaseerd op de gedachten van Abou Moussab al-Souri, ook wel bekend als Mustafa Setmaria Nasar. Dat was een Syriër uit Aleppo die zich van zijn leider Osama Bin Laden afkeerde toen deze zijn 9/11 aanval op de New Yorkse Twin Towers pleegde.

De aanslag met de vliegtuigen was een spectaculaire maar ondoordachte provocatie die een te zware, gecoördineerde reactie van het westen opriep, schreef hij in een betoog van 1500 pagina’s op het internet. Dat klopte ook. De gelovigen kregen te maken met de invasies van Afghanistan en Irak. Zij leden zware verliezen terwijl Al Qaida zijn bases verloor. De moslims konden de rijke, zwaar bewapende staten van de kruisvaarders niet in het veld verslaan, concludeerde Al-Souri. Trouwens, indirect werd hij zelf ook slachtoffer van deze fout. In het kader van die westerse invasies kreeg de CIA hem te pakken en hij verdween in de folterkamers van Assad.

Permanent kleine acties In plaats van grote slagen met duizenden slachtoffers adviseerde Al-Souri kleine acties overal in het westen. Permanent, steeds weer en op onverwachte plekken. Bloedig, wreed, zo meedogenloos mogelijk. Er hoefden in principe niet veel slachtoffers te vallen, als de echo maar vér door klonk. Op deze manier werden twee doelen bereikt: ten eerste verloren de ongelovigen hun vertrouwen in hun eigen autoriteiten. Die waren immers niet in staat hen tegen de halsafsnijders en bommenleggers van Allah te beschermen. Ten tweede ontwikkelden zij een diepe haat tegen álle moslims, die zij van medeplichtigheid gingen verdenken.

Op den duur moesten de terreuracties wel leiden tot bloedige repressailles vanuit de kufar. Dan werden de gewone moslims zelf slachtoffer van contraterreur. Zij konden al was het maar om het vege lijf te redden niet langer afzijdig blijven. Om te overleven moesten zij van zich afslaan. Dan was de burgeroorlog tussen de gelovigen en de kufar een feit terwijl de staten van de kruisvaarders in chaos verzonken. In die omstandigheden kunnen de jihadi’s wel zegevieren.

Uit allerlei publicaties van IS blijkt dat men deze gedachtegang met huid en haar heeft overgenomen, zeker nu het er naar uit ziet dat hun Islamitische Staat langzaamaan verkruimelt onder de slagen van het westen en zijn bondgenoten. Dat hoeft geen probleem te zijn als de aanslagen maar doorgaan. Fanatisme, overtuiging en een paar scherpe messen zijn genoeg.

We worden geprovoceerd om onze eigen staatsinstellingen af te breken. We worden uitgenodigd om onze normen en waarden te vergooien in een orgie van bloedige wraak.

Chaos De vijand lokt ons een burgeroorlog in want dat levert hem de anarchie op waarin hij denkt te kunnen winnen. Dat blijkt uit een ánder in kringen van Isis gewaardeerd handboek, geschreven door Aboe Bakr Naji, achter wie zich volgens Libération waarschijnlijk een collectief van auteurs verbergt. Zij leggen uit hoe je eerst door middel van bloedbaden chaos creëert waarna de jihadi’s een schrikbewind vestigen om de grondslagen te kunnen leggen van een islamitische staat.

Daar zijn ze kennelijk in Irak en Syrië te vroeg mee begonnen, voor dat de kruisvaardersstaten zich afdoende verzwakt hadden. Een fout van dezelfde orde als Osama Bin Laden maakte, maar dat wordt nu gecorrigeerd. Op den duur zal het kalifaat herrijzen. De afschuwelijke moord op pater Hamel is geknipt om bij ons kufar en kruisvaarders het soort reactie te provoceren dat het begin wordt van ons door de jihadi’s verhoopte einde. Onthoud: we worden een burgeroorlog ingelokt zodat we zelf de omstandigheden creëren voor onze nederlaag.

Leestips van de auteur: de analyse van Libération , het strategisch handboek van Abou Bakr Naji  (in het Engels vertaald onder de titel The Management of Savagery), enkele in het Engels vertaalde hoofdstukken uit Abou Moussab al Souri’s 1500 pagina’s tellende handboek (waarvan de Engelstalige titel luidt The global Islamic Resistance Call). Lees voor je daaraan begint eerst deze uitvoerige analyse  door Zacky Masoud van de universiteit van Cambridge.

Cc-foto: zimbia