Wonderkind als luxeproduct
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (31)
‘De kunst van onderwijs is mogen plaatsmaken voor verbeelding en durven openstaan voor verwondering…’ Leraren zijn net echte mensen die niet uit hun woorden kunnen komen.
Ik weet niet of ik ala ouder blin zou zijn met een docent die op basis van een paar mediaberichten zijn oordeel over kind, ouders en opvoeding al klaar heeft. Maar misschien valt het mee en is de heer Cuijpers wel een goede docent.
Misschien is het handig te leren van een hoogintelligent persoon wat 'wijsheid' is. http://www.nso-cna.nl/wp-content/uploads/2016/08/Wijsheid-volgens-Robert-J.-Sternberg.pdf Ik ben misschien niet hoog-intelligent maar ben het vooralsnog wel met hem eens.
Ieder kind is een wonderkind. Dit misselijkmakende ouderpaar, met een kind dat blijkbaar cognitief zeer begaafd is, lijkt uitzonderlijk, maar is dat ook zo? Hier gaat het over leerprestaties. Maar hoe kan het gaan m.b.t. sportieve prestaties? En wie zijn dan soms/vaak de gangmakers om het 'getalenteerde' voetbalkind zijn te gelde te brengen, met alle gevolgen van dien? En wie laten dat 'te gelde brengen' maar al te graag over aan spelersmakelaars, uit op dollartekens? Waar het ten diepste om gaat, is de maatschappij waarin dit allemaal niet alleen kan, maar ook gestimuleerd wordt. Geld, economie, prestatie, winstmaximalisatie,media-aandacht, uitbuiting, kloof rijk arm, massa hypnose, materie..., het scheppen van een schijnwereld, derhalve: het (neo)liberalisme en andere onmenselijke, want onnatuurlijke creaties van ons zelf.
Neo-liberalisme; het was natuurlijk wachtend tot iemand deze kaart weer eens zou trekken. Welnu, ten eerste is prestatiedrang van alle tijden en komt voor in alle milieu's Maar belangrijker nog; Het valt allemaal reuze mee, dit is een extreem voorbeeld (vandaar ook in het nieuws) en dit zie je inderdaad ook weleens bij het voetbal bijvoorbeeld. Maar dat zijn toch echt uitzonderingen. Over het algemeen kan een kind nog steeds kind zijn hoor. het gaat allemaal best aardig. Ondanks of dankzij Neo-liberalisme, dat geloof laat ik aan u over
@ Andy40 - je zit ernaast. Ik kan je dat niet kwalijk nemen, het vergt tijd en moeite om datgene wat Willem de Groot beschrijft als 'waar' te herkennen. Mocht ik de tijd hebben, dan kom ik hierop terug. Wij leven in het panopticon van het neoliberalisme; er wordt meer gemeten, geregeld, gecontroleerd, vastgelegd, geanalyseerd, en afgeserveerd dan zelfs Jeremy Bentham of Michel Foucault ooit konden bevroeden. En alle kinderen zijn hier de dupe van, zij vooral.
Want leerprestaties doen niet ter zake? Wellicht komt Laurent met een 2e relativiteitstheorie. Met de 1e hebben we toch mooi gratis toegang tot Google Maps (aangezien Einsteins relativiteitstheorie aan de voet staat van GPS/satelliettechnologie). Of misschien heeft Laurent helemaal geen zin om te studeren en gaat hij liever blowen met zijn vrienden. Als iets hem ongelukkig gaat maken is het wel de afkeuring van een afgunstige omgeving.
Andy40 Prestatiedrang is iets anders dan prestatiedwang en zegt op zich niets over welke waarde we daaraan verbinden. Het lijkt alsof deze vader het heft over zijn zoon, maar feitelijk heeft hij het vooral of misschien wel voornamelijk over zichzelf. Dat is het probleem.
Allereerst, ik begrijp alle argumenten en ben het er ook wel mee eens dat er enige reden voor bezorgdheid is. En toch....... ik zou me nog veel meer zorgen maken als dit joch niet zo razend intelligent was. Hij is slim, zal nieuwe snel situaties kunnen inschatten en heeft vermoedelijk een zeer goed aanpassingsvermogen. Ondanks alles vermoed ik dat hij er wel komt, later een leven op zal bouwen waarin hij gelukkig wordt. Juist vanwege zijn hoge intelligentie zal hij veel van de toegebrachte schade uit zijn jeugd te boven leren komen. Althans dat is mijn inschatting. Geen idee of ik hoogbegaafd ben, in ieder geval zeker niet zoals hij dat is. Maar ik ben wel redelijk intelligent en ben ik daar enorm dankbaar voor. Veel van de kansen die ik in mijn leven kreeg heb ik er aan te danken. Maar daarnaast kon ik er altijd op terug vallen als er even niemand voor me was. Mijn verstand bood mij altijd steun, rust en begrip als ik dat nodig had. Als ik vervolgens denk aan het verstand waar dit joch op terug kan vallen....... Dan lijken al die zorgen opeens zoveel minder groot.
Laurent is niet de enige leerling die leeft onder hoge eisen en verwachtingen voor "zijn" toekomst. Veel leerlingen zijn neerslachtig door de maatschappelijke druk (om economisch en cultureel te slagen) van ouders en buren en familieleden.
Ik heb iemand gekend die overigens wel in een normaal ritme de school doorlopen had maar wel bijzonder intelligent was. Altijd tienen voor proefwerken maar altijd ziek als kind, bleekjes en met buikpijn lag hij iedere keer weer op de bank, bang dat hij geen tien zou halen. Ik heb die man gekend vanaf zeer jonge leeftijd tot net voor zijn plotselinge dood op Bog zeer jonge leeftijd. Zijn totale gebrek aan inzicht in normale omgangsvormen, verhoudingen tussen mensen, onhandigheden en grofheden daaruit voortvloeiend, heeft ons na een tiental jaren lange 'vriendschap' doen besluiten de contacten te verbreken. Hij gaf les op een universiteit. Veel hebben we al die jaren langs ons af laten gaan, maar er waren grenzen. Hij had voor het eerst een vriendin, dat wilde in zijn leven ook niet echt vlotten, toen hij korte tijd later tot onze verbazing plotseling overleed aan een hartstilstand. ( nog vrij jong). Die persoon heeft het niet gemakkelijk gehad in zijn leven en had voor ons vreemde gewoonten, woonde bij de ouders tot zijn stierven. en tot aan zijn eigen dood hingen de boodschappenbriefjes nog aan het prikbord inclusief metershoge stof, zo ook andere voorwerpen die niet meer aangeraakt werden en mochten worden. Dat is wat opgelegde druk met je doet. Druk die misschien ongemerkt van buitenkwam door overmatige bewondering (?) om vervolgens geïnternaliseerd te worden als iets van jezelf.
Bog= nog, een tientallen jaren...jezelf= hemzelf. Je weet nooit helemaal zeker hoe zoiets uitwerkt en ik ben natuurlijk geen psycholoog. Ik kan enkel mijn eigen licht erover laten schijnen.
Jammer dat de onderstaande reageersels nog steeds uitgaan van het principe dat alle kinderen als "normale" pubers moeten opgroeien, inclusief comazuipen, slachtoffer worden van falende megalomane schoolbesturen, etc. Waarom zou een kind dat echt iets kan geen gebruik van mogen maken van zijn capaciteiten? In de V.S. was een 9-jarig "wonderkind" dat op zijn 21e zijn artsexamen haalde (1). Dus in de tussentijd niet ten onder gegaan aan de leeftijdsdiscriminatie die hier wordt tentoongespreid. 1. http://articles.chicagotribune.com/2012-06-03/news/ct-met-boy-wonder-20120603_1_yano-medical-degree-medical-team
Hank - kennelijk begrijp je niet dat ik en anderen niet in slechts twee mogelijkheden denken. Er bestaat helemaal geen 'normaal puberleven'. En dat wat jij beschrijft, bijvoorbeeld comazuipen, komt helaas vaak voor, maar is niet kenmerkend voor de pubertijd of adolescentie als zodanig. Ik denk dat er een reden is voor het drinken totdat je bewusteloos bent, trouwens, en die reden heeft niets met pret en genot te maken. Ik situeer hem ergens anders: slechte huiselijke omstandigheden, taboe-onderwerpen (bijvoorbeeld het persoonlijke lijden aan een echtscheiding), gepest worden, veel te hoge opgelegde prestatiedruk, andere opvoedkundige misère. Ja, dan wil een kind weg zijn van de wereld, ik snap dat goed. Het zou mij niet verbazen als Laurent zelf op dertigjarige leeftijd zich ook op alcohol aangewezen zal voelen, want dan beseft hij op heel pijnlijke wijze dat alle anderen iets onvervangbaars meegemaakt, gekend hebben, dat hij zo node mist, en nooit meer zal kunnen inhalen. Intellectuele, rationele vaardigheden vormen maar een deel van de hele mens, en je kunt niet eens kwantificeren hoe groot dat deel dan is. Want de mooiste en meest zinvolle, wijze, ontroerende dingen in ons bestaan laten zich niet bepalen, tellen, meten, regelen, en controleren. Je kunt ze niet ruimtelijk lokaliseren, en je kunt er ook al niet de klok op zetten. Want ze zijn niet materiëel. Laurent is een uitsteken verdienmodel voor zijn ouders, op uiteenlopende manieren. Hij kan aanzien en rijkdom verwerven, en verschaffen. In deze treurige tijden is er geen enkel respect voor dat wat kinderen tot kinderen maakt, mensen tot mensen, en dat komt tot uitdrukking in de manieren waarop er omgegaan wordt met de kwetsbaren en gevoeligen in onze extreem nihilistische maatschappij: jongeren, mensen in geestelijke nood, daklozen, ouden van dagen, vluchtelingen, en al die anderen aan wie niet direct iets te verdienen valt. (Wat falende schoolbesturen met het onderwerp te maken hebben, dat is me een raadsel.)
Cliff, dank voor je uitgebreide repliek, ik spreek in hyperbolen, dat is tegenwoordig bon ton. Om met je laatste te beginnen: mijn punt m.b.t. falende schoolbesturen is als volgt: als een kind tot ongeëvenaarde prestaties in staat is zou het immens jammer zijn als zo'n kind zijn talent niet kan benutten omdat zijn/haar school faalt in de basis, namelijk goed onderwijs bieden, refererende aan het VMBO Maastricht. Dat wil niet zeggen dat alle uitmuntende kinderen slachtoffer worden van falend VMBO bestuur, maar ik neem aan dat dit soort schaalvergroting op alle niveaus plaats vindt, aangezien leerlingen tot cashcows voor onderwijsinstellingen zijn "verheven". Dat Laurents ouders de pers hiervoor gaan bellen is enigszins vreemd, ik zie alleen niet hoe zijn ouders hieraan kunnen verdienen. Wellicht is bevestiging in de pers een extra reden voor onderwijsinstellingen om Laurents exeptionaliteit bevestigd te zien? "In deze treurige tijden is er geen enkel respect voor dat wat kinderen tot kinderen maakt...." Werkelijk? Las net in de Volkskrant dat Ijburgse kinderen de nieuwe New Yorkers zijn (1), want slim, beleefd, etc.. M.i. heeft de jounalist die dit heeft neergepend nog geen seconde in New York gewoond, maar goed, dit is dus de propaganda waar de Amsterdamse grachtengordel het mee moet doen. 1. https://www.volkskrant.nl/foto/kletsen-skaten-voetballen-en-aan-elkaars-haar-plukken-de-ijburgjeugd-in-beeld~b52853e3
@ Hank - mijn dank voor je aandachtige reactie. Ik ben nu moe, en morgen wordt het een als altijd een dag met inspanningen. Ik hoop dan toch morgen alweer met een commentaar te komen, het onderwerp verdient dat.
@Cliff, ik ben het niet met je eens. quote: "Ik denk dat er een reden is voor het drinken totdat je bewusteloos bent, trouwens, en die reden heeft niets met pret en genot te maken. Ik situeer hem ergens anders: slechte huiselijke omstandigheden, taboe-onderwerpen (bijvoorbeeld het persoonlijke lijden aan een echtscheiding), gepest worden, veel te hoge opgelegde prestatiedruk, andere opvoedkundige misère. " Jongeren kunnen minder goed tegen alcohol, er zijn veel jongeren die experimenteren met drankjes met veel alcohol... voor ze het weten drinken ze teveel en "slaat de stop door" Dat gebeurt niet door de thuisomstandigheden of persoonlijk lijden, gewoonweg teveel alcohol in een te korte tijd. Het is zelfs stoer binnen bepaalde kringen om"out" te gaan. In onze tijd was dat anders, toen waren daar geen tv programma's met jongeren die overdadig zopen (oh oh Cherso, Jersey Shore en noem maar op) Wij mochten wel op jongere leeftijd kennismaken met alcohol zonder de "bemoeizucht" van de overheid, en het drankmisbruik was veel lager dan nu met het verbod. In onze tijd ging we niet naar Cherso, Malia, llorett of Albu... om daar in de "Barstreet" kennis te maken met het extreme zuipen, waar vooral de Engelse jeugd het "goede"voorbeeld geeft wat veelvuldig wordt gekopieerd. Toen wij jong waren (15/16) konden we gewoon in de kroeg een biertjes bestellen, je vrienden ontmoeten en je vriendin. Wilde je iets sterkers om stoer te doen waren daar de medewerkers die je op de "juiste manier" duidelijk maakten dat dat dus niet gebeurt... en dat was goed. Nu mogen jongeren onder 18 nergens naar binnen en speelt het drankmisbruik zich stiekem af, zonder enige toezicht of uitleg... met de bekende gevolgen. Dat alles heeft niets te maken met de huiselijke situatie, maar alles met het "pamperen"van nieuwsgierige jeugd en het ontbreken van controle. Maar dat is natuurlijk slechts mijn mening.....(bij ons op de rugbyclub werd best bier gedronken, ook met Engelse teams, maar nog nooit is er iemand in "coma" geraakt. Geen van mijn vrienden is dat ooit overkomen en in heel Hilversum kwam dat tijdens mijn jeugd voor. (op een paar volwassenen na)
Cliff Clavin "In deze treurige tijden is er geen enkel respect voor dat wat kinderen tot kinderen maakt, mensen tot mensen, en dat komt tot uitdrukking in de manieren waarop er omgegaan wordt met de kwetsbaren en gevoeligen in onze extreem nihilistische maatschappij: " Wat heb je dat weer prachtig, zo dat woord hier al past, gezegd. Want het is in en in treurig!
Je zult als kind maar niet op hetzelfde niveau kunnen omgaan met je leeftijdsgenootjes. Armoede voor het kind. Ouders zouden geluk als hoogste levensdoel moeten zien. Als je carrière belangrijker vind dan warmte en liefde, wat zegt dat over ouders. Ik vrees voor eenzaamheid van dit kind. Ik ben ook een buitenbeentje maar thuis was er altijd iemand met warmte en liefde en vooral troost.
--- Dit bericht is verwijderd —
Vind jij dit geval niet exceptioneel. Ik denk dat het hier meer gaat om hoe de ouders zelf ermee omgaan naar buiten toe, sowieso met hun kind omgingen, de opvoedkundige achtergrond, dan hoe de maatschappij ermee omgegaan zou zijn. Wie wil er nu niet het beste voor het kind. Vraag is of deze aandacht en de manier waarop, de druk die het legt op een emotioneel 8-jarige niet getuigt van slechte opvoedkundige inzichten. Gedragingen van ouders, los van de intelligentie van het kind, kunnen wel degelijk t.k.v. het kind gaan. We kennen binnen een maatschappij allemaal ook nog een waarde toe aan de sociaal-emotionele intelligentie/ontwikkeling. Ouders kunnen heel gemakkelijk op deze manier bijvoorbeeld een narcistisch kind voortbrengen dat er later in het leven last van zal ondervinden. Men vraagt zich af of hier al geen erg losse band is tussen ouders en kind en dit in de reactie van de ouders, gewoond vanaf geboorte bij grootouders en niet zijn ouders, meespeelt,( misschien ietwat lossere band/hechting met de ouders). In hoeverre dat dat een kind ten goede komt of juist schadelijk is weet alleen het kind zelf, in hoeverre hij daar last van zal ondervinden later. Dat kan immers vele oorzaken hebben. Kinderen kunnen daar intern allerlei terechte en onterechte gevoelens en gedachten over hebben. Wat zegt het totale gedrag van de ouders en hun totale handelen m.b.t. de ontwikkeling van hun kind.. Dat is wat hier m.i. ter discussie staat. handelen de ouders zelf hier in het belang van het kind en deden ze dat in het verleden wel dan niet.
Goed stuk, had dezelfde reactie toen ik de column in VK las. En bedankt voor de links, Cliff!
Uitstekende bijdrag van Pascal Cuijpers - de blinde eerzucht en het kille rationalisme van de ouders zijn huiveringwekkend. Mij dunkt dat ze hun kind als trofee zien, en Laurent geestelijk misbruiken, En als er onverhoopt iets anders zal lopen als verwacht, dan worden er natuurlijk professionals ingezet, de eigen fouten zullen nooit erkend worden. Geld is daar genoeg voor. Wordt Laurent diep ongelukkig, dan ligt het aan tekort schietende dokters en therapeuten. We kennen Alice Millers boek "The Drama Of The Gifted Child": https://www.psychologytoday.com/us/blog/suffer-the-children/201206/the-drama-the-gifted-child ...en hier is William Deresiewicz aan het woord, auteur van het prachtige boek "Excellent Sheep": https://www.theatlantic.com/education/archive/2014/08/qa-the-miseducation-of-our-college-elite/377524/ OK. niet alles handelt over kinderen als Laurent in engere zin, maar de betekenis past bij deze context. Het boek van Deresiewicz is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de treurige staat van het hoger onderwijs, in de VS, Nederland, nou ja, zo ongeveer overal waar de Westerse doctrines dominant zijn. Lees het en huiver (en geniet, het is namelijk erg boeiend): http://www.billderesiewicz.com/books/excellent-sheep
Dit gebeurd al veel vroeger dan hoger onderwijs. Kritisch en creatief denken word al op het voortgezet onderwijs ontmoedigd, persoonlijk denk ik al op het basisonderwijs. Een moslima en ongelovige als ouders met een basis in mombasa heeft best zijn voordelen. Je word wel vaak als gek bestempeld maar ja het perspectief is zo anders. Vooral als die ouders wel integreren maar niet assimileren.
Die vader van Laurent is inderdaad niet lekker, maar ja, daarin staat hij helaas niet alleen. Maargoed, misschien wordt Laurent wel de nieuwe Schwarzschild. Of de nieuwe Perelman. Of misschien haalt hij hun niveau bij lange na niet, en is het 'alleen maar' een heel erg snelle leerling.