‘Wolvenvrienden’ als geuzennaam tegen schapenboeren, jagers en angsthazen

Al meer dan twee jaar geleden werd bij mij in de buurt een schaap doodgebeten door een wolf. Volgens deskundigen geen hond, die nog immer de allergrootste schapendoder is, maar een heuse grijze wolf.

Doodsbang waren wij sindsdien? Durfden wij onze kinderen en kleinkinderen niet meer in de schemering te laten buitenspelen en vreesden we voor het leven van onze hond en andere dieren? Hielden we voortaan gewapend de wacht, fysiek en via een app-groep? Bedreigden wij die arme eigenaars van de Zweedse elandhond, de West-Siberische laika, de Husky-Malamute of de Tsjechoslowaakse wolfshond? Zaten we ‘huilend aan de keukentafel’ met een ambtenaar van het ministerie van landbouw?

Integendeel. Men laat in mijn buitengebied onbekommerd hond en (klein) kinderen uit.

Bekommering en angst zien we vooral bij de rechtspopulisten in de steden en de bijbelgordel. Uit de stad Deventer komt Caroline van der Plas van de BBB. Volgens haar ‘is het een kwestie van tijd voordat de wolf een kind aanvalt.’

Angsthazen zien we ook bij grote spelers met honderden schapen of meer, in Drenthe en Overijssel en vooral bij de Hoge Veluwe met haar exotische moeflons. De wilde zwijnen en herten in dit nationale park zijn eveneens prooi van de wolf. Gunstig, want wetenschappers hebben aangetoond dat dit dier juist bij uitstek als regulator opereert in het beheer van zwijnen en herten. Als we leren samenleven met de wolf, kan volgens ecologen bovendien de hele natuur daardoor opbloeien. Meer bloemen, bijen, gezondere herten en zwijnen. Kansen voor het bos om zich te verjongen.

Minder buit helaas voor de jagers, die menen dat zij onmisbaar zijn bij ‘het afschot van overtollig wild’, dan wel dat zij eigenlijk de erfgenamen zijn van het oude, adellijk jachtprivilege. Hebben ze ooit de wolf uitgeroeid, dan komt dat dekselse roofdier weer terug!

Onlangs constateerde de schrijver Koos van Zomeren – die meent dat de wolf alle mogelijke bescherming verdient - dat het voor de canis lupus geen lolletje is om in Nederland te wonen.

Inderdaad. Je zal maar een hol op de Hoge Veluwe hebben en bij het jagen al die toeristen tegenkomen die jou, maar vooral je kinderen, zo graag willen fotograferen. Selfie with wolf.

Als je je als wolf daaraan een beetje begint aan te passen, staan er opeens de met geweren bewapende baron van Voorst tot Voorst, annex jachtopzieners en boze boeren voor je neus.

Onze wolven moeten hiervoor dus oppassen. Want toen bekend werd dat een dood gevonden wolf in Stroe met een kogel is vermoord, leidde dat tot gejuich onder de veeboeren aldaar.

De door rechter afgekeurde paintball – werking en effect daarvan blijkt wetenschappelijk totaal niet onderbouwd – wordt dus onherroepelijk opgevolgd door de kogel.

Want de bijbelgordelpartij SGP heeft via een amendement het door rechts en de boerenlobby gedomineerde Europees Parlement laten constateren dat de groeiende overlast door wolven ‘vraagt om minder bescherming’ van het dier.

Met name de baron van de Hoge Veluwe lijkt niet te kunnen wachten om zijn eerste Nederlandse wolf om te leggen. Er zijn overal schattige knuffels te koop van wolfjes, maar niet in zijn Bezoekerscentrum. Daar kun je wel knuffels kopen van moeflons, zwijnen en herten. En een Suske & Wiske-album waarin de baron zelf een rol speelt, immers honorair consul van België in Overijssel en Gelderland. Het album is niet De lachende wolf. Dat speelt in Alaska en verscheen in 1953, toen onze baron nog lang niet was geboren. Maar er worden wel heel veel, ‘bijzonder gemene en bloeddorstige’ wolven in gedood. Met name door tante Sidonia, jawel, met een heuse mitrailleur.

We kennen gelukkig ook een ander stripnarratief over de wolf. De lezers van Donald Duck weten al heel lang dat Wolfje, de zoon van Midas, de Grote Boze Wolf, het boezemvriendje is van de Drie Biggetjes. Midas blijkt overigens uiteindelijk ongevaarlijk en Wolfje heeft de toekomst. En ter geruststelling voor de Suske & Wiske-fans: al lang geleden heeft Sidonia barones van Stiefrijke haar Nederlandse collega angsthaas Seger Emmanuel ingehaald als een gepassioneerde en ongeconditioneerde natuurbeschermster.

Filosofen als Eva Meijer stellen dat de wolf in de loop van de middeleeuwen opeens een concurrent werd van de boeren en daarmee een nieuwe beeldvorming ontstond met de bijbehorende fabels en sprookjes. Inderdaad heerst er ook vandaag de dag onder boeren een atavistische haat jegens andere concurrerende dieren dan de mens en gaf de religie hun een uitgebreide legitimatie daarvoor. Maar net als de vissers die aalscholvers haten, terwijl deze vogels heel andere vissen blijken te eten dan hun beoogde vangst, blijven de boeren blind voor wetenschappelijke informatie die hun onwelkom is. Negeren wetenschappelijke onderzoeken en shoppen een beetje vanuit een parmantige ignorantie op het internet naar informatie die hun uitkomt. Nepverhalen versus wetenschap. Grutto’s en andere weidevogels worden niet bedreigd door landbouwgif of gebrek aan voedsel vanwege de monocultuur van raaigras en het verwijderen van houtwallen. Natuurlijk niet, het zijn de vossen die hun eieren opeten en de - beschermde - roofvogels die de kuikens verorberen. Vergeet ook niet de raaf, net als de wolf door jagers uitgeroeid, maar sinds 1936 door die vermaledijde natuurbeschermers weer uitgezet.

Organisaties als de LTO beschikken vanzelfsprekend over een uitgebreide, professionele staf die volkomen op de hoogte is van al het wetenschappelijk onderzoek rondom de wolf en nauwkeurig alle cijfers kent – per jaar 4000 schapen gedood door honden en 685.300 door mensen. Niks geen middeleeuwen, atavisme of dode kinderen voor hen. Maar het is in het belang van de LTO, de agrarische bonden en de boerenpartijen dat de nepverhalen blijven circuleren.

Het gaat immers om geld. Schapenboeren hebben verschillende beproefde middelen tot hun beschikking om wolven te weren, maar die vinden ze te duur.

Want schapenboeren zijn erg op de penning. Hun vee moet jaarlijks worden geschoren en wat doen ze dan met de wol? Die gaat voor 95 procent - van de 1,5 miljoen kilo - naar de stort of in de verbrandingsoven. Witte wol brengt immers maar 10 cent per kilo op en voor zwarte wol moet 20 cent worden bijbetaald. Ach en wee.

Boeren zweren bij ecomodernistische, technische innovaties die bijvoorbeeld de uitstoot van stikstof en methaan zodanig zouden kunnen reduceren dat de agro-industrie zelfs nog kan groeien. Die innovaties bestaan nog lang niet.

Een simpel probleem als het nuttig gebruik van schapenwol is volgens ecomodernisten kennelijk te weinig hemelbestormend.

Wanneer u, lezer, het in grote lijnen met mij eens bent, heet u net als ik een ‘wolvenvriend’.

Dat las ik in mijn provinciale krant, in een opsomming samen met antizwartepieters, mensen die onbeperkt asielzoeker willen toelaten en degenen die de veestapel willen halveren.

Wanneer wetenschappelijk onderzoek ooit zou uitwijzen dat de komst van de wolf toch niet zo positief uitwerkt, dan zullen wij dat uiteraard zeer serieus nemen. Maar voor die tijd stel ik voor dat wij ‘wolvenvrienden’ als geuzennaam aannemen.