Winter is coming

Na een zomer die toch niet de slechtste zomer ooit bleek te zijn, waaien we met windkracht 11 via de herfst de winter in. De winter komt nu sneller dan je ‘thermo-ondergoed’ kunt uitspreken en heel Nederland glijdt langzaam in een collectieve herfstdip.

Het gevoel van mañana-mañana en laissez-faire dat we nog hadden tijdens de drie uur durende file richting Zandvoort, vloeit over in frustratie over de NS bij de minste vertraging. Rokjesdag is pas weer over een maand of zes, maar gelukkig hebben we de truien van Sara Lund nog. En Uggs. De klok is teruggezet, de plaatselijke supermarkt heeft het stamppotseizoen officieel geopend en zelfs de bolchrysant is nergens meer te krijgen. Nou, dan weet je het wel. 

Tijd dus om die dikke sokken uit de kast te trekken en op de bank te kruipen onder een dekentje en verder te gaan met Wallander, The Killing, Breaking Bad, The Bridge, Orange is the new Black, Game of Thrones en Newsroom . En anders kijken we gewoon nóg een keer. Nu we niet meer tot elf uur ’s avonds hoeven te barbecuen, hebben we de hele avond weer voor onszelf.

En wie weet, misschien lijkt Kerstmis 2013 wel een remake van Last Christmas van Wham! (maar dan zonder een geliefde die eigenlijk verliefd is op een ander). Misschien is de Elfstedentocht deze winter eens geen hoax. En heel misschien komt er deze winter een antwoord op de jaarlijks terugkerende discussies over wel of geen Zwarte Piet, wel of geen kerstpakket, wel of geen griepprik, wel of geen strooizout  en wel of geen winterbanden.

En er gloort meer positivisme aan de bevroren horizon. In de winter kun je elke dag de zon zien opgaan, zo lang is het ’s ochtends nog donker. Teennagels hoeven niet meer gelakt, die zitten verstopt in warm, dicht en waterafstotend schoeisel. Je kunt de vogels weer goed zien omdat er geen blaadjes meer aan de bomen zitten. Dankzij Game of Thrones kun je elke dag vol drama ‘Brace yourself, winter is coming’ uitroepen. Doe maar eens, het voelt fantastisch en enorm profetisch. Maar het allermooiste aan de winter is toch wel het verlangen. Het intense, diepe verlangen naar dat ene moment waarop de kachel weer uit kan, de tuin weer helemaal van ons is en Oud en Nieuw nog minstens een half jaar weg.

Volg Maureen ook op Twitter