Willem is weer terug

Beste Holleeder,

Om luchtig te beginnen moet ik u iets bekennen. Zondag 16 september kon ik het in de Albert Heijn niet laten uw column te lezen. Ik rekende deze niet keurig netjes af, nee de Nieuwe Revu kun je gerust in de winkel achterlaten zonder schuldgevoel en toch heb ik het idee iets verkeerds gedaan te hebben.

De Nieuwe Revu Ik ben niet tegen uw nieuwe baan als columnist, toch zit iets mij al een heel tijd niet lekker. Ik wil u graag drie uitspraken van uw hoofdredacteur Noomen voorhouden die hij deed tegenover nieuwssite Nu.nl: “Wij geven geen baan aan een crimineel. Nee, wij geven een column aan een veroordeelde die zijn straf heeft uitgezeten.” “Je zou het kunnen zien in het kader van een re-integratietraject.” “De man heeft bijna 8 jaar gezeten, hij heeft zijn schuld aan de samenleving betaald. Ook vanuit de reclassering wordt het normaal gevonden om weer werk te vinden. Laten wij dan de barmhartige Samaritaan zijn die hem een baan geven.”

Een grotere onzin verkopende lul is er natuurlijk niet. Laat ik niet meegaan in de onzin van hem over ‘baan’ of ‘column’ of zijn nobele ‘re-integratietraject’ onzin. Nee, u zou uw schuld aan de samenleving al betaald hebben. Wat heeft u Noomen gezegd dat hij deze woorden in de mond durft te nemen? Dat u vastzat voor fietsendiefstal? Dat u uw rekening niet wenste te betalen in de kroeg en daarom lang moest zitten? Dat ze u gewoon altijd moeten hebben?

Uw hoofdredacteur, de man van het misdaadblaadje, weet toch wel waar u voor vast heeft gezeten? U heeft uw schuld aan de samenleving zogezegd betaald, maar heeft u inmiddels al eens spijt (ik kom hier nog op terug) betuigd? Een oprechte spijtbetuiging daar kan de samenleving volgens mij naar fluiten, of niet soms? Kunnen uw slachtoffers of hun nabestaanden binnenkort een sorry-kaartje in de bus verwachten?

Beste Holleeder, uw hoofdredacteur heeft aangegeven dat u nog iets van trots bezit (wellicht dat het OM hier beslag op kan leggen) en daarom mag er niet teveel aan uw stukjes gewijzigd worden. De man van het misdaadblaadje heeft aangegeven dat u vooral zal schrijven over uw leven nu. Dat lijkt mij een gemiste kans, want ik wil niet weten welke hartpilletjes u slikt en al zeker niet met welke BN’ers u zoal op de foto staat.

Ik wil weten wat u weet over de Hell’s Angels. Ik wil weten wat u weet over de drugstransporten. Ik wil weten wat u weet over de moorden in de hoofdstad en ver daarbuiten. Ik wil weten wat u weet over de afpersing waar u voor veroordeeld ben. Ik wil weten wat u weet over de Heinekenontvoering. Ik wil weten wat u weet over witwassen. Dit zijn de dingen waar ik zoal in geïnteresseerd ben. 

In hetzelfde interview met Nu.nl heb ik gelezen dat u met de hoofdredacteur communiceert middels een speciale prepaid telefoon om niet afgeluisterd te worden. Bij mij zijn de wenkbrauwen lichtjes gaan fronzen, want had u dit zelf liever of wilde de hoofdredacteur het iets spannender maken? U heeft u een normale baan inmiddels, vanwaar dan deze ‘speciale’ prepaid telefoon? 

Willem is weer terug Afgelopen zaterdag kreeg ik een telefoontje van een knul die ik ken vanaf dat hij geboren werd. We bellen weinig, omdat hij als verslaafde nogal eens wisselt van telefoon. Het ventje heeft in een belhuis kennis genomen van uw muzikale uitspatting , hij was hier zeer content mee en noemde het “de kankershit, deze man heeft schijt” . Ook ik heb even geluisterd en uw samenwerking met de A-artiest (ik heb begrepen dat hij dit is) is om het zacht uit te drukken ronduit misselijkmakend. Ik zal uitleggen waarom.

Om te beginnen is er een foto van u en de ‘rapper’ lange Frans voor een café met twee biertjes op tafel. In combinatie met de titel is dit vrij smakeloos te noemen, het deed mij terugdenken aan wat ik las over de Heinekenontvoering en de begintune die klonk toen u uw vrijlating vierde. U weet wel, die van ‘Heerlijk, Helder, Heineken’ .

Misselijkmakend is ook dat aangegeven wordt, gezien uw samenwerking neem ik aan dat u het inhoudelijk eens bent, dat u wat ‘dingetjes’ hebt gedaan. Dat u eenentwintig jaren van u leven hebt vastgezeten.

Het ontbreekt u aan zelfreflectie, want niet spreken levert u opgeteld geen eenentwintig jaren gevangenisstraf op. Sterker nog, ik ken maar weinig mensen die opgeteld net zolang als u hebben vastgezeten. Geen van hen zijn voor ‘dingetjes’ de bajes in gegaan. U heeft nooit voor ‘dingetjes’ vastgezeten, tenzij u nog zoveel meer op uw kerfstok hebt dat hetgeen waarvoor u heeft vastgezeten peanuts is.

Wat ook terugkomt in de ‘rap’ is dat u lachend naar binnen ging en ook weer lachend naar buiten liep. Is dit een opzettelijke middelvinger die u opsteekt naar de samenleving? Spijt heeft u niet in ieder geval, dit blijkt. In de ‘rap’ wordt aangegeven dat u hier namelijk geen tijd voor had. U heeft opgeteld eenentwintig jaar de tijd gehad om uw zonde te overdenken, hoezo geen tijd!?

Tot slot U heeft uw eer. U heeft uw rug recht gehouden. Een man van trots, mag ik dit zo stellen? Ik wil u vragen het volgende nog even te lezen en Lange Frans ernaar te vragen, het moet hem hoe Zinloos ook bekend in de oren klinken:

Nou ik heb meer gemeen met de slachtoffers dan met de daders, dus deze is voor hun moeders en vaders, hun broeders en zusters die niet meer kunnen rusten en hopelijk maken we iemand bewuster. Verkeerde tijd en een verkeerde plek is dat de juiste situatie voor de juiste gek. Nou check jezelf en verdedig je grenzen, want aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen.

Groet, Karim