Wilders' speech in Berlijn was mild noch ingetogen

Afgelopen zaterdag zat ik, net als vele Nederlanders aan de buis gekluisterd om het titanengevecht binnen het CDA mee te maken. Zeer betrokken sprekers wisselden elkaar af om principiële bezwaren te uiten of om het vertrouwen in de partijleiding te tonen. Maxime Verhagen hield een knappe speech in een poging om twijfelaars over de streep te trekken. Hij beloofde op te komen voor de waarden van het CDA. Wat haast onopgemerkt bleef, was de speech die Geert Wilders gelijktijdig een kleine zeshonderd kilometer verderop hield. Er werd naderhand lauwtjes over bericht. Die toespraak was echter niet mild of ingetogen, geen gebaar van goede wil naar het CDA, integendeel.

In het hart van Berlijn, ten overstaan van vele camera’s, vertelde Wilders weer eens over de islam als politieke ideologie. Voor iedereen was zichtbaar dat hij niet langer het podium betrad als excentriek oppositielid, maar als belangrijkste steunpilaar van de aanstaande Nederlandse regering. Die machtspositie gaf zijn woorden gewicht.

De heftige geschiedenis van Berlijn de afgelopen eeuw was voor Wilders een welkome achtergrond om zijn verhaal in te kleuren. In zijn speech werd de islam vergeleken met het nationaalsocialisme en het Sovjet-communisme, de twee meest onderdrukkende bewegingen van onze recente geschiedenis, met miljoenen doden op hun geweten.

Expliciet en impliciet vergeleek hij de huidige situatie in Duitsland met die in het begin van de jaren dertig. Alsof Duitsland opnieuw aan de vooravond zou staan van donkere machten met alle gevolgen vandien. Bondskanselier Merkel zou het in zijn ogen allemaal maar laten gebeuren. Wilders liet geen misverstand bestaan wie verantwoordelijk zou zijn voor het naderende onheil.

De islam, zei Wilders, kent twee wapens: geweld en immigratie. Laat het even op u inwerken. Immigratie als wapen. Dus iedereen die in Nederland woont, maar van oorsprong uit Suriname, Turkije, Indonesië of Marokko komt, wordt door Wilders omschreven als ‘wapen’, als instrument in handen van een islamitisch wereldcomplot dat net zo gevaarlijk is als het nazisme. Hele gewone mensen die in Nederland een toekomst proberen op te bouwen, met hun kinderen en kleinkinderen, worden bestempeld als ‘gevaar’. De bedoeling is overduidelijk: we moeten bang worden voor deze mensen, niet op grond van wat ze doen, maar om wie ze zijn.

Wilders laat het niet bij zijn eigen beschouwingen. Hij citeert lustig om zijn verhaal gewicht te geven. Tot tweemaal toe wordt de Amerikaanse politicoloog Mark Alexander aangehaald. Kennelijk is het iemand met wie Wilders zich graag afficheert. Deze Mark Alexander schrijft op zijn weblog onder meer dat het leven voor moslims in het westen “oncomfortabel” gemaakt moet worden. “They have to be placed on the defensive”.

Het westen moet volgens hem zo snel mogelijk beginnen met het “repatriëren van deze moeilijke mensen”. Maar als er niet snel wat gebeurt, zegt hij te vrezen dat de boel uit de hand loopt: “Europe has a history of ‘dealing’ with ethnic groups which are seen as a threat. The last people seen as a threat were the Jews.” Wilders vond het niet nodig afstand te nemen van deze man, noch om hem te negeren, nee, hij besloot hem uitvoerig te citeren in zijn toespraak.

Lijkt het erop alsof Wilders bezig was met een oprechte zorg van veel Nederlanders over criminaliteit en asociaal gedrag door een te groot deel van de Marokkaanse jongens? Wekt het de indruk dat Wilders slechts wilde waarschuwen voor de radicale kanten van de islam om te helpen voorkomen dat teveel mensen zich aangesproken gaan voelen door extremisme? Nee. Zijn toespraak had niks te maken met het oplossen van problemen, maar alles met het ophitsen van mensen.

Het CDA heeft ervoor gekozen deze opvattingen van Wilders een groter podium en een grotere legitimiteit te verschaffen, onder de belofte die opvattingen steviger te bestrijden. Verhagen schijnt Wilders vanaf het CDA-congres veel succes te hebben gewenst in Berlijn. Ik ben benieuwd of Verhagen het achteraf gezien ook een succes vond?

Een prangende vraag is of dit binnen de afspraken valt om verschil van mening over aard en karakter van de islam te accepteren. In de verklaring van 30 juli stond immers niet dat het verdacht maken van burgers van ons land ook geaccepteerd zou worden. Toch wekt het wel die indruk. Wilders werd immers niet weersproken toen hij bij de presentatie van het regeerakkoord claims deed over het terugdringen van het aantal niet-westerse immigranten, terwijl die claims niet terug te vinden zijn in het regeerakkoord. Ze zijn wel te relateren aan zijn optreden in Berlijn.

Het wordt tijd dat Verhagen de daad bij het woord voegt en laat weten hoe hij tegen de Berlijn-speech van Wilders aankijkt.