Wilders the movie heeft alle schijn van partijdigheid

Tussen de vele aanvaringen die Twitter dagelijks rijk is, vond er dinsdag een interessante plaats. Namelijk die tussen Paul Wilders, broer van, en Stephen Robert Morse, de maker van de documentaire ‘Wilders’. Die film zag onlangs het licht op commerciële zender Viceland en zal komende maand te zien zijn bij de NPO. Bij de NTR, om precies te zijn.

De aanvaring begon met een vraag van Paul Wilders aan Morse, op basis van een verklaring over die documentaire waarin de onafhankelijkheid van de maker nog maar eens benadrukt werd. Dat was nodig omdat Volkskrant-journalisten Tom Kreling en Huib Modderkolk hadden laten weten dat ook zij waren geïnterviewd, maar op de snijtafel waren achtergebleven. Geert Wilders had Morse namelijk laten weten ‘pissed’ te zijn. In de verklaring wordt Kreling ervan beschuldigd een ‘onwaar statement’ op Twitter te hebben geplaatst. Het is waar, zo staat er, dat Wilders het niet zo heeft op het tweetal, maar dat had echt niets te maken met de beslissing hun bijdragen achterwege te laten. Even verderop staat te lezen:

Het is dat zinnetje dat vragen oproept bij Paul Wilders. Op Twitter spreekt hij Morse erop aan: “Laat ons alstublieft eens weten waarom u akkoord gaat met de eis van Wilders om geen familieleden te spreken.” Het antwoord is simpel, vindt Morse. Hij vond namelijk alleen de moeder van Wilders interessant en die is te fragiel en moest daarom in bescherming genomen worden. Dat klinkt fair, maar Paul Wilders – die erom bekendstaat geen blad voor de mond te nemen als het gaat om zijn afkeer van Geerts extreemrechtse ideologie – weet beter: “Je hebt zelf duidelijk laten weten dat de familie een ‘no go area’ was, gedicteerd door Wilders en door Wilders alleen”, werpt hij terug.

Daarna loopt het al snel uit de hand. Morse bijt van zich af door te zeggen dat hij broer Paul nooit heeft willen spreken en als Paul Wilders volhardt in zijn vraag wordt Morse bozer en bozer. Afijn, voor de liefhebbers van die hele ontsporing, leest u hier zelf.

Maar heeft Paul Wilders niet groot gelijk dat hij wil weten wat de drijfveren waren van Morse om die documentaire te schieten? Vragen die nog eens extra legitiem zijn, omdat we niet al te lang geleden een heuse mediarel hadden door die documentaire aan de andere kant van het politieke spectrum. ‘Jesse’ werd op het laatste moment door BNNVARA van het publieke net gewipt omdat filmmaker Boink een medewerker was van GroenLinks. Dat betekende op voorhand niet automatisch dat hij een eenzijdige film had geschoten, maar hij had op zijn minst alle schijn tegen. Dat is bij Morse niet het geval, want dat is een freelancer die de film schoot voor Viceland en is dus onafhankelijk. Toch?

Een beetje googelen op Morse en Wilders levert in eerste instantie een artikel op uit juni van dit jaar op Screendaily. Daarin doet Morse uit de doeken waarom hij deze film wilde maken, namelijk: “this is wat the people want now”, openlijk twijfelend of Wilders over tien jaar nog wel relevant is. Daarna wordt het interessanter. Wilders blijkt in te stemmen met de productie omdat hij vindt dat hij in andere media niet eerlijk wordt geportretteerd. Wilders, die elk zelfgekozen mediamoment tot in detail regisseert, is er blijkbaar van overtuigd dat hij bij Morse wel zijn verhaal kan doen. Morse zelf laat in hetzelfde artikel weten dat hij Wilders “een genie” vindt, “not like Trump, Trump is a fucking idiot”. Wilders heeft Morse blijkbaar goed ingeschat.

Maar nog interessanter wordt het wanneer je kijkt naar de informatie die Morse zelf geeft. Op Twitter deelt hij een link naar zijn productiebedrijf ‘Observatory Ventures’. Op die site is bij zijn eigen info te lezen dat hij mede-oprichter is van PR- en marketingbureau Skillbridge. Dat bedrijf is opgekocht door de firma Andreessen Horowitz. En die firma is weer in handen van, de naam verraadt het al, Benjamin Horowitz, zoon van David Horowitz , oprichter van het Amerikaanse rechts-conservatieve Freedom Center. Die stichting, met een sterke anti-islam en anti-immigratie agenda, is al jaren een van de voornaamste geldschieters van Wilders. Naar schatting doneerde David Horrowitz in totaal 150.000 dollar aan de PVV-leider. Een fors deel daarvan als bijdrage aan diens proceskosten toen hij terechtstond wegens haatzaaien.

Wiens brood men eet, diens woord men spreekt, luidt een welbekend gezegde. Betekent die directe link met Horowitz dat filmmaker Morse automatisch een eenzijdige film heeft geschoten? Nee, maar hij heeft op zijn minst alle schijn tegen. En dat zou voldoende moeten zijn voor de NPO om zich nog eens goed achter de oren te krabben of Wilders the movie wel een plek moet krijgen op het publieke net.