Wil de vrouw geen 'baas in eigen buik' zijn?

Op de site van de Guardian staat een artikel waarin de vraag centraal staat waarom vrouwen in grotere getale voor een strengere abortuswetgeving zijn dan mannen. Maar allereerst is het natuurlijk interessant om ons af te vragen of dat wel zo is en of het dan iets typisch Brits is.

De vraag is voor Groot Brittannië interessant omdat daar gespeeld wordt met de gedachte om de maximale duur van een zwangerschap waarbij nog een ingreep aanvaardbaar is wettelijk terug te brengen naar 12 weken. Even terzijde: in Nederland is de maximale duur voor een abortus in een abortuskliniek 22 weken.

Nu was abortus altijd een vrouwenrecht. We herinneren ons allemaal de iconische beelden van de Dolle Mina’s die op hun buik de tekst ‘Baas in eigen buik’ hadden staan. Mannen keken onhandig toe en we herinneren ons natuurlijk nog hoe de grijze heren van het CDA een wet om dit recht eens en voor goed te regelen tegenhielden. Uit een vragenlijst in Groot-Brittannië zou blijken dat juist mannen minder enthousiast zijn over strengere regelgeving dan vrouwen. Vrouwen hebben natuurlijk meer met een zwangerschap en met de bescherming daarvan, terwijl mannen misschien bij een ‘ongelukje’ nog graag de nooduitgang in de buurt hebben. Maar dat is allemaal maar gissen en interpreteren.

Ik heb naar Nederlandse onderzoeken op dit gebied gezocht en kan niets vinden. Een enquête onder verkrachtingsslachtoffers die zwanger werden toont wel aan dat ongeveer 70 procent toch kiest om het kind geboren te laten worden. Dat is veelzeggend, maar niet alleszeggend. De reden dat de vrouwen dat willen is namelijk vaak dat ze het krijgen van het kind uit de verkrachting zien als een onderdeel van hun eigen genezingsproces, zeggen zij. Wat interesseert het me wat mannen of vrouwen daarover voor mening hebben?  Alsof het om de meeste voorstanders voor zo’n wet gaat. In werkelijkheid gaat het om de individuele rechten van een vrouw. Vrouwen die tegen een soepel abortusbeleid zijn hebben zelf een abortus waarschijnlijk nooit nodig. Hun mening is daarom niet belangrijk. Het is vergelijkbaar met het vragen aan mensen zonder diabetes1 of insuline duurder gemaakt mag worden.

Vrouwen die wel in een situatie komen dat ze erover moeten beslissen hebben het recht op de mogelijkheid zodat ze kunnen kiezen. Ik denk dat zulke volksmennerijonderzoeken niet in het belang zijn van individuele vrouwen en als ze dan ook niets bijdragen aan het beter begrijpen van de motieven bij een keuze, dan kun je ze net zo goed niet doen.

 

 

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht