Wij willen kinderporno

De verontwaardiging in het land is groot. Kinderporno. Seksueel misbruik. Op kinderdagverblijven nog wel. De werkelijkheid is nog zwarter. Kinderporno zal nooit verdwijnen. Vraag en aanbod.

Kinderporno is walgelijk. En ik kan het weten.

Ik weet wat er op die plaatjes en filmpjes staat. Wat kinderen moeten doen. Hoe ze kijken. Hoe ze huilen. In kamers in het voormalige Oostblok met tapijt op de muren. Wat je met een baby kunt doen. Al dan niet met behulp van hulpstukken.

Het is niet zo moeilijk om stelling te nemen tegen de mensen die dit soort vreselijke foto’s maken. Waarom zou je in hemelsnaam een kind misbruiken?

Het antwoord is helaas net zo somber als de vraag.

Kinderporno is er omdat mensen er naar willen kijken. Omdat er in de wereld mannen leven die opgewonden worden van hele jonge naakte lijven. Die er zelfs probleemloos hun makkelijk te herleiden creditcard-nummer voor achterlaten. Die met ranzige zoektermen op zoek gaan en vinden wat ze willen omdat er genoeg voorhanden is.

En denkt u maar niet dat het allemaal vieze, eenzame mannetjes zijn die in ongewassen kleding likkebaardend en met de broek op de enkels voor de pc zitten.

Ik heb keurige studenten voorbij zien komen. ICT’ers. Docenten. Van die mensen die je probleemloos de weg wijst als ze daarom vragen. 

Ze hebben een grote overeenkomst. Het zijn meestal de eindgebruikers. De mensen die de plaatjes bekijken. Niet de mensen die ze maken.

Op de een of andere manier komt de politie niet of nauwelijks in die kamer in het voormalige Oostblok met het tapijt aan de muur.

En daar zitten ze. De producenten van kinderporno. De mensen die geld verdienen aan kinderleed.

Daar kunnen we met zijn allen vreselijk opgewonden over doen. Moet ook. Maar ze maken wat ze maken omdat er mensen zijn die willen dat ze het maken. Omdat ze er simpel geld voor over hebben. Of er van genieten. Omdat ze de meest ranzige files selecteren en naar elkaar verzenden.

De meeste rechtszaken over kinderporno gaan over de eindgebruikers. De downloaders. Zo proberen we als samenleving kinderporno aan te pakken. Door voor die mensen zware straffen te bedenken. Of complete internetfilters. Door de politie te vragen meer mensen beschikbaar te stellen.

Maar wat we niet kunnen is wat echt zou helpen.

Een einde maken aan de vraag. Daar waar de noodzaak tot het aanbod ontstaat.

Het verlangen.