Wie voor nationale soevereiniteit is, gaat vandaag niet stemmen

Ook na hun winst zullen de radicaal-rechtse leden van het EP door de grote meerderheid als paljassen worden behandeld.

Volgens een peiling van Ipsos staan de partijen op de uiterste rechterflank in het Europese Parlement er goed voor. Het blok van Europese hervormers en Conservatieven zou met 8 zetels winst op 76 mandaten komen. De nog rechtsere fractie Identiteit en Democratie klimt van 59 tot 81. Dat klinkt indrukwekkend tot je beseft dat het nieuwe Europese parlement 720 leden krijgt. De twee radicaal-rechtse fracties komen met hun monsterzege op 22% van het totaal. Vertaald naar de Tweede Kamer zou dat 32 à 33 zetels betekenen, minder dan de PVV er nu in zijn eentje heeft.

En dan is er ook nog eens onderling hommeles zoals blijkt uit het feit dat Marine Le Pen niet met de Alternative für Deutschland in één fractie wil zitten omdat die een al te grote liefde voor de SS heeft getoond.

Uiterst rechtse kiezers worden door Geert Wilders en Europese consorten naar de stembus gelokt met het argument dat men zo de Europese Unie van binnenuit kan uithollen.

Dat zal niet gebeuren. De partijen van het midden kijken wel uit om in zee te gaan met een minderheid die hun grote project onderuit wil halen. Radicaal rechts zal ondanks de zetelwinst even geïsoleerd blijven als het altijd al was: buitenstaanders die door de grote meerderheid als paljassen worden behandeld.

Dat ongeveer twintig procent van de kiezers in Europese landen radicaal rechts stemt is overigens een bekend verschijnsel dat alleen in de decennia na de Tweede Wereldoorlog een tijd naar de achtergrond verdween omdat deze geestesgesteldheid een slechte naam had gekregen. Er zijn nu nog nauwelijks mensen die actieve herinneringen hebben aan deze gruwelijke periode zodat de traditionele electorale verhoudingen terugkeren.

In de afgelopen halve eeuw hebben het Europese Parlement en de Europese Commissie steeds meer invloed gekregen ten koste van de raden van ministers, waarin bewindslieden uit de lidstaten met elkaar tot overeenstemming komen over het te voeren beleid. Het plan van de pro-Europese partijen is op deze weg voort te gaan tot er tenslotte een federatie tot stand is gebracht met de Europese Commissie als regering.

Door hun aanwezigheid – voor spek en bonen maar toch – dragen de radicaal rechtse partijen aan de legitimiteit van het Europese Parlement bij. Men kan immers zeggen: dit brengt de volkswil van Europa tot uiting.

Daar valt maar één argument tegenin te brengen: geen mens is in dat parlement geïnteresseerd. Verreweg de meeste kiesgerechtigden blijven thuis. Die uitvreters in Brussel en Straatsburg vertegenwoordigen niemand.

Dit is nauwkeurig de grondgedachte die bij sympathisanten van radicaal-rechtse kiezers leeft. Niet de Europese eenwording maar de nationale soevereiniteit heeft hun hart. Het zou een grote politieke fout zijn het Europees Parlement meer gezag te geven door een hoge opkomst.

Die opkomst moet juist zo laag mogelijk blijven. Anders hebben we straks echt een federaal Europa. Nu kun je natuurlijk zeggen: die 22% is een eerste stap naar de meerderheid. Besef dan wel dat de Europese verkiezingen slechts ééns in de vijf jaar plaats vinden. Stel je voor dat het aantal stemmers op de radicaal-rechtse partijen iedere keer verdubbelt. Dan duurt het tot 2034 voor een meerderheid gloort. Als die verdubbeling plaats vindt, dus. Voor die tijd hebben de middenpartijen en links al lang voldongen feiten geschapen.

Bovendien is de kans groot dat radicaal-rechtse partijen met twintig procent tot een  kwart van de stemmen de top van hun potentieel hebben bereikt net zoals liberalen binnen Europa altijd al onder moesten doen voor christendemocraten of sociaaldemocraten.

Radicaal rechtse kiezers voor wie de Nederlandse soevereiniteit alles betekent, kunnen op donderdag 6 juni de stembus beter mijden. Strategisch stemmen betekent voor hen  thuis blijven. Anders krijgen ze zeker wat ze het meest vrezen: een verenigd, divers Europa dat de natiestaten is ontstegen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tegelijk noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: een uitstapje naar tropisch Nederland.