Welk volk en welke gezondheid?

 

In het bericht ‘Minister Schippers ergert zich kapot aan kritiek op Olympische sporters’ van 15 augustus 2016, lees ik tot mijn verrassing dat u zich ‘kapot ergert’ aan de negatieve kritiek op Nederlandse Olympisch Sporters. Zij zouden, volgens u, door twitteraars door het slijk worden gehaald terwijl ze nu juist hun uiterste best doen. U toont zich hier een wijs en moreel mens. Iemand die begrijpt dat het onrechtvaardig is, en van pestgedrag getuigt, als mensen vrijuit hun gal spuwen op deze presterende (of wanpresterende) Nederlanders. ‘Laten we niet gaan katten en vingerwijzen’ zegt u. Daarnaast zegt u ook: “Het is niet aan politici om langs de zijlijn een mening te geven”, over bijvoorbeeld de Olympische gedragsuitzonderingen van turner Yuri van Gelder. Winnen en verliezen doe je immers met z’n allen.

Wauw, dacht ik, nu breekt mijn Marokkaanse klomp! Niet zo lang geleden immers was u als minister niet zo gepassioneerd positief over de psychische topsport ‘Marokkaan zijn in Nederland’. Integendeel: u vond de racistische uitlatingen (katten en vingerwijzen dus) over ‘Marokkanen in voetbalclubs’ van Johan Derksen gegrond.  Die uitspraken zijn gebaseerd op zogeheten ‘deductieve interferentie’, een redenatie waarmee een aantal excessen bij een aantal voetbalclubs een overtuigende correlatie moet blootleggen tussen ‘Marokkaan zijn’ en ‘lastpakken gedrag’.

Deze genetisch en biologisch onaantoonbare correlatie is overigens al sinds lange tijd een ‘geloofwaardige’ overtuiging in Nederland, die ook u als minister door uw ondersteunende uitspraak uitdraagt. En overtuigingen zijn een soort virus, waarmee mensen in een rap tempo kunnen worden besmet, ongeacht of ze waar of onwaar zijn. Bijvoorbeeld via social media als Twitter.

Morrophobia Uw besef van de onnodigheid en de onnozelheid van negatieve uitlatingen over onze Olympiërs gaf mij in eerste instantie een beetje hoop. Maar het tegendeel blijkt waar. Uw moraal is maar beperkt, de term Nederlander gebruikt u arbitrair en het woord ‘allen’ is op z’n minst verwarrend. Daarbij is uw besef van het Marokkanenprobleem kennelijk nihil. Er is namelijk geen Marokkanenprobleem (dit kan niet genetisch) maar een probleem ‘met Marokkanen’. En deze fobie , ‘Morrophobia’ zoals ik het maar even noem, heeft zoals ik begrijp, ook u in z’n klauwen. Zo erg zelfs, dat u artikel 1 van de Grondwet – ‘Iedereen is voor de wet gelijk. Discriminatie is niet toegestaan’ – helemaal over het hoofd heeft gezien. Naar mijn weten heeft u als minister de juridische verantwoordelijkheid om de Grondwet uit te dragen. Dat betekent óók het besef van de betekenis ervan.

U, en zeer veel anderen met u, beseffen volgens mij niet dat mensen met een Marokkaanse afkomst in  Nederland, niet enkel over een Olympische periode van zeventien dagen, maar da-ge-lijks en jaar in, jaar uit door het slijk worden gehaald. Waarom? Uitsluitend omdat ze Marokkaans zijn. Niet alleen op persoonlijk niveau, maar ook op maatschappelijk en politiek niveau krijgen we dagelijks onze portie. U en heel veel Nederlanders zullen zich een keer moeten realiseren dat het een topprestatie is om die drek als volwassene dagelijks te moeten incasseren en desondanks je psychische stabiliteit te behouden. Niemand is immers (langdurig) immuun voor negativiteit. Na vierendertig jaar kan ik in ieder geval zeggen dat het mijn huid is binnengedrongen. En dat heet in medisch-psychologische termen: een trauma.

Als je dit als Marokkaanse Nederlander opmerkt krijg je het verwijt een ‘slachtofferrol’ aan te nemen. Of je krijgt te horen dat het gallen en zieken gelegitimeerd wordt door de heilige vrijheid van meningsuiting, de VVMU. Maar giftig gedrag is geen basisrecht. Door je geheel vrijuit te uiten kun je andermans vrijheid inperken en door daarbij een beroep te doen op de VVMU neem je geen verantwoordelijkheid als dader.

Pedofielen Laten we het daarom nu eens hebben over de daderrol en over de gevolgen van de daad.

Marokkaans-Nederlandse kinderen kunnen pestgedrag niet begrijpen en incasseren of verwerpen. Zij internaliseren het als deel van hun identiteit. Vooral als volwassenen, van wie het kind van afhankelijk is, zich eraan schuldig maken. Onder wie dus ook prominente persoonlijkheden als een minister en andere politici. Niet zomaar brak er paniek uit onder Marokkaanse basisschoolkinderen na het horen van Wilders’ uitspraak ‘Minder Marokkanen’ . Niet zomaar  kijken kinderen mij ontzet aan als ik hen wijs op het woord ‘kutmarokkaan’ in de Dikke van Dale. Een educatief ondersteunend boek nota bene, dat ik als docent wel eens uitdeel in de klas.

Het kind weet niet beter dan deze onveilige boodschappen over zichzelf te internaliseren, maar het doet daarnaast zijn best om toch erkend te worden.  Kinderen hebben immers de erkenning van volwassenen nodig om te overleven. In deze symbiose ontstaat nu maatschappijbreed een hechtingstrauma. En omdat deze miskenning is ‘genormaliseerd’ in de maatschappij kunnen we ook spreken van een systeemtrauma. Je kunt rustig beamen dat in deze ongelijke strijd tussen volwassenen en kinderen de Marokkaanse identiteit in Nederland structureel wordt vergald, geslagen, veracht, verkracht en miskend, net als het kind waarin dit huist.

Volgens het ‘internationaal verdrag inzake de rechten van het kind’, waar Nederland een handtekening onder heeft gezet, wordt op deze manier ook nog eens een aantal wetten stelselmatig overtreden. Niet alleen het ‘belang van welzijn’ en recht op ‘een eigen identiteit’ maar ook het ‘recht op bescherming tegen (geestelijke) mishandeling en geweld’. Marokkaanse kinderen in Nederland worden structureel blootgesteld aan zeer veel negatieve boodschappen over hun eigen identiteit. Dat is in mijn ogen geestelijke mishandeling.

Perceptie of ziekte? De epidemiologie heeft me geleerd dat gevaar, risico en risico-perceptie drie verschillende dingen zijn. In diezelfde orde kun je ook Morrophobia verklaren en de bruikbaarheid ervan.

Gevaar:  een Marokkaanse afkomst hebben is geen gevaar voor de medemens. Er is geen genetische factor voor ‘lastpak zijn’. De correlatie tegen wil en dank gebruiken is dan niks meer dan willen mishandelen van de ander om een niet belangrijk verschil. Als correlaties wel zouden bestaan tussen etniciteit en gedrag, dan zouden de verborgen pedofielen in de deftige voetbalclubs van Johan Derksen , die allen blank zijn overigens, in diezelfde lijn hypothetisch een link hebben met hun Nederlandse genen. Maar blanken zijn niet bij voorbaat pedofiel toch? Of zie ik dat door uw ogen toch verkeerd?

Risico:  iemand met een Marokkaanse afkomst brengt wellicht risico met zich mee. Maar dat is inherent aan de mens. Elk mens kan in potentie gevaarlijk zijn voor zichzelf en anderen (zie de blanke pedofielen hierboven).

Risico-perceptie:  iemand met een Marokkaanse afkomst heeft niet gezorgd voor de zwaar overtrokken risico-perceptie in Nederland. Morrophobia is een fobie die huist in het hoofd van een patiënt. Angst voor spinnen maakt immers niet meteen alle spinnen gevaarlijk. Deze fobie of ‘perceptie’ bedenken of vergroten, dat doen beeldvormers en prominente figuren die hun ‘volgers’ impregneren, met het risico op het snel verspreidend kwaad. Of de intentie van persoonlijke, financiële of populistische aard is, doet er niet toe. Alle spinnen hebben er uiteindelijk last van als de patiëntenpopulatie groter wordt.

Wanneer leren u en Nederland dat men vooral last heeft van risico-perceptie? En dat zoiets als falsificatie bestaat – een wetenschappelijke logica die correlaties verwerpbaar maakt bij het zien van een tegenstelling van een theorie. Want dat is dit: een theorie, een vernietigende theorie. Die als een sluipende ziekte langzaam het welzijn en de psychische gezondheid aantast van mens en kind.

Zo komen we terug bij uw verantwoordelijkheid.

Er wordt niet met zorg omgegaan met de geestelijke gezondheid van Marokkaanse kinderen en jongeren. U hoort niet aan de zijlijn te staan en uw mening te geven. U hoort uw verantwoordelijkheid te nemen als minister van Welzijn om het wel’zijn’ en de gezondheid te behouden en te vergroten van alle hier-wonenden.  Inclusief die mensen met een andere afkomst dan die van uzelf. Want, zoals uw pr-quote luidt: Uw gezondheid – en die van uw familie – is voor u heel erg belangrijk. Ik zou daaraan willen toevoegen: “….en daarvoor op een juiste manier zorg dragen is mijn verantwoordelijkheid”.

Met vriendelijke groet,

Fati Benkaddour