Weinig gehoorde Joodse stemmen over de laatste geweldsuitbarsting in het Gaza-conflict

Westerse beleidsmakers hebben slechts aandacht voor de duidingen van de Israëlische regering en de grote massa van regeringsgetrouwe Israëlische media.

Op 7 oktober begonnen Palestijnen in Gaza een blitz-aanval op Israël. Dat was de zoveelste sinds 2006.

Zoals alle voorgaande keren waren de Westerse reacties een onmiddellijke bikkelharde veroordeling van de Palestijnen en een “wij staan pal achter Israël”. En inderdaad, het conflict heeft in de eerste twee dagen al honderden slachtoffers aan Israëlische kant gemaakt en honderden aan Palestijnse.

Bij gevoelig liggende onderwerpen die voor een samenleving van belang zijn is het vaak verhelderend om ook te luisteren naar personen die oprecht van hun eigen land houden en die zich actief inzetten voor een positieve ontwikkeling ervan, maar die niet bang zijn om bij geval met gefundeerde kritiek te komen.

Hetzelfde geldt voor godsdiensten. Zo wordt er bijvoorbeeld al jaren niet meer veel aandacht geschonken aan verklaringen van officiële Katholieke instanties over misbruik in hun kerk. Terecht krijgen onafhankelijke geesten daar de nodige positieve aandacht voor hun kritiek. Bij de islam is dat helaas nog niet zover. Goed in hun religie ingevoerde moslims bekritiseren met weloverwogen argumenten de islam zoals die momenteel in de meeste Europese moskeeën wordt gepredikt. Maar helaas krijgen zij nauwelijks aandacht van Westerse beleidsmakers.

En velen in het Westen lijken nog altijd begrip te hebben voor het standpunt van de Russische President Poetin dat de Navo sinds jaren een bedreiging voor Rusland is en dat Oekraïne agressieve bedoelingen heeft. Maar wat weet het Westen van de vele Russische onafhankelijke analisten, journalisten en oppositie-politici die al sinds jaren de vloer aanvegen met zulke beweringen en die wijzen op het eigenbelang van Poetin en zijn kliek bij hun angstzaaierij?

Voor het Israëlisch-Palestijns conflict geldt iets vergelijkbaars. Westerse beleidsmakers hebben slechts aandacht voor de duidingen van de Israëlische regering en de grote massa van regeringsgetrouwe Israëlische media. Het heeft echter nauwelijks weet van wat onafhankelijke en internationaal gerenommeerde kranten als Haaretz schrijven of van de analyses van de vele Israëlische mensenrechtenorganisaties of hun Joodse collega's buiten Israël.

Lees bijvoorbeeld eens het commentaar van de hoofdredactie van Haaretz op de Palestijnse aanval van 7 oktober:

“De ramp die Israel [...] overkwam [...] is duidelijk de verantwoordelijkheid van één persoon: Benjamin Netanyahu. De premier [...] faalde volledig in het identificeren van de gevaren waar hij Israël bewust naartoe leidde toen hij een regering vormde van annexatie [nvdr: van Palestijns land] en onteigening [nvdr: van Palestijns land] [...]terwijl hij een buitenlands beleid omarmde dat openlijk het bestaan en de rechten van Palestijnen ontkende [...][Zijn regering] nam openlijk stappen om de Westelijke Jordaanoever te annexeren, om ethnische zuiveringen uit te voeren[...], voor een massieve uitbreiding van [nvdr: illegale Joodse] nederzettingen en een versterking van de Joodse aanwezigheid op de Tempelberg, vlakbij de Al-Aqsa moskee [...]”

En dan de Amerikaans-Joodse NGO Jewish Voice for Peace (Joodse Stem voor Vrede). Die laat zich precies zo uit in een officiële stellingname van 8 oktober. Misschien is het citaat wat lang. Maar het is belangrijk om de precieze bewoordingen van hun analyse te kennen:

“Precies op dit moment zijn Palestijnen en Israeliërs en allen van ons die familie ter plaatste hebben doodsbang voor onze geliefden. Wij rouwen om de levens die al verloren zijn en blijven toegewijd aan een toekomst waar elk leven waardevol is en alle mensen in vrijheid en veiligheid leven [...]. Het afgelopen jaar heeft de meest racistische, fundamentalistische en rechts-radicale regering in Israels geschiedenis haar meedogenloze militaire bezetting van Palestijnen geëscaleerd [...] met gewelddadige uitzettingen en de verwoesting van huizen, moordpartijen, militaire raids op vluchtelingenkampen [...] en dagelijkse vernedering. De afgelopen weken hebben Israëlische troepen herhaaldelijk de heiligste Moslimplekken in Jerusalem bestormd.[...] Israëls oorlog aan de Palestijnen begon 75 jaar geleden. Israëls apartheid en bezetting – en de medeplichtigheid van de Verenigde Staten – zijn de bron van dit geweld [...]. De afgelopen 16 jaar heeft Israe2l de Palestijnen in Gaza verstikt onder een draconische lucht-, zee- en land-blokkade, daardoor twee miljoen mensen gevangen houdend en verhongerend en hen medische hulp ontzeggend.”

Haaretz en JVP zijn organisaties van Joden die van hun land houden en uiterst bezorgd zijn over het voortbestaan van Israël. Op grond van grondige en zorgvuldige analyses waarschuwen zij echter al jaren hoe heilloos opeenvolgende Israëlische regeringen bezig zijn tegenover de Palestijnen. Maar denk niet dat zij de enigen zijn. Zie hier bijvoorbeeld enkele van de belangrijkste Israelische mensenrechtenorganisaties die sinds lange tijd precies hetzelfde zeggen: B'Tselem, Breaking the Silence (organisatie van voormalige Israëlische militairen), Gisha (focust op Gaza), Peace Now, Rabbis for Human Rights, Israeli Committee against House Demolitions, J Street.

Ik had willen eindigen met “Laten we daarom ook naar deze weloverwogen en niet-vooringenomen Joodse stemmen luisteren; alleen dan zullen we de Israelisch-Palestijnse problematiek écht kunnen begrijpen.” Maar het lijkt me beter om dat te veranderen in “Laten we in de eerste plaats naar deze stemmen luisteren.”