Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Weg met het bijzonder onderwijs!

  •  
17-12-2015
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
3550 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Het is een schande dat de scheiding van Kerk en Staat niet van toepassing is op iets essentieels als het basisonderwijs
Schreeuwend werd ik wakker. In een absurdistische nachtmerrie had ik een groot mierennest in de fik gezet. Dat kwam mij duur te staan. God zou mij in de hel plaatsen en ik zou zelf voor eeuwig het gevoel van pijn voelen.
Ik was een jaar of acht en een onschuldig en zorgeloos blond jochie uit een nieuwbouwwijk in het oosten van het land en had zo nu en dan een enge droom. De angst voor God speelde opvallend vaak een rol in mijn angstdromen. Hij hield me vaak lang wakker. Het idee dat er Iets bestond dat mij controleerde en zou kunnen straffen, werkte zeer beklemmend en beangstigend.
Het was de schuld van mijn katholiek georiënteerde basisschool, waar mij deze idioterie is aangeleerd. Pas nu ik 19 jaar ben, besef ik hoe indoctrinerend het zogeheten “bijzondere onderwijs” te werk gaat. Het is een schande dat de scheiding van Kerk en Staat niet van toepassing is op iets essentieels als het basisonderwijs.
Nieuwe skelter in ruil voor het vormsel Ik ben gedoopt, deed de eerste communie en het vormsel, zoals een raskatholiek betaamt. Maar mijn ouders en ik zijn allerminst gelovig. Het hoorde er nu eenmaal bij en iedereen in de regio deed het. Bovendien kreeg ik in ruil voor deze religieuze beloftes allerlei cadeaus – welk kind zou dan niet volmondige ‘ja’ uitroepen als hem gevraagd wordt het ‘belangrijkste initiatiesacrament uit te voeren’. Wist ik veel wat dat inhield, ik wilde gewoon een nieuwe skelter.
Nee, de echte kneepjes van het katholicisme kreeg ik bijgespijkerd op de Rooms-Katholieke basisschool. In een dorp is er nu eenmaal weinig keus. Iedereen in onze straat ging naar die school, dus ik ook. Daar werden wij middels ‘trefpunturen’ onderwezen in de waarden van het katholicisme en met de vele feestdagen die de religiestroming rijk is, trokken wij het ‘Onze Vader’ uit de kast. Met Palmpasen liepen wij met versierde kruisen door de straten van het dorp en met Pasen zelf werd elk jaar weer de martelgang van Jezus beschreven.
“So, what? “, hoor ik je denken. Het stoort me dat middels deze kleine subtiele tradities een kind wordt geïndoctrineerd met een bepaalde levensbeschouwing. In veel gevallen kiezen ouders daarvoor – hoewel ik het verwerpelijk vind dat voor je kind te bepalen – maar vooral in kleine dorpen bestaat er geen andere keuze. Uit cijfers van het CBS blijkt dat bijna de helft van de Nederlanders zich atheïst noemt, maar dat slechts een kwart op een niet-religieuze openbare school zit.
Onwetendheid Onderwijzen in religie is niet per se slecht, laat ik dat voorop stellen. De Bijbelse verhalen zitten boordevol levenslessen en moralistische gedachtes en het maakt tegelijkertijd deel uit van een stukje geschiedenisonderwijs, maar het stoort me dat in het “bijzondere basisonderwijs” slechts één religievorm de boventoon voert.
Ik neem het mijn basisschool kwalijk dat mij nooit geleerd is waarom hindoestanen een stip op hun hoofd dragen, wat de vijf zuilen van de Islam zijn of wat koosjer betekent. De onwetendheid van dergelijke basale zaken van “de ander” zijn één van de redenen van het onbegrip en racisme waar we in onze multi-etnische samenleving zo mee worstelen.
Juist op de basisschool, de periode dat een kind gevormd wordt, zou zulk religie-onderwijs aan bod moeten komen. Juist in de kleine dorpen waar het aantal allochtonen vaak op nul ligt, maar het aantal PVV-stemmers ver van die nul vandaan ligt.
In groep vier kreeg ik voor het eerst te maken met een allochtone medeleerlinge, afkomstig uit Afghanistan. Ze had poep op haar gezicht, zei ik, en ze stonk naar varkens. Ik had poep in mijn ogen, blijkt nu, maar destijds wist ik niet anders. Net als dat een allegorie met varkens opmaken niet bepaald handig is met een moslima.
Nieuwe schoolstrijd In 1917 verkreeg het bijzondere onderwijs na een zeer beladen strijd de gelijke rechten en financiering als het gewone, openbare onderwijs. Nu, bijna honderd jaar later, vind ik het tijd voor een nieuwe schoolstrijd. Het basisonderwijs is het laatste sluitstuk in de definitieve scheiding tussen kerk en staat.
Tegenstanders beroepen zich op het recht op vrijheid van onderwijs – immers, iedereen mag toch zelf bepalen welk onderwijs hij wil volgen. Dat klopt, maar een kind bepaalt dat niet, maar de ouder of voogd. Het vrijheidsprincipe betekent in mijn argumentatie dat onderwijs moet worden gegeven zonder vooroordelen of bepaalde levensbeschouwelijke grondslagen. Geen katholiek, gereformeerd of islamitisch, maar openbaar, gelijk en werelds basisonderwijs.
Zo kan ieder kind zonder vooraf bepaalde opvattingen en vooroordelen opgroeien en zo hoeft mijn jongere equivalent niet schreeuwend wakker te schrikken van de grote God. Amen.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.