Weg met de vrijblijvendheid!

Onder het motto ‘van probleembuurt naar prachtwijk’ geeft het kabinet 40 wijken in Nederland een extra impuls. Zowel fysiek als sociaal is en wordt er veel geïnvesteerd om buurten weer leefbaar te krijgen. Als raadslid in Gouda heb ik me de afgelopen jaren veel bezig gehouden met problemen in deze wijken. Ik zie dat er resultaten worden geboekt, maar toch loop ik steeds tegen 1 belangrijk aspect aan: een groep jongeren die niet wil meedoen. Een groep die over het algemeen niet op school zit, niet werkt en soms geen vast verblijfadres heeft. Deze jongeren gaan keer op keer in de fout. Zo nu en dan belanden ze een paar weken in de cel, maar daarna gaan ze weer door vrolijk met het bezorgen van overlast. Hier is nog steeds geen structurele oplossing voor.

Het bovenstaande frustreert mij, veel bewoners in diverse buurten ook. Velen zijn het spuugzat om te leven in een buurt waar een groep raddraaiers het verziekt voor de rest en velen zijn het zat om zich onveilig te voelen. Het moet gewoon eens afgelopen zijn. Antwoorden als: Er zijn ook goede jongeren telt nu even niet omdat het beeld nou eenmaal anders ligt. Een minderheid verpest het voor een meerderheid dus moeten we deze lastpakken aanpakken. Wegkijken en denken dat het vanzelf gaat past hier helemaal niet. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. En toch moeten we ons daardoor niet laten ontmoedigen. We moeten deze jongens van de straat houden door ze effectief aan te pakken. Streng straffen is daar een belangrijk onderdeel van, maar is niet genoeg.  Bij een harde aanpak hoort ook dat we verder kijken dan het gevang en onze blik werpen op de vraag hoe we recidive kunnen voorkomen.  We kunnen daar allemaal ingewikkelde theorieën op los laten, maar soms zijn er hele voor de hand liggende mogelijkheden om fikse verbeteringen aan te brengen. Zo zien we dat Bureau Halt-procedures, leer- en werktrajecten en andere vormen van resocialisatie in veel gevallen geweigerd kunnen worden. Het vrijblijvende in deze moeten we eruit halen. Want het gevolg is dat jongeren na een weekje in de cel, gewoon weer op straat belanden en recidiveren. Het aantal draaideurcriminelen moet effectiever beestreden worden.

De harde kern veelplegers en zwaar overlastgevende jongeren moeten wat mij betreft worden gedwongen tot participatie in de maatschappij. Zij zouden naast een vrijheidsstraf bij rechterlijke uitspraak gedwongen moeten worden een baan, een stageplaats, scholing  of andere vorm van resocialisatie te accepteren.

Het zou dus goed zijn als dit kabinet kijkt naar mogelijkheden om jongeren die 1 of meer keer de fout in gaan, te verplichten zo lang als noodzakelijk een hulptraject in te gaan. Want het kan toch niet zijn dat we jongeren keer op keer de fout in laten gaan zonder echt in te grijpen. Wellicht is dat betuttelend, maar dat zal me een zorg zijn. Ik en velen met mij hebben genoeg van die overlast. Dus weg met die vrijblijvendheid, van de straat met die gasten die het verzieken voor de rest! Het tokogedrag van allerlei jeugdinstanties die vanuit het eigen koker handelen moet over zijn, afstemming een vereiste en het kind centraal stellen met een individuele  aanpak.