Weg met de VeggieJihadisten!

Op 1 november start wereldwijd de veganistische maand. In tal van landen vinden vegfeesten plaats, zo ook bij ons in de Maarten Lutherkerk in Amsterdam. Hoe toepasselijk. Er is namelijk een nieuwe ideologische strijd gaande binnen de dierenrechtenbeweging. Met apostelen die willen verleiden en zij die ‘hel en verdoemenis’ prediken. Ook tegen flexitariërs en vegetariërs.

Het is een keuze tussen de plantaardige verleiding en overtuigen op basis van argumenten, tegenover de wapens oppakken tegen de schending van rechten van het dier en haat zaaien. Compassie en evolutie versus radicalisering en revolutie. Hoe is het eigenlijk met de kijk op vlees en vleesloos gesteld?

Vlees is minder populair dan ooit, maar uit tal van enquêtes blijkt dat het niet eenvoudig is om iedereen naar een plantaardige voedingsstijl toe te bewegen. Uit de ‘Enquête over motieven voor verduurzaming van het voedselsysteem en consumptiegedrag’ (Planbureau voor de Leefomgeving, 2014) blijkt dat elke dag vlees eten bij de warme maaltijd weinig voorkomt: in 20 procent van de huishoudens staat dagelijks vlees op tafel bij de warme maaltijd. Bijna twee vijfde (39 procent) van de Nederlanders eet vijf tot zes dagen per week vlees bij de warme maaltijd, 28 procent drie of vier dagen, en 7 procent een of twee dagen. Drie procent eet minder dan eenmaal per week vlees bij de warme maaltijd, en 3 procent eet nooit vlees.

Een ander onderzoek, een studie van GfK van dit jaar, laat zien dat 60% van de consumenten diervriendelijker vlees mét keurmerk belangrijk vindt. 73% is bekend met het EKO keurmerk en 67% met het Beter Leven keurmerk van de Dierenbescherming. En in maart van dit jaar heeft TNS NIPO in opdracht van Dagblad Trouw het onderzoek ‘De Staat van het Dier’ uitgevoerd. Zeven op de tien vleeseters (72%) zijn niet van plan om in de toekomst minder vlees te gaan eten, ruim een kwart is dat wel. Van de vleeseters wil 2% zelfs helemaal stoppen. Acht op de tien respondenten zijn bereid om extra te betalen als dit ervoor zorgt dat het vlees op een dier- of milieuvriendelijke manier geproduceerd kan worden.

Een vegan streeft ernaar om het gebruik van alle dierlijke producten zo veel mogelijk te vermijden, zoals vlees, gelatine, leer, bont en wol, maar ook zuivel en honing. Vegetariërs eten niets van het gedode dier en flexitariërs wisselen meestal biologisch vlees af met vegetarische producten. In Nederland wordt met verschillende ogen naar het vlees gekeken. Er zijn zo’n 750.000 vegetariërs en 16.000 vegans. Gemiddeld zegt 35 % van de Nederlanders bewust een of meerdere dagen het vlees te laten staan.

Plofkipeters Er zijn dus slimme strategieën nodig om mensen van het vlees en de vis af te krijgen, laat staan van zuivel. Meer en steeds betere vleesvervangers, verdere ontwikkeling van kweekvlees, lobbyen bij overheid en bedrijven, innovaties, campagnes gericht op het consumentengedrag, keurmerken enz. Er is daarbij een onderscheid nodig tussen de echte onverschilligen en kwaadaardigen en de mensen die op weg zijn naar alternatieven en het vlees laten staan.

De plofkipeters laat het dierenwelzijn koud en die mogen gerust geconfronteerd en gestigmatiseerd worden. Net zoals de bedrijven, ondernemers en supermarkten, die goud geld verdienen aan de dieren die leven in een intensieve veehouderij vol met pijn, stress en angst en waarbij dieren geen of onvoldoende soorteigen gedrag kunnen uitvoeren.

Maar een strijd van vegans tegen mensen die al anders doen en willen is een burgeroorlog onder gelijkgestemden waar vleeseters en de sector baat bij hebben. Het vertraagt hervormingen. Het zet mensen tegen elkaar op. Het helpt geen dier. Het is een kansloze unfaire domme missie.

Ik onderscheid vier soorten vegans en vegetariërs. De eerste groep kiest voor het dier en probeert anderen te overtuigen door te wijzen op misstanden en laat alternatieven zien (de VeganVerleider of VeggieVerleider). De tweede groep maakt een keuze en draagt deze niet in het bijzonder uit. Is geen activist of apostel, heeft liever geen discussies en doet het goede (de ZenVegan of ZenVegetariër). 

De derde groep bestaat uit de hervormers die actief proberen via allerlei legale methoden het welzijn van dieren te verbeteren en hun rechten te laten erkennen (de VeganActivist of VegaActivist).

De vierde groep bestaat uit de mensen die ‘te’ kwaad zijn door het grote onrecht dat dieren wordt aangedaan en de  compromisloze aanval opzoeken en daarbij een ieder die vlees, vis of zuivel eet veroordeelt. De vegetariër is net zo erg als de plofkipeter of alle vleeseters zijn moordenaars (de VeganJihadist of VeggieJihadist).

De vega-evolutie wordt zo van een moreel bewuste leefwijze met compassie voor alle levende wezens via een vegan-revolutie tot een oorlog met radicalisering van individuen en groepen.Ik zie het steeds meer. In plaats van een compassievolle VegaWarrior, raken mensen verstrikt in de valkuil van egocentrisme en woede. De VeganWarrior is opgestaan. Het is een groene gefrustreerde olifant die walst over alles en iedereen en daarbij gelijkgestemden verliest. Haat is het wapen, niet de compassie.

Heilige haat Het werkt ook niet, deze verbitterdheid. Want de heilige bestaat niet. Dan mag je niets meer kopen bij AH of Jumbo, want ook daar wordt vlees verkocht. Ga niet meer naar een restaurant, blijf thuis. Je geeft ze bloedgeld. Kijk geen enkele film of serie meer, want er kunnen ‘foute’ mensen in spelen. Post alleen op social media leed en petities. Verbrand de boeken van kaaseters. Gooi de CD’s van vleeseters nu uit het raam. Je wilt toch niet dat ze jouw geld krijgen om een steak te kopen? Verbreek het contact met de viseters. Verafschuw je katten die vlees eten. Weiger het medicijn dat op dieren is getest. Wees heilig en haat, dat is de slogan van de verbitterde VeganWarrior. En hoe lang in zijn leven is de VeganWarrior al heilig? Pak de symbolische bijl en sla je vleesetende familie en vrienden de hersens in als verlichte geest. Stap geen winkel meer in want alles is fout. Strijd niet voor het goede, maar vecht als een Don Quichot tegen alle windmolens van het leven en zie in alles het kwaad en het slechte. Leg een bom onder het vega-restaurant. Want ook melk is moord. Sla tot slot de hand aan jezelf. Want ooit was ook jij fout en zelfs nu ben je op een of andere manier nog medeschuldig aan leed. Het lijkt op een radicalisering die je ziet bijvoorbeeld bij de pro-life discussie. Te hard, te fel, te weinig genuanceerd, te weinig kijkend naar de motieven en argumenten van de ander.

Ik geloof in compassievol strijden voor dier, mens en milieu. Er echter grijs in de wereld. Meer dan zwart en wit. Er is plaats voor compassievolle nuance. Bevrijden van dieren en opkomen voor hun rechten vindt plaats met verstand en gevoel, niet door jezelf buiten de samenleving te plaatsen en je als een VeganJihadist symbolisch op te blazen in een gemeenschap van gelijken. Het is belangrijk om een verschil te maken binnen de morele gemeenschap tussen de mensen die geen enkel bezwaar hebben tegen de intensieve veehouderij en hoofdschuldig zijn aan dierenleed en degenen die aan de andere kant staan binnen de morele cirkel (de vegetariërs, flexitariërs, biologisch vleeseters enz). 

De volhardende machovleeseter zonder ethiek versus de bewuste consument. Het is te makkelijk om 16.000 vegans zichzelf heilig te laten verklaren en de rest van de 16 miljoen Nederlanders als brute normloze massamoordenaars te zien.

De plantaardige wereld komt er door overtuiging, innovaties, moed, argumenten, alternatieven, strijd, stigmatiseren en verleiden. Door slimme acties met een breed palet aan strategieën, in samenwerking met anderen, waarbij de samenleving uiteindelijk een nieuw sociaal contract gaat sluiten waarbij dieren deel uitmaken van de morele gemeenschap.

cc-foto: Leets Tattoo