GroenLinks-leden mogen stemmen over fusie met PvdA in Eerste Kamer
Weer een prominent slachtoffer van depressie
© cc-foto: Vera de Kok, Wikimedia
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (16)
Wim Brands schreef ooit een gedicht over het beeld van Kabakov: 'How to meet an Angel', dat geplaatst is op een sociaal psychiatrische kliniek. Het bestaat uit een constructie van drie ladders, en aan het einde van de laatste ladder staat een man die zijn armen heft, hij wacht op een engel. Toen hij het gedicht af had, realiseerde hij zich met een schok dat het over zijn vader ging die zelfmoord pleegde. Dit is het gedicht: GEBED VAN EEN ZOON Ik kijk naar Kabakovs man. Staand op een ladder, zijn armen ten hemel. En ik denk: dat ben ik. Reikend naar mijn verre vader. Laat dit dan mijn gebed zijn: If equal affection cannot be, let the more loving one be me. En dit is het beeld, dat nogal wat stof deed opwaaien: http://www.buitenbeeldinbeeld.nl/Amsterdam_W/Angel.htm Het gedicht, het beeld, het "dat ben ik", het reiken naar het hogere: het doet me denken aan een boek (dat ik nodig weer eens moet herlezen) waarin de vraag centraal staat of aan de impuls tot zelfdoding het verlangen van de ziel naar transformatie ten grondslag ligt. Maar is er in de hedendaagse gemedicaliseerde psychiatrie überhaupt nog ruimte voor zoiets als (de behoeften van) de ziel?
Meteen waren er ook de klaagzangen dat de moderne kille veeleisende wereld mensen depressief en suicidaal maakt. Ik hoop dat dokter Bakker het met mij eens is dat dit niet klopt. Mensen kunnen het akelig hebben en helemaal niet depressief worden, en succesvolle mensen worden het soms wel (is Wim Brands geen voorbeeld van het laatste?). Verder vraag ik mij af of suicide en depressie wel aan elkaar gerelateerd zijn. Kun je niet suicidaal zijn zonder depressief te zijn, en omgekeerd? In het geval van Brands vielen ze wel samen, dat wel. Zelfdoding is in mijn idee een stoornis van de overlevingsdrang die elk geestelijk gezond mens (en dier) heeft. Dat is biologisch verklaarbaar. Ik bedoel "stoornis" hier zeker niet veroordelend, alleen in de zin van afwijkend functioneren in een zin die in het algemeen als negatief wordt gezien.
Depressie en de neiging tot suïcide zijn inderdaad twee aparte aandoeningen. Maar er is ook een verband tussen, wat niet wil zeggen dat iedereen die zich van het leven berooft ook depressief is, andersom ook niet, maar wel dat er een correlatie is tussen de twee toestanden. Dus mensen die depressief zijn, hebben een groter risico op zelfmoord dan gemiddeld onder de bevolking. Ik geloof dat de druk om "succesvol" te zijn in de moderne wereld wel degelijk bijdraagt aan zowel depressies als suïcidegevallen.
Ik zal hem ook missen. Dit is een ziekmakende maatschappij mensen die meer dan gemiddeld intelligent zijn en gevoelig hebben het moeilijk. The whole problem with this world is that the stupid are cocksure and the intelligent always full of doubt. Rust in vrede Wim
Ik denk nog steeds aan je, krijg je niet uit mijn hoofd, begrijp het nog steeds niet! Je was hier als een huisgenoot zo vertrouwd.
Het voelt onwezenlijk dat Wim Brands er niet meer is. Hij kwam op mij over als een zeer sympathieke, open en innemende man, die oprechte interesse in anderen had. Het was telkens mooi om te zien hoe hij het perspectief van de schrijver probeerde te begrijpen door in diens lijn mee te denken en verhelderende vragen te stellen. Hij zei ooit: je begint met één vraag en eindigt met vele andere vragen. Ik denk dat hij met die uitspraak zijn eigen levensinstelling tekende. Vragend, zoekend, verwonderend. Hopelijk biedt het zijn vrouw en kinderen wat troost dat op zondagmorgens de gedachten van menigeen naar hem en hen zullen uitgaan.
Het beste televisieprogramma ooit en niet in de laatste plaats door de zeer gedreven, kundige, integere en interessante Wim Brands die met zijn vragen en kennis tot de essentie wist door te dringen in een spannend tweegesprek met zijn schrijvers, want dat leken het welhaast; zijn schrijvers. Moeilijk te beseffen dat hij niet meer is, ik zal hem missen. Hij ruste in vrede. Mijn medeleven gaat uit naar de nabestaanden.
Ben zelf de laatste tijd ook behoorlijk depressief. Ik ben schoonmaker van beroep en tot een jaar of twee geleden was dat prima. Ik vond het leuk om te werken en heb veel collegas van verschillende culturen en afkomst waar ik goed mee om kon gaan en wat van kon leren. Er werd altijd op me neer gekeken door vvd stemmers,maar daar wen je aan als schoonmaker. Maar tegenwoordig word je ook scheef aangeken door groenlinks stemmers. Laag opgeleid dus zal je wel een tokkie dus pvver zijn..mijn niet westerse collegas hebben hier niet zoveel last van gelukkig...maar heb altijd sp gestemd. En ben getrouwd met een mooie hindoestaanse vrouw......vooroordelen....zullen we gewoon naar elkaars verhaal luisteren?..en niet onze mening van (social) media af laten hangen?...en gewoon met elkaar in gesprek gaan voor zover er nog iemand wil luisteren..
Achilles 5 april 2016 at 20:04 "Ben zelf de laatste tijd ook behoorlijk depressief." Sterkte, depressie is klote, weet ik helaas alles van. "Ik ben schoonmaker van beroep (...) Er werd altijd op me neer gekeken door vvd stemmers,maar daar wen je aan als schoonmaker.(..) …vooroordelen….zullen we gewoon naar elkaars verhaal luisteren?..en niet onze mening van (social) media af laten hangen?…en gewoon met elkaar in gesprek gaan" Ook dat zijn vooroordelen. De laatste verkiezing VVD gestemd, maar ik kan je verklappen dat ik niet neerkijk op schoonmakers. Van VVD stemmende familie & vrienden weet ik ook dat ze niet op schoonmakers neer kijken. Waarom zouden ze? Buiten het feit dat ik zelf ooit een tijdje werkster ben geweest, daarnaast als bemanning ook schoonmaakwerk moest verrichten (veel kots!), ben ik niet goed in het huishouden in m'n eigen huis. Ik ben elke 2 weken mijn schoonmaker weer dankbaar voor zijn bijdrage aan mijn geestelijke gezondheid!
@Achilles Ik moest aan jou denken toen ik dit vanmorgen las; ik denk dat je je er wel in zult herkennen. http://www.volkskrant.nl/opinie/we-moeten-minder-eisen-aan-elkaar-stellen~a4277210/ Enne...kijk naar jezelf door de ogen van vrienden en mensen die om je geven, want zij kennen jou, en die domme snobisten niet.
Ik zou erg graag willen weten of Wim Brands antidepressiva of andere psychofarmaca heeft gebruikt. Van AD is bekend dat het mensen waarvan je het nooit zou verwachten, tot suicide aanzet.
Wat een verlies! Wat een mooie gesprekken waren het. Geen interviewer maar gesprekspartner. Ik hoop dat hij niet al te veel heeft moeten lijden. En wat een mooie kleine reactie van Bram Bakker. Het is angstig te beseffen dat een depressie "in een klein hoekje schuilt". Als je regelmatig last hebt van sombere gedachtes, de wereld een grote puinhoop vindt die niet meer de moeite waard is om in te leven dan moet je soms alles op alles zetten om door te gaan. De één lukt dat, de ander zakt weg. Laten we meer oog voor elkaar hebben, solidariteit naar anderen toe kan helpen.
Niks aan toe te voegen. Maar toch aangaande Wim Brands: ik hoop dat je nu je rust hebt.
Dat is verschrikkelijk nieuws - ik lees het hier voor het eerst. Ik keek bijzonder graag naar 'Boeken', Wim was heel kundig en gedreven, maar nooit ijdel, hij wilde zichzelf niet op de voorgrond plaatsen. Jammer genoeg is besloten om voor zolang het duurt de herhalingen stop te zetten - daar zie ik de zin niet van, ofschoon het natuurlijk de wens van de nabestaanden geweest kan zijn. Nog niet zo lang in de greep van klinische depressie, in de kracht van zijn leven - voor velen onbegrijpelijk dat Wim nu deze weg koos. Bram Bakker heeft gelijk: laten we hopen dat het overlijden van Wim Brands niet helemaal zonder zin zal zijn. Dat anderen in nood de moed kunnen opvatten om die nood dan ook kenbaar te maken, en niet in eenzaamheid blijven piekeren en piekeren. Mijn dank aan Wim is groot, voor veel mooie uren.
