Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

We zijn als samenleving verknipter dan je denkt

  •  
15-08-2015
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
107 keer bekeken
  •  
baby300.png
Een open brief van Iftin Abokor aan de heer Schoenmaeckers, directeur sociaal beleid van werkgeverskoepel VNO-NCW, over de noodzaak voor meer verlofdagen voor vaders
Geachte heer Schoenmaeckers,
Donderdag ontving minister Asscher de petitie met het verzoek het vaderschapsverlof te verruimen. “Ik heb niet de indruk dat wij in Nederland nou een enorm verknipte bevolking hebben als gevolg van dit probleem, is mij nooit opgevallen”, was uw reactie in Nieuwsuur. Ik geef eerlijk toe: u blijft als directeur sociaal beleid van werkgeverskoepel VNO-NCW goed in uw rol. Dit zijn uw woorden. Ik heb de vrijheid genomen die uitspraak te gebruiken als opening voor mijn open brief aan u.
RTEmagicC_baby850.png
Nee, wij hebben inderdaad geen “enorm verknipte bevolking” in dit land, maar wel een bezorgde bevolking. Een bevolking die vindt dat het beter kan. Die een stap vooruit wil maken. En deze stap aanbood in de vorm van een petitie. Ik dacht na het horen van die uitspraak, u heeft een beetje hulp nodig de zaken op een andere manier te bekijken. U zei bijvoorbeeld: “Uitbreiding van het verlof is een oplossing voor een probleem dat er niet is.” Laat mij u helpen, want ik denk dat u een ander beeld heeft van het probleem dan ik, medeondertekenaar van de petitie. Het probleem is, meneer Schoenmaeckers, dat de huidige wetgeving onze maatschappij belemmert uit te groeien naar een gezondere samenleving. Ik ga niet herhalen wat de voordelen zijn van een verruiming van het vaderschapsverlof, daar heb ik eerder over geschreven. In plaats daarvan wil ik u meenemen terug in de tijd, naar een tijd waarin onze maatschappij eerder stappen heeft gezet voor een gezondere en een meer gelijke samenleving.
Laten wij afreizen naar de 19e eeuw. De maatschappij wilde haar kinderen beschermen. Wij namen de eerste stap en de Kinderwet van Van Houten werd in 1874 aangenomen. Een wet die ervoor zorgde dat kinderen in Nederland uit de fabrieken kwamen en naar school gingen. Vervolgens kwam er zelfs een Leerplichtwet in 1901, zodat alle kinderen in Nederland niet alleen het recht kregen op onderwijs, maar ouders ook verplicht werden hun kinderen naar school te sturen.
Waarschijnlijk zou uw reactie zijn geweest, als wij samen rond zouden lopen in een plattelandsdorp in de 19e  eeuw: “Uitbreiding van de bescherming van kinderen is een oplossing voor een probleem dat er niet is.” Kinderen zijn een goedkope arbeidskracht, niet waar? En die kleintjes zijn zo verdomde handig in de mijnen. Ik zou mij zo kunnen voorstellen dat de voorloper van uw organisatie, de Vereeniging van Nederlandsche Werkgevers (VNW), niet stond te springen om deze goedkope vorm van arbeid te verliezen. Maar u weet nu beter. Na de Tweede Wereldoorlog was het de normaalste zaak van de wereld dat kinderen naar school gingen en nu staat Nederland al jaren in de top tien van de wereldranglijst van kenniseconomieën.
We reizen verder. Nu kijken we rond in het Nederland van begin jaren ’50. Een land waar het doodnormaal was dat een vrouw ontslagen werd zodra zij in het huwelijksbootje stapte. Dat kan ook anders, vonden wij. Vrouwen moeten ook kunnen blijven werken na de bruiloft. En dus diende Corry Tendeloo in 1955 een motie in om dit te veranderen. De motie haalde de meerderheid en vormde een grote stap voorwaarts naar een gelijke behandeling van mannen en vrouwen.
Samen lopen wij door het centrum van een stad en zo om ons heen kijkend naar de mensen van toen zult u tegen mij zeggen: “Uitbreiding van de rechten voor vrouwen is een oplossing voor een probleem dat er niet is.” Tuurlijk, denk ik dan. Het lijkt mij heerlijk om als man elke dag thuis te komen van het werk om op tafel een warme prak aan te treffen. En er zullen zat vrouwen zijn die het heerlijk vinden hun kinderen uit school te ontvangen met een kopje thee. Maar dat is niet wat wij als maatschappij wilden. Wij wilden gelijke rechten voor vrouwen en namen stappen om dit recht te behalen.
En nu, meneer Schoenmaeckers, vinden wij als maatschappij dat vaders net zo belangrijk zijn bij de opvoeding en ontwikkeling van hun kind en er een ruimere verlofregeling moet komen. Maar u stelt dat er geen probleem is. Door u mee te nemen terug in de tijd hoop ik dat u inziet dat deze petitie een stap vooruit is. Een stap die zorgt voor de gelijkheid van beide partners die een kind krijgen.
Als ik u nog eens mee zou mogen nemen, dan neem ik u mee naar het werk van een vriend van mij. Daar reageerde zijn manager toen hij vroeg of hij minder uren mocht werken in verband van de komst van zijn eerste kind als volgt: “Minder uren? Daar gaat je carrière.” En die reactie, meneer Schoenmaeckers, is een probleem. En als u eens goed om u heen zou kijken ziet u dat wij als bevolking toch iets verknipter zijn dan u denkt.
Met vriendelijke groet,
Iftin Abokor
cc-foto: JiHopegood

Meer over:

politiek, opinie
Delen:

Praat mee

Onze spelregels.

0/1500 Tekens
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.
BNNVARA LogoWij zijn voor