We kunnen Windesheim weer lekker afzeiken

Donderdag ontvingen wij, studenten van de opleiding Journalistiek op Windesheim, de ambassadeur van Israël, Haim Divon. Aan de hand van vijf interviews ging hij in gesprek met studenten over vijf onderwerpen, gerelateerd aan de Palestijns-Israëlische kwestie. Maar helaas ging het die dag op social media heel ergens anders over.

De Israëlische vlag hing uit. Hierdoor ontstond er donderdag enige verwarring onder een aantal studenten dat niets afwist van het bezoek van de diplomaat. Logisch, want dan ga je toch gissen waarom Windesheim als hogeschool die vlag uithangt. Zijn ze misschien pro-Israël? Nee hoor, het was een beleefdheidsgebaar richting de ambassadeur, iets wat heel gebruikelijk is om te doen bij een dergelijk ontvangst.

Vervolgens las ik diezelfde dag op Twitter onbegrijpelijke berichten. ‘God, daar heb je Windesheim weer hoor’, kwam er veelvoudig voorbij. De één gaf kritiek op de keuze van de directie om de Israëlische vlag uit te hangen in een uiterst gevoelige tijd; moet je het dan nu ineens níét doen? Natuurlijk wel, de kwestie staat los van dit bezoek, dat al lange tijd gepland stond, en ’t is immers gebruikelijk. De ander klaagde over het feit dat een aantal studenten niets afwist van het bezoek van de ambassadeur. Ook niet zo gek, want Windesheim bestaat niet alleen uit ‘mijn’ opleiding, waardoor een deel er niets van meekreeg. Het is nooit goed.

Ik betreur het zeer dat er vanaf de zijlijn door sommige mensen te allen tijde kritiek wordt uitgeoefend. Typisch iets voor ons landje, om weer ergens een probleem van te maken. Om ergens ‘lekker’ over te lullen. Want oh, wat doen we dat graag. Op straat, bij de koffieautomaat, voor de camera, in de winkel, op de radio, op Twitter… en dan ’t liefst met drie hashtags zodat niemand het mist. Mét vorm, zónder inhoud. Sommige lui willen er blijkbaar met vlag en wimpel bovenuit steken.

Wanneer die mensen donderdag binnen een kijkje waren gaan nemen, zagen ze hoe tweedejaars studenten van Windesheim in de uitzending de ambassadeur van Israël kritisch probeerden te interviewen over de kwestie Palestina-Israël. Mét vorm, maar vooral: mét inhoud. En dat is niet makkelijk, zeker niet tegenover zo’n getrainde diplomaat. Alleen al dáárom mocht van mij de vlag uit. De Nederlandse natuurlijk, wees niet bang.