Wat te doen met 20 miljoen?

De fors oplopende werkloosheid is een groot probleem. Een hele generatie jongeren dreigt een fors cv-gat op te lopen, dat hen de rest van hun leven zal achtervolgen. Terwijl bedrijven door de crisis de hand op de knip houden, kiest de overheid ervoor fors te bezuinigen om aan de Brusselse regels te voldoen. Gemeenten worden steeds vaker geconfronteerd met de vraag wat hieraan te doen. In Amsterdam is een meevaller van 20 miljoen voor volgend jaar. Volgens de Amsterdamse SP-lijsttrekker Laurens Ivens kan dit geld het beste besteed worden aan het tegengaan van werkloosheid en het voorkomen dat mensen onnodig aan de kant komen te staan. Op die manier zou Amsterdam het goede voorbeeld kunnen geven aan andere gemeenten die worstelen met hetzelfde probleem.

Het Amsterdams stadsbestuur van PvdA, VVD en GroenLinks beloofde bij het aantreden 5000 extra banen te creëren. Nu de periode er bijna op zit, kan de balans opgemaakt worden. Bijna 2500 banen verdwenen door het beleid van de gemeente, nog los van de mensen die hun baan door de crisis verloren. Op het moment dat één op de vier Amsterdamse kinderen in armoede opgroeit en de Kinderombudsman waarschuwt dat dit de komende jaren weleens snel zou kunnen stijgen, is het tijd om drastische maatregelen te durven nemen.

Jeugdwerkloosheid Nu Amsterdam de kans heeft eenmalig twintig miljoen euro in de economie te investeren, zou het primaire doel van dit geld het voorkomen en bestrijden van armoede moeten zijn. Aangezien de snelste weg uit de armoede nog altijd via werk gaat, zou alle aandacht van het gemeentebestuur erop gericht moeten zijn om mensen aan het werk te krijgen of te houden. Helaas is de praktijk weerbarstiger. Convenanten worden gesloten, ambities worden uitgesproken, maar zelfs het plan van PvdA, GroenLinks en VVD om de jeugdwerkloosheid te bestrijden levert – naar eigen zeggen – nul banen op.

Daarnaast besluit het college 20 miljoen euro aan schulden vroegtijdig af te lossen, ondanks dat hier geen verplichting voor bestaat en het geld momenteel hard nodig is in de stad. Het alternatief? Volop inzetten op het behoud van banen die onder druk staan en het snel weer naar werk helpen van mensen die net hun baan zijn kwijtgeraakt. Er is in de stad immers genoeg te doen. Het openbaar vervoer schreeuwt om handhavers, die boetes kunnen uitdelen aan zwartrijders en vandalen. Het onderwijs heeft hard huiswerkbegeleiders nodig. En bij sportclubs is een tekort aan beheerders. Scholen hebben conciërges nodig. Aan alle opleidingsniveaus is in Amsterdam momenteel behoefte.

De aanval Door te investeren in dit soort banen vangt de stad meerdere vliegen in één klap. Ten eerste wordt werk gemaakt van een betere stad, door mensen werk te laten doen dat van grote waarde is voor Amsterdam. Ten tweede wordt voorkomen dat mensen die – puur en alleen vanwege de crisis – hun baan verliezen of dreigen te verliezen, langs de kant komen te staan en een gat in hun cv krijgen. Hoe langer iemand aan de kant staat, hoe moeilijker het is om iemand weer aan een baan te helpen. Ten derde wordt zo voorkomen dat nog meer Amsterdammers in een uitkeringssituatie terecht komen. En ten vierde wordt frontaal de aanval geopend op de steeds verder toenemende armoede in Amsterdam.

Tenslotte is een Amsterdammer met een baan iemand die meer te besteden heeft in de stad dan iemand die geen baan heeft. De stad staat nu – net als vele andere gemeenten – voor de keuze: gaan we bankieren of kiezen we voor de bewoners van de stad? Durven we de eerste grote stap weg van de armoede te maken door te investeren in de economie en in werk of blijven we doormodderen op hetzelfde pad van het stadsbestuur, dat in vier jaar 2500 banen vernietigde in plaats van de beloofde 5000 banen te scheppen.