Wat kunnen we doen voor vrouwenrechten?

Vandaag vieren we Internationale Vrouwendag. En dat is nodig. Want er is veel te doen voor vrouwen. 100 jaar geleden kwamen vrouwen in opstand in St. Petersburg, toen het begin van een revolutie. Vandaag de dag lijkt het meestal wat rustiger te gaan, maar eigenlijk is dat onterecht want er is zoveel mis met de positie van vrouwen in de wereld.

Een totaal niet complete opsomming: Saoedie-Arabië waar vrouwenrechten eigenlijk non-existent zijn, net als in veel andere Arabische landen, mede door zieke interpretatie van de Koran. Vrouwen worden (extreem jong) uitgehuwelijkt, geslagen, verkracht en zijn in de ogen van veel mannen nauwelijks iets waard.

India, waar vrouwen aan de lopende band worden verkracht en de politie nog steeds nauwelijks tegen optreedt. Afrika, waar van Sierra Leone tot aan Somalië aan mensonterende vrouwenbesnijdenis wordt gedaan. Zuid-Amerika, waar abortus meestal illegaal is. De VS, waar onder de regering Trump allerlei vormen zelfbeschikking voor vrouwen onder druk staan

In Nederland is ook nog niet alles koek en ei. Een beetje lijsttrekkersdebat bestaat uit 8000 mannen in pak en 1 vrouw. Dat ligt niet zozeer aan m’n eigen club (wij zijn pas bij de 3e mannelijke lijsttrekker, tegenover 5 vrouwen), maar bij de andere partijen zijn het alleen maar mannen geweest. Vrouwen worden in Nederland nog steeds op grote schaal seksueel geïntimideerd. Van de andere kant wordt vrouwelijke lust nog steeds meewarig bekeken.

Wat ik daaraan doe, als witte heteroseksuele man? Tja, lastig. Natuurlijk draag ik via mijn werk bij Rutgers een beetje bij aan vrouwenrechten in de hele wereld. En bij GroenLinks hebben we al sinds onze oprichting vrouwenrechten hoog in het vaandel staan. Is dat genoeg? Nee, het nooit genoeg. Ik ben ook weleens seksistisch. Ik bekijk vrouwen ook weleens als lustobject (waar niet per se iets mis mee is).

Ik weet nu al hoe de discussie in Nederland gaat verlopen. Enkele berichten waarom het in Nederland nog niet goed is, enkele nieuwsberichten wat er in de wereld mis is. Rechts Nederland gaat roepen dat de islam te weinig wordt genoemd, links Nederland zegt dat vrouwenhaat overal is en dat we juist hier en in de rest van de wereld moet strijden voor vrouwenrechten. En terug naar de loopgraven.

Ik ga vandaag gewoon campagne voeren. En ik denk even aan ons moeder, die een koelkastfeminist was. Mond vol over vrouwenrechten en feminisme, maar uiteindelijk deed zij het huishouden bij ons thuis naast haar baan. In daden was het meest feministische dat ze nooit streek. Dan denk ik aan vrouwen in Iran, die protesteren met letterlijk gevaar voor lijf en leden. Dan denk ik aan 1957, toen vrouwen hier wilsbekwaam werden geacht. Ik denk aan vrouwen in Afrika die proberen zieke tradities te veranderen en af te komen van meisjesbesnijdenis. En ik probeer, probeer, soms m’n mond te houden als vrouwen praten. Want dat wil ook nog weleens helpen.

Dit stuk verscheen eerder op de website van Huub.