Koning Charles' bezoek aan Frankrijk afgelast vanwege pensioenrellen
Wat er echt met je afgedankte kleding gebeurt: Goodwill Dumping
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (24)
Ach, alles gaat toch weer in de handel. Zo gaat dat. Ik weet nog van speelgoedacties voor Polen. Het werd net na 1989 ijverig verzameld. Totdat mensen er achter kwamen dat de directrice van het kindertehuis het zaakje vrolijk doorverkocht, om haar eigen beurs te spekken. Maar ja, het Nederlandse geweten is gesust. Blijf maar gewoon t-shirts kopen van 3 euro! Goed voor het globalisme.
Sinds er op scholen geen les meer wordt gegeven in ''naald en draad'', en dus heel veel nijvere nederlanders (okee... ook wel heren) geen kleding meer kunnen repareren, wordt alles maar weggegooid bij kleine slijtage. Laten we eerst dat maar eens aanpakken voor we alles dumpen in de derde werelden.
Tot dusverre: dank aan alle reageerders die meer licht laten schijnen op wat er met ingezamelde kleding gebeurt. Zelf heb ik het grootste gedeelte van mijn eigen kleding twee jaar geleden bij de verkoop van mijn huis i.v.m. emigratie ook in zakken gestopt voor het LdH dan wel in de daarvoor bedoelde containers gedeponeerd. Ik was zoals zovelen in de veronderstelling dat kleding doorgeselecteerd werd en voor zeer lage prijzen in arme landen doorverkocht werd. Weer wat geleerd.
Je kunt goede kleding ook kwijt bij de kledingbanken, gelijk de voedselbanken. Helaas kun je daar niet zo vaak terecht en wordt je ook niet altijd overal zo vriendelijk ontvangen heb ik ervaren. Dat maakt dat je ze maar weer in de bakken dumpt. Ikzelf ben daar niet zo voor moet ik zeggen, juist omdat ik niet weet wat ermee gebeurt en het dus liever anders zou zien. Ik heb het dan over zeer goede kwaliteit kleding waaronder nog bijna nieuwe jassen etc..zelfs kleding van bekende ontwerpers. Ik zou het fijn vinden als er bijvoorbeeld gemeentelijk een goed ( en vriendelijk) systeem zou komen waar alle mensen in de bijstand en/of schuldhulpverlening terecht kunnen inclusief daklozen. Met vrijwilligers gaat het helaas niet altijd zo goed heb ik ervaren. Dat zou kunnen gelden voor veel meer items. Dan hoef je ook niet op marktplaats te leuren met zaken en/of nog goede spullen naar de stort te brengen. Dan weet je dat het goed besteed is.
@ Minoes&tuin Jij schrijft: Ik zou het fijn vinden als er bijvoorbeeld gemeentelijk een goed ( en vriendelijk) systeem zou komen waar alle mensen in de bijstand en/of schuldhulpverlening terecht kunnen inclusief daklozen. Dat is er dus al. https://www.dressforsuccess.nl/waar-vind-je-ons/rotterdam/ Ook vrijwillgers maar ik begrijp dat ze het heel goed doen.
Ik loop in dure kleding rond allemaal tweedehands en spotgoedkoop met dank aan de modeindustrie en de tweedehands winkel. Overigens is de textielbranche geloof ik de een of twee na vervuilendste ter wereld. Omdat die slimmerikken u wijsgemaakt hebben dat u elke seizoen en voor elke gelegenheid een nieuwe garderobe nodig hebt. Overigens is kleding zowiezo slechter dan vroeger, als kind deed ik van allerlei zaken als in de bouw spelen, in sloten de fauna bestuderen, rennen, fietsen, bomen klimmen en gaten kwamen pas na een paar jaar. Nu komen die gaten er zomaar in zonder enige duidelijke verklaring.
Gewoonlijk draag ik spullen tot er gaten invallen. Een zeldzame miskoop gaat naar de kringloop. Geen slechte ervaringen wat betreft de bejegening
DanielleDefoe Je hebt weleens kleren die niet meer passen en of van een overledene komen bijvoorbeeld. Ook kinderkleding bijvoorbeeld. Kinderen groeien er vaak snel uit. Er zijn legio andere redenen dus om kleding weg te (moeten) doen. Ikzelf verslijt ook alles tot op de draad. Soms zijn er ook vriendengroepen die eens in de zoveel tijd kleding uitwisselen heb ik gehoord. Wat in Rotterdam goed loopt behoeft dat nog niet ergens anders goed te doen.
" Kinderen groeien er vaak snel uit. " uiteraard. Die werd weggegeven, behalve een tweetal pijama's die mij pasten en ditto sweaters.
Vroeger heb ik wel eens bij een bedrijf gewerkt dat oude kleding verwerkte dat afkomstig was uit de zogenaamde kleding containers. Dat kwam daar dan aan op pallets, geperst in blokken, dus ik neem aan dat het al min of meer uitgezocht was. Daar werd het gesorteerd; spijkerstof, linnen, inter-lock enz. Vervolgens werd alles ontdaan van knopen en ritsen met elektrische messen. Wij maakten dan grote bergen textiel (werden per kilo betaald overigens) en dat spul werd gebruikt als oa isolatie-wol (dat grijze spul dat je in geluidsboxen aantreft), maar er werden ook grondstoffen voor andere fabrieken gemaakt, bijvoorbeeld om dweilen te maken. Wij vonden echt de gekste dingen tussen de kleding; geld en sieraden maar ook wapens, en bergen sleutels. Heb zelf wel eens 400 gulden gevonden in een broek, en ook wel een gouden broche op dames blouse.
"Recycling in optima forma." Nou ja, de diverse transporten tussen Togo en Parijs lijken nogal overbodig? (Reduce-reuse-recycle.. in *die* volgorde!)
Het Leger des Heils verkoopt de ingezamelde kleding voor een prikkie (van 60 cent gedaald naar 30 cent per kilo) aan commerciële bedrijven zoals het bedrijf van de kerel in de video die de kleding geen donatie noemt maar afval. De meeste mensen denken dat ze hun kleren doneren aan minderbedeelden terwijl vrijwel alle kleding direct nadat de kleding in de inzamelbak is gegooid al niet meer van het Leger des Heils is maar van een commercieel bedrijf met winstoogmerk. Eigenlijk heeft het Leger des Heils alleen haar logo’s op de inzamelbakken staan. Die commerciële bedrijven verkopen de kleding weer duurder door aan bijvoorbeeld kringloopwinkels en vintagewinkels in Nederland en de resterende kleding aan commerciële groothandelaren in het buitenland (India, Afrika) die het weer duurder doorverkopen aan kleinere lokale handelaren. De kleding komt niet terecht bij hulpbehoevenden wat wel de bedoeling was van de donoren. In sommige gemeenten is het zelfs nog erger. Leger des Heils krijgt tenminste nog 30 cent per kilo dat zij hopelijk daadwerkelijk besteden aan goede doelen. Sommige gemeenten hebben nu rechtstreeks een deal met de commerciële bedrijven (en sluiten Leger des Heils en vergelijkbare instellingen buiten). Die gemeenten besparen geld op afvalverwerking voor textiel en krijgen ook nog eens een bedrag per kilo. Op de inzamelbakken staat dan niet het logo van Leger des Heils of dat het voor een goed doel is maar veel mensen denken alsnog dat het voor hulpbehoevenden is. Waar de gemeenten de inkomsten van de kleding voor gebruiken weet ik niet.
Behalve die oneerlijke concurrentie voor kleine handelaren zoals ook met andere westerse dumping. Als een blanke Amsterdammer, goed gesitueerd als deze Parijzenaar Amah Ayivi, nu eens de mooiste kleding uit nog hier geplaatste Leger des Heils-containers vist, deze opknapt, of tot nieuwe creaties samenstelt en voor veel geld verkoopt is dat dus zeker niet minder bewonderenswaardig? Hij of zij spaart door niet onnodig ver heen en weer te vliegen het milieu dan ook nog eens.
Wat jij zegt (Als een blanke Amsterdammer …) gebeurt al veelvuldig. Je ziet het terug in de video. Vintageboetiekjes en kringloopwinkels hebben de eerste keus nog voordat de resterende kleding verscheept wordt naar het buitenland. Verder heb je wel gelijk dat er eigenlijk niet veel bewonderenswaardigs aan is om naar Togo te vliegen, daar kleding op te kopen en het flink duurder te verkopen in Parijs. Die kleding is daar echter al op de markt en wat zij doet heeft eigenlijk geen invloed op het proces van hoe die kleren daar op markt zijn gekomen. Het probleem ligt vooral bij het systeem van het Leger des Heils waarin het LdH alle gedoneerde kleding direct voor een prikkie (30 cent per kilo) aan commerciële bedrijven verkopen die het dan weer duurder verkopen aan vintageboetiekjes en kringloopwinkels en de resterende kleding aan groothandelaren in het buitenland. Veel van de mensen gooien de kleding namelijk niet weg als afval maar vertrouwen op het logo van Leger des Heils dat hun gedoneerde kleding terecht komt bij hulpbehoeven in plaats van dat het direct na het gooien in de inzamelbak eigendom wordt van commerciële bedrijven die slechts 30 cent per kilo betalen voor kleding die vaak meer dan honderdmaal meer waard is.
Emy Demkes heeft een boeiend drieluik geschreven over de handel in en de toekomst van tweedehands kleding. https://decorrespondent.nl/10390/jouw-afgedankte-t-shirt-is-onderdeel-van-een-miljardenbusiness-zelfs-als-je-het-weggeeft-uit-liefdadigheid/4185795590020-2ffcaa0e https://decorrespondent.nl/10448/de-kledingbakken-zitten-voller-dan-ooit-wat-moeten-we-met-al-die-afdankertjes/4209161917664-855cafce https://decorrespondent.nl/10556/jaarlijks-verbranden-we-miljoenen-tonnen-kleding-het-goede-nieuws-dat-kan-anders-ook-als-luisterverhaal/4252671631208-4752bb3f
Meteen in de eerste 5 min al deze onzin: ‘Textiel is gewoon een afvalproduct. Zodra een burger het [textiel] in een plastic zak op straat zet verwordt het wettelijk gezien tot afval. Afval doneer je niet, je ontdoet je van afval. Ik vind doneren in het hele verhaal een raar woord’ Ik denk dat de mensen die de kleren in een plastic zak doen, dat niet doen omdat het afval is, maar omdat in grote letters op inzamelbakken staat dat je het in een zak moet doen. Verder staat er in nog grotere koeienletters ‘LEGER DES HEILS’ op de inzamelbakken voor kleding. Die inzamelbakken zijn dus niet vergelijkbaar met afvalbakken voor ‘restafval’, ‘papierafval’ en glasafval’. Als er LEGER DES HEILS’ op staat heb je de verwachting dat je kleren ergens terecht komen waar het nog gebruikt gaat worden door mensen die minder bedeeld zijn zoals in ontwikkelingslanden of daklozen. Dat kun je ook horen in de interviews in die eerste 5 minuten. Dat is dus wel degelijk een donatie van die mensen. Die kerel wil het liever afval noemen in plaats van donatie (geen verantwoording afleggen) omdat die donaties vermoedelijk niet (kosteloos) terecht komen bij degenen voor wie het bedoeld is. Ik ga even verder kijken nu.
Het leger des heils heeft een eigen kledingwinkel. De 50/50 budget store, in de meeste grote steden is er 1. Daarnaast wordt kleding verstrekt aan daklozen en anderen die gebruik maken van voorzieningen van het leger. De allerbeste stukken worden in grote hallen uit de bakken geselecteerd, vaak ook weer door daklozen of werklozen, en bij 50/50 verkocht. Meer dan 80% wordt inderdaad als afval gedumpt. Je kan er op verschillende manier naar kijken maar dit soort activiteiten van het leger des heils zijn gewoon financieel renderend. Via de bakken komen ze gratis aan de kleding en de arbeidskrachten die in gezet worden krijgen geen salaris. Vervolgens wordt het grootse deel voor een lage prijs elders gedumpt. Daarnaast ontvangt het leger in de meeste steden een vergoeding van de gemeente voor het opvangen en bezig houden van daklozen en werklozen. Het is dus gewoon een bedrijf en geen liefde werk oud papier.
Je en jij krijgt het dividend vanuit de winst. Of ligt het anders? Ik zal je wat verklappen, ik krijg elk jaar een jaarverslag van het Leger des Heils en hun inkomsten worden gebruikt voor opvang van daklozen etc. Nog steeds niet bekend namens welke partij je jouw larie post.
@ Frans Kwakman Jij schrijft: Ik zal je wat verklappen, ik krijg elk jaar een jaarverslag van het Leger des Heils en hun inkomsten worden gebruikt voor opvang van daklozen etc. Voor de opvang van daklozen wordt het leger des heils gewoon betaald door de gemeente. Je moet nu nog eens leren zo'n jaarverslag te begrijpen.
@Daan Wellicht moet je zelf leren begrijpen wat een bedrijf is? Niet elke entiteit die subsidie krijgt van een gemeente is daarmee bedrijf. Een nogal bijzondere conclusie, m.i.
@ DaanOuwens. Sterker nog. Zodra daklozen een (gekort) daklozenuitkering ontvangen dan vangt het Leger des Heils die daklozen vaak niet meer op (zet ze op straat) omdat zij dan een inkomen hebben. De gemeente geeft LdH dan immers geen geld meer voor de opvang omdat de gemeente al een daklozenuitkering uitbetaalt. In een stad als Amsterdam kun je met een daklozenuitkering onmogelijk een kamer of woning huren en geen verhuurder of studentenhuis zou hen sowieso accepteren zelfs als zij het geld ervoor wel zouden hebben gehad. Alleen tijdens de winteropvang vangt LdH samen met HVO Querido wel iedereen op die een slaapplaats nodig heeft. De rest van het jaar moeten die daklozen (betaald, 10 dagen per maand) slapen bij HVO Querido, onbetaald bij het stoelenproject of betaald in een hostel.
@ Quibus Jij schrijft: Niet elke entiteit die subsidie krijgt van een gemeente is daarmee bedrijf. Een nogal bijzondere conclusie, m.i. Niet echt als je de jaarverslagen en financiële verslagen van het leger des heils leest. het belegd eigen vermogen van het leger des heils in Nederland in op dit moment ruim 60 miljoen. Voor een groot deel afkomstig uit de bedrijfsvoering. Ken jij veel welzijnsclubjes met een dergelijk vermogen? De meeste onderdelen van het leger des heils functioneren gewoon als bedrijf en maken winst. Een positief saldo wordt over gemaakt naar de centrale organisatie de "aandeelhouder". Hoeveel verstand heb jij van bedrijven? @ Qizilbash Jij schrijft: Sterker nog. Zodra daklozen een (gekort) daklozenuitkering ontvangen dan vangt het Leger des Heils die daklozen vaak niet meer op Dat klopt, ik heb bijna een jaar interim in Amsterdam gewerkt voor een social firm. Dus ook samengewerkt met het leger des heils, HVO Querido en andere clubs waaronder veel dagopvang en GGZ. Overigens onder mijn eigen deelnemers veel daklozen en ik had een zeer nauwe samenwerking met het leger. Op zich geen slechte mensen, maar gewoon functionerend als een commerciële partner, met een duidelijke visie op hun eigen concurrentiepositie in de markt, echt geen liefde werk oud papier. Ook de opvang in Rotterdam van drugsverslaafden is een commerciële tak van sport. In andere steden ken ik ze niet zo goed. Maar merkwaardig genoeg zijn er nogal wat mensen die deze werkelijkheid niet onder ogen kunnen zien. Zie ik ook bevestigd in de reacties hier. Ik zou dit soort werk als gemeente trouwens liever aanbesteden aan een bedrijf dat die hele christelijke rimram achterwege zou laten en ook als medewerker niet christelijke mensen wenst aan te nemen. Het is nu toch ook in ethische zin een soort ons kent ons clubje. Medewerkers kennen elkaar van kerk, school, sport en werk. Van werkvloer tot directie. Niet echt gezond.