Waren er maar meer zoals Linda Voortman

Linda Voortman heeft een verschrikkelijk standje gehad en zij mag een maand niet meer in de Tweede Kamer komen. Zij liet zich immers ontvallen wie behalve Van Woerkom nog meer had gesolliciteerd naar de functie van ombudsman. Haar fractieleider Bram van Ojik bromt in de microfoon. Hij geeft voor dat hij haar stevig aanpakt maar ontkent ook dat Voortman het lek naar de pers is. De vreselijke Anouchka van Miltenburg, voorzitter van de Tweede Kamer, heeft zelfs de rijksrecherche op de zaak gezet: de onderste steen moet boven! Tot zover is alles normaal. Alle betrokkenen spelen de rol die van hen verwacht wordt. Uit de school klappen over sollicitatieprocedures gaat niet aan. Dat kun je niet laten passeren.

Die woede vanuit het publiek en vanuit de media begrijp ik niet. Linda Voortman heeft een soort klokkenluidersgedrag vertoond. Zij trok een stukje van de sluier weg over de procedure die ertoe leidde dat Guido van Woerkom op het schild verheven werd, een man evident ongeschikt om de functie van onafhankelijk laatste toevluchtsoord te vervullen voor wie zich door de overheid gemaltraiteerd acht. Zijn ongelukkige grap van een paar jaar terug was misschien tot daaraan toe. Maar aan je onvrijwillig vertrek uit je vorige baan drie ton overhouden komt wat schril over als de politiek net de mogelijkheden voor gewone werknemers om een afkoopsom mee te nemen sterk heeft beperkt.

Als burger zie ik graag hoe de ramen van de achterkamertjes worden opengezet en een stevige wind de muffe geur van de politieke intrige wegjaagt. Juist wat achter de schermen gebeurt, heeft mijn warme belangstelling. Daarover wil ik zoveel mogelijk weten. Iedereen die naar de media lekt, is een vriend van de burgers en een vijand van de Haagse coterieën, ook als zijn of haar motieven egoïstisch of minder edel zijn. Hoe meer er uitlekt hoe beter. Burgers hebben er recht op het echte verhaal te kennen. Ze worden al genoeg met vage praatjes en woordenmist om de tuin geleid. Linda Voortmans loslippigheid was een zonnestraal die zich even – een moment – door het grauwe wolkendek boven Den Haag wist te boren.

Nu wordt daar door jan en alleman tegen ingebracht dat geen “serieus” iemand meer op de functie van ombudsman solliciteert uit vrees om beschadigd te raken. Waarschijnlijk is dat waar. De Van Woerkommen van dit land – die overal  in leidende functies te vinden zijn – beseffen ongetwijfeld dat hoge colleges van staat geen safe haven meer zijn om de laatste jaren voor het pensioen eervol door te brengen. Dat geeft ruimte voor echte kandidaten en daadwerkelijke deskundigen, mensen van buiten het ons-kent-ons-circuit,  lieden die desgevraagd niet verklaren dat zij “snurkend” lid zijn van een of andere middenpartij. Mensen zonder al die connecties maar met de juiste capaciteiten.

Bram van Ojik mag brommen. Dat is zijn rol. Maar van mij, belastingbetalend en het nieuws volgend burger, zul je over Linda Voortman geen kwaad woord horen. Waren er maar meer zoals zij.

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)