Waarom trouw je met wie je trouwt?

Waar heb je degene aan wie je het jawoord geeft op uitgekozen? Natuurlijk; alles is liefde, een uitstorting van hormonen en een overkoken van emoties en gevoelens van intimiteit die je bij die speciale ene kunt vinden. Absoluut waar natuurlijk, maar bij onderzoeken naar wie met wie getrouwd is blijkt dat er een sterke overeenkomst is in opleidingsniveau, raciale achtergrond en lichaamstype. Dat weten we dus al, maar voeg aan dit lijstje vanaf vandaag ook nog toe: genetische achtergrond. Ja: je trouwt vaak met iemand met wie je vrij veel DNA deelt.

Het onderzoek werd gedaan in de Verenigde Staten en maakte gebruik van de gegevens van de Health and Retirement Study . Bij 825 witte non-hispanic koppels (ja, het is een heel gedoe voor die onderzoekers om politiek correct op te schrijven bij wie ze het onderzoek deden) werd gekeken naar de overeenkomsten in het DNA en dat werd vergeleken met willekeurige mensen met wie ze niet getrouwd waren. Er bleek grotere overeenkomst te zijn in DNA bij koppels.

Is er nu een beetje of veel overeenkomst? Daarvoor vergeleken de onderzoekers de overeenkomst in opleiding met de overeenkomst in DNA. Daaruit bleek dat de overeenkomst in opleiding drie keer zo bepalend is als de overeenkomst in genetische achtergrond.

Een verklaring voor wat ze gevonden hebben geven de onderzoekers niet. Dat is ook erg moeilijk want dat wordt puur gokwerk. Ze roepen alleen maar stapels vragen op. We weten bijvoorbeeld ook dat partnerkeuze samenhangt met verschillen in immuniteit en dat mensen die sterk verschillen in immuunsysteem elkaar sterker aantrekken. Dat verloopt via geur. Het zorgt ervoor dat de kinderen die uit die relatie geboren zullen worden immunologisch sterker zijn. Maar ja, tot wie je je seksueel aangetrokken voelt hoeft niet automatisch dezelfde te zijn als met wie je in het huwelijksbootje stapt.

Zou je trouwens iemand met hetzelfde DNA ook herkennen aan de geur? En wat is het evolutionaire voordeel om met een genetische gelijke een club van twee op te richten? En wanneer wordt de overeenkomst te sterk zodat de keuze op inteelt gaat lijken? En bij gearrangeerde huwelijken, doet dan de moeder van de man het ruikwerk om uit te snuffelen of de potentiële partner genetisch past? En is het niet interessant om te zien of de niet-witte Amerikanen en hispanic blanken in de Verenigde Staten ook zo stom zijn om naar iemand te zoeken die genetisch op ze lijkt?

Kortom, weer een onderzoek dat veel suggereert, maar niets duidelijk maakt. Ik hou het er dus maar op dat de initiële aantrekkingskracht tussen mensen uitsluitend seksueel is, dat het leidt tot bonding en vriendschap, iets wat uiteindelijk kan leiden tot de keuze dat iemand zo leuk is dat je je economische bestaan en de kinderen die je wilt hebben ook met hem of haar deelt.

Wat is daarop uw antwoord? Ja!

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht