Waarom ik SP ga stemmen

Vroeger waren de landelijke verkiezingen een “feest van de politieke nuances”. Afhankelijk van de uitkomst kon Nederland een beetje naar rechts of een beetje naar links schuiven. Grote risico’s voor de fundamenten van de democratische rechtsorde waren er niet. Zowel voor linkse partijen als voor de rechtse was de rechtsstaat een onaantastbaar gegeven.

Maar sinds de opkomst van het populisme in 2002 is de Nederlandse democratie uit evenwicht geraakt. De populisten beschouwen zichzelf als de nieuwe norm voor de inrichting van de samenleving. De Leefbaren wilden artikel 1 van de grondwet schrappen, het leger op Marokkaanse jongeren in Gouda afsturen en zelfs de invoering van de doodstraf bespreekbaar maken. Onder de Leefbaren werd voor het eerst in de geschiedenis van de Tweede Kamer in het gebouw gevochten en onder Wilders heeft het hooliganisme in het parlement zijn intrede gemaakt.

In België werd het populistische en racistische Vlaamse Blok (Later Vlaams Belang) – ondanks zijn grote winst in de stad Antwerpen – in quarantaine gezet door alle andere partijen. Maar in politiek Nederland – waar kennelijk ook principes onderhandelbaar zijn –  zijn rechte ruggen dun gezaaid. Het CDA en de VVD hebben elke keer de populisten graag geholpen aan de macht te komen. Maar ook links ging gebukt onder de angst voor de populistische stem.

Alleen Alexander Pechtold en Femke Halsema gingen frontaal in de aanval tegen de PVV van Wilders. Maar daarvoor steunden ook hun partijen – samen met de andere linkse partijen trouwens – de dwaze wetsvoorstellen (Wet Inburgering bijvoorbeeld) tegen allochtone Nederlanders van de hand van minister Verdonk. Na Bush de domste politicus ooit! Het gevolg van 10 jaar populisme in Nederland is funest. Rutte zal straks “Nederland teruggeven aan de Nederlanders” in een zwaar toegetakelde staat.

Het land is dankzij 2 jaar kabinet Rutte-Verhagen–Wilders nationaal, Europees en internationaal zwaar beschadigd. Nationaal is Nederland diep verdeeld. De rechtsstaat, hét fundament van onze democratie, staat onder zware druk. Niet alleen gewone burgers, maar ook advocaten, rechters en hoogleraren waarschuwen al een tijd tegen de erosie daarvan. Internationaal is Nederland zowel in Europa en Amerika als in het Midden- Oosten en Azië geen factor van belang meer.

Als we – in navolging van de Amerikaanse hoogleraar Suzuki, de maatschappelijke en politieke behandeling van minderheden als een belangrijke indicatie beschouwen voor de kwaliteit van het democratische gehalte van een land, dan staat het signaal in Nederland als sinds 2002 op rood.

Genoeg is genoeg! Geen VVD en CDA meer in de regering. Deze partijen hebben nu genoeg tijd gehad om te laten zien dat het hen gaat om de macht en niet om christelijke of liberale principes. Voor de macht zijn ze bereid om hun ziel te verkopen. Heel vernederend voor deze “beschaafde” partijen is dat ze telkenmale diep door het stof gingen voor de macht van Wilders. Om zijn gedoogsteun te verkrijgen gedroegen ze zich als ware  knechten. Leers heeft Europa plat gereisd om het inperken van de grondrechten van migranten te bepleiten en Rutte, die in de regel over alles een babbel klaar heeft, had plotseling meel in de mond over het meldpunt tegen de Oost-Europeanen.

Zelfs puur racistische (wets-)voorstellen tegen migranten gingen Rutte en Verhagen graag uitvoeren, zie het Gedoogakkoord. De keuze op 12 september is daarom overduidelijk: het gaat niet meer om – binnen de sterk staande democratische kaders – een beetje naar links of een beetje naar rechts te gaan. Nee, het gaat thans om de principiële keuze tussen enerzijds het herstellen en overeind houden van onze democratische rechtsstaat of anderzijds, het land verder het populistische moeras indrukken. Rutte moet daarom weg! Want stemmen op Rutte is stemmen op het CDA als potentiële coalitiegenoot, en indirect op Wilders vanwege de gevoeligheid van de VVD voor de standpunten van de PVV.

De prominente vraag die ik vaak krijg is: op wie moeten we stemmen? Voor mij is de strategische keuze helder. Ik stem op de linkse partij die in staat is om Rutte te verslaan. Dat was in 2010  de PvdA, het is deze keer de SP. De PvdA kwam toen slechts twee zetels tekort om Rutte achter zich te laten. Ik hoop dat de linkse burgers die toen op een andere partij stemden inmiddels hun les hebben geleerd. Met de SP als winnaar kunnen we eindelijk de rampzalige koers van Rutte van ons afschudden. Bovendien hebben we, met de SP als winnaar, meer kans op een linkse coalitie, dan met Rutte. Het wegstemmen van Rutte is voor mij en vele burgers in het land meer dan een politieke keuze, het is voor onze democratische rechtsorde een existentiële plicht.

Mohamed Rabbae is oud-lijsttrekker van GroenLinks