Waarom een stem op DENK een verloren stem bleek

De verkiezingen voor de Provinciale Staten liggen achter ons en de tijd van analyses is aangebroken. Logischerwijs ging veel aandacht uit naar de Eerste Kamer en de consequenties voor de huidige coalitie in Den Haag. De afgelopen dagen heb ik veel analyses voorbij zien komen over de opmars van het Forum voor Democratie. Minder aandacht ging uit naar de resultaten van die andere relatieve nieuwkomer in Den Haag, de politieke partij DENK.

Waar de landelijke kopstukken van DENK spraken over één, twee of misschien wel drie Senaatszetels, werden het er uiteindelijk nul. Een verkiezingsuitslag heeft nooit één oorzaak, feit blijft dat DENK niet (genoeg) in staat is gebleken om de achterban te mobiliseren. Dit doet voor mij de vraag rijzen of de mensen die hun stem op DENK hebben uitgebracht, niet méér invloed hadden kunnen hebben als zij op een andere partij hadden gestemd.

Kijkend naar de standpunten van deze partij zijn er een aantal partijen die, in ieder geval voor een deel, een alternatief kunnen zijn. Hierbij valt te denken aan partijen als GroenLinks, de Partij van de Arbeid of D66. Deze partijen hebben verder als voordeel dat zij ten opzichte van DENK wel directe invloed hebben op het beleid van het land.

De uitslag van de afgelopen verkiezingen laat voor mij zien dat ‘verzuiling’ in de politiek lang niet altijd succesvol is. DENK-stemmers hadden er achteraf voor kunnen zorgen dat ‘links’ als geheel iets groter zou zijn geworden, als zij hun stemmen hadden geschonken aan een van de eerdergenoemde partijen. Nu bleek een stem op DENK een verloren stem, omdat zij uiteindelijk de Senaat niet hebben gehaald.

Politiek draait uiteindelijk om invloed op het beleid en de strategische stem is hier een wezenlijk onderdeel van. Zoals eerder vermeld heeft de lage opkomst onder hun achterban waarschijnlijk ook een rol gespeeld, toch schat ik de kans aanwezig dat veel DENK-stemmers zich in de toekomst zullen afvragen of een stem op DENK ook de meest effectieve stem is.