Waarom de Nederlandse gezondheidszorg een dikke onvoldoende krijgt

Zeer eloquent verwoord Johann. Top!

"dit vraag moet uiteraard naar de verantwoordelijken voor de ondoorzichtige structuren van de kartelverzekeraars en ondersteunende institutionele structuren gericht worden omdat er op dit moment volledig mist en zwijgen is over de ware winsten van de verzekeraars, hun reservepotjes waarover nooit gesproken wordt, tevens de winstmarges op onderdelen en in het geel." Kortom: je kakelt je complotten fact free bij elkaar en je hebt niet het geringste benul van waar je over praat. Er is niks ondoorzichtigs aan de zorgverzekeraars: het zijn bijna allemaal coöperaties en iedereen die werkelijk interesse heeft kan de cijfers inkijken. Wat de winst betreft kennen coöperaties maar drie smaken: het wordt aan de reserves toegevoegd om toekomstige tegenvallers op te vangen, er wordt mee geïnvesteerd in extra kwaliteit of het wordt teruggegeven aan de aandeelhouders (de verzekerden) in de vorm van een korting op de premie. "Het is het grootste taboe van onze zorgstelsel." Nee. Het grootste taboe is geestelijke luiheid. En daar is inderdaad nog geen behandeltraject voor.

Citaat uit de inleiding van het afscheid van Prof. W. van de Ven (EUR) met het symposium 'Het beste zorgstelsel?': Alle landen in de wereld streven naar de heilige graal van het ‘beste zorgstelsel’. De geleidelijke en consistente hervorming in Nederland richting ‘gereguleerde concurrentie in de zorg’ is internationaal uniek. De hervormingen worden internationaal met grote belangstelling gevolgd en zijn voor een aantal landen een inspiratiebron.' Einde quote.

"Dit artikel heeft als doel te verdoezelen dat de gezondheidszorg in Nederland aan een kartel verzekeraars verkocht is omwille van optimalisatie van gestructureerde winsten." Dan is het aan jou om dat complot te onthullen. Dus kom op met de winstcijfers van die verzekeraars, kom op met je bewijs van kartelvorming en bovenal: zeg er even bij waar die winst naartoe gaat, aangezien bijna al die verzekeraars coöperaties zijn en dan zijn de mogelijkheden tamelijk beperkt.

Helaas ben ik op het technocratisch symposium niet geweest daarom moet ik (voorlopig) op een citaat afgaan: {" Alle landen in de wereld streven naar de heilige graal van het ‘beste zorgstelsel’"} Enkel door het gebruik van het begrip "Helige Graal" zou de lezer meteen op de hoede moeten zijn dat er over imaginaire technocratische doelstellingen gaat. Terwijl de nationale zorgstelsel levende mensen behandelt waar het strikt verboden moet worden om neoliberale experimenten mee te blijven voeren. Ik laat nu even terzijde dat de aanduiding "alle landen" bijzonder zelfingenomen en hooggegrepen is - daar raken we meteen in een andere discussie. Je hoeft geen hoogleraar te zijn om de beroemdste uitspraak te kennen: "Never change a winning team". Gezien dat de Nederlandse zorgstelsel altijd zeer geprezen is geweest is echter de vraag om de ware reden te onthullen voor de verandering van de zorgstructuur. Die kon op verschillende, onder andere, minder ingrijpende manieren gebeuren. Qui Bono?

Qui Bono? Daar komt de volgende terechte opmerking {“Dus kom op met de winstcijfers van die verzekeraars,”} – dit vraag moet uiteraard naar de verantwoordelijken voor de ondoorzichtige structuren van de kartelverzekeraars en ondersteunende institutionele structuren gericht worden omdat er op dit moment volledig mist en zwijgen is over de ware winsten van de verzekeraars, hun reservepotjes waarover nooit gesproken wordt, tevens de winstmarges op onderdelen en in het geel. Het is het grootste taboe van onze zorgstelsel. Moeten we ook niet vergeten dat corporaties en hedgefunds met korte horizon winstbejaag zorginstellingen aan het overnemen zijn wat zeker geen goede vooruitzicht voor de toekomst van onze zorgstelsel is.

""Want het financiële risico van een ziekenfonds is de laatste jaren opgelopen van 2,5 naar 25 procent van zijn uitgaven, terwijl het fonds voor zijn dure, chronische patiënten niet méér geld ontvangt uit de Algemene Kas van de Ziekenfondsraad dan voor zijn andere verzekerden.Op zichzelf is het een prima ontwikkeling dat de ziekenfondsen meer risico zijn gaan lopen. Het dwingt ze tot doelmatigheid en tot effectief onderhandelen met zorgverleners over tarief en behandeling. Maar de fondsen moeten wel de kans krijgen verantwoord te onderhandelen.We moeten er niet aan denken dat een fonds financieel nat gaat doordat het overspoeld wordt door chronische patiënten omdat het zulke goede hulp regelt, terwijl de concurrent met weinig chronische klanten op rozen zit.De positieve ontwikkeling van een groter financieel risico voor de fondsen heeft als keerzijde dat chronisch zieken ongewenste verzekerden kunnen worden...... aldus van de Ven in 1998

Dag Truus - denk nu even verder na. Iets wat ogenschijnlijk duur lijkt, kan op de lange termijn de goedkoopste oplossing zijn. Door je zo blind te star en op geld, vergeet wat er voor nodig om een samenleving zo in te richten dat mensen de meeste kansen om zich te ontwikkelen. Uiteindelijk is dat laatste waar het echte geld mee verdient wordt. Wat wijst in deze richting is het positieve verband wat crosscultureel gevonden wordt tussen investeren in welzijn en welvaart.... En het negatieve verband dat crosscultureel gevonden wordt tussen des investeren in mensen en welvaart. makes sense doesn't it! Als we jou manier van denken volgen, lopen we met zijn allen als lemmingen in het ravijn. Als je slechts kijkt naar geld, kijk je niet of minder naar mensenlevens. De vraag is dus waar het in het eggie om draait. Pfff... Het neoliberalisme als oplossing van maatschappelijke vraagstukken is in de academische wereld zo dood als een pier (behalve in de economie, gek genoeg ;-) ) Oh... voor ik het vergeet: wel te rusten, Truus!

Beste Truus, Ik heb vorige week een reactie gekregen van deze journalist van de Trouw die mijn analyse had gelezen op skipr.nl en hij zei letterlijk dat ik nog mild was in mijn oordeel... Kortom, dit artikel in de Trouw kan bij het oud papier!

Gezien de discussie hier over cijfers van het Zweeds instituut verwijt ik u naar De Oeso, de jaarlijkse Health at a glance-rapportage over zeer uiteenlopende facetten in de zorg OESO werkt niet met een ranking

Staar je maar blind op de efficientie - in plaats van de kwaliteit!

Vakman Efficientie en kwaliteit gaan heel goed samen.

Gijs Vandaar ook verwijzing naar breed onderzoek van OESO daar krijgt Nederland zeer zeker geen onvoldoende.

@Truus Totalitaisme en efficientcy denken gaan heel goed samen (en nee... kwaliteit drukt ook die zaken uit die je niet in getalletjes kunt vatten - en dat staat dus haaks op het effeciency denken. De vraag is alleen of je dit werkelijk begrijpt...)

Iedereen die een antwoord wil op de vraag hoe goed het Nederlandse zorgstelsel nu eigenlijk is, kan ik het boek van Mark Britnell aanraden. Britnell vergelijkt de dertig zorgsystemen van alle grote en moderne landen in de wereld op hoofdlijnen. Hij noemt twaalf landen die op een bepaald onderdeel excelleren: het Verenigd Koninkrijk met zijn NHS als publiek systeem voor de gehele bevolking, Israël met haar primary care, Brazilië met haar community services, de geestelijke gezondheidszorg van Australië , gezondheidsvoorlichting en preventie in de Scandinavische landen (die Britnell bij elkaar optelt), patient and community empowerment in sommige regio's in Afrika, onderzoek en innovatie in de VS, innovatie en implementatiekracht in India, de toepassing van informatietechnologie in Singapore, keuzevrijheid in Frankrijk, het financieringssysteem van Zwitserland en de ouderenzorg in Japan. Nederland staat er niet bij, wel worden enkele organisaties in positieve zin genoemd: veel aandacht krijgt Buurtzorg en verder is Britnell lovend over het dementiedorp Hogewey en de patiënt empowerment-beweging van ParkinsonNet. Daar moeten we het als Nederland mee doen. Het probleem is dat ons zorgstelsel duur is, waar geen bijzondere zorgkwaliteit op enig onderdeel tegenover staat. Onze levensverwachting van 81.1 jaar is niet meer dan gemiddeld (14e plek, Japan staat op de 1e plek). Zwitserland Het is wel ingewikkelde materie. De funding van Zwitserland lijkt erg op de onze met een mix van belastingen en verplichte private verzekering. Maar Zwitserland 'excelleert', wij niet. Cijfermatig is er wel een duidelijk verschil: Zwitserland geeft 1,4 procent minder uit (BNP) dan wij en de groei van de zorguitgaven is zeer beperkt in vergelijking met Nederland, ze heeft meer dokters en de levensverwachting is er significant hoger dan bij ons (+1.6 jaar). Qua inkomensverdeling (GINI-score), het percentage 65-plussers en het percentage mensen met obesitas zijn beide landen echt gelijkwaardig. De conclusie is evenwel dat Zwitserland beter presteert dan Nederland. De auteur is van mening dat een duaal financieringssysteem van belastingheffing en private zorgpremies zoals het onze (en het Zwitserse) als systeem op de lange termijn niet houdbaar is: 'Single payer systems are best for better population health (publieke gezondheidszorg), better patient care (individuele zorg) and taxs payer value', zegt hij dan ook met grote stelligheid in een interview met een medisch tijdschrift. Voorbeelden van single payer systems zijn de Scandinavische landen, Italië, Japan en het VK. Britnell: 'In the long run, a dominant payer and pricing system is more able to pursue the triple aim of better health, better care and better value for the population at large.' Ons financieringssysteem van collectieve belastingheffing en toeslagen in combinatie met verplichte particuliere verzekering is niet goed. Het is niet toekomstbestendig. Het werkt, laat ik het zo zeggen, kostenbeheersing tegen en wordt daardoor onbetaalbaar. De tabel met Key Statistics at a Glance achterin het boek is zeer verhelderend. Met 12,9 procent van het BNP geven we na de VS van alle landen het meest uit aan de gezondheidszorg.

Kom gelukkig bijna nooit in ziekenhuis. Maar weet wel dat de farmaceutische industrie een zeer grote vinger in de pap heeft in de gezondheidszorg.

objectieve normen piet? rflol. Daar zit nu juist het probleem. Volgens velen, internationaal, zijn die normen niet zo objectief als men voorstelt.

Ja maar Piet, de het is toch 'objectief gemeten' door de ogen van onze populistjes, de conservatief socialisten en de boeven van Geert. Die gillen altijd om het hardst, maar kunnen zelf geen betaalbare alternatieven bieden!

Johan en Gijs zijn gegevens zijn in uw ogen wel objectief? las gisteren een leuke opmerking van iemand over objectiviteit van de media "Ze zijn objectief wanneer het in mijn straatje past" of van gelijke strekking

We kunnen ons blindstaren op vrij-weinig-zeggende lijsten of we kunnen ons gaan afvragen hoe het stelsel beter kan - bijvoorbeeld minder marktwerking en meer preventie (van fijnstof of meer vrije tijd tot voeding)...

"bijvoorbeeld minder marktwerking en meer preventie (van fijnstof of meer vrije tijd tot voeding)" Daar zit nu werkelijk geen enkel verband tussen. Meer marktwerking (want waar is die markt eigenlijk, met een allesbepalende opdrachtgever?) kan ook tot meer preventie leiden. Omdat verzekeraars nu eenmaal heel goed kunnen rekenen. Vandaar dat veel ziekenfondsen speciale projecten hadden om de grootste risicogroepen (laagopgeleide tonnetje ronde vrouwen van middelbare leeftijd) aan het bewegen te krijgen: overal werden daartoe gratis begeleide wandelclubjes opgericht. Het mag niet meer. Van de partij die voorkomt dat er ook maar van iets als marktwerking of preventie sprake kan zijn: de alles bepalende overheid die tot achter de komma zegt wat wel en niet mag in de basisverzekering.

"Volgens velen, internationaal, zijn die normen niet zo objectief als men voorstelt." En denk je dat de eigen dikke duim die situatie verbetert of verslechtert? Mensen die het onderwerp serieus nemen werken er continu aan om die normen bij te stellen naar de laatste inzichten. Maar ik kan me voorstellen dat je dat een beetje te inspannend vindt.

@piet - zoals zo vaak ligt het genuanceerd... Het is niet zo dat ik per tegen marktwerking ben. Alleen wel in de zorg omdat daar per definitie geen sprake is van een 'markt' met 'consumenten' die het goedkoopste of beste product willen (je bent gezond of je bent het niet, that's all). En bovendien is het een pervers gegeven dat 'winsten' worden gegenereerd die in private zakken verdwijnen - denk aan de extreem hoge prijzen van medicijnen die nota bene voor een groot deel gefinanceerd worden met de kennis afkomstig van (publieke) universiteiten. Er zijn een hoop parasieten die ervoor zorgen dat marktwerking in de zorg - meer 'kost' dan het oplevert.... Als het om preventie gaat, ben ik niet van het geheel verbieden. Maar schadelijk gedrag mag wel moeilijker worden gemaakt om het uit te voeren - zoals we dat ook met het roken hebben gedaan. Verder valt er nog een wereld te winnen door mensen wijzer te maken - denk bijvoorbeeld aan minder reclame voor tal van schadelijke zaken. Ook de schadelijke uitstoot van de industrie kan verder aan banden worden gelegd. Wat te denken van meer vrije tijd voor de mensen en minder stress (inderdaad, dus minder efficiency denken!) wat dat oplevert voor de gezondheid.... En nu komt het: alleen een overheid zou dit kunnen uitvoeren omdat veel van deze maatregelen tegen de belangen van de industrie ingaan - want zelf-regulering werkt niet (denk aan de bank-sector). En voor dat we boe of bla beginnen te roepen - het afschaffen van de kindarbeid in het begin van de 20ste werd door iedereen eerst als onmogelijk gehouden. En kijk eens in wat voor werled we vandaag de dag leven - qua welzijn een veel betere dan toen. Het kan dus allemaal wel! Laat het inzicht in ieder geval indalen dat er ruimten zijn die gecomodificeerd kunnen worden (dus waar de markt heilzaam kan werken voor de mensheid) en dat er ruimten zijn die gedecomodificeerd zouden moeten worden (daar waar de markt niet heilzaam werkt voor de mensheid - waar de gezondheidszorg en nutsvoorzieningen onderdeel van uitmaken).

"Het is niet zo dat ik per tegen marktwerking ben. Alleen wel in de zorg omdat daar per definitie geen sprake is van een ‘markt’ met ‘consumenten’ die het goedkoopste of beste product willen (je bent gezond of je bent het niet, that’s all). En bovendien is het een pervers gegeven dat ‘winsten’ worden gegenereerd die in private zakken verdwijnen" Wat dat laatste betreft: dat heeft Schippers redelijk doortastend aangepakt. Maar dat heeft niks te maken met de zorgverzekeraars: dat zijn bijna allemaal coöperaties die helemaal geen winst mogen maken. Door de touwtjes in Den Haag wat minder strak in handen te houden zou je best voorwaarden kunnen scheppen waarbinnen er wel sprake is van een soort marktwerking en waardoor de klant echt iets te kiezen heeft. Wat dacht je bijvoorbeeld van de aanpak van obesitas? Daarop zouden zorgverzekeraars zich best van elkaar kunnen onderscheiden: de een door maagverkleiningen en dergelijke ruim te vergoeden, de ander juist door extra te investeren in preventieve maatregelen die voorkomen dat het zo ver komt en als dat toch het geval mocht zijn een extra eigen bijdrage te vragen. Dat zou toch een punt zijn waarop verzekeraars zich kunnen onderscheiden en de klant meer te bieden dan one size fits all: je mag zelf kiezen of je een verzekering neemt waarbij je ruimschoots gebruik kunt maken van voedselconsulenten, mensen die je helpen om meer te bewegen enzovoorts of dat je een verzekering neemt die jouw premiegeld gebruikt om met de kraan open te dweilen. Van dwang is geen sprake, want je mag zelf kiezen welk pakket het beste bij jou past. De enige restrictie zou een rem op overstappen moeten zijn: als er een acceptatieplicht is (waar veel voor te zeggen is), dan moet je wel kunnen bepalen dat klanten niet meteen gebruik kunnen maken van alle voorzieningen maar de eerste jaren een extra eigen bijdrage moeten betalen. Uiteraard om te voorkomen dat mensen wat al te calculerend gaan shoppen: zolang er niets aan de hand is de goedkoopste verzekering nemen en zodra het mis gaat snel overstappen naar de verzekeraar die in dat geval het ruimste pakket biedt.

Ik ben gevoelig voor je one-size-fits-all argument. Maar desondanks denk ik dat het optuigen van diverse bureaucratieën die met elkaar moeten concurreren in het leveren van zorg en prevrntie de beste oplossing is. Ten eerste omdat bureaucratieën de neiging hebben om zelfstandig te opereren om hun machtsbasis te vergroten (wat, als het om de gezondheid gaat, extreem nadelig kan uitpakken, zie de kartelvorming in de farmaceutische industrie). Als je een marktsituatie creeert zet je de overheid en daarmee de democratische controle op afstand. Nogmaals, als het om de gezondheid gaat lijkt me dat een ongezonde situatie. Ten tweede zijn er de praktische bezwaren waar jezelf al op wees (hoe voorkom je calculerend gedrag). De zorg leent zich niet voor concurrentie - gezondheid is namelijk geen product zoals bijvoorbeeld een set sportschoenen van een duur merk.

"Als je een marktsituatie creeert zet je de overheid en daarmee de democratische controle op afstand." Dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Dat je meer smaken toestaat betekent niet dat je de grenzen waarbinnen die markt zijn werk mag doen niet meer democratisch bepaalt. Dat doe je nog steeds middels de wet- en regelgeving en doordat de bulk van de premies via de overheid worden geïnd. Bovendien worden via DNB de nodige eisen gesteld aan de financiële gezondheid van de organisaties, tot en met welke reserves aangehouden moeten worden. Het grootste risico is dat, al zijn de zorgverzekeraars nog steeds bijna allemaal coöperaties, er anderssoortige zorgverzekeraars bijkomen. Dat zou ik wel eerst dichtspijkeren door de coöperatieve vorm weer verplicht te stellen. Het is de beste garantie dat er niet naar winst wordt gestreefd en dat het belang van de leden voorop staat. Binnen zo'n kader moet het toch mogelijk zijn om mensen voor een zorgverzekeraar naar hun smaak te laten kiezen, waardoor ze zelf kunnen bepalen welk deel van het budget naar preventie gaat en welk deel naar het achteraf herstellen van de schade.

Piet - zoals je net nu formuleert zouden we nog weleens dicht bij elkaar kunnen liggen. desondanks ben ik voorzichting aangezien de 'markt' aantoonbaar bewezen heeft niet de panacea te zijn zoals ons dikwijls is voorgespiegeld. De 'markt' is niet mythisch, de 'markt' is een andere manier om te zeggen dat de sterkste overleeft (en dat gaat vrijwel altijd ten koste van iets...)

"zoals je net nu formuleert zouden we nog weleens dicht bij elkaar kunnen liggen." Ik zie tussen ons ook eerder een verschil in invalshoek dan een verschil in doel en intentie. "desondanks ben ik voorzichting aangezien de ‘markt’ aantoonbaar bewezen heeft niet de panacea te zijn zoals ons dikwijls is voorgespiegeld." Mijn bezwaren tegen vrijemarktfundamentalisten zijn niet minder groot. Maar mijn bezwaren tegen een planeconomie zijn even groot, omdat ook dat niet bepaald het beste in mensen naar boven haalt. Ik ben (zoals overigens de overgrote meerderheid, wat we in het gepolariseerde debat nogal eens vergeten) voor een gemengde economie, waarbinnen overheid en markt hun eigen rol spelen. Maar de bottom line is dan wel dat de overheid het speelveld bepaalt waarbinnen de markt zijn werk kan doen. De overheid blijft zowel de partij die de spelregels bepaalt als de scheidsrechter. Dus als er spelverruwing optreedt zal ik als eerste wijzen naar de overheid: je moet beter handhaven en als dat niet lukt de spelregels aanpassen. Van de markt verwacht ik creativiteit en efficiency. Maar geen moraliteit, omdat resultaatsgerichtheid in de markt voorop staat en beloond wordt. Dus maakt de aanvaller een schwalbe om een strafschop te versieren, deelt een middenvelder een elleboogstoot uit als hij daarmee wegkomt en schopt een verdediger een tegenstander desnoods doormidden. En het publiek staat er nog bij te juichen ook als het toevallig iemand van hun favoriete elftal is. Het is toch echt de overheid die de grenzen bepaalt en alles in goede banen moet leiden. Maar wel zonder de wedstrijd dood te fluiten, want dan ben je meteen ook alle creativiteit kwijt. De eisen die ik aan de overheid stel zijn veel hoger dan de eisen die ik aan de markt stel, omdat ik vind dat je van de overheid meer mag verwachten. Het is mooi meegenomen als een verdediger het voetballend weet op te lossen in plaats van de tegenstander doormidden te schoppen om zijn doel te bereiken (de ander niet aan voetballen toe te laten komen). En mijn sympathie ligt bij de verdediger die dat voor elkaar weet te krijgen. Maar ik eis van de scheidsrechter dat hij dat type verdedigers tot hun recht laat komen in plaats van valsspelers ermee weg te laten komen. Omdat iedere deelnemer aan het spel zich daarnaar gaat gedragen: kom je weg met overtredingen dan gaat iedereen meteen op zoek naar de verdediger die precies tot op het randje van wat wordt getolereerd gaat.

Beste Donostia, Het gaat erom: wat is de kwaliteit van onze gezondheidszorg in relatie tot de kosten? Leidt het unieke systeem van gereguleerde marktwerking tot een goede gezondheidszorg tegen relatief lage kosten? Het antwoord is: NEE. Link naar een OESO-rapport (2015): http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/social-issues-migration-health/fiscal-sustainability-of-health-systems_9789264233386-en#page250 (zie hoofdstuk 10, pag. 249). A propos, India geeft 4% van het Bruto Nationaal Product uit aan de gezondheidszorg, China 5,6% en wij 13% (De USA zelfs 17%). Bron: Mark Britnell, In Search of the Perfect Health System (2015), Key Statistics at a Glance (pag. 224). Een aanrader, dit boek.

[Voor mijzelf mag het systeem terug naar de staat, maar dan niet zeuren over wachtlijsten.] Waarom zou dat wachtlijsten moeten opleveren? Het zou best zo kunnen zijn dat de staat heel goed wachtlijsten kan voorkomen. Ook de staat kan bijleren. Bureaucratie kan geen argument meer zijn. Geld dat omgaat in de gezondheidszorg beter reguleren. Dan kunnen er meer mensen worden ingezet om ook de wachtlijsten te voorkomen.

[Liever had ik een vol kapitalistisch systeem, dat vind ik gezonder.] Zoals in de VS.

Premie ( via zorgtoeslag) en verdere afdracht is voor een groot deel inkomens afhankelijk. In ziekenhuis zorg werd 15/20 jaar geleden door maatschappen gemiddeld aanmerkelijk meer verdient dan op dit moment. Het graaien in de zorg door mismanagers is afschuwelijk laat dat duidelijk zijn, maar 15/20 jaar geleden stonden er tientallen mensen op loonlijst ziekenhuizen die er al jaren geen stap meer binnen zetten. Som kosten voor deze inproductieve personeelsleden was aanmerkelijk hoger en jaarlijks terugkerend dan wat er nu aan handdrukken wordt betaald. Maar je hoorde er toen niemand over!

Officieel is het de bedoeling dat alle verschillende behandeling een prijskaartje kennen en dat op basis daarvan jaarlijks een hoeveelheid zorg ingekocht wordt door verzekeraars. Maar in de praktijk maken verzekeraars vooral lumpsum-afspraken of contracten met een uitgavenplafond met zorgverleners; wat wezenlijk nauwelijks verschilt met het oude systeem van budgettering. follow the money

Oh god Truus - wat een inlevingsvermogen en wat een visie... Waar gaat het nu eigenlijk om, wat is het belangrijkste.... geld? Volgens mij, zeker als het om zorg gaat, zou je moeten kijken naar - mensen. Gaat het beter met de gezondheid van de samenleving als geheel - dat is de vraag. En helaas voor je wereldbeeld blijkt aantoonbaar in land na land dat daar waar neoliberale modellen worden losgelaten op samenlevingen - mensen gemiddeld eerder beginnen te sterven, tienerzwangerschappen toenemen en het drugsgebruik stijgt. Allemaal signalen van toenemende stress. Voor velen wordt het slechter en slechter en slechter en slechter. Langzaam maar zeker verdwijnt de middenklasse (zie de VS die ons voor zijn gegaan - waar denk je dat Trump op teert!?). Hoe kan dat eigelijk? Waarom? Wat is er dan mis met 'marktwerking? Omdat 'de markt' er in de praktijk voor zorgt, dat diezelde 'markt' in de praktijk zodra deze gedereguleerd is, niet vrij opereert zoals de voorstanders pretenderen. En dat is logisch, gegeven de menselijke neiging om machtsposities voor langere tijd veilig te stellen - zie daar de voedingsbodem voor de lobby industrie, zie daar de voedingsbodem voor kartelvorming, zie daar de concentratie van macht, zie daar de oorzaak van toenemende verschillen tussen rijk en arm. En nee... dat pakt allemaal niet goed uit voor de gezondheid - zoals dat inmiddels in land na land (niet in de laatste plaats in het land dat geldt als de bakermat van het neoliberlisme, de VS, vollop aangetoond). Nee, vroeger was inderdaad niet alles beter. Sommige dingen waren slechter, en sommige dingen waren inderdaad beter. En een van die dingen die beter waren (hoewel zeker niet perfect) was dat we ervoor zorgden dat prive belangen geen of in ieder geval minder invloed hadden op ons zorg beleid. Slaapzacht, mijn immer niet kritische, voor zichzelf nadenkende, mevrouw Truus Beek... wel te rusten!

Nee ik slaap uitstekend voorkomt dat ik met drukke verhalen kom die als een flipperkast alles aan alles verbind.

Dag Truus - je bent vrij om te denken en te geloven wat je wil. Dus als je kiest voor simplisme, dan is dat ook prima. En tegelijkertijd diskwalificeer je daarmee je eigen argumenten. Want alles, hangt immers met alles samen... dus - wel te rusten verder!

De waarde van markten worden uitgedrukt in hoeveelheden geld terwijl gezondheid een andere (of misschien wel oneindige) niet in geld uit te drukken waarde heeft. Ik denk dat alleen hierdoor een gereguleerde markt zeer lastig te realiseren is. Want de marktbelangen staan eigenlijk tegenover het belang van een (in dit geval) goede gezondheid. Dit geldt naar mijn mening niet alleen voor de gezondheidszorg, maar ook voor vele andere sectoren...

Goed uitgangspunt.

Beste ratio, ook jij laat je in de luren leggen. De EHCI-rapporten waar Nederlandse politici en bestuurders zo graag mee schermen omdat we op de 1e plek van Europa staan en waar jij met deze link ook naar verwijst zijn vrijwel volledig gefinancierd door Big Pharma, die bijna nergens zoveel verdient met de verkoop van medicijnen als... in Nederland. Dit is tegelijkertijd de verklaring dat minister Edith Schippers zo gemakkelijk een paar honderd miljoen aan korting op de inkoop van geneesmiddelen realiseert, hetgeen breed als een 'succes'in de media wordt uitgemeten. Met vriendelijke groet, Gijs van Loef

omdat de beoordeling van deze NGO, met name de parameters en waardes die daaraan toegekend worden, ernstig ter discussie staan in internationaal verband.

Het onderzoek van deze NGO wordt voor een groot deel gedaan via enquetes. Je moet dan realiseren dat dan in principe ondeskundige mensen vragen worden gesteld over de gezondheidszorg en dat de manier van vragen alleen al een niet mis te verstane invloed kan hebben op de uitslag. Bovendien is het onduidelijk precies wie worden ondervraagd, is dat wel een dwarsdoorsnede van de bevolking? Kan dat wel op basis van de hoeveelheid mensen die de enquete hebben beantwoord? Ik denk persoonlijk dat je onderzoeken op basis van enquetes eigenlijk altijd met een korreltje zout moet nemen, al helemaal als blijkt dat een NGO gefinancieerd wordt vanuit een bepaalde belanghebbende groep. Zie bijvoorbeeld de discussie rondom tabak waar je voor elke mening wel een NGO en "onderzoek" kan vinden die deze bekrachtigd of ontkent. Oftewel, misschien zou je eens kunnen proberen aan te geven waarom je het niet eens bent met de mening van de schrijver van dit artikel. Dat zou denk ik een interessantere reactie opleveren.

Ten eerste lijkt de beste man niet te beseffen dat er sprake is van een afruil tussen verschillende elementen in zijn beoordeling. Je kunt wat mij betreft niet enerzijds klagen over dat er zoveel verschillende polissen zijn, en anderzijds over het probleem dat er moeilijk toetreding plaatsvindt. Marktwerking en de mogelijkheid van toetreding zijn gebaat bij vrijheid van aanbieders om verschillende soorten polissen aan te bieden. Anders wordt elke nieuwe toetreder gedwongen om direct op prijs te gaan concurreren met grote bestaande aanbieders die het voordeel van grote economies of scale hebben en diepgravende kennis van de markt. Nagenoeg een onmogelijkheid behalve voor hele grote bedrijven met diepe zakken. Dus kies maar. Wat wil je? Ander voorbeeld: liftersgedrag en toegankelijkheid van de zorg. Wil je liftersgedrag ontmoedigen? Laat dan elke onverzekerde op straat creperen in plaats van zorg te verlenen. Willen we dat? Dacht het niet. Het is volstrekt gratuit om enerzijds te klagen over liftersgedrag, maar dan niet de consequentie onder ogen te willen zien dat effectieve bestrijding van liftersgedrag onacceptabele neveneffecten heeft. Doelmatigheid in de zorg staat bol van de afruilproblemen. Doelmatigheid voor verzekeraars betekent ook afremmen van de zorgvraag. Maar dat brengt de toegankelijkheid in gevaar. Zorgverleners niet meer op productie te belonen maar op gezondheidswinst? => recept voor risicoselectie. Zorgvraag bij patiënten beperken door eigen bijdrage? => toegankelijkheid komt in gevaar. Ook zijn verhaal over klachten en zwijgcontracten rammelt wat mij betreft aan alle kanten. Bij klachten moet je je eerst afvragen waardoor het aantal klachten toeneemt. Is dat door slechtere zorg, of door een betere klachtenregeling? En 40 zwijgcontracten? Los van het feit dat ik ze ook onwenselijk acht, gaat het hier bij deze aantallen gewoon om incidenten als je bedenkt hoeveel patiënten en hoeveel behandelingen er per jaar worden gedaan in de zorg. Verder waag ik ernstig te betwijfelen of 'Big Pharma' in Nederland wel echt het meeste verdient. De Nederlandse gezondheidszorg staat volgens mij bekend als een zeer zuinig voorschrijver van medicijnen. Misschien betalen we wel iets meer per medicijn, maar als ze hier maar de helft van de medicijnen af kunnen zetten vergeleken met een equivalent Zuid-Europees land waag ik te betwijfelen of Nederland wel zo verrekte lucratief is. Een fabrikant maakt liever 100.000 keer 10 euro winst op een medicijn dan 50.000 keer 12 euro.

De kernstelling hier is het volgende: indien de Nederlandse borgstelsel zoveel lof verdient, waarom moest het dan paar jaren geleden uitwijken naar het corporatief-totalitaire kartel-model? Overigens ken ik mensen die sinds jaren ondanks het lof over onze stelsel zich steeds in het buitenland laten behandelen, dus bij de mindere zorgstelsels. Het is allemaal niet zo eenvoudig zoals het voorgesteld wordt. Er wordt weer wat neoliberaal verzwegen.

rectificatie - borgstelsel ilv borgstelsel.