Waar bemoeit Wilders zich eigenlijk mee?

In 1992 werd minister Pronk door president Soeharto van Indonesië verzocht op te hoepelen uit Indonesië. Pronk bemoeide zich naar de smaak van Soeharto te veel met de binnenlandse zaken van Indonesië. Jan Pronk was sowieso al niet een diplomatiek talent, ook in Sudan konden ze die botte Hollander wel schieten (figuurlijk natuurlijk), maar het grootste bezwaar was toch wel dat een niet-ingezetene van Indonesië zich bemoeide met zaken waar hij niets over te zeggen had. Wij vinden het bijvoorbeeld ook niet prettig als een Amerikaanse minister zich bemoeit met ons softdrugsbeleid.

Nu was Pronk geen uitzondering. Nederlanders hebben wel vaker de neiging om met een opgeheven vingertje anderen te bekritiseren. Toen in Solingen, Duitsland, een huis van een Turkse familie in brand werd gestoken door een stel neonazi’s stuurden wij en masse postkaarten naar de Duitse regering dat We Boos Waren. Alsof de Duitsers zelf ook niet kwaad, verdrietig, teleurgesteld en gefrustreerd waren. Alsof wij Nederlanders geen racistisch geweld kenden. Kerwin Duinmeijer waren we al vergeten. En alsof de Nederlandse woede iets zou veranderen aan het Duitse beleid ten aanzien van neonazi’s. Toch nog steeds het meest intolerante beleid in Europa tegenover intolerante racisten.

Geert Wilders gaat in goede Nederlandse traditie hetzelfde doen in New York. Protesteren tegen de bouw van een moskee twee blokken verwijderd van Ground Zero. Burgemeester Mike Bloomberg heeft al gezegd dat de bouw van de moskee zich prima verhoudt tot het principe van scheiding van kerk en staat. Ook in Amerika bemoeit de overheid zich niet met de bouw van godshuizen en dat past net zo hard in de Amerikaanse als Nederlandse rechtsgeschiedenis. Wilders is ondanks die wetenschap echter heilig voornemens zich te gaan bemoeien met het beleid van de Amerikaanse overheid. De vraag is natuurlijk nu nog of hij zich in zijn teksten enigszins zal matigen, omdat aanstaand coalitiepartner Verhagen, benevens minister van Buitenlandse Zaken wel weet dat dit soort inmenging in andermans binnenlands beleid niet echt op prijs wordt gesteld. Maar ook al zal Wilders zijn speech ‘pussyfooting’ doen, het feit blijft dat hij in goede Nederlandse traditie zich weer eens gaat inmengen in het beleid van andere landen. Wat dat betreft is ie wel weer consequent, onze Geert. Hij heeft een Nederlandse traditie hoog te houden. Jan Pronk kan er over meepraten.