Vrouwen moeten de confrontatie niet uit de weg gaan

Zelfbeschikking is een basisbehoefte en vol recht in het leven. In het #MeToo tijdperk is het geen onbekend fenomeen dat vrouwen het meeste leiden onder taboes. Seksuele intimidatie, abortus en zelf zeggenschap hebben over je eigen keuzes, zijn nog steeds onderwerpen die gevoelig liggen of liever onbesproken blijven in bepaalde gemeenschappen.

We zien dat de culturele, religieuze en politieke context van een land bepaalt in welke mate een taboe bespreekbaar wordt en hoe dit vervolgens doorbroken kan worden. Als een rode draad zien we door de geschiedenis heen dat de vrouwen ongekende krachten hebben. Onlangs hebben kleine meisjes in Amerika het heft in eigen hand genomen. Ze zijn moedig genoeg om in de ogen van hun daders te kijken. Daarbij kunnen ze gelukkig rekenen op de nodige ondersteuning van hun familieleden.

Dit neemt niet weg dat er andere vrouwen zijn die helaas wel machteloos staan in hun eigen omgeving. Bijvoorbeeld omdat ze een partner kiezen met een andere religieuze of culturele achtergrond als die van hun ouders.

Sommige vrouwen krijgen deze opgelegde verboden met de paplepel ingegoten, anderen nemen het met een korreltje zout  en besluiten te strijden. Zoals een in Nederland geboren en getogen meisje van Turkse komaf, dat in 2003 door haar vader is vermoord omdat ze een telefoon had en mogelijk contact had met een jongen. “Een ongetrouwd meisje dient geen telefoon in haar bezit te hebben” was de uitspraak van haar vader. Het meisje wilde haar telefoon niet afstaan. Tegenwoordig wordt dit door vele meisjes niet meer nageleefd en is het geen issue meer. Welke gezonde vader wilt het bloed van zijn dochter op zijn geweten hebben?

Dankzij talloze krachtige vrouwen, zoals Aletta Jacobs, die in de Nederlandse geschiedenis zijn opgestaan, is studeren een vanzelfsprekend recht geworden. Zij zijn de confrontatie aangegaan om de weg voor zichzelf en andere vrouwen vrij te maken. Tegenwoordig zijn er talloze studierichtingen waarin veel vrouwen participeren en zo de samenleving vormgeven.

Als een magneet trek ik overal waar ik kom nog vele vrouwen aan die niet tevreden zijn over hun leven. Ze zeggen beperkt te worden door culturele leefregels in hun studie en werkmogelijkheden. Als bonus bemoeien, naast mannelijke familieden, ook de schoonouders zich met hun keuzes. Deze vrouwen durven, wanneer je oprecht naar hen luistert, zichzelf kwetsbaar en open op te stellen. Op dat soort momenten denk ik altijd ‘was er maar een camera bij geweest’,  zodat de boodschap indringender aankomt. Er is geen kloof tussen kwetsbaarheid van de vrouwen.

Door het stellen van bepaalde vragen, probeer ik hen tot nieuwe inzichten te laten komen, omdat ik in de verborgen krachten van deze vrouwen geloof. Ik hoop dat ze, in de voor hen ongewenste situatie, stap voor stap in de richting van verandering bewegen.

Ik neem geen genoegen met hardnekkige excuses als “iedereen kan veranderen, behalve mijn man” of “mijn vader vertrouwt de anderen niet, daarom mag ik niet” want ik geloof in de kracht van verandering die je stap voor stap kunt bereiken.

Telkens zie ik dat onze handelingen nauwelijks te onderscheiden zijn van onze overtuigingen. De vrouwen zonder zelfreflectie houden krampachtig vast aan tradities, ook als die geen functie meer hebben en zelfs in hun nadeel uitpakken. Door schadelijke tradities aan hun kinderen over te dragen zetten ze die voort, terwijl je juist in Nederland makkelijker de mogelijkheid hebt om zelf tot bloei te komen.

Ze verschuilen zich achter de onderdrukking van hun man en zijn vaak niet in staat om ontwikkelingen te relativeren. Ze vinden het veel belangrijker wat anderen denken dan wat zij zelf vinden. Als ik me niet verdiept zou hebben in de achterliggende redenen, zou ik eerlijk gezegd geen boodschap meer hebben aan de vrouwen die ‘klem’ zitten maar niet open staan voor nieuwe ontwikkelingen.

Ik geloof dat je ze er aan dient te herinneren dat het weinig moeite kost om een kijkje te nemen in de voorgehouden spiegel. Ze kunnen zo zien dat de vicieuze cirkel niet vanzelf wordt doorbroken.

Daarom is confrontatie met jezelf en anderen een onmisbaar instrument, dat ingezet dient te worden als je eigen muziek wilt maken en in harmonie wilt leven. Mijn hart klopt sneller voor de vrouwen die ondanks de moeilijkheden die het met zich meebrengt de confrontatie aangaan, ongeacht hun aard en de issues die zij aankaarten.

De keuze is snel gemaakt, ga je voor comfort of confrontatie?