Vrouwen die partnergeweld goedpraten

Niet elke vrouw is een heilige

Ik las het bericht over de man die door zijn verloofde met 24 messteken om het leven is gebracht. Vierentwintig. Geen één, geen twee in een paniekaanval, maar vierentwintig. En zij zegt dat het zelfverdediging was. Zelfverdediging… ja hoor. Als dat zelfverdediging is, dan ben ik voortaan ook marathonloper omdat ik naar de koelkast loop.

Wat me nog het meest verbaasde waren de reacties. Vooral van vrouwen. “Hij zal het wel verdiend hebben.” “Ze was boos, hij ging vreemd.” Alsof vreemdgaan ineens een uitnodiging is om iemand tot een vergiet te steken.

Stel je even voor dat dit andersom was geweest. Dat een man zijn vrouw of verloofde met 24 messteken had omgebracht omdat ze hem bedroog. Dan was het land te klein geweest. Dan hadden we het over femicide, over mannengeweld, over structurele onderdrukking. En terecht. Daar moet alles aan gedaan worden. Maar dat betekent niet dat we blind moeten worden voor de andere kant.

Er zijn ook mannen die mishandeld worden door hun vrouw. Niet veel, maar ze bestaan. En hun schaamte is vaak groter dan hun wonden. Want wie gelooft een man die zegt dat hij door zijn vrouw geslagen wordt? De meeste mensen lachen hem uit.

Maar nu? Nu is het ‘zelfverdediging’. En als je als vrouw daar iets van zegt, ben je een verraadster van je eigen sekse.

We moeten het beestje bij de naam durven noemen: geweld is geweld. Maar blijkbaar snijdt het mes anders als het in vrouwelijke handen zit.

We hebben het graag over gelijkheid, maar die lijkt te stoppen zodra het oncomfortabel wordt. Als een man slaat, is het machtsmisbruik. Als een vrouw steekt, is het “een emotionele uitbarsting”. Alsof je met hormonen een vrijbrief krijgen voor moord.

Gelijkheid betekent niet dat we het alleen over vrouwen hebben. Gelijkheid betekent dat we het over iedereen hebben die slachtoffer is van geweld. Dat we niet applaudisseren omdat “ze eindelijk van zich afsloeg.”

We kunnen als samenleving niet aan de ene kant roepen dat geweld nooit de oplossing is, en aan de andere kant high-fiven als de dader toevallig een vrouw is. Dat is geen feminisme. Dat is hypocrisie in een roze jasje