Vrijwillig stoppen? De bank kijkt over schouder van de piekbelaster mee

Om de boeren die in de stikstofcrisis als piekbelasters worden aangemerkt vrijwillig te laten stoppen biedt de overheid 120% van de waarde van hun bedrijf aan om hen uit te kopen.

Veel boeren willen die keuze uitstellen totdat vanuit de overheid meer bekend is over verplaatsingsmogelijkheden en innovatieve oplossingen om de stikstofuitstoot te kunnen beperken.

Zij vergeten daarbij gemakshalve de belangrijke rol die de bank bij menig boer vervult: als belangrijke financier van ondernemers in een in politiek, maatschappelijk en economisch in opspraak geraakte sector.

In de gehele discussie over de uitkoop van de piekbelasters blijft de bank de grote afwezige. Ik doel dan vooral op de specialisten van bijzonder of intensief beheer van de banken. De afdeling die zich buigt over de vraag of een onderneming onder de huidige overheidsmaatregelen en economische omstandigheden nog wel levensvatbaar kan zijn, of niet. Vanuit bancair oogpunt zijn veel piekbelasters thans ondernemingen in zwaar weer. De levensvatbaarheid is uiterst onzeker geworden.

Je hoeft geen deskundige te zijn om te concluderen dat de continuïteit van piekbelasters vanuit bancair perspectief niet zonder meer gegarandeerd is en blijft. Zeker niet als extra financieringen moeten worden verstrekt aan die piekbelasters die hun bedrijf willen verplaatsen of in de innovatie een oplossing zoeken.

Van banken is bekend dat ze willen meedenken met hun zakelijke klanten zolang er mooie winstcijfers getoond kunnen worden. Slaat dat echter om en worden er extra financieringen gevraagd om te voldoen aan wettelijke eisen en maatregelen om de continuïteit in de toekomst te kunnen borgen dan schakelt de bank vaak in stilte de specialisten van bijzonder beheer in, om de jaarcijfers gedetailleerder te bekijken en te beoordelen op toekomstige levensvatbaarheid.

Iedere piekbelaster doet er verstandig aan om de financieringscontracten met zijn bank nog eens grondig door te lezen. Daarin staat vaak expliciet vermeld dat de bank altijd financieringen kan opzeggen en beëindigen als zij geen vertrouwen meer heeft in de continuïteit van het betrokken bedrijf.

Ondernemers in andere sectoren weten daar alles van. Als een bedrijf te zwaar gefinancierd is en banken het vertrouwen in de onderneming en ondernemer kwijt zijn, kunnen zij plotsklaps van de ene op de andere dag via hun afdeling bijzonder beheer de stekker uit een bedrijf trekken.

De term vrijwillig stoppen is dus feitelijk onjuist. Zeker voor die groep piekbelasters die door teveel financieringen feitelijk afhankelijk zijn van het antwoord op de vraag hoe hun bank tegen het bedrijf en de ondernemer aankijkt. Is dat zorgelijk dan beslist de boer zelf feitelijk helemaal niets.

Ondernemers in andere sectoren in zwaar weer kunnen op zo’n riante uitkoopregeling van de overheid terecht stik jaloers zijn. Die gaan met een beetje pech gewoon failliet. Zonder enige compensatie.