De witte tranen van Rosanne Hertzberger
Voor veel mensen staat de tijd stil
© cc-foto: RitaE
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (6)
Volgens Juncker wil 80% er af. Geen kleinigheid. Overigens ervaar ik nu vergelijkbare familieperikelen, waar tijd in ´meters i.p.v. millimeters´ ervaren wordt. Tijd is een meetlat om verandering te plaatsen. Zomertijd maakt dat voelbaar.
De discussie concentreert zich wel heel erg op het nadeel dat van veel mensen (en dieren) de biologische klok een weekje nodig heeft om zich weer in te stellen. De voordelen zijn, net als in 1977 (en in 1916, en in 1914) nog steeds heel groot. Bijna iedereen, ook de lastige biologische klok, houdt van lange zomeravonden, bijna niemand vindt het leuk als het in december pas om tien uur licht wordt. Pascal, ik hoop van harte dat de chemokuren hun werk goed gaan doen, dan wordt de betekenis van dat 'gif' ook weer gerelativeerd. Dat mag ik uit eigen ervaring zeggen.
Foei. De klok voor en achteruit zetten wordt al gedaan sinds 1916.
Pascal bedankt voor het openhartige inkijkje in je leven, het leven van je moeder en velen in dezelfde situatie. Ik wens jullie alle liefde en kracht toe en alle tijd die je kunt wensen die liefde te kunnen delen, geven en ontvangen.. Mijn medeleven is oprecht. Ik weet wat het wil zeggen en ook nog wanneer het anders is en je geen tijd gegund is, noch het besef daarvan. Nooit te kunnen zeggen wat je wilde zeggen had je geweten dat je die woorden nooit meer zou kunnen uitspreken. Tijd die je dacht te hebben maar niet had. Echter en misschien klinkt dat koud en dat kan ik heel goed begrijpen, maar het is het niet. Dit zijn verschillende grootheden die je nooit met elkaar kan, misschien wel mag vergelijken, nooit het een mag wegstrepen tegen het ander. Zo kun je ook het relativeren niet in verhouding zien tot wat jullie en andere mensen nu op dit ogenblik overkomt dat inderdaad zoveel meer ingrijpend is, nu, op dit moment waar jullie in zitten, waar tijd een heel andere betekenis krijgt, het allerbelangrijkst in het leven. Al vind ik je bijdrage een heel mooie, zeer betrokken onthulling van wat zoveel belangrijker is in het leven, tijd van leven als het er werkelijk op aankomt, de betrokkenheid op elkaar, de liefde voor elkaar en het belang van 'zijn' voor elkaar, de dreiging van verlies. Ik begrijp het maar al te goed. En toch.. en toch vind ik dit totaal los staan van elkaar, misschien juist wel daarom. Ik wens je moeder het allerbeste van de wereld en alle tijd die zij wenst in haar leven en met haar de mensen die haar liefhebben en door haar liefgehad worden. Tijd wordt iets waartegen je vecht en waarvoor je vecht. Tijd die voortkabbelt in onbesef, 'ooit' is immers erg ver weg en schuif je voor je uit totdat je dat niet meer kunt, omdat wat 'ooit' was, plotseling nu blijkt te zijn. Tijd waarvan je de kostbaarheid beseft in het aangezicht haar te verliezen. Het besef van eindigheid die geen tijd kent. Tijd waarvan je het belang niet kent zolang hij zich niet aandient in het moment. Ik wens jou , je moeder en je familie heel veel sterkte en ik kan maar een ding zeggen; Benut de tijd, buit haar uit tot op de laatste minuut, verzwijg niet langer wat je al zo lang wilde zeggen maar waar je nooit aan toekwam, omdat je dacht dat tijd eindeloos was, de tijd waarin ook jij je nog iedere dag weer bezig hield met de tijd; de tijd die je overhad, de tijd die je niet had, de tijd die je verkwanseld had, de tijd die je niet aan datgene besteed had wat belangrijk was, de tijd die je te laat kwam, de tijd die je voorbij had laten gaan, de herinnering aan de tijd waarin je liefhad, de tijd die nooit meer terugkwam.... de tijd dat je nog dacht dat dat allemaal ertoe deed wat het ook deed.