Er is, voor zover ik weet, op het congres niet gedebatteerd over Afghanistan. Hoe weet de partij dan wat de leden vinden?
Laat ik wat ik eerder deze week suggereerde maar niet duidelijk uitspraak nu maar onomwonden zeggen: als mijn partij, D66, voor de nieuwe missie naar Afghanistan stemt, dan zeg ik mijn lidmaatschap op. D66 heeft geen manier om zijn leden te raadplegen en de cijfers die onze kolommenvuller De Hond erover geeft, zeggen helemaal niets. Maar laat ik in elk geval mijn keuze duidelijk maken.
Ik ben niet helemaal onbevangen en onbevlekt in dit Afghanistan gedoe. Ik was niet tegen de eerste missie, die heb ik zelfs verdedigd op deze plek – ik was het niet eens met de fractie toen maar ik vond dat ze een goed gevecht vochten, en achteraf moet ik ruiterlijk bekennnen dat ze gelijk hadden, een gelijk dat D66 helaas nooit gehaald heeft. Ik ergerde me er toen aan dat de twee ministers in de toenmalige regering, Pechtold en Brinkhorst, zich achter het regeringsplan schaarden maar er geen mooie dualistische stelling van maakten – zou typisch D66 moeten zijn: kamer en regering verschillen van mening. Prima. Ieder eigen verantwoordelijkheid. Het kostte D66 toen de nek (de schuldigen aan een deel van dit debakel zijn inmiddels weer terug in het Haagse centrum).
Bij de verlenging van de missie was ik tegen en de fractie, onder leiding van Pechtold, toen ook.
Ik was onaangenaam verrast toen D66 en Grone Links tijdens de verkiezingen ineens over een EU missie begonnen te reutelen, zonder raadpleging van leden of achterban.
Dit najaar heb ik twee maal geprobeerd een motie over Afghanistan naar het congres te brengen, zodat de leden zich konden uitspreken over een mogelijke nieuwe missie. Ik deed dat eerst in de Thema afdeling Internationale Veiligheid en Defensie, een plek waar geïnteresseerden in defensie zich mogen uiten. Daar werd het motievoorstel afgestemd, hoewel er een aantal leden behoorlijk sceptisch waren over wat er aan zat te komen en met me mee stemde.
Daarna probeerde ik het nog een keer op de afdelingsvergadering. De motie daar werd pas na elf uur in stemming gebracht omdat de ruim honderd leden die op waren gekomen eerst over de Amsterdamse puinhoop moesten praten. De twintig of zo die daarna nog meestemden over een motie die ze nooit hadden gezien, waar ze niet over hadden nagedacht en die enkel op een scherm werd geprojecteerd stemden tegen. Een van de argumenten: vertrouw er maar op dat de fractie namens ons een goed besluit neemt. Gezagsgetrouwheid onder D66 leden is groot. De discussie was geen discussie en de argumenten zwak, maar de motie werd ruim verworpen. Ik vertel dit niet om mijn gelijk te halen, wel om te laten zien dat ik geprobeerd heb het op de agenda te krijgen. De afdeling, althans het deel dat niet wegliep toen de Amsterdamse maleur verwerkt was, niet.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken. Er is, voor zover ik weet, op het congres niet gedebatteerd over Afghanistan. Hoe weet de partij dan wat de leden vinden? Dat weet ze niet. Maar ik weet wel wat ik vind: tegen. En ik verbind daar consequenties aan. Voor wie dat ook maar interessant mag vinden. En het staat u geheel vrij om te zeggen: so what? Laat die Verhagen maar zeuren. Maar mijn lidmaatschap is in elk geval aan Afghanistan verbonden (het heeft ook met andere dingen te maken, maar daar vertel ik een andere keer wel over – dit is de druppel).