Voetbal is kunst

Vorige week was het RKC. Deze week is het Haarlem. Morgen is het weer een andere club. Een ding is duidelijk: voetbalclubs in Nederland hebben het niet gemakkelijk. TV-rechten vallen tegen. De crisis maakt sponsoren minder gul. En daarmee valt de inkomstenbron van de transfers ook droog. Bij veel clubs staat het water tot de lippen. Zelfs Ajax maakt in een jaar met een mega-tranfer van Huntelaar, verlies.

Als clubs in zwaar weer terecht komen, zijn de gevolgen vaak net zo voorspelbaar als de uitslag van PSV-RKC. De clubs luiden de noodklok. Doen een beroep op hun gemeente. En de gemeente wringt zich in allerlei bochten om de club te helpen zonder het verwijt te krijgen dat ze gemeenschapsgeld aan de betaald voetbalclubs geven.Want dat mag niet. En dus proberen media met alle macht aan te tonen dat hier wel sprake van is.

Waarom moet dat toch altijd zo gaan. Waarom durven we gewoon niet toe te geven dat betaald voetbal ons wat waard is. Ook als gemeenschap? Waarom zo moeilijk gedaan? Bij cultuur doen we toch niet anders?. Daar pompen we als gemeenten toch jaarlijks vele tientallen miljoenen in? Waarom zou dat niet mogen bij voetbal?

Deze simpele vraag roept vaak veel weerstand op. Want tja, cultuur is zielig. En sport niet, kijk maar naar die salarissen van al die spelers. Ver boven de Balkenende-norm. En dan moeten wij als gemeenschap de clubs betalen? Waarom wordt deze vraag wel altijd bij voetbal en nooit bij cultuur gesteld? Waarom wordt bij de verdediging van de staatssteun aan culturele tempels altijd gewezen op de armlastige toneelclubjes. Terwijl in de Nederlandse schouwburgen toch over het algemeen veel avonden het toneel volstaat met grootverdieners als Freek de Jonge, Youp van ’t Hek, Hans Teeuwen, Paul de Leeuw en de producties van Joop van den Ende.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het terecht dat we schouwburgen, concertzalen en poptempels ondersteunen met subsidies. Maar waarom dan altijd zo moeilijk gedaan over het voetbal. Waarom durven we niet te zeggen dat het voetbal ons wat waard is. Omdat er zoveel mensen plezier aan beleven. En laten we, net zo min als we dat doen bij de culturele instellingen, de hoogte van de inkomens van de acteurs bepalend zijn voor de vraag of we wel of niet subsidiëren?

Laten we hooguit de clubs vragen om zich voor die steun zich te ontfermen over al die amateurclubs in hun regio. Dat is goed voor de sport, maar is tegelijkertijd een legitimatie voor al die mensen die nog steeds niet door hebben dat voetbal gewoon kunst is!