Voelt Theodor Holman zich nu ook verwant met Franse terroristen?

Steun verklaren aan terreur of er begrip voor tonen is ‘not done’. Dat is althans de heersende opvatting. In de praktijk kun je dat zonder veel gevolgen doen. Als de terrorist maar geen moslim is. Quinsy Gario over de dubbele maatstaven in de Nederlandse media.

Theodor Holman heeft een column geschreven over de aanslag in Parijs die pontificaal op de voorpagina van het Parool werd gepubliceerd. Een hartstochtelijke column waarin hij zich nadrukkelijk uitsprak tegen de aanslag op Charlie Hebdo. In Nederland zou ook niemand gesteund worden door kranten en podia wanneer hij het in zijn hoofd zou halen te beweren dat hij zich verwant voelt met de daders van de terreur in Frankrijk.

Rest de vraag waarom Holman twee jaar geleden wel mocht stellen zich verwant te voelen met de katholieke white supremacist Anders Breivik die in Noorwegen een terroristische aanslag pleegde die aan 77 jongeren het leven kostte? Door allerlei media-types, van Yoeri Albrecht, directeur van de Balie, tot aan Joshua Livestro, eigenaar van Jalta en voormalig adviseur van minister-president Mark Rutte, werd Holman met applaus binnengehaald. De dood van de weerloze kinderen, door de hand van de persoon waar de columnist/presentator zich mee verwant voelde, deed hen kennelijk niks.

Holman werd gesteund in het rondbazuinen van zijn onverschilligheid ten aanzien van de vernietigde levens. Het Parool, waar Holman nog steeds een column heeft, publieke omroep Human, waar Holman een programma heeft en de Openbare Bibliotheek van Amsterdam, waar hij dat programma presenteert, hebben hun handen evenmin van hem afgetrokken.

Meningen In Nederland hebben we een repressief idee van de vrijheid van meningsuiting. Ten eerste wordt alles wat geuit wordt gereduceerd tot een mening, zoals een vriendin mij een poos geleden voorhield. Hierdoor wordt een mening een feit en omgekeerd feiten heel makkelijk slechts meningen wanneer ze onwelgevallig zijn.

Ten tweede is de vrijheid van meningsuiting vooral aan hen gegund die racistische meningen etaleren. Van de Volkskrant die haar eigen columnist door een anonieme online blogger laat uitschelden tot voormalige minister Timmermans die tijdens het verhitte zwarte piet debat in 2013 een fotoshoot met Zwarte Piet in zijn Haagse werkkamer op zijn Facebook pagina plaatste. Beiden zagen in eerste instantie niet wat ze verkeerd hadden gedaan, en Timmermans, inmiddels Eurocommissaris met fundamentele rechten in zijn portefeuille, ziet dat nog steeds niet.

Baukje Prins schreef dat nergens in Europa de gebeurtenissen van 9/11 zo’n grote impact hadden op het sociaal en politiek leven als in Nederland. Recentelijk nog zagen we dat in het verschil tussen de reactie op de racistische Pegida protesten in Duitsland van Nederlandse bladen die het opnamen voor de protestgeluiden, en die van de Duitse bladen, die in niet mis te verstane bewoordingen de demonstraties afwijzen.

Annabel Nanninga, voormalig medewerker van Telegraaf Media Groep’s GeenStijl en nu Jalta adjunct-hoofdredacteur, en Geert Wilders, leider van een xenofobische eenmanspartij die de Grondwet met voeten treedt, kregen de ruimte om de aanslag in Parijs voor hun karretje van moslim- en Marokkanenhaat te spannen. De ruimte die door de media aan hen wordt gegeven om de kloof tussen Nederlanders te vergroten, hoort bij dat repressief idee van de vrijheid van meningsuiting. De aanslag werd meteen geframed als een probleem van de islam en van moslims.  Het was een supranationaal probleem waar wij in het Westen collectief slachtoffers van waren. Een verdraaiing van de werkelijkheid als je het mij vraagt.

Algerije De gevolgen van de koloniale geschiedenis van Frankrijk in relatie tot Algerije bijvoorbeeld, heb ik nog niet voorbij zien komen in berichtgeving. Dat het xenofobische Front National is opgericht door een soldaat die voor Frankrijk in de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog heeft gevochten is ook niet belicht. Dat juist tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog culturele uitingen rondom de islam zijn ingezet door verzetstrijders, hoor je niet. Gesluierde kleding werd bijvoorbeeld actief ingezet om Franse checkpoints te omzeilen en verzetsmiddelen te transporteren en communicatie mogelijk te maken. Wat dat voor de Franse opvattingen over moslims heeft gedaan mag je raden.

Toen Nieuwsuur woensdag de Rotterdamse door de islam geïnspireerde partij Nida en de Marokkaanse burgemeester Aboutaleb interviewde, vroeg ik me af wat deze twee Nederlandse moslims eigenlijk over de Franse situatie kunnen vertellen? Niks. Ze hadden het ook niet over Frankrijk maar over Nederland. Omdat ze moslim zijn of van Marokkaanse afkomst moesten ze een mening klaar hebben en zich in strenge bewoordingen distantiëren van de gewelddadige handelingen van drie gewapende mannen in een ander land. Als ze dat niet deden zouden de gevolgen voor hun carrières en levens niet te overzien zijn. Na zijn opzienbarende optredens wordt Aboutaleb inmiddels getipt als volgende minister-president. De voormalige Forum directeur ervaart het als moslim zijnde in gareel houden van andere moslims en Marokkanen als een carrière-boost.

Het contrast met de situatie rondom Theodor Holman en Anders Breivik is gigantisch. Holman verklaart een verwantschap met een katholieke, witte terrorist uit Scandinavië zonder dat het enig gevolg heeft. Hij ontvangt zelfs sympathie en materiële steun voor zijn vereenzelviging met iemand die een jongerenzomerkamp overhoop schoot.

De hypocrisie in Nederland is stuitend. En racistisch.

cc-beeld: Alexandra Xubersnak