Voedselbank of Dinnercircle

Het huidige kabinet maakt het de ouderen en alleenstaanden lastiger om financieel de eindjes aan elkaar te knopen, dat is inmiddels wel bekend. Toen ik vorig jaar met een werkgever te maken kreeg die acht maanden lang mijn salaris niet wilde betalen, terwijl ik ernstig ziek was, werd plots een heel ander Nederland voor mij zichtbaar. Je kunt in ons land waar alles zo ‘goed’ is geregeld toch duizelingwekkend snel huis en haard verliezen. En een hele hongerige buik hebben.

Het meisje van de uitkerende instantie vertelde me dat ik rechtszaken moest aanspannen om mijn salaris te krijgen en dat ik me in de tussentijd kon melden bij de voedselbank als ik eten nodig had. Gelukkig verliep dit gesprek telefonisch want anders had ik op dat moment niet voor mij zelf kunnen instaan. Ik had immers een goed arbeidscontract, alleen een slechte – VVD stemmende – werkgever.

Relatieplanet Hoe kom je dan als alleenstaande moeder die ook nog wel eens wat wil meemaken, een beetje ‘leuk’ deze crisis door? Het zal vast niet voor iedere moeder gelden maar ik denk dat velen zich herkennen in het af en toe willen van een ‘off duty’ moment. Hier bedoel ik geen kinderopvang mee, want werk dekt de strekking niet van ‘off duty’. En als je al die jaren veel thuis moet blijven omdat de andere helft van de opvoeders een halve part time functie van zijn verantwoordelijkheid heeft gemaakt, dan voel je dat de muren van je woon- en slaapkamer op je af komen en zie je de mooiste jaren van je gezicht en lijf afglijden. Tijd om in actie te komen.

Vriendinnen van me zaten al eerder op Relatieplanet. Ik moest er wel een beetje aan wennen want ik had nog het beeld in mijn hoofd van de contactadvertenties uit de jaren ‘80, met van die gare teksten. Ik trok mijn stoute schoenen aan en ging ook op Relatieplanet. Misschien iets te stout want de volgende dag had ik ongeveer 800 reacties op mijn net geplaatste profiel. Je moet er al bijna een halve week werk voor opzij schuiven wil je iedereen een beetje netjes antwoorden. Relatieplanet viel voor mij een beetje tegen. Mijn min of meer uitdagende foto had zowat alle vrachtwagenchauffeurs uit de Benelux naar mijn profiel getrokken waarop ik toch maar weer voor een relatie met mijn witte muren koos.

Tinderarm Een stukje verder in de tijd dook een veel betere variant op, namelijk Innercircle. Ik werd via een vriendin uitgenodigd want anders kom je niet bij de club binnen. Er was selectie aan de poort en er werden zelfs mensen niet toegelaten tot de site. Het leek allemaal veelbelovend. Mooie profielen, vrienden van vrienden en daar weer vrienden van en heel snel werd het superinternationaal, wat het nog interessanter maakt.

Toen kregen we ook nog Tinder erbij en zo zit je opeens twee dagen naar links te vegen, ik kreeg een acute artritis-kramp van in mijn hand. Inmiddels heeft die aandoening al een eigen term heeft gekregen, de tinderarm.

Je kunt er enorm druk mee zijn. Chatten, mailen, appen en zo maar door. Maar eigenlijk moet je elkaar binnen een redelijke tijd in het echt gezien hebben. Want je kunt jezelf de vlinders in je buik dromen maar of dat dan wel de werkelijkheid is, is maar de vraag.  Dus mijn missie was zo snel mogelijk een echte ontmoeting te regelen, voordat ik teveel typ-tijd verdeed aan iets anders dan mijn verrekte boek eens af zien te krijgen.

Gentlemen Ik ben altijd eerlijk geweest en al helemaal niet van het afwachtende soort. Door de situatie thuis voelde ik mij nogal uitgekleed en ik had daarom zin gekregen om soms eens wat leuks aan te trekken. Als het contact veelbelovend was dan opperde ik al redelijk vlot dat we elkaar maar gewoon even moesten ontmoeten om de kans op verspilling van tijd en energie zo klein mogelijk te houden. Mannen, geen jongens, stellen dan bijna altijd een etentje voor. Toevallig stond er vorige week in ‘Time’ een online artikel over een luchtig onderzoekje waaruit bleek dat in de dating wereld vrouwen 40% meer reageren op een voedsel gerelateerde uitnodiging dan mannen. Mannen reageren eerder op ‘ben je vrij deze week?’ of ‘drankje doen?” Hoezo gaat de liefde van een man door de maag?

Dus terwijl ik thuis een dubbele financiële crisis meemaakte, had ik dankzij online dating eens in de maand ongeveer, een heerlijk etentje en een spannende ontmoeting. Ik vertelde eerlijk van tevoren dat mijn budget geen traktatie kon behappen en daar werd altijd op gentlemanachtige manier op gereageerd. Want zelfs ons oh zo beroemde ‘going Dutch’ ( ieder betaald of neemt zijn deel mee ) kon ikzelf al niet ophoesten. Behalve als we fast food zouden doen, maar helaas is dat mijn soort keuken niet en de slechte lichtval in dat soort tenten maakt me op mijn leeftijd een beetje onzeker. Ik stelde wel altijd een lekker maar redelijk betaalbaar restaurant voor, Grieks bijvoorbeeld want hiermee dacht ik ook de Grieken nog een handje te helpen. Maar de heren van Dinnercircle en Tinderdinner deden liever Frans.

Top 3 Zo heb ik maanden achtereen in de heerlijkste keukens van Rotterdam gegeten. Soms zat er echt een toetje aan tafel. Of een heerlijk voorgerecht. Soms was het toch een beetje droog zo’n eerste kennismaking. Of een beetje formeel. Een enkele keer liep het zo vlot dat ik nog voor het eten al drie flinke bellen goede kwaliteit rode wijn op had. Ik zei dat het nu wel tijd werd om wat te bestellen want anders zou ik onder de tafel belanden ergens op 7e verdieping in het uber hippe en tikje onderkoelde toren van Rem Koolhaas. Toen bleek dat de man in kwestie alvast thuis om kwart over zes even een prakkie had opgewarmd voor onze afspraak van zeven uur. Deze man had overigens de minst internationale achtergrond van alle dinerpartners. Ik bestelde een heerlijke Indiase soep en heb deze zelf betaald natuurlijk.

Wat at ik zoal? Een van mijn favoriete gerechten is de steak tartaar gemaakt van coeur du boeuf-tomaat van restaurant de Jong. Restaurant de Jong staat op nummer een in mijn top drie. Mijn tafelgenoot was al snel uit het zicht maar deze tartaar kreeg ik maar niet uit mijn hoofd. En zo heb ik daarna nog drie dates richting hetzelfde restaurant kunnen sturen. De kaart bij restaurant Z&M was verrassend eenvoudig ogend maar wat geserveerd werd was een werkelijk subtiel smaakspel in de mond. Het heerlijke zuidelijke ongedwongen sfeertje en prachtig uitzicht maakt Z&M ook tot een van mijn favoriete plekjes in Rotterdam. Ik neem normaal nooit een dessert want ik ben bepaald geen zoete kauwer en eet meestal mijn buik flink vol aan het hoofdgerecht. Maar het werd mij uitgelegd en ik werd nieuwsgierig. Yoghurt ijs met daarover heen een scheut goede olijf olie, zeezout en een takje rozemarijn. Hier ben ik ook twee keer voor terug gekomen. Het restaurant van het Wereldmuseum doet zijn naam eer aan, het eten was er werkelijk werelds.

Appje Het is nooit mijn uitgangspunt geweest om gratis in mijn stad uit te eten gaan. Het oprechte doel was verliefd worden of op z’n minst iets spannends mee maken. Het pakte alleen steeds zo uit. Een maand of 9 heb ik heerlijk around town gedinnertinderd. Er is nooit een echte date uit voortgekomen, ik heb er wel wat leuke contacten aan over gehouden. Twee keer dacht ik aan tafel dat dit nog wel eens een mooie afloop en of vervolg zou krijgen. Maar helaas, de volgende ochtend kreeg ik dan een aardig doch zakelijk appje waarin ik werd bedankt voor de leuke avond. Dat hij zelden zo’n onconventionele vrouw had ontmoet en dat de seks waarschijnlijk waanzinnig zou zijn ware het niet dat de afstand tussen Rotterdam en Amsterdam (die kleine 70 km) het onmogelijk maakte voor spontane dingen. Dus al met al was het voor de liefde niet een super geslaagd experiment maar ik heb wel enorm lekker gegeten. En zelfs heel on-Hollands doggie bags meegenomen voor mijn dochter.

Sharah Mak is zaterdag 3 oktober te zien in ‘De Lulverhalen, Ladies on stage’ in theater De Reehorst te Ede.

cc-foto: