Video: Onrendabelen-debat in Rode Hoed

De vraag alleen al: wat doet de politiek daaraan. Alsof bij voorbaat al vast staat dat er iets zou moeten gebeuren. Alsof mensen verzorgd moeten worden. Er zijn ook mensen die de overheid een andere rol toedichten. Ik wil bijvoorbeeld geen overheid die zich overal mee bemoeid. En ik wil geen overheid die op grote schaal geld inneemt om het te herverdelen. Ik wil in de eerste plaats vrij zijn...ook als me dat financieel niet goed uitkomt. Wat mij betreft doet de politiek er helemaal niets aan.

Is u ook opgevallen dat van de nog 'actieve' PvdA-politici, alleen Mei Li Vos aanwezig was, die zoals gewoonlijk een algemeen weinig diepgaand betoog hield. 'Sterft, gij oude vormen en gedachten' is door de PvdA wel erg letterlijk in praktijk gebracht en het ziet er niet naar uit dat de nieuwe Neo-liberale vleugel als tot andere gedachten is gekomen (zie het 'frisse jonge honden' trio in VN). Hulde voor de heer Van Dam die de discussie opgang heeft bracht en hier ook weer goed op dreef was.

In dit hele debat wordt het failliet van onze verzorgingsstaat toegeschreven aan de (nieuwe) Nederlander van de jaren zeventig en tachtig, onderbewust wordt dit gezegd door veel politieke stromingen. Dit zeg ik omdat ze er allemaal wel over eens zijn dat regelingen van die tijd zoals de WAO en de bijstand zijn misbruikt door werkgevers en overheid. Vaak wordt verwezen naar de bijna één miljoen afgekeurde, nu blijkt uit cijfers van het UWV dat van bepaalde groepen de (nieuwe) Nederlanders oververtegenwoordigd zijn, dus meer als 70% van Turkse en Marokkaanse gastarbeiders uit die periode loopt in deze regeling. Eigenlijk geven ze hier hun eigen fiasco toe als het gaat om de integratie door het binnen halen van mensen die niet geschikt waren voor onze arbeidsmarkt, telkens wordt gezegd dat mensen die in die regelingen terecht kwamen een te lage productiecapaciteit hadden. Nee, volgens mij heeft niemand willen inzien dat productie die toch al op de tocht stond, en naar lage lonenlanden moest worden overgebracht, krampachtig en met veel overheidssubsidie voor enkele jaren behouden is gebleven en daarna deze mensen hebben afgedankt. Niemand hoor ik over het investeren in die tijd in deze mensen, taallessen en omscholing zijn in die tijd niet een optie, in een later stadium komt de gesubsidieerde vorm van arbeid om de hoek kijken (Melkert/Banenpoolers/IDers) die andere vormen van arbeid die in onze verzorgingsstaat zijn in gebouwd onder druk zetten, denk hierbij aan de sociale werkplaatsen. Oogkleppen hebben deze bestuurders opgehad, en hebben niet willen luisteren naar signalen vanuit de samenleving die hier al op wijzen, mensen in buurten wijzen al op de taalachterstand en de sociale uitsluiting omdat veel van deze (nieuwe) Nederlanders thuis zitten. Deze mensen hebben zonder visie een hele samenleving opgescheept met problemen die we vandaag de dag nog terugzien.

Waarom is het niet mogelijk een heilstaat te (re)creeren zoals door reageerders hier pleiten. Leven we op een eiland? Worden de voorzieningen in Nederland niet tot de betere in de wereld gerekend, kunnen wij experimenteren met nog betere voorzieningen? Had de textielindustrie en scheepsbouw behouden kunnen worden, de molenaars, boerenknechten e.d. een paar generaties eerder? Er wordt op dit forum nogal gedroomd. Het CBP voorspelt nu veel lagere werkeloosheid en "vergeet" het effect van bijna 1 MILJOEN zelfstandigen in Nederland! Het PLANbureau uit oude vervlogen socialistische tijden. Er valt niks te plannen. Dingen overkomen Nederland en wij kunnen ons aan de buitenwereld niet onttrekken tenzij we een autarkische Noord-Koreaanse heilstaat voorstaan.

Aardig verhaal van Marcel van Dam maar het heeft toch wel wat weg van demagogie voor het goede doel. Natuurlijk is de structuur van de maatschappij veranderd in 25 jaar. Maar of het het nou vroeger allemaal beter was, is echt nog maar de vraag. Zeker de doorgeslagen marktwerking ( die geen marktwerking is maar eerder een ordinaire bezuinigingsoperatie met te dik betaalde mensen aan het hoofd) in de publieke sector heeft grote nadelen. Echter, de hervorming van de welvaartstaat was echt nodig. De collectieve sector dreigde in 1981 echt uit zijn voegen te barsten, betaald met staatsleningen. We hadden nu in het rijtje PIGS gestaan i.p.v. en staatje met de Scandinavische landen als die stap niet was gezet.

Ik vind het zo vreemd dat er gesteld wordt dat economie en verzorgingstaat niet door één deur kunnen. Het lijkt mij dat als ik mijn centen uitgeef via de belasting aan een "onrendabelen", dat die het ook uitgeeft aan producten. Dus in plaats van dat ik iets koop van het geld wat ik verdient heb, doet iemand anders dat. Dat is toch ook koopkracht, enkel verdeelt, lijkt mij. Er wordt gedaan alsof dat geld "verdwijnt" in een bodemloze put, maar het komt volgens mij via die mensen ook weer in de economie terecht. Zij zijn ook (verschrikkelijk woord) consumenten. Geld steken in de sociale sector levert ook banen op (jongerenwerkers, buurtwerkers, welzijnswerkers, dokters, verplegers, psychiaters, pedagogen, etc) , dus dat er ook weer door diegene met die baan weer geld uitgegeven wordt. Het zijn ook weer (verschrikkelijk woord) consumenten. En wat dat oplevert somt van Dam op: armoede bestrijding = criminaliteit bestrijding = een veiliger land = leefbaarheid voor ons allen. Wat ik niemand hoor weerleggen. En ik pleit voor die softe/sociale aanpak. Want we kunnen Nederland er op twee manieren uit laten zien. Of hardblauw met dranghekken en waakhonden overal om iedereen te controleren, of met internaten in bosrijk gebied, aanspreekbare wijkagenten en buurtcentra's. Volgens mij maakt dat laatste ons een mooier Nederland.

Beste Marcel van Dam, Je bent bezorgd over de aankomende bezuinigingsronde, omdat je ervan uit gaat dat deze weer de onderkant van onze samenleving onevenredig hard gaat raken. Maar bijna elk jaar worden er maatregelen genomen die deze groep het hardst raken, vanaf 1 januari is de aftrek van buitengewone ziektekosten of andere buitengewone uitgave, zoals bv. aftrek gehandicapte en chronisch zieken afgeschaft, waardoor het verzamelinkomen voor deze mensen hoger zal uitvallen. Het resultaat zal zijn dat dit voor een grote groep mensen gaat betekenen dat dit van invloed zal zijn op de hoogte van hun huurtoeslag en misschien wel op de zorgtoeslag, en dat er mensen zullen zijn die 10% van hun inkomen gaan inleveren. Afgeschaft omdat er fraude in het spel was, geen fraude door de groep zelf die van deze regeling gebruik maakte, maar door de hogere inkomens die het massaal opvoerde. Tevens hadden we de spaarloonregeling in het leven geroepen voor mensen die geen volledig pensioen opbouwde, echt gericht op de onderkant van werkend Nederland, die met een fiscaal voordeel zijn pensioen op aanvaardbaar niveau zou kunnen krijgen, het fiscale aftrekbare voordeel is afgeschaft, waarom, omdat de hoogste inkomens met dit fiscale voordeel er mee aan de haal ging. Ook hier werd een regeling bedoeld voor onrendabele uitgekleed door de rendabele, met toestemming van onze gekozen volksvertegenwoordigers. Zo zullen er nog veel meer voorbeelden zijn, zoals je ziet ook in economische goede tijden zorgen de rendabele die het zo graag opnemen voor de onrendabele, dat de groep onrendabele er nooit op vooruit mogen gaan. Geldzucht, fraude en hypocriet gedrag, zullen er altijd voor zorgen dat de mensen die het hardst nodig hebben, of het nou in economisch goede of slechte tijden is, nooit hun deel zullen krijgen.

De "onrendabelen" bestonden ook al in de begintijd van het kapitalisme: Karl Marx Parijse Manuscripten 1844 (citaat) [...] De arbeider is dus de subjectieve manifestatie van het feit dat het kapitaal de mens is die zichzelf geheel verloren heeft, terwijl het kapitaal de objectieve manifestatie is van het feit dat de arbeid de mens is die zichzelf verloren heeft. De arbeider heeft echter het ongeluk een levend kapitaal te zijn, en dus een kapitaal met behoeften, dat ieder moment dat het niet werkt zijn rente en daarmee zijn existentie verliest. Als kapitaal is de waarde van de arbeider afhankelijk van vraag en aanbod en ook zijn fysieke bestaan, zijn leven werd en wordt beschouwd als een aanbod van waar, net als andere waren. De arbeider produceert het kapitaal, het kapitaal produceert hem; hij produceert dus zichzelf, en de mens als arbeider, als koopwaar, is het product van het hele proces. De mens is alleen nog maar arbeider en als arbeider bestaan zijn menselijke eigenschappen alleen in zoverre zij bestaan terwille van het hem vreemde kapitaal. Aangezien arbeider en kapitaal echter beide vreemd tegenover elkaar staan en dus in een indifferente, uiterlijke en toevallige verhouding, moet deze vreemdheid ook realiter tot uiting komen. Zodra het kapitaal daarom van zin is ? door noodzaak of willekeur ? niet meer voor de arbeider te existeren, existeert deze niet meer voor zichzelf, hij heeft geen arbeid, dus geen loon, en omdat hij niet bestaat als mens maar als arbeider, kan hij zich net zo goed laten begraven, verhongeren, enz. De arbeider bestaat alleen als arbeider zolang hij voor zichzelf als kapitaal bestaat en hij bestaat alleen als kapitaal zolang er kapitaal voor hem bestaat. Het bestaan van het kapitaal is zijn bestaan, zijn leven en het bepaalt de inhoud van zijn leven op een ten opzichte van hem indifferente manier. De politieke economie kent daarom niet de niet-werkende arbeider, de arbeidsmens voorzover hij zich buiten deze arbeidsverhouding bevindt. De boef, de dief, de bedelaar, de werkloze, de verhongerende, de verkommerende en criminele arbeidsmens zijn figuren die voor de politieke economie niet bestaan, spookgedaanten buiten haar rijk die alleen bestaan voor andere ogen: die van de arts, de rechter, de doodgraver, de armvoogd enz. De behoeften van de arbeider worden derhalve gereduceerd tot de behoefte hem zolang hij werkt te onderhouden, opdat het arbeidersras niet uitsterft. Het arbeidsloon heeft daarom precies dezelfde betekenis als het onderhoud, de instandhouding van elk ander productief instrument, als in het algemeen de consumptie van kapitaal die nodig is om het met rente te kunnen reproduceren, als de olie waarmee men de raderen insmeert om ze in beweging te houden. Het arbeidsloon behoort daardoor tot de noodzakelijke kosten van het kapitaal en van de kapitalist en mag niet meer bedragen dan strikt noodzakelijk is. Het was dan ook volkomen consequent dat Engelse fabrikanten voor de Amendment Bill van 1834 de publieke aalmoezen, die de arbeider uit hoofde van de armenbelasting ontving, van zijn arbeidsloon aftrokken en als een integrerend deel van zijn loon beschouwden. De productie produceert de mens niet alleen als waar, mensenwaar, de mens als stukgoed, zij produceert hem dienovereenkomstig als een zowel geestelijk als lichamelijk ontmenselijkt wezen. ? Immoraliteit, mismaaktheid, helotisme van arbeider en kapitalist. ? Het product is de bewuste en zelfstandig optredende koopwaar... het menselijk stukgoed ... Het is een grote stap vooruit wanneer Ricardo, Mill enz. tegenover Smith en Say het bestaan van de mens ? de grotere of kleinere menselijke productiviteit van de waar ? voor indifferent of zelfs schadelijk verklaren. Niet hoeveel arbeiders een gegeven kapitaal onderhoudt maar hoeveel rente het opbrengt, de som van de jaarlijkse besparingen is volgens hen het ware doel van de productie. Zo was het ook een grote en logisch-consequente vooruitgang in de nieuwere (XLI) Engelse economie om, terwijl zij de arbeid tot het enige principe van de economie maakte, tegelijk heel scherp de omgekeerde verhouding tussen arbeidsloon en kapitaalrente te onderkennen en te beseffen dat de kapitalist als regel alleen door het drukken van het arbeidsloon winst kan maken, en vice versa. Niet het afzetten van de consument, maar het wederzijds bedotten van kapitalist en arbeider zou de normale verhouding zijn. ? De structuur van de particuliere eigendom impliceert het aspect van de particuliere eigendom als arbeid, het aspect van de particuliere eigendom als kapitaal en de wederzijdse betrekking tussen deze beide aspecten. Aan de ene kant heeft men de productie van menselijke activiteit als arbeid, een activiteit dus die zichzelf geheel vreemd is, die geheel vreemd is aan mens en natuur en dus ook aan het bewustzijn en de verwezenlijking van het menselijke leven: de abstracte existentie van de mens die alleen maar een arbeidsmens is en daarom dagelijks uit zijn vervulde niets in het absolute niets, zijn maatschappelijke en dus zijn reële non-existentie kan vallen. Aan de andere kant heeft men de productie van objecten van menselijke activiteit als kapitaal, waarin elke natuurlijke en maatschappelijke bepaaldheid van het object is opgelost, waarin de particuliere eigendom zijn natuurlijke en maatschappelijke kwaliteit verloren heeft (en daarmee ook elke politieke en maatschappelijke vermomming zodat het zelfs in schijn niets meer met menselijke verhoudingen te maken heeft) en waarin hetzelfde kapitaal in de meest uiteenlopende natuurlijke en maatschappelijke situaties steeds hetzelfde blijft, wat ook de reële inhoud ervan mag zijn. Deze tegenstelling vormt, tot het uiterste doorgevoerd, tegelijk het hoogtepunt en de ondergang van het hele systeem. [...]

Wat aan dit hele debat al mank gaat is dat men willekeurig smijt met termen en daar allerlei betekenissen aan toekent. Zo zou "onrendabel" betekenen dat men niet in staat zou zijn het eigen inkomen te verdienen. Dat is een feitelijke onjuistheid. Deze mensen (uitzonderingen daargelaten) zijn daar wel toe in staat, maar dat is voor de "reguliere" werkgever niet interessant. Want (zie de passage van Marx) de werkgevers zijn er niet om zoveel mogelijk mensen aan het werk te krijgen, maar om zoveel mogelijk rente op het kapitaal, dus door het zoveel mogelijk besparen op de kosten van arbeid, binnen te krijgen. De voor de kapitalist "normale" (dwz. "regulier werk") verhouding is dus een verhouding van uitbuitting, maar is voor de arbeider juist de abnormale toestand, nl. de toestand waarin deze veel meer produceert dan als loon wordt uitbetaald, danwel als zijnde "onrendabel" aan de kant wordt gezet en van een bestaansminimum (of wat daarvoor doorgaat) moet leven. Dat wat er extra wordt geproduceerd, doordat de arbeider een deel van de tijd gratis moet produceren (alles wat deze meer produceert boven de verdiensten om het ontvangen loon te produceren), beland uiteindelijk in de vorm van bonussen en kapitaalwinst die verdeeld wordt over aandeelhouders, waarmee een onrendabele, onproductieve top in leven wordt gehouden. Deze private toe-eigening van gemeenschappelijk geproduceerde meerwaarde gaat goed, totdat het systeem zelf daaraan onderdoor gaat. Want het probleem is nu juist dat die geproduceerde goederen, waren en diensten ook weer op de markt verkocht moeten worden, maar dat de arbeiders door het steeds verder verlagen van hun inkomen, daar niet meer toe in staat zijn. Het stelsel beland dan in een crisis van overproductie. Productieketens moeten inkrimpen, arbeiders worden ontslagen, wat nog meer productieverlaging tot gevolg heeft, etc. Dit euvel waar het systeem aan leidt, wat veroorzaakt wordt door de winsthonger van de kapitalisten klasse, en in het huidige tijdperk dus betekent dat de uitgaven voor sociale zekerheid stijgt doordat meer mensen een beroep daar op moeten doen, terwijl de inkomsten voor de overheid (doordat er minder belasting inkomsten komen alsgevolgr van dalende omzet belasting en dalende inkomsten belasting) dalen, creert het zog. financierings tekort. De plannen die daarvoor worden beraamd probeert dat financieringstekort op te lossen door nog meer te gaan bezuinigen op de sociale zekerheid. Terwijl dat niet de oorzaak van de crisis aanpakt of verhelpt maar de situatie alleen maar erger maakt.

Allemaal achterhoedegevechten. Het mag in dit softe land wel een tandje harder allemaal hoor.

OK Ik ga dit even kijken en dan mn reacties geven tijden het kijken (dwz ik pauzeer en geef een reactie) op die manier kan ik beter mijn mening geven dan na het gehele verhaal. De samenhang gaat daar een beetje onder lijden maar ik probeer het zo overzichtelijk mogelijk te houden. ; ok ik begin nu al gemeen "graag een hartelijk applaus voor Marcel van Dam" een applaus mag je vragen, hartelijkheid niet. Dat terzijde maar zegt voor mij al iets over iets over de discussie Volgens marcel van dam kijken de onredabelen alleen naar amusement dat is domweg niet waar juist veel armen zijn wel degelijk politiek bewogen en kijken wel degelijk naar actualiteiten. marcel van dam stigamtiseerd. Dacht hij nu echt dat intellect alleen maar toebehoord aan de welgestelden? Niet iedereen kan niet meekomen omdat hij 'dom' is . Er zijn duizenden die niet mee kunnen komen omdat ze 'slim' zijn. Een vriendin van me krijgt WAJONG en heeft een IQ van 160! ... het systeem dat hij beschrijft over een goedgevulde tafel waar genoeg kruimels afvallen voor de armeren is iets dat letterlijk zo gezien werd in de feodale middeleeuwen. Kapitalsisme en feodalisme ontlopen elkaar niet zo veel. ... Wat marcel van dam niet meeneemt in zijn statistiek over koopkracht is de roker. Een arme roker ziet een explosieve daling in koopkracht over die 25 jaar. En zoals mensen mogelijk wel opviel in de film is dat juist armen veel roken. Dat is ook logisch. Roken geeft rust en onderdrukt het hongergevoel. Bovendien is roken vertrouwd. Koffie en een shagje dat is gezellig. Neem je roken mee in het plaatje dan is het een daling! ... marcel van dam vergelijkt Tsjechië en het inkomen daar afzet tegen dat van ons is dat een maaltijd in een restaurant waar je U tegen zegt 5,- kost, een halve liter bier 0,80 cent IN DE KROEG tramkaartje iets van 0,40 en zo kan ik nog wel even doorgaan hoe goedkoop dat land is. Het is daar dus meer dan de helft goedkoper om te leven. Daarom staan we zeker op dezelfde plaats, mogelijk staat tjechië hoger vanwege dingen die men in nederland niet als koopkracht ziet zoals roken en uitgaan. En sorry een mens heeft ontspanning nodig en geeft daar arm en rijk geld aan uit. ... afzakken naar de VS. Je moet de gemiddelde parasiet-zegger eens vragen wat ze vinden van bedelaars in hun portiek. ... "dit alles heeft zich afgespeeld buiten de nederlandse burgerij om" HOEZO! dat jij toen als PVDA-er in de glazen toren zat wil niet zeggen dat er niet duizenden waarschuwingen vanuit mensen die werkten met arme mensen, verslaafden, daklozen, werkelozen etc. etc. kwamen. Er is genoeg melding gemaakt er is vaak genoeg geconstateerd (in die tijd door de nog linkse SP) dat mensen buiten de boot vielen. Er zijn hele uitzendingen geweest over het lot van de mensen die de horrorkabinetten van balkenende afgeschafte melkertbanen trof. Zijn die idioten van de regering trouwens 100 dagen het land in gegaan op de koffie bij 'onrendabelen' om niet door te hebben dat die lui speciaal appelgebak bij de aldi gekocht hadden om de minister te ontvangen? .... HEEEL goed punt van marcel "je zou zeggen dat de landen die de verzorgingsstaat niet afgebroken hebben een wakkere economie zouden moeten hebben " het tegendeel is dus waar! ....

HugoSpanje15 dec. 2009 - 11:37

Meneer Veldman, mijn excuses .... ik heb het niet allemaal gelezen. Inderdaad, de samenhang heeft er een beetje onder te lijden. Mijn advies ..... las wat meer pauzes in.

0Rapporteren

Kosten onderwijs Ik ben van mening dat de bezuinigingen (het creeren van leerfabrieken) de grootste oorzaak is van de huidige problemen én de opkomst van wilders (die zowel profiteert van ontspoorde jeugd als wel gebrek aan kennis over de tweede wereld oorlog, alswel de manier waarop mensen slechts nog voor zichzelf opkomen en niet voor het geheel) ..... arnout de boot weer een symptoom van ons slechte onderwijs ;-) Volgens hem was de verzorgingsstaat "fehjiet....die was fehjiet" Hij zegt dat er geen visie was die was 'fehjiet' die man vergeet dat er toen een partij belubberde kabinetten kwamen en dat ook kok toen al via de vakbonden zat te onderhandelen over de afbraak. de 'ekemie' stagneerde dus volgens hem aan sociale premies. Iedereen weet dat de 'ekemie' niet stagneerde om die reden. de 'ekemie' stagneerde doordat europa in het algemeen begon te merken dat er bedrijven konder verhuizen naar andere landen waar men nog legale slavenarbeid had dat wij juist hadden afgeschaft door het sociale stelsel. De oplossing loonmatiging (akkoord van wassenaar 1982) dit gaf de grote bedrijven op lange termijn steeds meer de mogelijkheden zichzelf te verrijken op kosten van de nederlandse werknemer en in het verlengde daarvan ook minder loon = minder afdracht. Uiteindelijk gingen de bedrijven die inmiddels rijk waren geworden toch naar het buitenland. Voor nederland bleef service over ten koste van landbouw en industrie. .... "de uitkering dient een sprinkplank te zijn naar participatie" nou dat zou het beste kunnen door die mensen financieel te ondersteunen. Niemand gaat solliciteren als zijn dagbesteding bestaat uit rondkomen. Daarbij zie ik het nut niet in van volledige arbeidsparticipatie. Laat mensen die zelf aangeven geen volledige baan aan te kunnen maar halve dagen werken of halve weken. breng vrijwilligerswerk weer terug op zijn oude status. Verder moet participatie qua arbeid niet als heiligmakend gezien worden participatie in de maatschappij is veel belangrijker. tegenwoordig mogen arme moeders en vaders niet eens meer huisvrouw/man zijn. (rijke wel, die hebben een partner die dat kan opbrengen) zelfs niet eens meer alleenstaande huisvrouw/man en dan zit iedereen te kankeren over de slechte opvoeding van de jeugd die op school al in een leerfabriek zitten waar ze een nummer zijn en buiten school geen ouderlijke opvang hebben omdat die mensen moeten werken van de staat om buitenlandse aandeelhouders tevreden te houden. Kan het nog gekker? .... frank de gra(a?)ve zijn opa en oma woonden toen als arbeiders in mijn buurt en ondertussen... hij vergeet dat zijn opa en oma als die nog geleefd hadden plaats hadden moeten maken in die kleine huisjes van de oosterpoort voor trendy studenten met rijke ouders en dat ze helemaal geen werk meer gehad hadden tegenwoordig. zijn opa en oma zijn hetzelfde als die van mij hardwerkende arbeiders in kleine huisjes. Mijne zijn inmiddels dood net als de zijne waarschijnlijk. Echter mijn moeder leeft nog vrolijk door en werkt bij humanitas op vrijwillige basis omdat ze naar 30 jaar gewerkt te hebben voor een bedrijf aan de kant is gezet. En vindt dan nog maar eens een baan op die leeftijd?! Dat is ook een bijverschijnsel van deze neoliberale politiek. En zelfs een domme ook. Mijn moeder is goed in haar werk. Ze heeft in die dertig jaar iets van 10 ontslaggolven (altijd door fusies die zogenaamd goed zouden zijn voor de economie) overleeft. Je hoeft maar een keer ontslagen worden om nooit meer terug te keren in het arbeidsproces. Nu werkt ze als vrijwilliger voor humanitas. .... meneer met baard zegt "als je de uitkeringen laag genoeg maakt krijgt men vanzelf wel de prikkel aan het werk te gaan" dat is het huidige beleid PLUS enorme bedragen deze mensen aan het werk te krijgen. Het ergste van twee kwaden naar mijn idee, nee de twee ergsten van twee kwaden. Arbeidsbureau bestaat niet meer maar is gereduceerd tot een symbolisch loketje. mensen moeten en willen aan het werk maar structureel krijgen ze het niet. en omdat er geen werk voor ze is worden particulieren ingeschakeld die ook niks doen. als de statistieken van marcel van dam dus werkelijk kloppen en al die particulieren worden gezien als sociale uitgaven dan is het nog rampzaliger in nederland dan marcel van dam zich kan voorstellen. .... "gelukkig zijn er huisvrouwen gaan werken" verdomme dat is nu juist een sociale ramp. zo als ik hierboven al zei. we kankeren over de jeugd maar geven ze niet het recht op ouders. Een vriend van me brengt zn kind om half acht naar de voorschoolse opvang! ik wist niet eens dat dat bestond en daarna moet ie naar de naschoolse opvang. En deze ouders hebben niet eens een breedbeeldtv . Dit doen ze om rond te komen! En als hun zoon dus ooit gaat spijbelen dan moeten zij de bak in omdat ze onverantwoorde ouders zijn. .... ____ tijd voor een pauze

Winston215 dec. 2009 - 11:37

Nou, je had er wel zin in, R. Veldman! Een compliment is hier op zijn plaats: zelden zo'n uitgebreide en goed onderbouwde reactie gezien, en ook nog één waar ik het bijna woordelijk mee eens kan zijn :-) Hartelijk dank.

0Rapporteren