Het is ergerlijk dat een stel goudvinken op tv zich kwaad zit te maken als arme mensen van de overheid een beetje ruimte krijgen om hun dromen na te jagen
Afgelopen maandag verscheen staatssecretaris Jetta Klijnsma bij Jinek om een sociaal experiment in Groningen toe te lichten. Daar kunnen onder bepaalde voorwaarden bijstandsgerechtigden met behoud van uitkering voor zichzelf beginnen. Van de gemaakte winsten mogen zij dan 199 euro voor zichzelf houden. De rest gaat terug naar de gemeente. De verontwaardiging van Eva Jinek was groot. En ook Jan Smit, Volendams succeszanger, maakte van zijn hart geen moordkuil. Dat zou iedereen wel willen. Lekker op kosten van de overheid een eigen zakie beginnen.
Jantje Smit had het wel geweten. Dan was hij lekker thuis met zijn gitaar liedjes gaan schrijven. “En wat moesten mensen die zwoegden voor het minimumloon hier wel van denken?”, vroeg Charles Groenhuijsen, ook te gast, zich af. Hoe moest hen dit experiment worden uitgelegd? Eva Jinek toornde, dat iedereen dat wel zou willen, in het eigen vak werken. “Ik heb ook wel eens gekke dromen gehad”, riep zij uit.
Nu pas begreep ik hoe de vork in de steel zat. Jinek noch Smit hadden ooit gratis geld van de overheid gehad. Ze moesten het doen zonder het kontje dat Jetta Klijnsma nu in het kader van dat Groningse experiment aan bijstandsgerechtigden gaf. Er kwam een jonge vrouw in beeld die van allerlei oud materiaal mooie dingen maakte, die ze vervolgens probeerde te verkopen. Dat lukte steeds beter al had ze nog steeds de bijstand nodig om het hoofd boven water te houden. Maar dat zou niet lang meer duren, hoopte zij.
Als Eva Jinek of Jan Smit ook steun van de overheid hadden gekregen, dan waren zij wel in staat geweest om hun ware roeping te volgen. Nu moesten zij tegen hun zin tv-programma’s presenteren, soms zelfs op akelige lokaties zoals Ibiza. Aan dat vreselijk lot zou dat Gronings meisje met haar lappen en haar knutselwerk kunnen ontkomen dankzij het geld van de belastingbetaler, zo achteloos uitgedeeld door staatssecretaris Klijnsma.
Charles Groenhuijsen deelde ondanks zijn reserves de verontwaardiging aan tafel niet. Hij had allerlei Canadese en Finse experimenten rond arbeidsloos inkomen bestudeerd en daaruit bleek dat de deelnemers er alleen maar ijveriger en ondernemender van werden. Hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt, als men zijn oordeel baseert op bekende vooroordelen over de ingebakken luiheid van de mens. Het hielp niet. De verontwaardiging bleef als een donderwolk boven Jetta Klijnsma hangen., die experimenten met onorthodoxe manieren om mensen uit de bijstand te helpen bleef verdedigen.
Serieus, het is ergerlijk dat een stelletje goudvinken op de televisie zich kwaad zit te maken als arme mensen van de overheid een klein beetje ruimte krijgen om hun dromen na te jagen, een paar centen, een aantal maanden bijstand. Dat ze daar zo giftig van worden. Dat uitgerekend zo’n experimentje hun rechtvaardigheidsgevoel weet aan te tasten. Verwende nesten.