Joop

Verruim regeling voor nabestaanden van slachtoffers 'Politionele Acties'

Opinie

•

02-07-2015

•

leestijd 3 minuten

•

52 keer bekeken

•

Het wordt tijd de wond van de 'Politionele Acties' te dichten

Op 10 september loopt de termijn af waarbinnen nabestaanden van Indonesiërs die standrechtelijk door Nederlandse militairen zijn geëxecuteerd tijdens de zogeheten Politionele Acties tussen 1946-’49, een verzoek tot schadevergoeding kunnen indienen. Nederland heeft deze regeling ingesteld op 10 september 2013, nadat de Stichting Comité Nederlandse Ereschulden met advocate Liesbeth Zegveld voor de weduwen van Zuid Sulawesi schadevergoeding afdwongen.

Als we in het achterhoofd houden dat het ons land dus meer dan 20 jaar kostte om eigen oorlogsmisdaden te onderzoeken, en het nog eens tot 2013 moest duren voordat de rechtbank Nederland dwong om toch schuld te bekennen in zake Rawagede, en inmiddels ook voor weduwen en kinderen in Zuid-Sulawesi, dan is duidelijk dat er van ruimhartig Nederlands beleid nog steeds geen sprake is. Sterker nog, er wordt met twee maten gemeten. Nederland maakt het de nabestaanden extra moeilijk door de termijn kort te houden, door uitgebreide documentatie te vragen en de regeling niet uit te breiden tot de kinderen van de geëxecuteerden.

Verder heeft de Stichting documenten in haar bezit waaruit blijkt dat na de uitspraak van de rechtbank in 2013 de Nederlandse ambassade in Jakarta opdracht gaf om uit te zoeken of de weduwen wel de waarheid hebben gesproken. De opdrachten werden gegeven aan Indonesische bevriende reisbureaus en aan taxichauffeurs.

Wij vinden dit wantrouwen een klap in het gezicht van de nabestaanden. Wij vinden het onbegrijpelijk dat de Nederlandse staat niet het oordeel van de rechtbank volgt en de schadevergoedingen onmiddellijk uitbetaalt. Zonder mitsen en maren. Dat er betaald moet worden is duidelijk. Gezien het feit dat Nederland Indonesië in 1949 dwong om 6,5 miljard gulden te betalen aan ons land als schadevergoeding, is schadeloosstelling door een kleine groep weduwen en kinderen een erekwestie en zou er van een gebaar en ruimhartigheid sprake moeten zijn in plaats van krenterigheid en gebrek aan zelfkritiek.

Dat geldt ook voor verruiming van de regeling zelf. Allereerst is de deadline voor aanleveren van die documenten niet realistisch, niet ruimhartig en onwenselijk: de Staat geeft de nabestaanden zeer beperkt de tijd alles te verzamelen, daarna vervalt de claim. Gezien het feit dat de rechter de wandaden van de Nederlandse militairen in de afgelopen jaren tot drie maal toe niet verjaard oordeelde, hebben de nabestaanden wel recht op meer ruimte en tijd. Wij vinden dat de staat hier meet met twee maten en stelt dat de nabestaanden recht hebben op respect en clementie en niet geconfronteerd dienen te worden met kleinburgerlijke beperkende voorwaarden. Wij vinden daarom dat de regeling voor onbepaalde tijd moet gelden. Bovendien heeft de staat nagelaten de bekendmaking in het Indonesisch via een persbericht.

Verder is de beperking tot uitsluitend weduwen niet meer houdbaar, aangezien op 11 maart dit jaar de rechtbank in Den Haag heeft bepaald dat ook de kinderen van standrechtelijk geëxecuteerden recht hebben op genoegdoening en een schadeloosstelling. Zoals de rechtbank oordeelde hebben zij ook veel leed ondervonden van de moord (waarvan sommigen zelfs getuigen waren) op hun vaders en broers. Het is duidelijk de regeling dient te worden uitgebreid.

Ook zijn de administratieve criteria om in aanmerking te komen voor de vergoeding bijzonder beperkend, weduwen kunnen alleen een beroep doen op de schadeloosstelling als het gaat om misdaden die al bekend zijn. Die regeling dient toegepast dient te worden op alle slachtoffers van oorlogsmisdaden, ook van zaken die nog niet aan het licht zijn gekomen. Nog een slotnoot: de staat wil dat de weduwen zelf voor de juridische kosten opdraaien. Ook dit getuigt vooral van weinig clementie.

Op 17 augustus viert Indonesië haar 70 jaar onafhankelijkheid van de kolonisator Nederland. Het is de hoogste tijd dat Nederland in het reine komt met naar haar verleden. Als de houding en het beleid van Nederland niet verandert, en er geen sprake is van ruimhartig schuld bekennen en die inlossen, als de regeling niet wordt aangepast, betekent dat er allereerst weduwen en kinderen nooit meer een schadevergoeding kunnen vragen, maar ook dat de wond van de ‘Politionele Acties’ open blijft.

Jeffry Pondaag schreef dit stuk samen met Harry van Bommel en Tineke Bennema.

Meer over:

opinie, leven

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

Reacties (8)

Sorteren op:

TruusBeek2 jul. 2015 - 12:42

Worden de mensen die geleden hebben onder de Bersiapperiode door Indonesie ook gecompenseerd of is dat totaal onbelangrijk? Geschat aantal slachtoffers 20.000

Indisch4ever2 jul. 2015 - 12:42

Als je een serieus opiniestuk schrijft over excessen in de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, vergeet niet wat onderzoek te doen om niet verkeerde data en termen te gebruiken. Google eens 5 minuten voor dit wat Wikipedia schrijft: ".....Deze operaties vonden plaats op de eilanden Java en Sumatra in de periode 21 juli tot 5 augustus 1947 (eerste actie) en 19 december 1948 tot 5 januari 1949 (tweede actie)......" https://nl.wikipedia.org/wiki/Indonesische_Onafhankelijkheidsoorlog De politionele acties waren samen nog geen 5 weken. En de excessen van de schadevergoedingsprocessen zijn niet gebeurd in die twee periodes. Gebruik een andere term voor die hele periode 15 augustus 1945-27 december 1949. Het is in het eigenbelang van de schrijvers. Zo kunnen ze snel worden afgebrand. Nederland is verantwoordelijk voor haar militairen en haar bestuursambtenaren in Indië. Logisch dat de nabestaanden Nederland aanklagen. Eerst altijd in de eigen kampong..... maar nu in deze tijd in Nederland bij een rechter. Veel succes ! Maar er is een rechtsongelijkheid ontstaan. Nederland zou alle knilschulden en schulden van het Indisch gouvernement hebben 'doorgegeven' aan Indonesië in het verdrag van 27 december 1949. Althans ... dat vind de Nederlandse staat, toen en nu, en Nederlandse rechters in de vijftiger jaren gaven Nederland gelijk in processen. Maar nu was er 11 maart een rechter in het proces van kinderen van vermoorde vaders, die Nederland verantwoordelijk stelde voor daden en schulden van het KNIL en het Indisch Gouvernement. Mijn vader zat in een jappenkamp als knilmilitair en heeft nooit zijn salaris over die tijd gehad. Wel een afkoopsom van 7.500 gulden na 36 jaar in 1981. En nog hield de staat vol dat hij juridisch geen recht had te klagen bij Nederland . Hij moest bij Indonesië zijn.. die moet zijn salaris betalen. Indonesië zegt terecht dat zij die schulden nooit hebben overgenomen. Ook in de documenten van 27 december 1949 worden die schulden niet duidelijk omschreven. De toenmalige rechters konden alleen maar vonissen op basis van vage zinnen. Ik heb het over de backpay . Wat men ook wel aanduid samen met nooit betaalde oorlogsschade als 'de Indische kwestie' Wat was dat nou met de Indische kwestie, de Molukse kwestie, de Papoeakwestie en de Indonesische kwestie ??? Hetzelfde .. Indië was een wingewest. Om uit te knijpen voor poen en voor de status van een groot wereldrijk op te houden.... leuk voor het nationale ego. Men is en was onvoldoende geïnteresseerd in de bewoners en naar traditie woekert die voc-mentaliteit door.

Spelchecker22 jul. 2015 - 12:42

Eéns! Dit onrecht heeft allemaal nog in our lifetime plaats gevonden. Dus zeker relevant dit nog zoveel als mogelijk recht te zetten. Het is naast een morele plicht ten aanzien van de nabestaanden van slachtoffers ook belangrijk om een realistisch beeld van onze geschiedenis op het nageslacht over te dragen. Dat kan bijdragen aan het dempen van facistoïde neigingen van (extreem) rechts.

Spelchecker22 jul. 2015 - 12:42

Overigens: kunnen we de Nieuw Guinea-kwestie ook (weer) eens agenderen? Tot goed begrip: dat staat natuurlijk los van de schuld van NL ivm oorlogsmisdaden tegen Idonesische burgers. Maar dat Indonesië, met instemming van de VS, NW-Guinea heeft geannexeerd is een inktzwarte bladzijde in onze geschiedenis. Papoea's en Indonesiërs hadden en hebben niets anders gemeen dan dat ze toevallig door hetzelfde land (NL) geknecht zijn geweest. De Papoea's verdienen dan ook volkenrechtelijk volstrekt de onafhankelijkheid die wij ze ooit beloofd hebben. Ook dit is een relatief recente (1963) smet op ons blazoen. We moeten, m.i., hier in VN verband hard aan gaan trekken om de wereldgemeenschap zoals die nu in de VN is vertegenwoordigd te bewegen haar faux pas uit die tijd te herstellen.

[verwijderd]2 jul. 2015 - 12:42

Is dat mijn verleden, nee het is niet mijn verleden het is de geschiedenis van mijn land. Ik wordt moe en opstandig van het voortdurende gehamer op mijn geërfde zondes. Nederland geeft miljarden ontwikkelingshulp per jaar, stuurt troepen wereldwijd voor de vrede, neemt wereldwijd vluchtelingen op etc etc. Indonesië is een partnerland van Nederland en heeft al miljarden Nederlandse ontwikkelingshulp ontvangen. Betaald Indonesië een schadevergoedingen aan de Papoea's ? Nee, ze plunderen het land hebben er een kolonie van gemaakt en er vinden nog steeds standrechtelijke executies plaats!! https://decorrespondent.nl/1202/In-deze-jungle-vinden-honderden-onopgemerkte-executies-van-Papoeas-plaats/86260328-e72371d1

1 Reactie

Haastig2 jul. 2015 - 12:42

Onjuiste logica. De Nederlandse staat moet de nabestaanden van de slachtoffers die zijn vermoord door "de Nederlandse staat" compenseren. Deze mensen leven nog (net). Kortom niet staat-staat relaties, maar staat-burger relaties.

0 Rapporteren

Haastig2 jul. 2015 - 12:42

Hear Hear! Enige puntje waar ik het niet mee eens ben is de "controle". Uiteraard moet wel gecheckt worden dat er 1/ sprake was van dood (m/v moet niet nog ergens rondlopen) 2/Er ook daadwerkelijk politionele acties hebben plaatsgevonden (in betreffende dorp/regio) 3/Als het mogelijk is toch ook een goede verificatie dat betreffende m/v inderdaad is vermoord en niet in dezelfde periode in slaap is overleden. Maar buiten dat: Ja ERKENNING, Ja boete & schuld, Ja schadeloosstelling, ook aan kinderen, Ja wel controleren, Nee niet traineren.

1 Reactie

Indisch4ever2 jul. 2015 - 12:42

Natuurlijk moet er gecheckt worden of de aanvragers wel recht hebben op een vergoeding. Hoe vervelend dat ook is voor echte aanvragers. Als je die check niet doet dan gaan derden er misbruik van maken. Aanvragende weduwen van een onbekend exces ook recht geven kan pas alleen als de exces serieus onderzocht wordt en bewezen wordt geacht. Die check is onvermijdelijk Maar de deadline van 10 september 2015 voor de weduwenregeling moet van tafel. Dat is het inbouwen van een geldbesparende zelfdestructie van de regeling. ( niet door de rechter bepaald, maar door het kabinet Rutte)

0 Rapporteren