Verlost van de heilig verklaarde antidepressiva

By the way...

Nee, alles in het leven komt neer op liefde. Liefde voor dieren, liefde voor je levensgezel of levensgezellin, liefde voor je kinderen, liefde voor je ouders. Zonder liefde is de wereld onleefbaar. Kijk naar de oorden waar mensen tot wanhoop gedreven worden. Kijk naar de opvang van vluchtelingen op Lesbos. Kijk naar de psychopaat die zich nu president van de VS mag noemen.

ad werkte niet in de inrichting en na de hormonen was ik met 3 weken met ontslag en sindsdien nooit meer depressief geweest, en iets als "rukken" is een overlevingsmechanisme en dien je serieus te nemen in zijn zakelijkheid, klaarkomen schoont de geest op, het is een manier om de weg omhoog te vinden in zo'n situatie en de neerwaartse spiraal te kunnen keren, jullie doen altijd net alsof het een verkoudheidje is of zware griep maar het is een samenwerking van dingen in geest en lichaam dat niet goed functioneert

@joris; het is ontzettend mooi dat u van de depressie af bent, maar uw verhaal bewijst niet dat die pillen niet ingenomen moeten worden. Als je antidepressiva ziet als behandeling, en bijvoorbeeld vergelijkt met een operatie als behandeling, dan zie ik enorme voordelen op het gebied van complicaties. Bij een operatie is altijd 1 van de complicaties blijvende verslechtering of soms zelfs overlijden, bij antidepressiva is dit zelden het geval. Als je ze gebruikt en het gaat slechter met je, dan kan je ze stoppen. Er is naar mijn weten geen enkel bewijs, dat je de rest van zijn leven verergering van klachten of andere medische schade kan hebben doordat je ooit een paar weken aan de antidepressiva hebt gezeten. Antidepressiva zijn bij de juiste diagnose een levensreddend middel, omdat je de kans op zelfmoord er mee kan verkleinen. - Uw verhaal om tegen antidepressiva voor de diagnose depressie te zijn, is wetenschappelijk hetzelfde als tegen vaccinaties zijn of tegen autogordels zijn (''ik heb geen autogordel om en omdat ik daardoor voorzichtiger rijd leef ik nog'').

Nee Joris, ik beschouw een depressie niet als een griepje. Daarvoor ben ik recent nog eens geconfronteerd met de ernst van deze aandoening. Niet bij mezelf maar bij een goede vriend. Iemand die deze ellende ondergaat zit letterlijk in een diepe put. Je wilt die persoon de hand reiken maar de put is te diep om hem of haar te kunnen bereiken. Slechts met kleine gebaren kun je proberen aan het isolement van de persoon die het treft iets te doen.

bedankt voor je vergelijking wat ik bedoel te zeggen, iemand die geestziek is, heeft geen vrede met zichzelf, dat is niet erg, daar word je echt niet de voorbeelden van zoals u die noemt, de liefde die je met medicatie oproept is hypocriet en vals van karakter, zoals lsd en xtc dat effect ook hebben, wat u vergeet erbij te vermelden dat het gaat om ECHTE liefde en als iemand nog niet de vrede met zichzelf gevonden heeft dan heeft dat vaak een begrijpelijke reden en brengt activiteit zo'n persoon naar het moment dat hij de vrede met zichzelf kan vinden, medicatie is niet ene instrument om tegen een ander te zeggen: "Jij bent niet van de liefde, jij moet medicatie nemen" Dat is dictatoriaal. De liefdes dictatuur die geleid wordt door mensen die vaak zelf makkelijk praten hebben, onbeschadigd zijn door het verleden, en het echte oorlogsgevoel niet kennen, dat maakt het hypocriet.

Opvallend dat je LSD noemt. Doet me denken aan de film van Jan Vrijman over de werkwijze van Professor Bastiaans, psychiater, die mensen met ernstige oorlog trauma's behandelde met LSD. De film heet: Weet je nu waarom ik huil. Indrukwekkend verslag over de behandeling van ernstig getraumatiseerde mensen.

feel free om je goedkope mening te geven en voorbij te gaan aan het feit dat het mij wel gelukt is en meer dan 50% van de depressieve mensen via de reguliere weg n a jarenlang medicatie gebruik, nog steeds niet, men komt met de algemeenheden als wijsheid maar de algemeenheid is ook dat de reguliere medicatie weg in minder dan 50% een goed effect heeft, en dan is het cijfermatig gezien een slechte manier om met depressies om te gaan

Wat een onzin. Ten eerste, als je iets wil zeggen over de effectiviteit van bepaalde medicijnen, dan hoor je studies te quoten. Nu is het fact-free gebazel. Iedereen kan percentages uit de hoge hoed toveren. En een effectiviteit van onder de 50%? Wat zegt dat nou? Ik denk dat de gemiddelde oncoloog die op zoek is naar een medicijn voor alvleesklierkanker een moord pleegt voor een chemokuur die in 30%-40% van de gevallen genezing biedt of het leven van zijn patiënten wezenlijk verlengt. Ik geloof best dat veel mensen die antidepressiva nemen er geen baat bij hebben. Maar als de medicijnen niet heel veel ernstige bijwerkingen hebben en niet schreeuwend duur zijn, en het de enige medicijnen hebben waarvan klinisch is aangetoond dat het bij een deel van de populatie werkt, tja. Dan geef je ze. Ik geloof dat meer dan een miljoen mensen antidepressiva slikken. Zelfs als het maar 25 of 30% is waarbij het helpt, dan heb je nog bij 250.000 of 300.000 mensen de kwaliteit van leven wat verbetert. Verder maakt het mij niet zo veel uit hoor. Ik ben geen arts. Ik slik geen anti-depressiva en heb ze nooit geslikt en verwacht ze ook niet te gaan slikken. Ik heb geen belangen in de medicijnindustrie. Maar het enige wat ik hier in dit betoog lees is fact-free geneuzel. Wil op zich niet eens zeggen dat het niet waar is, maar in het verhaal vind ik geen enkel aanknopingspunt om de beweringen serieus te nemen. En dan heb ik er wel moeite mee dat op basis daarvan een hele groep medicijnen, waarvan ongetwijfeld met klinische studies is aangetoond dat een redelijk deel van de mensen er baat bij heeft, onderuit wordt gehaald. Dat is precies zo'n verhaal als bij sommige anti-vaxxers, die ook op basis van emoties en volstrekt irrelevante anekdotische verhalen hun mening ventileren, zonder dat die op enig toetsbaar feit is gebaseerd.

Joris, Je reactie op kweenie is niet bepaald deftig. Kweenie legt de vinger op de zere plek. dat is je volledig onwetenschappelijk stelling dat je door jouw methode genezen bent van een depressie. Ik heb bewust niet gekozen voor de benadering van Kweenie omdat jouw ervaring op geen enkele wijze aantoont dat die ook voor anderen geldt. Zou dat wel zo zijn dan heb je wetenschappelijk aangetoond dat rukken helpt.

het probleem is dat er van de overheid een methode voorgeschreven wordt die meer vanuit economisch oogpunt in gegeven wordt; namelijk baan behoud en omzet. in Amerika kennen ze al jaren hormone therapy against depression, elke andere methode dan de reguliere krijgt in nederland geen bestaansrecht, dat is schrijnend, wat dat betreft is de nederlandse cultuur eenkennig ipv tweekennig waar behandelingen tegenover elkaar staan en beiden erkend worden. In Nederland hebben we de duurste methode, jarenlang medicatie met begeleiding, die vaak nul rendement op de lange termijn oplevert en men zich kan afvragen of zo'n persoon niet eigenlijk een melkkoe van de ggz en van de farmacie is. En zoals Hilterman denigrerend over rukken doet, suggereert dat hij nooit in een overlevingsstrijd geweest is geweest. En dat is het tweede probleem in Nederland, de welvaartsnederlander die niets heeft meegemaakt, maar wel weet hoe iemand die wel beschadigd is geweest zich heeft op te stellen. En dat min of meer voor die ander bepaalt.

Ok, nu kunnen we een discussie voeren. Hormone therapy against depression? Heb je studies waarin de klinische effectiviteit wordt bewezen? Hoe verhoudt die zich tot de effectiviteit van anti-depressiva? Heb je vergelijkingsstudies oid? Wat zijn de bijwerkingen? Verder stel je dat antidepressiva duur zijn. Heb je cijfers. Hoeveel kost een dagelijkse dosis anti-depressiva? Hoe duur is hormone therapy? Hoe lang heb je het ene nodig ten opzichte van het andere? Met het antwoord op dat soort vragen kun je verder komen. Maar als je blijft hangen in anekdotisch bewijs en het rondstrooien van percentages zonder onderbouwing dan tast dat de geloofwaardigheid van je verhaal gewoon aan.

en hoe schaar je de ervaring van mensen die al jaren lang allerlei verschillende ad hebben gebruikt en er alleen maar minder van worden? meer dan 50% van de gevallen die voor depressie behandeld worden via de reguliere weg, word eens wakker

Of er medicijnen zijn die zich al dan niet bewezen zouden hebben betekent natuurlijk niet dat je standaard het merendeel van de mensen aan de lopende band allerlei medicijnen voor zou moeten schrijven. Ik ben zelf weleens bij de geestelijke gezondheidszorg geweest en het is me overduidelijk geworden dat het voornaamste doel van de psychiatrie in Nederland het uitgeven van medicijnen is. Het oplossen van problemen is een bijzaak als er überhaupt aandacht wordt besteed aan het oplossen van problemen. Het komt op mij over als dat de overgrote meerderheid die in de psychiatrie werkt helemaal niets weet over de oorzaken, gevolgen en oplossingen van psychische ziektes en dat ze daarom maar aan de lopende band medicijnen uitgeven omdat dat dus het enige is wat ze kunnen.

er zijn antidepressiva die de serotonine vrij maken alsof die geblokkeerd worden, echter heeft veelvuldig xtc gebruik tot gevolg dat serotonine afgebroken wordt, ook die worden met die anti depressiva opgezadeld alsof het serotonine gehalte goed op orde is en enkel vrijgemaakt hoeft te worden, er wordt teveel in medicatie gedacht zonder de ellen lange lijst van bijwerkingen op de bijsluiter ook maar voor een millimeter serieus te nemen en ervanuit te gaan dat als het antidepressiva heet dat het dus zal werken

@ Joris 1966 @ Joko Molo Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat ik zonder antidepressiva zeer waarschijnlijk allang aan gene zijde was beland, en ik denk dat dit geldt voor een substantieel deel van de gebruikers. Dit neemt niet weg dat ik ook vind dat deze middelen te snel en op te grote schaal worden voorgeschreven, vooral door huisartsen.

En nog iets. Lang niet iedereen kan een gesprek voeren met iemand die aan de antidepressiva zit en daar ook nog iets zinnigs uit laten komen....

jammer dat de resultaten zo bedroevend zijn, op een enkeling na die behandelaar een bevredigend gevoel geeft, maar over de hele schiet behandeling, professionals, en farmacie tav het probleem ernstig te kort en lijkt het meer op een doorbetaalde hobby

Ik vind die stigmatisering wel meevallen. Maar verder ga ik mee in je betoog. Je hebt en je hebt. We weten het gewoon niet goed en het is ongelooflijk moeilijk te onderzoeken. Overigens heb ik best wat prutsers meegemaakt, maar ook zeer bevlogen en betrokken mensen. Ook aan die kant heb je en heb je.

het gaat er niet om dat het voor mij gewerkt heeft, het gaat erom dat de reguliere behandeling met ad nauwelijks werkt, en zeker niet op de lange termijn, het heeft in minder dan 50% vd gevallen een slecht effect en leidt niet tot verbetering, en maar doorgaan met die antidepressiva, en weer, en weer, weet je hoe einstein stupidity definieerde: doing the same thing over and over again and expecting a different result , dat is zoals iedereen over depressies lult, met zo n instelling het zal beter worden en eigenlijk weten van niet

officiele cijfers zijn dat minder dan 50% van de mensen die psychoactieve medicatie nemen er gebaat mee zijn, dat is een teken aan de wand, ongetwijfeld zijn die er ook, maar er zijn er meer die er niet mee gebaat zijn.

ongewtijfeld zijn er ook bij die er wel mee gered zijn maar er zijn er meer die er niet mee gebaat zijn , dat is het punt.

Slecht artikel. Wat is te veel? Ik heb nog nooit gezien dat mensen nadat ze met antidepressiva gestart zijn ze voor de rest van hun leven er last van hadden. Antidepressiva zijn bij de juiste indicatie altijd de moeite van het proberen waard. Je kan er namelijk mee stoppen als het niet werkt en als het wel werkt dan ben je blij. Het is een goede behandeling, alleen heeft het als probleem dat stoppen soms eng is omdat je weer terug kan vallen, en zodoende mensen het decennia slikken. Maar dat ligt niet aan het medicijn, maar aan de angst van de patient. - Die antipathie tegen medicijnen snap ik niet zo. Als je je klachten prima vindt, of de risico’s van onbehandelde hoge bloeddruk prima vindt, dan neem je ze toch gewoon niet in. Ik ga naar een arts omdat ik een klacht heb en ik hoop dat die dan zegt dat die klacht vanzelf weg gaat, of dat ze een behandeling weet. En als de beste behandeling dan een medicijn is, dan hulde aan het medicijn.

Ho ho De Vries, stoppen is niet alleen gevaarlijk vanwege de angst van de patiënt natuurlijk, behalve als ze een placebo krijgen. Je rommelt wel degelijk met de hersenen, de hormoonhuishouding en noem maar op dmv medicatie. Het duurt meestal zeker 4 weken voor je überhaupt weet of iets werkt. De kans dat iets meteen aanslaat is niet zo groot. Er wordt wat aangemodderd, het kan maanden duren voor je iets hebt dat voor jou werkt. Daar komt bij dat het soms een averechts effect kan hebben, daar weet ik alles van. Daar komt die antipathie vandaan. Het is gevaarlijk en moet een laatste redmiddel zijn.

ongetwijfeld maar te veel die er niet beter van worden maar slechter

@Joris1966 Minder dan 50% is een betekenisloos cijfer als je niet de alternatieven in ogenschouw neemt. Zelfs als ik dat cijfer zonder enige citatie even als waar aanneem, zegt dat toch niks over de vraag of het een goed medicijn is of niet? De vragen die je ook moet stellen zijn: - Hoe groot is het effect bij mensen bij wie het wel werkt? - Wat zijn de bijwerkingen? - Wat zijn de kosten? - Zijn er alternatieve behandelingen met een klinisch bewezen effectiviteit die net zo groot of groter is dan die van anti-depressiva? Er zijn in Nederland ongeveer een miljoen mensen (volgens een snelle google search, ik heb geen studie gelezen) die anti-depressiva slikken. Zeg dat 30% er baat bij heeft, 70% niet. Ik heb geen depressie, maar wat ik ervan lees is het behoorlijk klote als je er wel een hebt. Dus als je bij 30% een werkend anti-depressivum vindt, heb je 300.000 mensen gered van een vrij klotig leven. Klinkt mij als niet niks in de oren. Wat de bijwerkingen zijn, weet ik niet, maar als je echt een goed betoog wil houden tegen anti-depressiva, dan zul je toch moeten aantonen dat er alternatieven zijn die of beter werken, of die aanzienlijk minder bijwerkingen hebben? Anders heb je niks.

Joris, " officiele cijfers zijn dat minder dan 50% van de mensen die psychoactieve medicatie nemen er gebaat mee zijn, dat is een teken aan de wand,............" Al zou het zo zijn dat psychofarmaca in minder dan 50% van de gevallen aantoonbaar resultaat heeft dan is het voor de mensen die getroffen zijn door een depressie nog steeds een godsgeschenk. Wanneer morgen voor een van de vele kankersoorten waar nog geen enkele remedie is een middel beschikbaar zou komen met deze genezingskans dan wordt dat wereldwijs als een succes opgevat. Een half vol of een half leeg glas.............

"Dat komt natuurlijk een beetje op hetzelfde neer; de chemische toestand in je lijf manipuleren." Hetzelfde geldt voor hardlopen: ook dat verandert de chemische toestand in je lijf en kan je een prettig gevoel opleveren. Het is nog niet zo makkelijk om te bepalen waar de grens moet liggen.

ten dele heb je gelijk echter het verschil is dat hormonen een lichaams eigen stof is en antidepressiva niet, je kan ook testosteron boosters van golden naturals nemen, dat is natuurlijk, ook als je met een down gevoel de hele dag de dingen doet die je moet doen heb je aan het eind een bevredigd gevoel over jezelf, en dat probeer ik aan te geven.

@Joris1966 oh dus dit is eigenlijk een advertorial....

Ik was niet op zoek naar mijn gelijk. Het is wat Piet min of meer zegt: de chemische toestand van je lijf verandert door allerlei omstandigheden. Het is ongelooflijk moeilijk om dat met medicatie in balans te krijgen. Of eigenlijk sowieso, het hangt van zoveel factoren af. Het is te kort door de bocht om te zeggen dat medicatie niet goed is. Ik ken voorbeelden van mensen die er al jaren baat bij hebben, terwijl ik er even beter van werd en later juist slechter. Dus ik begin er niet meer aan, maar dat wil niet zeggen dat het nooit werkt.

medicatie werkt bij ruim meer dan 50% de eerste periode wel en hoe langer het duurt hoe minder dat percentage wordt, daarom is iedereen er zo heilig van overtuigd dat het de manier is, psychiatrie zou hier de kritische vinger in moeten ophouden maar doen dat niet.