Verbeelding hebben we nodig, Bontenbal

‘Met alleen het eerlijke verhaal haalt een mens het einde van de dag niet’, heette deze column aanvankelijk, het is tevens de stelling die ik erin poneer. Om de bewering ‘met alleen het eerlijke verhaal haalt een mens het einde van de dag niet’ behapbaar te maken, formuleer ik wat ik onder ‘eerlijk verhaal’ versta.

Hiermee bedoel ik de term die in mijn herinnering voor het eerst werd gebruikt door toenmalig PvdA-lijsttrekker Diederik Samsom tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2012. Wat het eerlijke verhaal van Samsom inhield werd overigens nooit duidelijk, het was slechts een antipopulistisch frame.

Donderdag vertelde de tweeëndertigjarige Freek Rikkerink, de mannelijke helft van zangduo ‘Suzan & Freek’ zijn eerlijke verhaal op tv bij Eva Jinek, het is waarschijnlijk overbodig te zeggen dat dit geen aangenaam eerlijk verhaal was, Freek heeft uitgezaaide longkanker die alleen nog te remmen is, niet te genezen.

Bewonderenswaardig nuchter schetsten Freek en Suzan wat hen in het afgelopen halfjaar overkwam, dit waren geen mensen die wegliepen voor de realiteit. Maar met louter realiteitszin kom je er niet, bleek uit hun relaas, naast de nadrukkelijk fysiek georiënteerde westerse geneeskunde zochten ze het ook in andere, op de geest gerichte vormen.

Nog onder de indruk van het Jinek-interview keek ik daarna naar het SBS-debat, er zat een vrouw in het publiek die de lijsttrekkers confronteerde met het feit dat haar ruimschoots volwassen dochter nog thuis woont vanwege de woningnood. “Het eerlijke verhaal is…”, begon CDA-voorman Bontenbal daarop.

Ik dacht aan Freek en Suzan, aan de geestkracht die het hen ongetwijfeld kost om aan het einde van de dag iets meer te hebben dan hun eerlijke verhaal, en aan mezelf als ik ’s ochtends opsta, zou ik het einde van de dag halen met alleen maar nuchterheid? Nee natuurlijk.

Verbeelding hebben we nodig, Bontenbal. Dat is trouwens een betere titel.